Οι φταίχτες. Μυστηριώδεις «αλληλέγγυοι» φταίνε για τα ντου των προσφύγων στα σιδερόφρακτα σύνορα ή για το γεγονός ότι δεν φεύγουν απ’ την Ειδομένη... Μυστηριώδεις «αλληλέγγυοι» φταίνε επίσης που οι πρόσφυγες δεν θέλουν να φύγουν απ’ τον Πειραιά...
Εθνικά αυθεντική δαιμονοποίηση: πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι. Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί (επειδή δεν θέλει) να φροντίσει με αξιοπρέπεια 50.000 ανθρώπους, παρότι λαμβάνει έξτρα οικονομική βοήθεια γι’ αυτό, και παρότι θα μπορούσε να ζητήσει από πολλές μεριές τεχνική βοήθεια αξιοποιώντας την στα σοβαρά, αυτό δεν φταίει σε τίποτα. Το γεγονός ότι η ντόπια δημόσια διοίκηση φαίνεται στα μάτια των προσφύγων όπως φαίνεται και στα μάτια πολλών υπηκόων της, αλλά στο τετράγωνο, αυτό ναι. Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
Αν αντί για 50.000 «ξένους» έπρεπε να υπηρετηθούν οι ανάγκες 50.000 ντόπιων (ας πούμε: εξαιτίας ενός καταστροφικού σεισμού) τι θα γινόταν;
(Πάλι κάποιοι άλλοι θα έφταιγαν...)
Zika. Η θορυβώδης απειλή απ’ τον ιό που στη λατινική αμερική (κυρίως στη βραζιλία) έχει θεωρηθεί υπεύθυνος για χιλιάδες περιπτώσεις μικρεγκεφαλίας σε έμβρυα έκανε έναν θεαματικό κύκλο ασυνήθιστα σύντομο. Σε σχέση με άλλους «φονικούς ιούς» του πρόσφατου παρελθόντος (κυρίως της γρίπης) αλλά και σε σχέση με την πάγια τακτική ψυχολογικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας με κέντρο της υγεία.
Γιατί «χάθηκε ο Zika»; Εν μέρει επειδή το βραζιλιάνικο κράτος πρόκειται να κάνει το καλοκαίρι ολυμπιακούς αγώνες· μια ψυχολογική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, λοιπόν, θα ήταν οικονομική καταστροφή όχι μόνο για την βραζιλία αλλά και για τους σπόνσορες των αγώνων... Εν μέρει επειδή δεν έχει βρεθεί ακόμα το πως «λειτουργεί» ο ιός· οπότε η προοπτική κάποιου εμβολίου (και του εμπορίου του) είναι πολύ μακρινή.
Αλλά είναι αρκετά πιθανό να υπάρχει και ένας τρίτος λόγος, ακόμα πιο σοβαρός απ’ τους δύο προηγούμενους: ο ιός (γνωστός απ’ την δεκαετία του ’50) να μεταλλάχτηκε προκαλώντας σοβαρές νευρολογικές διαταραχές (και όχι μόνο σε έμβρυα) εξαιτίας της σχεδιασμένης γενετικής μετάλλαξης του φυσικού ξενιστή του, του κουνουπιού aedes aegypti (περισσότερα στο
cyborg νο 5).
Όλη η βιομηχανία των γενετικών μεταλλάξεων θα κατέρρεε εάν ο Zika προκαλούσε κρίση εμπιστοσύνης... Καλύτερα, λοιπόν, να σπρωχτεί στα «ψιλά» της παγκόσμιας δημαγωγίας...
Η τρίτη διάσταση. Γερμανική εταιρεία παρουσίασε τις πρώτες δοκιμές πτήσης ενός διθέσιου μικρο-ελικοπτέρου, με το εμπορικό όνομα volocopter. Είναι ένα απ’ τα ιπτάμενα ι.χ. για τα οποία φαίνεται να λύνονται γρήγορα όλα τα προβλήματα αυτοματισμού (στην οδήγηση) και ασφάλειας.
Το κινεζικό EHANG 184 εξακολουθεί να είναι πιο κομψό και πιο «έτοιμο» απ’ τα υπόλοιπα μοντέλα που εμφανίζονται (δες b&j στο cyborg νο 5). Το κυριότερο τεχνικό ζήτημα που θα πρέπει να λυθεί πριν αρχίσει η μαζικότερη χρήση αυτών των drones ιδιωτικής μετακίνησης, είναι η διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας τους. Η ήδη κατακτημένη εμπειρία / τεχνολογία των αεροδρομίων θα πρέπει να κάνει ένα άλμα, αφού οι πτήσεις θα γίνονται σε μικρά ύψη. Αλλά αυτό δεν φαίνεται, πια, ουτοπικό.
Διακοπές στην εξοχή. Η ευρεία καθιέρωση του ιπτάμενου ι.χ. θα έχει να αντιμετωπίσει τους φόβους σχετικά με το ύψος. Απ’ την άλλη μεριά θα έχει να προσφέρει μοναδικές «ταξιδιωτικές απόλαυσεις», είτε σαν «θέα» είτε σαν προσγείωση οπουδήποτε, και ειδικά σε μέρη που δεν πλησιάζει καν δρόμος.
