Υπομονή Τώρα. Οι αεροναυτικές ασκήσεις που έκανε ο ρωσικός στρατός στην Κριμαία (Caucasus 2016) προβλήθηκαν σαν πανηγυρική απόδειξη των δυνατοτήτων του. Πράγματι. Αν κρίνουμε απ’ τα διαθέσιμα οπτικά δεδομένα (προφανώς υπάρχουν και στρατιωτικά μυστικά) ήταν κάτι που βγήκε κατευθείαν απ’ τη δεκαετία του ’70: τον αμερικανικό πόλεμο στο βιετνάμ. Υπάρχουν μάλιστα σκηνές (στα προπαγανδιστικά video) που άνετα θα έμπαιναν στο "Αποκάλυψη Τώρα!" του Κόπολα.
Λυπούμαστε πολύ (και για τους εαυτούς μας) αλλά όταν ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος που εξελίσσεται ήδη φτάσει στο σημείο της "ωριμότητάς" του δεν θα μοιάζει καθόλου μ’ αυτά τα "γυμνάσια". Πιθανόν να έχει και κάτι απ’ αυτά, συμβαίνει αυτό: κάποια στιγμή (σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο) γίνεται ένα είδος τεχνικής συμπληρωματικής οπισθοδρόμησης, που (με τα σημερινά δεδομένα) θα μπορούσε να κάνει χρήσιμη, στο όνομα του θανάτου, την χρήση ακόμα και σπαθιών.
Αλλά όχι ω στρατόκαβλοι! Χωρίς όπλα λέιζερ και βόμβες βαρύτητας απ’ το διάστημα, χωρίς πόλεις φαντάσματα και παράξενους ιούς που προκαλούν γενική αιμορραγία, χωρίς μικροσκοπικά ή/και γιγάντια ρομποτικά drones και νευροτρονικά όπλα, δεν ψηνόμαστε!!! Ελικόπτερα; Αποβατικά; Τανκς; Ουφ!!! Βαρετά! Πού ζούμε;
Οι τεχνικές σας για την καταστροφή είναι πολύ πιο αναβαθμισμένες ακόμα και απ’ αυτά που μπορούμε να φανταστούμε... Μην το κρύβετε...
Η λίμνη και ο σωλήνας. Μπορεί να θεωρηθεί αναχρονισμός (και με κάποια έννοια είναι) - αλλά δεν παύει να είναι γοητευτικός. Διάφορες φυλές των Σιού διαμαρτύρονται απ’ τον περασμένο Απρίλη, ενάντια στην κατασκευή ενός πετρελαϊκού αγωγού 1.172 μιλίων απ’ την βόρεια Ντακότα ως το Ιλλινόις, που στον διάβα του θα περνάει μέσα από μια λίμνη . Πυρήνας των διαμαρτυριών είναι δύο κατασκηνώσεις, η μία πιο κεντρική, με όνομα η κατασκήνωση της Ιερής Πέτρας. Οικολόγοι, αμερικάνοι αριστεροί, εναλλακτικοί, και το κίνημα Black Lives Matter είναι στο πλευρό τους.
Ως τώρα οι διαμαρτυρίες είναι ειρηνικές. Οι Σιού κατέφυγαν στο δικαστήριο· που χτες απέρριψε το αίτημά τους. Είτε προς αποφυγή εντάσεων σε προεκλογική περίοδο είτε για άλλους λόγους που δεν ξέρουμε, παρά την δικαστική έγκριση της κατασκευής του αγωγού, το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης, το υπουργείο εσωτερικών και το υπουργείο άμυνας (!!!;;;) ανακοίνωσαν αμέσως ότι παγώνουν την κατασκευή του στα επίμαχα σημεία, υπέρ επιπλέον διαβουλεύσεων.