Ας θυμηθούμε πως και η ευρεία καθιέρωση του χερσαίου ι.χ. δεν έγινε μονομιάς. Εκεί υπήρχε ο φόβος από κάτι εντελώς καινούργιο: την μηχανική οδήγηση.
Δεν έχει νόημα να προβλέψουμε αν τα ιπτάμενα (και αυτόματα) ι.χ. θα αρχίσουν να γίνονται «συνηθισμένα» σε 10 ή 20 χρόνια. Είναι βέβαιο ότι θα γίνουν, αργά ή γρήγορα, και μάλλον το δεύτερο παρά το πρώτο: η (ιδιωτική / ατομική / οικογενειακή) καπιταλιστική αξιοποίηση του αέρα έχει καθυστερήσει.
Φυσικά, όπως τα χερσαία ι.χ. προκάλεσαν μια σειρά βασικές αλλαγές στην καθημερινή ζωή και τις σχέσεις (απ’ την διαμόρφωση των πόλεων όπως τις ξέρουμε ή και τα «προάστεια» μέχρι τους οδικούς άξονες, τις κοιλαδογέφυρες και τα τούνελ, και ως τον drive ερωτισμό) το ίδιο θα συμβεί και με τα ιπτάμενα.
Και δεν είναι καν απ’ τον αέρα που γίνονται οι ριζικές αλλαγές στην καθημερινότητα....
Η βία του "ανθρωπισμού". Ο επικεφαλής εφαρμογής της άθλιας "τακτικής της ανάσχεσης" (των προσφύγων / μεταναστών) έχει παροπλιστεί· και καθόλου για λόγους υγείας. (Τον κρατάμε χρεωμένο για την υποδειγματική "κρατική αδιαφορία" βασικών παροχών στην Ειδομένη, μια κουτοπόνηρη μεθόδευση του είδους θα υποφέρουν – θα φύγουν).
Ποιός είναι ο αντικαταστάτης του; Δεν φαίνεται καθαρά. Όμως προκύπτει εύλογα απ’ την συστηματική ώθηση των προσφύγων και των μεταναστών στις αρμοδιότητες της δημόσιας τάξης· και των βοθρολυμάτων.
Κάπου στο σύμπλεγμα της ασφάλειας πήγε το κουμάντο.
Κρατικά προσόντα. Η φαιορόζ κυβέρνηση υποκρίνεται πως "έκανε ότι μπορούσε" με τις "προσφυγικές ροές". Ακριβώς. Κυρίως έκανε αυτό που δεν διαφημίζει: αντιμετώπισε εξ αρχής τους πρόσφυγες / μετανάστες με τέτοιον τρόπο ώστε να καταλάβουν (εμπειρικά ή και ενστικτώδικα) ότι δεν μπορούν να έχουν ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στην ελληνική διοίκηση.
Και ύστερα τους κατηγορεί... ότι δεν εμπιστεύονται τις υποσχέσεις της για διάφορες μετεγκαταστάσεις!
Δεν είναι καθόλου ανόητοι οι άνθρωποι. Όλοι / όλες τους έχουν μείνει για καιρό (ίσως για χρόνια) σε καταυλισμούς στην τουρκία. Κι απο ‘κει δεν έφυγαν κατά βούληση και μαζικά παρά μόνο όταν η κεντρική ευρώπη τους "έκανε νόημα".
Δεν είναι "κολλημένοι" που στριμώχνονται "για πλάκα" ή από "συνήθεια" σε λιμάνια ή φράκτες. Θα μπορούσαν να περιμένουν και αλλού, αν υπήρχε αξιοπιστία για το τι είναι αυτό το "αλλού".
Αλλά το ελληνικό κράτος τους υποδεικνύει καταυλισμούς συχνά χωρίς νερό και τουαλέτες – με άφθονες λάσπες όμως. Ακόμα κι αν κάποιοι εγκατασταθούν κάπου ανθρώπινα (π.χ. Ελευθερούπολη) σύντομα μεταφέρονται αλλού, σε άθλιες συνθήκες (π.χ. στρατόπεδο Κατσικά).
Μπλόκα. Εννοείται ότι οι πρόσφυγες απαγορεύεται να κλείνουν δρόμους και λιμάνια. Δεν έχουν τρακτέρ. Δεν είναι αφεντικά. Δεν είναι "αντιμνημονιακοί". Μάλλο για "Μερκελιστές" δείχνουν.
Σοβαρές απειλές. Κάθε φορά που ευρωπαϊκός επιταχυντής αδρονίων (cern) ετοιμάζεται να ξαναξεκινήσει (μετά από ένα διάλειμα υποχρεωτικής συντήρησης) φουντώνουν στο παράλληλο σύμπαν του cyberspace οι ανησυχίες. Θα δημιουργηθούν εξαιτίας του "μαύρες τρύπες" που θα καταπιούν τη γη (ίσως και το ηλιακό σύστημα).
Οι οπαδοί τέτοιων θεωριών δεν έχουν χιούμορ. Αν ήταν να έρθει το τέλος του κόσμου, μια κι έξω, θα έπρεπε να το γιορτάσουμε δεόντως. Εκατομμύρια και δισεκατομμύρια πλασμάτων σ’ αυτόν τον πλανήτη έζησαν και πέθαναν χωρίς να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο show. Γιατί θα έπρεπε να μας φοβίζει η πιθανότητα να πάρουμε μέρος στην υπερπαραγωγή "the end of the world"; Μήπως για τα κληρονομικά ή επειδή θα απομείνουν ορφανά τα παιδιά;
Όσοι έχουν ανησυχίες (ή μήπως βεβαιότητες;) για ένα τόσο πανηγυρικό τέλος θα πρέπει να αφεθούν στην έκκλιση των απολαύσεων. Δίνοντας το καλό παράδειγμα. Αυτή η νύχτα μένει...
Περί αδράνειας. Η υπενθύμιση μιας έκθεσης του καταραμένου δντ, απ’ το καλοκαίρι του 2009, (στη σύνταξη της οποίας συμμετείχε και η "συνωμότισσα" Βελκουλέσκου, εναντίον της οποίας – παρεπιπτόντως – τα σεξιστικά καθόλου υπονοούμενα που κυκλοφορούν με καμάρι οι πανέλληνες πατριώτες συναγωνίζονται σε "πολιτισμό" τα σχόλια σε βάρος της αναπηρίας του Σόιμπλε), γνώρισε το σύντομο διάστημα δημοσιότητας που της αναλογούσε στο ελληνικό μεταμοντέρνο θεαματικό σύμπαν. Και πάει καλιά της.
"Ήξεραν!" "Ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα!!!" Αυτό ήταν το συμπέρασμα τόσο των δημαγωγών όσο και της χειραγωγημένης μάζας.
Πράγματι ήξεραν – αυτοί που είναι αρμόδιοι. Κι όχι απ’ το 2009 αλλά απ’ το 2008 και απ’ το 2007. Στις σελίδες του Sarajevo έχουν επιδειχθεί συγκεκριμένες αποδείξεις, ντοκουμέντα, δηλώσεις – αλλά κανένα σκάνδαλο!!!
Γιατί κόντρα στη μικροαστική βλακεία, ΚΑΙ ήξεραν ΚΑΙ έκαναν! Και κάνουν πάντα. Ακόμα και η τόσο αγαπητή εθνική μυθολογία των "κακόβουλων ξένων" είναι έργο. Έργο σύνθετο, έργο πραγματικό, έργο αντιπερισπασμού, έργο αποπροσανατολισμού. Το ότι κάθε διανοητικά χρεωκοπημένος νομίζει ότι "σκέφτηκε μόνος του" την κακία και την δολοπλοκία των "τοκογλύφων δανειστών", αυτό είναι το μέτρο της επιτυχίας εκείνων των ντόπιων που έκαναν και κάνουν ό,τι χρειάζεται υπέρ των συμφερόντων τους.
Βόρεια συρία. Ήσυχα κι αθόρυβα, έξω και μακριά απ’ την διεθνή ειδησειογραφία, οι φιλικοί προς την Άγκυρα αντάρτες, με την υπογραφή του fsa (free syrian army) επεκτείνουν την υπό τον έλεγχό τους ζώνη στα σύνορα της συρίας με την τουρκία· σε βάρος του isis. Επί τη ευκαιρία "απελευθερώνουν" και συνοριακά περάσματα... Τελευταίες επιτυχίες τους τα χωριά al-Ra’i και al-Waqf.
Τώρα ελέγχουν περίπου τα 2/5 της συνοριακής ζώνης που κατείχε ο isis – για την τύχη της οποίας ανησυχούσε σφόδρα η Άγκυρα.
Την επόμενη φορά που οι βαθυστόχαστοι αναλυτές, ντόπιοι και μη, θα αναγγείλουν (και οι οπαδοί τους θα πιστέψουν) "ρωσο-τουρκικό πόλεμο" παρακαλούμε να προσέξουν την ημερομηνία λήξης στα φάρμακά τους. Ειδικά αυτά για την άνια.
Συμβουλές προς νέους. Λειτουργείστε σαν "επιχειρηματίες" στις επιχειρήσεις άλλων. Αυτό είναι το ρεζουμέ των συμβουλών του επιχειρηματία Μάρκου Βερέμη προς τους 4.000 νέους και νέες που "συνέρρευσαν στο Μέγαρο Μουσικής" πριν λίγες ημέρες προκειμένου να ακούσουν διδαχές σ’ ένα σεμινάριο "επιχειρηματικότητας και σταδιοδρομίας".
Κατά τον ceo της ustream δεν πρέπει να βιάζονται οι νέοι (να ανοίξουν τα μπαρ ή τα σουβλατζίδικα) αλλά θα πρέπει πριν να αποκτήσουν εμπειρίες, σαν (χμμμ..) εργαζόμενοι. Προσοχή όμως: όχι εκπτώσεις στα ιδεώδη. Ο διαχωρισμός υπάλληλος – επιχειρηματίας είναι παρωχημένος τόνισε ο γκουρού. Και είναι πολλοί που συμφωνούν μαζί του.