Η επίδικη λίμνη (και όχι μόνον αυτή) ανήκει στις γαίες που έχουν παραχωρηθεί στους αυτόχθονες της βόρειας αμερικής· όσους, τέλος πάντων, επέζησαν απ’ την μαζική εξόντωση. Όμως όταν φυτρώνει στην υπόθεση και το υπουργείο άμυνας, πέρα απ’ το υπουργείο εσωτερικών (δηλαδή: αστυνομίας), οι οιωνοί μόνο καλοί δεν είναι.
Οι Σιού θα πολεμήσουν - αυτό έκαναν οι πρόγονοί τους. Αλλά θα πρέπει να πολεμήσουν και πολλοί άλλοι μαζί τους για να συγκρατηθεί το θηρίο, μετά τις εκλογές...
Eid Al Adha. Αύριο, 11 Σεπτέμβρη, αρχίζει για τους μουσουλμάνους η "γιορτή της θυσίας" (λόγω διαφορών στα ημερολόγια οι ασιάτες μουσουλμάνοι θα ξεκινήσουν την γιορτή δυο μέρες μετά, στις 13 Σεπτέμβρη). Η πολυήμερη γιορτή πλαισιώνει το Hajj, το προσκύνημα στη Μέκκα, και το τέλος του (φέτος στις 14/11).
Θρησκευτικές τελετές: τα έχουμε πει (και θα τα ξαναπούμε) για τις θρησκείες. Το ενδιαφέρον, όχι μόνο "ανθρωπολογικό" αλλά και πολιτικό, είναι τι ακριβώς γιορτάζουν όλοι οι μουσουλμάνοι, ανεξάρτητα από επιμέρους φράξιες (σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες, κλπ) στο Eid Al Adha. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο τιμούν την διαθεσιμότητα του Αβραάμ να θυσιάσει τον γυιό του Ισαάκ, και την τελική παρέμβαση του "θεού" που τον απάλλαξε απ’ τον μπελά πεισμένος για την πίστη του! Με άλλα λόγια οι μουσουλμάνοι γιορτάζουν ένα στοιχείο της μυθολογίας του εβραϊσμού!!! Και το ξέρουν!
Το Eid al Adha είναι γιορτή ακόμα πιο ιερή απ’ το ραμαζάνι. Και θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί πόσο "μονοκόμματοι" στη θρησκευτική τους πίστη είναι οι μουσουλμάνοι όταν έχουν σαν πιο μεγάλη γιορτή τους ένα μυθικό γεγονός μιας άλλης θρησκείας· με την οποία, από πολιτική / κρατική άποψη βρίσκονται σε πόλεμο...
Αποδεικνύεται ωστόσο έτσι ότι όσο ντρόγκες κι αν είναι οι θρησκείες (ΟΛΕΣ οι θρησκείες) οι πληθυσμοί των πιστών επικοινωνούν εύκολα και ανταλλάσουν ήθη και έθιμα αβίαστα, σε ένα είδος πολιτιστικού συγκριτισμού· εάν, όταν και εφόσον τα αφεντικά αυτών των θρησκειών (ή των κρατών που τις αξιοποιούν) δεν τους επιστρατεύουν σε "ιερούς πολέμους" αλληλοεξόντωσης...
Που πάει να πει η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα... αλλά και οι παπάδες σέρνουν το κοπάδι τους απ’ το μανίκι...
Τόσοι σας λείπουν; Τελευταίο, απ’ τα μεγάλα ευρωπαϊκά, το γερμανικό κράτος φαίνεται να εντάσσεται στο μεγάλο κλαμπ των "κινδυνεύουμε από ισλαμιστές τρομοκράτες" - μια πρόβλεψη / διάγνωση που, ως τώρα, αλλού, συνοδεύεται απ’ την αιματηρή επιβεβαίωση των "φόβων".
Ο γερμανός υπ.εσ. Thomas de Maiziere, συνεντευξιαζόμενος στην κατάλληλη φυλλάδα (ποια άλλη; την Bild) δήλωσε ότι οι υπηρεσίες εκτιμούν ότι βρίσκονται σε γερμανικό έδαφος "τουλάχιστον 520 εν δυνάμει attackers".