Ω νέοι! Αφήστε τις ανοησίες που μολύνουν τις πιάτσες! Αν δουλεύεται, κάντε το δωρεάν· για απόκτηση "επιχειρηματικής εμπειρίας". Μην ζητάτε μισθούς, ασφάλιση, ανθρώπινα ωράρια κι άλλες τέτοιες ξεπερασμένες και οπισθοδρομικές εγγυήσεις. Ζητείστε να πληρώνεσθε έναντι (μελλοντικών κερδών της επιχειρήσης ή, ακόμα καλύτερα, έναντι καλοσύνης του εργοδότη σας). Ζητείστε να δουλεύετε κατά τις ανάγκες της εταιρείας.
Επιδιώξτε, κυρίως, σαν "επιχειρηματίες – μέσα – στην – επιχείρηση" να κόβεται τιμολόγια ή επιταγές στο όνομά σας. Κάποιος πρέπει να πηγαίνει και στην φυλακή, και καλύτερα όχι ο εργοδότης σας.
Φωτιά στα μπατζάκια. Βιασύνη μεγάλη έχει πιάσει την φαιορόζ κυβέρνηση να παρουσιάσει στο φιλοθεάμον ελληνικό κοινό κάτι σαν "επιτυχία στην Α αξιολόγηση". Και επειδή οι τεχνοκράτες της (οφείλουν να) γνωρίζουν πόσο έωλες είναι οι σχετικές υποσχέσεις, απομένουν μόνο υποθέσεις για να εξηγήσουμε την όποια αισιοδοξία.
Σε κάθε περίπτωση, και επειδή οι φιλοκυβερνητικές προβλέψεις συνοδεύονται πάντα από ψέμματα διαφόρων ειδών και μεγεθών, καλό είναι να θυμάστε το εξής. Με βάση την συμφωνία που υπέγραψε η ίδια και εγκρίθηκε πανηγυρικά απ’ την μεγάλη πλειοψηφία του κοινοβουλίου ("γ μνημόνιο") ΔΕΝ προβλέπεται καμία συζήτηση περί "χρέους" μετά την "Α αξιολόγηση".
Το χρονοδιάγραμμα ήταν το εξής: ολοκλήρωση της Α (αξιολόγησης) τέλη Οκτώβρη 2015· ύστερα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών· ολοκλήρωση της Β (αξιολόγησης) τέλη Φλεβάρη 2016· μετά έναρξη των συζητήσεων περί χρέους. Χωρίς dead line.
Η ελληνική πολιτική σκηνή (η φαιορόζ κυβέρνηση με την διακριτική υποστηρίξη των υπόλοιπων) άρχισε να τρενάρει τις διαδικασίες πριν καν στεγνώσει η υπογραφή της στο "γ μνημόνιο". Αν τηρούνταν απ’ τους καταραμένους "εταίρους" τα συμφωνημένα χρονοδιαγράμματα, η ανακεφαλοποίηση των ελληνικών τραπεζών ΔΕΝ θα έπρεπε να γίνει πριν το τέλος του 2015. Οπότε θα γινόταν στη συνέχεια, με bail in. (Δηλαδή υποχρεωτική μετατροπή των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ σε ψωραλέες μετοχές χρεωκοπημένων τραπεζών). Για διάφορους λόγους, και επειδή οι ελληνικές τράπεζες είναι ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ του προβλήματος του ντόπιου καπιταλισμου, οι "εταίροι" είχαν την καλωσύνη να παραβιάσουν τα χρονοδιαγράμματα. Προς όφελος αν όχι των τραπεζών των ίδιων, σίγουρα των διοικήσεών τους.
Όμως το deal είναι ακόμα στη φάση "ολοκλήρωση της Α αξιολόγησης". Και δεν βλέπουμε γιατί οι τρισκατάρατοι θα πρέπει να ξαναδείξουν "καλωσύνη" (να παραβιάσουν για δεύτερη φορά τα συμφωνημένα χρονοδιαγράμματα), ειδικά εφόσον έχουν απέναντί τους "ζογκλέρ της διπλωματίας και της πολιτικής" που τους κατηγορούν για "συνωμότες".
Τι απομένει; Το γνωστό ελληνικό ψυχόδραμα.
Προσοχή στα αιλουροειδή. Ο τραπεζικός δανεισμός των εκδόσεων Λιβάνη κατά την παρελθούσα χρήση αυξήθηκε 1,17 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία υπογραμμίζει ότι χορηγήθηκε από το σύνολο των τραπεζών διετής περίοδος χάριτος στην εξυπηρέτηση του μακροπρόθεσμου δανεισμού 2015-16, με κεφαλαιοποίηση τόκων της περιόδου χάριτος. Στόχος της εταιρείας το 2016 είναι η διεύρυνση και ανάπτυξη του παραδοσιακού αντικειμένου, που είναι η παραγωγή και εμπορία βιβλίων. Ταυτόχρονα προτίθεται να στηρίξει περαιτέρω τη θυγατρική της, Εκδόσεις Επίκαιρα, λόγω προοπτικών περαιτέρω κυκλοφορίας του περιοδικού «Επίκαιρα» και βελτίωσης του αποτελέσματος.
Τάδε έφη η μικρή είδηση. Είναι σαν να βλέπει κανείς τις τραπεζικές "διευκολύνσεις" προς τον ιδιοκτήτη του ομίλου Λαμπράκη, σε ελαφρά διαφορετική version. Ούτε λόγος, όμως, για πρόκληση κατακραυγής: η εντιμότητα των πιο πάνω "διευκολύνσεων" δεν τίθεται σε αμφισβήτηση.
Άλλωστε οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών της τελευταίας 15 ετίας δεν πάνε φυλακή. Πάνε Ίμπιζα.
Κάτι κάνει “νιάου νιάου στα κεραμίδια” με τις χάρες και τις χάριτες. Και δεν είναι γάτα.
Ας επαναλάβουμε, οπότε, τον κύκλο καύσης της ασταμάτησης μηχανής: τι να σκεφτεί κανείς γι’ αυτήν την τραπεζική γαλαντομία; Τι να σκεφτεί άραγε;
Άκυρο. Τζίφος οι υπολογισμοί μας για το μισό ευρώ συνεισφορά λύτρων για κάθε καθολικό και ορθόδοξο χριστιανό του πλανήτη, στο plan b για την οριστική "διαγραφή του χρέους" (δες η εξουσία είναι περιπέτεια 5/4). Όλοι οι χριστιανοί (μαζί με τους προτεστάντες) είναι 2,2 δις. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έβγαινε κάτι παρά πάνω από 1 δις ευρώ – ψύλλοι στ’ άχυρα μπροστά στο χρέος.
Κρατείστε την ιδέα κι ας ψάξουμε κάτι άλλο για "αντίδωρο".
Επαγγελματικός ανταγωνισμός. Δεν άντεξαν την πρόκληση της Αντζελίνα. Σήκωσαν το γάντι. Κι έτσι, προλαβαίνοντας ίσως τον Μπόνο (και γιατί όχι τον Τζάκερ) η αφρόκρεμα των χριστιανών βοσκών ετοιμάζει βαλίτσες για Μυτιλήνη. Να δείξουν τον πόνο τους για την "κακή τύχη" των προσφύγων και των μεταναστών.
Η πληροφορία ότι θα απελαθούν στην τουρκία (πάντα για να δείξουν την φιλανθρωπία τους) ελέγχεται ως ανακριβής.
Μεγάλες επιτυχίες. Μπορεί να είναι δουλειά των μυστικών υπηρεσιών να κάνουν υποκλοπές, αλλά δεν φαίνεται να αναγνωρίζεται διεθνώς σε πρωθυπουργούς και υπουργούς η δουλειά να είναι γραφεία τύπου των υπηρεσιών.
Φυσικά οι έλληνες είναι μια χωριστή περίπτωση: έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού στον πλανήτη. Δικαιούνται, κατά συνέπεια, να δείξουν πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Μένει μόνο να βρουν τα σωστά απίδια.
Και τον σωστό σάκο βέβαια.
Η εξουσία είναι περιπέτεια. Οι καταραμένοι ξένοι που επιβουλεύονται τους έλληνες δεν χαμπαριάζουν. Ο ζουρνάς της υποκλοπής έπαιξε μόνος του για ελάχιστο (ιστορικό) χρόνο, ο ζουρνατζής δεν μάζεψε "χαρτί", οπότε πάμε γι’ άλλα.
Αν (λέμε "αν") γινόταν μια απαγωγή του πάπα και του πατριάρχη μαζί; Στην ταινία La aventura es la aventura (του Claude Lelouch, 1972) η πρωταγωνίστρια συμμορία απαγάγει τον πάπα και ζητάει σαν λύτρα ένα ασήμαντο ποσό (ας πούμε: ένα ευρώ) από κάθε καθολικό. Η ιδέα είναι καλή – και στην εφαρμογή της θα είναι υπερπαραγωγή. Αν οι αυτουργοί των υποκλοπών στο Χίλτον σοβαρευτούν, μια απαγωγή και των δύο αρχιαρχιτράγων, και μια ελάχιστη συμβολή μισού ευρώ για κάθε καθολικό και ορθόδοξο χριστιανό ώστε να απελευθερωθούν, θα εξαφανίσει το ελληνικό χρέος! Και θα αφήσει μια γερή προίκα στις επόμενες γενιές. Τότε όλοι οι δανειστές θα χορέψουν μέχρι συγκοπής. Απ’ τη ζήλεια τους για την ελληνική καπατσοσύνη.
Το δυσκολο είναι να σοβαρευτούν όχι μόνο οι υπηρεσίες αλλά και οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες. Ο κίνδυνος να αναλάβουν αμέσως την ευθύνη μιας τέτοιας πατριωτικής ενέργειας είναι μεγάλος – το έχουν.
Και τότε η πατρίς θα μπλέξει ακόμα πιο άσχημα. Θα πρέπει να γίνει μουσουλμανική. Και πάλι ίσως δεν την γλυτώσει.
Σιγή ιχθύος. Το προσέξατε; Ο σκληρός αγώνας της φαιορόζ κυβέρνησης κατά της "διαπλοκής" περιστρέφεται μεν περί τον παλαιό οίκο Λαμπράκη, όμως για τον εθνικό εργολάβο κιχ. Ούτε καν επ’ αφορμή των προβλημάτων που απέκτησε ο όμιλος εξαιτίας τεκμηριωμένων κατηγοριών για δωροδοκίες και χρηματισμούς στην "μαρτυρική κύπρο".