Ως τώρα το γερμανικό έδαφος (και το γερμανικό στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα) δεν είχε τέτοιου είδους σοβαρούς μπελάδες· δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά μεμονωμένες ενέργειες "πυροβολημένων" την μία με τσεκούρι και την άλλη με σουγιά. Αλλά καθώς η ρατσιστική άκρα δεξιά γίνεται επίσημα εργαλείο της καθεστωτικής γερμανικής πολιτικής (αλλιώς, είναι σίγουρο, δεν θα υπήρχε!!!) ο κυρ Thomas (και όχι μόνον αυτός) κάνει ότι επιτρέπει το αξίωμά του για να την ταΐσει.
Ώστε "520 εν δυνάμει τρομοκράτες"; Πως τους μέτρησαν οι υπηρεσίες σας κυρ υπουργέ; Με ακρίβεια, έναν έναν, ή χοντρικά, α λα ελληνικά;
Ένα μένει τώρα. Να πάρετε ρεβάνς από κάτι Κοτζιάδες και κάτι Καμμένους! Να τους τσακώσετε αυτούς τους 520 και να τους "ξαποστείλετε" στην ελλάδα. Όπως απειλούσαν να κάνουν, ανάποδα, πριν κανά χρόνο, αυτοί οι εξέχοντες ντόπιοι πολιτικοί / φασίστες.
(Δεν ξεχνάμε. Ούτε τι έλεγαν και έκαναν τότε, ούτε τι κάνουν τώρα...)
Δώσε κάτι… Δώσε ένα πεντακοσάρικο… Δώσε ένα κατοστάρικο… Σαρανταπέντε κατασκευαστικές εταιρείες, μια τράπεζα και δύο λόμπυ εκπροσώπησης των κατασκευαστικών πιάστηκαν να έχουν συστήσει καρτέλ. Τι πάει να πει “καρτέλ” εν προκειμένω; Ότι αυτά τα μαγαζιά προσυμφωνούσαν πως θα μοιράζονται τα (δημόσια) έργα στους σχετικούς διαγωνισμούς, και πως θα φουσκώνουν, ύστερα, τα κόστη κατά βούληση: ως το σημείο, κατά τον αείμνηστο κυρ Γιάνη τον Πολιορκητή (ο πιο ένδοξος υπ.οικ. στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους) τα δημόσια έργα στην ελλάδα να πληρώνονται σε τριπλάσια (Χ3) τιμή απ’ όπου οπουδήποτε αλλού στην (τρισκατάρατη...) ευρώπη. Όπου επίσης (ειδικά στο νότο) παίζουν με τρέλα οι μαφίες στα δημόσια έργα... Με δυο λόγια αυτά τα αφεντικά των κατασκευών είχαν κανονίσει πως να τα χοντροκονομάνε σε βάρος του περιβόητου "δημοσίου".
Μέσα σ’ αυτό το σκυλολόι περιλαμβάνονται τα μεγαλύτερα μαγαζιά του λαού και του τόπου (ενδεικτικά: ελλάκτωρ, j&p άβαξ, γεκ τερνα, αεγεκ, intracom - μέσω της θυγατρικής της intrakat - κλπ...), καθώς και οι κατά καιρούς ξένοι συνεργάτες τους (ενδεικτικά: vinci, hochtief, siemens, alstrom, κλπ…). Το όνομα της ελληνικής τράπεζας το αγνοούμε. Δυστυχώς…
Πόσα χρόνια έπαιζαν το παιχνίδι τους τα συγκεκριμένα αφεντικά; Σύμφωνα με το κατηγορητήριο απ’ το 1989. Μέχρι το 2016… Εικοσιεφτά ολόκληρα χρόνια, που έγιναν (από δημόσια έργα) της "παναγιάς τα μάτια"…
Ως εδώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, που προέρχεται απ’ την επιτροπή ανταγωνισμού, μια "ανεξάρτητη αρχή" (πανάθεμα τους κωλοευρωπαίους με τις ιδέες τους!), που έκανε την σχετική έρευνα για λογαριασμό του θρυλικού "ελληνικού δημόσιου". Και απ’ τα τρανταχτά στοιχεία που έδωσε στην επιτροπή μια "μαρτυριάρα" απ’ τις εταιρείες του καρτέλ, για να πέσει στα μαλακά.