Θεωρητικά (αλλοίμονο: μόνον έτσι...) η αποκάλυψη μιας τέτοιας υπόθεσης στη Λευκωσία θα έπρεπε να κτυπήσει συναγερμό για όλες τις "αντι-διαπλεκόμενες" ταξιαρχίες και στην Αθήνα. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστές, έξω- και εσω-κοινοβουλευτικοί, όλοι θα έπρεπε να κτυπάνε κόκκινο.
Όμως όχι. Συγκαταβατική (και συμπαθητική) σιωπή. Λες και εδώ δεν υπάρχουν μπίζνες με σκουπιδότοπους – για να μην πούμε για άλλα "μεγάλα έργα".
Τι να σκεφτεί κανείς γι’ αυτήν την επιλεκτικότητα; Τι να σκεφτεί άραγε;
Deja vu. Δίνοντας ξανά, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μαθήματα υψηλής πολιτικής σ’ όλον τον πλανήτη, η φαιρόζ κυβέρνηση έχει μπλέξει ήδη στις σικέ "καταγγελίες" της, αυτές που έχουν σημαία την γνωστή υποκλοπή. Το σχέδιο, κατά τον ευρωβουλευτή Παπαδημούλη (σημερινή συνέντευξη στον καθεστωτικό real.fm και στον πατριώτη δημαγωγό Στραβελάκη), είναι σατανικά απλό. Χάρη στην υποκλοπή και στην "αποκάλυψη της ανθελληνικής συνωμοσίας του" το δντ, που είναι πολύ σκληρό στις απαιτήσεις του εν όψει της Α αξιολόγησης, πρέπει να πάει στην άκρη. Να κάτσει στο πίσω κάθισμα όπως γλαφυρά είπε. Και να αφήσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την Αθήνα να τα βρουν (πράγμα που, κατά την γνώμη του, έχει σχεδόν γίνει...)
Αμέσως μετά όμως, όταν "ανοίξει η κουβέντα για το χρέος", το δντ θα πρέπει να πηδήξει μπροστά, να μοιράσει κεφαλοκλειδώματα, σπρώχνοντας τους ευρωπαίους πίσω. Σ’ αυτήν την διαπραγμάτευση "σύμμαχός μας" θα είναι ο Τόμσεν και η Λαγκάρντ. Θα τα βρούμε μαζί τους, και οι δυσκοίλιοι ευρωπαίοι, που θα έχουν γίνει εχθροί μας, θα πρέπει (τότε) να το βουλώσουν.
(Εννοείται πως η περιγραφή του σχεδίου συνοδευόταν από χοντρά ψέμματα, πλην όμως έτσι είναι οι μεγαλοφυίες: τις ενοχλητικές "λεπτομέρειες" τις χρεώνουν σε κάποιο διάβολο).
Με δυο λόγια η Αθήνα ξανάπιασε τον ζουρνά, έχει γράψει στίχους και μουσική, και άλλοι (οι τρισκατάρατοι) δεν απομένει παρά να χορέψουν. Είναι τόσο ευφυές το σχέδιο ώστε Εκείνος (ποιός άλλος;ο κυρ Γιάνης) βγήκε απ’ την αυτοεξορία του και με την σοφία του ξαναχώθηκε, στην εθνική πολιτική ζωή, γεμάτος τετραπέρατες συμβουλές. Τέτοιο κόλπο χωρίς τις ιδέες του δεν θα πάει σωστά (λέει).
Δυο φορές το ίδιο έργο με ελαφρά διαφορετικό μοντάζ αλλά το ίδιο σενάριο; Γιατί όχι; Τέτοιες επαναλήψεις αποδεικνύουν το απύθμενο της φαντασιοπληξίας.
Ντροπή! Ώστε θα μάθει ο πλανήτης αυτό που ήξερε; Θα μάθουμε ότι οι φορολογικοί παράδεισοι είναι για τους πλούσιους;
Αίσχος!!! Όλη την εβδομάδα, πρωΐ και βράδυ, κι αυτοί που δουλεύουν κι αυτοί που "δεν", κι αυτοί που πληρώνονται με ψίχουλα κι αυτοί που "δεν", ας βρίζουν τις off shore. Σαν προσευχή. Δεν θα αλλάξει την κατάστασή τους (μας) αλλά θα περάσει ακόμα μια βδομάδα.
Και βλέπουμε.
Αποκαλύψεις. Η καϋμένη η φαιορόζ κυβέρνηση, φουριόζα όπως είναι να παριστάνει το θύμα, δεν έχει καταλάβει ότι είναι υπόλογη για υποκλοπές σε βάρος στελεχών του δ.ν.τ. Και είναι υπότροπος. Εκτός αν νομίζουν οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες ότι έχουν ξεχαστεί οι κρυφές μαγνητοφωνήσεις του πρώην υπ.οικ.