Θα υπέθετε κανείς ότι ήρθε η ώρα να μάθει το πόπολο τι σκατά πληρώνει εδώ και 27 χρόνια στα "δημόσια έργα". Αμ δε! Τουλάχιστον 12 απ’ αυτά τα αφεντικά, τα μεγαλύτερα, προχωρούν σε "εξωδικαστικό διακανονισμό" με την "ανεξάρτητη αρχή". Τι σημαίνει αυτό; Ότι αναγνωρίζουν την ενοχή τους και θα παζαρέψουν τα πρόστιμα που θα πληρώσουν. Πρόστιμα που ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ δεν πρόκειται να είναι αυτά που θα πλήρωναν αν γίνονταν κανονικά οι δίκες. Ας πούμε ότι θα είναι "κάπου στη μέση". Υποθέτουμε ότι σιγά σιγά θα μπουν όλες οι υπόλοιπες στον "εξωδικαστικό διακανονισμό". Και το πράγμα θα πάει όμορφα κι ωραία.
Τι κόλπο είναι αυτό; Αν δεν κάνουμε λάθος είναι αμερικανοαγγλικής έμπνευσης. Αν τα κατηγορούμενα μαγαζιά, σε τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις βλάβης του δημόσιου συμφέροντος, αναγνωρίσουν την ενοχή τους, απαλλάσοντας το κάθε φορά κράτος απ’ τις μακρόσυρτες δίκες και τα έξοδα απόδειξης της ενοχής τους, τότε, έναντι αυτής της καλοσύνης και όψιμης τιμιότητάς τους, πληρώνουν μεν, αλλά ως εκεί που "το σηκώνουν". Με ό,τι σημαίνει κάτι τέτοιο.
Κομψό ακούγεται. Αλλά στον πυρήνα του ο "εξωδικαστικός διακανονισμός" σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πολιτικό όπλο μαζικής καταστροφής. Απαλλάσει τις εταιρείες απ’ το να εκτεθούν τα κόλπα τους δημόσια, στη γνώση του πόπολου· απαλλάσει τα στελέχη τους απ’ τον κίνδυνο να πάνε στην μπουζού ή (σίγουρα) θα μπουν στη χλεύη του πόπολου· απαλλάσει το κράτος και την δικαιοσύνη (των αφεντικών) απ’ το να κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις δημόσια βάζοντας υπό κρίση τον ρόλο τους να προστατεύουν, σε τελευταία ανάλυση, αυτά ακριβώς τα αφεντικά.
Το πόσο σημαντικός είναι ο "εξωδικαστικός διακανονισμός" αποδείχθηκε εκεί που εφευρέθηκε. Στις ηπα, σε σχέση με τον ρόλο τρανταχτών στο όνομα τραπεζικών μαγαζιών και των στελεχών τους στον χρηματοπιστωτικό αρμαγεδώνα που η κορύφωσή του άρχισε το φθινόπωρο του 2008. Ο (τρελά καλοπληρωμένος) ρόλος τους ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Κι εκεί κάποια "ανεξάρτητη αρχή" έψαξε και βρήκε σημεία και τέρατα. Ε, οι "αμαρτωλοί αναγνώρισαν την ενοχή τους" εξωδικαστικά, και πλήρωσαν τα ανάλογα πρόστιμα. Στο τέλος ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οι μαλάκες υπήκοοι έμειναν μαλάκες. Ποτέ δεν θα μάθουν πόσο βρώμικα είναι τα εντόσθια του καπιταλιστικού συστήματος. Ή, έστω, σε καμία περίπτωση δεν θα μάθουν "ονόματα και διευθύνσεις, τακτικές και κέρδη" αυτής της βρώμας.
Το ίδιο πρόκειται να συμβεί και με το ντόπιο καρτέλ των εργολάβων. Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δις παντελόνιασαν απ’ το 1989 και μετά… Ποτέ δεν θα μάθουμε με ποιον τρόπο τα κατάφεραν… Πότε δεν θα μάθουμε τι έκαναν (δηλαδή πόσα τσέπωναν) οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις που, τάχαμου δήθεμου, έπεφταν στις παγίδες του καρτέλ… Ποτέ δεν θα μάθει κανείς καν και καν τον ρόλο που παίζουν τα "διόδια" για την κερδοφορία αυτών των μαγαζιών, που έχουν βγάλει πριν τα εγκαίνια και τα κοψίματα των κορδελών πολλές φορές το κόστος της κατασκευής των δρόμων… Ποτέ δεν θα μάθουμε το φαγοπότι που έγινε με τα "ολυμπιακά έργα"… Και οι εργολάβοι, όπως όλα τα αφεντικά, θα μείνουν "φίλοι" μας… Μια ωραιότατη "συμφωνία σιωπής"... Ομερτά δεν λέγεται στην αργκώ των μαφιών; Αυτό.
Αυτό είναι που εξελίσσεται τώρα: για να μείνουν όλα αυτά εκεί που βολεύει, στα δ.σ. των εταιρειών και στα "τραπέζια" του ντόπιου βαθέος κράτους, δώσε κάτι... δώσε κανά πεντακοσάρικο...
(Χρειάζεται να πούμε ότι όταν ολοκληρωθούν αυτοί οι "εξωδικαστικοί διακανονισμοί", αν τύχει να είναι στο γκουβέρνο οι φαιορόζ ή κάποια παραλλαγή τους, θα ρίξουν απεριόριστη καυχησιά για την πάρτη τους; Ότι "τσάκισαν την διαπλοκή"; Όχι δεν χρειάζεται...)
Βλακώδες – αν όχι προβοκατόρικο… Έντεκα χιλιάδες (11.000) δασκάλους και καθηγητές απέλυσε το τουρκικό καθεστώς με την κατηγορία των "πιθανών σχέσεων με το pkk"…
Έντεκα χιλιάδες; Και μόνο το μέγεθος δείχνει το ψέμα του πράγματος. Δείχνει όμως και το μέγεθος της κρατικής βλακείας· αν όχι συνειδητής προβοκάτσιας. Επειδή, πολύ απλά, διαλύονται σε μεγάλη έκταση καθημερινές κοινωνικές σχέσεις (συμπεριλαμβανόμενου του μεροκάματου) και σπρώχνονται χιλιάδες άνθρωποι στην παρανομία.
Σε πόσους μήνες ή χρόνια θα βγει κάποιος (τότε) αξιωματούχος για να πει "η πολιτική μας στο θέμα των μαζικών διωγμών ‘αμάχων’ προκάλεσε μεγάλο κακό στην τουρκία";
Μια μεγάλη εγκληματική οργάνωση. Μετά τη γερουσία (είχε ψηφίσει "ναι" τον περασμένο Μάη) και η αμερικανική βουλή ενέκρινε χτες νόμο που θα επιτρέπει στις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτέμβρη (του 2001) να μηνύσουν το σαουδαραβικό κράτος σαν υπεύθυνο (ή συνυπεύθυνο) για εκείνες τις "τρομοκρατικές" πράξεις. Ο απερχόμενος πρόεδρος έχει δηλώσει ότι θα βάλει βέτο σ’ αυτές τις αποφάσεις (έχει τέτοιο δικαίωμα). Οι καινούργιοι; Δεν γνωρίζουμε ακόμα την θέση τους.