Αν νομίζουν ότι είναι "καλά πιστόλια" και ότι τις συμφέρει η διπλωματία τύπου saloon, ας μην κλαίγονται όταν ανακαλύψουν πως υπάρχουν πολλοί άλλοι που είναι καλύτεροι και στο σημάδι και στο αναποδογύρισμα του τραπεζιού.
Οι ελεεινοί. Ο πρώην ατακαδόρος και νυν θυμόσοφος "εκπρόσωπος τύπου επί του μεταναστευτικού", που προέβλεπε την εγκατάλειψη της Ειδομένης "σε μια βδομάδα" πριν κανά μήνα, τώρα προβλέπει βία μεταξύ των προσφύγων / μεταναστών… Ίσως αποδειχθεί πιο εύστοχος αυτή τη φορά, αφού η κυβέρνησή του κάνει ό,τι χρειάζεται για να διαλύσει τα νεύρα εκείνων που υποτίθεται πως φιλοξενεί.
Μέσα στην μικρότητά τους όλοι αυτοί οι "άνθρωποι της εξουσίας", που ζούσαν τόσα χρόνια στις γυάλες τους, ένα μόνο πράγμα επιδιώκουν να κάνουν: εκβιασμούς. Έχουν ξεφύγει όμως προ πολλού απ’ τα "μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων", συνηθισμένα στην καθημερινή ζωή των μικροαστών. Δεν είναι καν ζήτημα "αριστεροσύνης". Είναι θέμα στοιχειώδους αξιοπρέπειας: αν το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φλυαρείς για τον πόνο των άλλων, βγάλε καλύτερα τον σκασμό – για να το πούμε σε plain ελληνικά.
Που να τα μάθουν αυτά όμως;
Μέρα ήρθε, νύχτα έφυγε. Ο Γιαν Φαμπρ; Όχι. Στον Χιού Ντάγκλας κάνουμε μνημόσυνο. Εκείνον τον σκωτσέζο βετεράνο διαιτητή, που τον προσέλαβε η επο τον καλοκαίρι του 2014, για να βάλει σε τάξη την διαιτησία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Παραιτήθηκε, γρήγορα, απ’ τις βασικές του αρμοδιότητες και το 2015 χάθηκαν τα ίχνη του. (Για τον μισθό του δεν ξέρουμε. Ίσως να παίρνει κάτι τις για να κρατήσει το στόμα του κλειστό.) Χάρη στις σύντομες αλλά περιεκτικές σπουδές του στο ελληνικό ποδοσφαιρικό θέαμα, είναι λογικό να ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής σε κάποιο διεθνές φεστιβάλ στην ευρώπη.
Να τα βλέπει αυτά ο επιπόλαιος Φαμπρ. Αν θέλει να κάνει έκθεση με "παλλόμενα πέη" (μπλε κατά προτίμηση) στην ελλάδα, να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της επο – τώρα που υπάρχει θέμα.
Απ’ το πόστο αυτό θα βρει πολλούς χώρους για τέτοια events.
Παλλόμενα γήπεδα.
Πυρηνικοί (ισλαμιστές) τρομοκράτες. Το ενδεχόμενο να αποκτήσουν "ισλαμιστές τρομοκράτες" ατομική βόμβα νεκραναστήθηκε, σαν "απειλή κατά της ανθρωπότητας", στην πρόσφατη σύνοδο για την πυρηνική ασφάλεια στην Ουάσιγκτον (1/4). Την σεμνή δέηση της απειλής έψαλλε ο απερχόμενος αμερικάνος πρόεδρος.
Όσοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου θα θυμούνται ότι η τριπλέτα πυρηνικά / βιολογικά / χημικά όπλα στα χέρια μη εγκεκριμένων χρηστών άνοιξε αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη. Πριν 15 χρόνια. Τότε που η Ουάσιγκτον έψαχνε ποιόν απ’ τον "άξονα του κακού" πρέπει να πρωτο-ισοπεδώσει. Και με ποια δικαιολογία.
Ωστόσο η τωρινή ανάσταση είναι πιο διαφανής· ίσως επειδή τα φαντάσματα είναι see through. Τηρώντας τυπικά την διεθνή δέσμευσή "όχι σε καινούργιες κεφαλές" το αμερικανικό καθεστώς έχει πέσει με τα μούτρα σε προγράμματα σοβαρών βελτιώσεων σε κάθε είδους "φορέα" ατομικών βομβών. Από πύραυλους μέχρι αεροπλάνα. Επιπλέον, σε προγράμματα δημιουργίας νέων όπλων, που δεν εμπίπτουν στις διεθνείς συμφωνίες περί "περιορισμού".
"Ισλαμιστές" πυρηνικοί τρομοκράτες δεν υπάρχουν και, το πιθανότερο, δεν θα υπάρξουν ποτέ. Υπάρχουν όμως οι υπόλοιποι. Οι εγκεκριμένοι. Που προσπαθούν να εξασφαλίσουν τεχνικές απαντήσεις στο ερώτημα πως ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να κερδηθεί πριν καταστραφεί ο πλανήτης.
Για να χαρούν τη νίκη τους.
Βάσεις, κι άλλες βάσεις. Μεγάλες αεροναυτικές ασκήσεις πρόκειται να κάνει η Ουάσιγκτον κοντά στη επίδικη "νότια θάλασσα της κίνας". Μαζί με την αεροπορία και το ναυτικό των φιλιππίνων. Είναι γυμνάσια που γίνονται κάθε χρόνο, αλλά φέτος έχουν μία τουλάχιστον διαφορά: η Μανίλα θα παρακάμψει την συνταγματική απαγόρευση για ύπαρξη ξένων βάσεων στο έδαφός της, και θα παραχωρήσει 5 τέτοιες βάσεις στους αμερικάνους, στη διάρκεια των ασκήσεων. Η μία απ’ αυτές είναι απέναντι απ’ τις διεκδικούμενες απ’ το Πεκίνο νησίδες.
Στην αρχή οι βάσεις είναι για λίγο – επειδή χρειάζεται. Μετά είναι για λίγο παραπάνω – επειδή χρειάζεται. Γρήγορα θα γίνει όποτε – και για όσο – χρειάζεται.
Nagorno Karabakh. Και ξαφνικά μια "παγωμένη" σύγκρουση στον Καύκασο ξαναζεστάθηκε. Οι στρατοί του αζερμπαϊτζάν και της αρμενίας μονομαχούν στον θύλακα του Ναγκόρνο – Καραμπάχ, όπου είχε γίνει κανονικός "μετασοβιετικός" πόλεμος μεταξύ 1991 – 1993, αλλά απ’ το 1994 το θέμα είχε μπει στο ψυγείο. Ύστερα από συμφωνία μεταξύ των διεκδικητών της περιοχής.
Ο Πούτιν ζήτησε "να σταματήσουν αμέσως οι εχθροπραξίες". Δεν "διέταξε". Ούτε "επέβαλε". Ακόμα. Αλλά θα ήθελε.
Δεν τον αφήνουν να χαρεί τις συριακές επιτυχίες του.
Φήμες. Είναι άδικο που πέρασε απ’ το μυαλό μας τέτοια μέρα, γιατί είναι μια ελπίδα – που – έρχεται: το ίδιο πολιτικό συνεργείο που φρόντισε για την συμμετοχή της ελλάδας στις brics, κανονίζει την συμμετοχή του ελληνικού ποδοσφαίρου στα λατινοαμερικάνικα πρωταθλήματα. Κι ας μείνουν οι παλιοευρωπαίοι με τα ερείπιά τους, κάτι Μπάγιερν, κάτι Μπάρτσα, κλπ.
Νέοι καιροί ξημερώνουνε πάλι!
Πάρε το κουβαδάκι σου. Θύμωσαν, λέει, οι δημαρχαίοι της βόρειας Ηλείας (Πύργου, Ζαχάρως, Ανδρίτσαινας, Αρχ. Ολυμπίας και Τριφυλίας) επειδή γίνεται πιο αυστηρή η νομοθεσία για την οικολογική προστασία της παραλίας. Το μυξοκλαψούρισμα των αδικημένων επιχειρηματιών της περιοχής είναι βγαλμένο απ’ τα βάθη της ελληνικής ψυχής: "... Εμείς δεν θέλουμε να τσιμεντοποιήσουμε την περιοχή. Θέλουμε συναίνεση για ήπια ανάπτυξη. Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν να κτίσουν ένα σπιτάκι".
Χμμμ. ...Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν να κτίσουν ένα σπιτάκι... Ή, ...θέλουμε να μπορούμε να κτίσουμε κανά σπιτάκι για τα παιδιά μας...
Κτίσιμο νάναι, κι ας είναι ό,τι θέλει.
Καραγκιόζης. Όπως συμβαίνει και με πολλές άλλες ισχυρές επιρροές απ’ τους πολιτισμούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έτσι και για τον "Καραγκιόζη" έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια να εμφανίζεται σαν "ελληνικός". Τόσο "ελληνικός" όσο ο καφές, που μέχρι πριν 30 χρόνια λεγόταν τούρκικος.
Σύμφωνα με τον θρύλο ο Karagoz (: μαυρομάτης) ήταν ένας καμπούρης εργάτης που δούλευε στην οικοδομή ενός τζαμιού στην Bursa (ελλ.: Προύσα). Ο επιστάτης του έργου λεγόταν Hacivat. (ελλ.: Χατζηαβάτης). Οι δυο τους ήταν τόσο χιουμορίστες ατακοδόροι, ο ένας προς τον άλλο, ώστε όταν άρχιζαν "να την λένε" οι υπόλοιποι εργάτες σταματούσαν τη δουλειά και πήγαιναν να διασκεδάσουν. Ο σουλτάνος θύμωσε επειδή το έργο δεν προχωρούσε, και κρέμασε τους δύο χωρατατζήδες. Η φήμη τους έμεινε. Και στη συνέχεια διάφοροι παίκτες θεάτρου σκιών στην Bursa και αλλού (μια μεγάλη παράδοση που το πιθανότερο είναι να είναι κινέζικης / κεντροασιατικής προέλευσης) έκαναν τον Karagoz και τον Hacivat ήρωες κωμικών παραστάσεων.
Σε κάθε περίπτωση δικαιωματικά ελληνικό είναι το καραγκιοζιλίκι. Επειδή δεν είναι κωμωδία αλλά ιλαροτραγωδία.
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