Και, φυσικά, οι μηνύσεις θα γίνουν (θα πρέπει να είναι ήδη έτοιμες)... Oι περιβόητες 28 υπερ-απόρρητες σελίδες του τότε πορίσματος του Κογκρέσσου έχουν αποχαρακτηριστεί εν μέρει, και θα αποτελέσουν υλικό των όποιων δικών - αν και εφόσον ο επόμενος στην καρέκλα της αμερικανικής προεδρίας τις επιτρέψει.
Θα τις επιτρέψει όμως κάποιος πρόεδρος τέτοιες δίκες; Και τι θα ξετυλιχτεί επ’ αφορμή, είτε γίνει κάποια τέτοια δίκη είτε "απαγορευτεί";
Ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία της "τρομοκρατίας" γράφεται τώρα…
Βρεφονηπιοκόμοι με αρβύλες. Την περασμένη βδομάδα μερικές εκατοντάδες μανάδες διαδήλωσαν στο Κάιρο εναντίον της έλλειψης γάλακτος σε σκόνη· για τα μωρά τους. Αυτή η έλλειψη είναι ένα μόνο απ’ τα συμπτώματα της όλο και βαθύτερης κρίσης του αιγυπτιακού καπιταλισμού· όπου "κρίση" είναι το γνωστό: οι αιγύπτιοι βαθύπλουτοι προστατεύουν τα κέρδη τους σε βάρος των πληβείων. Και η κατάσταση αυτών των τελευταίων γίνεται διαρκώς πιο ζόρικη, μετά απ’ την έναρξη εφαρμογής "μέτρων δντ", σαν προαπαιτούμενο ενός (μάλλον μικρού για τα ελληνικά μέτρα…) δανείου.
Τι έκανε η χούντα Σίσι απέναντι σ’ εκείνη την διαδήλωση, μικρή μεν σε μέγεθος αλλά ισχυρή σε συμβολισμό και συναισθηματισμό; Έβγαλε τον στρατό να ανακοινώσει ότι θα εισάγει ο ίδιος βρεφικό γάλα… Το πρώτο φορτίο αναμένεται στις 15 Σεπτέμβρη.
Γιατί ο στρατός έδειξε τέτοια καλοσύνη; Όχι μόνο επειδή είναι δικό του το πραξικόπημα και η εξουσία. Αλλά επειδή θα κληθεί, πολύ πιθανό, να ξανακαταστείλει διαδηλώσεις. Που αυτή τη φορά θα έχουν σαν αφορμή την εκρηκτικά αυξανόμενη φτώχια των αιγύπτιων πληβείων… Συνεπώς μια κάποια προκαταβολική “καλοσύνη με αρβύλες” είναι ένα φτηνό προπαγανδιστικό τρικ.
(Μπορεί και κάτι ακόμα. Υπάρχουν κατηγορίες κατά του στρατού ότι έχει αγοράσει σκόνη βρεφικού γάλακτος απ’ την αγορά και το έχει αποθηκεύσει, για να το πουλήσει τώρα. Η τωρινή τιμή είναι 60 αιγυπτιακές λίρες το κουτί. Αντιδρώντας σ’ αυτές τις κατηγορίες ο εκπρόσωπος τύπου των καραβανάδων δήλωσε ότι το "στρατιωτικής εισαγωγής" γάλα σκόνη για μωρά θα πουλιέται 30 λίρες· στην μισή τιμή της αγοράς… Οπότε οι καραβανάδες είναι αθώοι…
Ναι… Αλλά πριν λίγους μήνες αυτό το γάλα έκανε 16 λίρες το κουτί· επειδή υπήρχε κρατική επιδότηση. Οπότε… κάτι θα βγάλει και το αιγυπτιακό πεντάγωνο αν έχει κάνει τα κουμάντα του…).
Το επόμενο που θα ακριβύνει έως εξαφανιστεί απ’ την αιγυπτιακή αγορά είναι η ζάχαρη… Ο χουντοστρατός αναμένεται να μοιράζει καραμέλες...
Εξηγήσεις. Από τώρα και στο εξής πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχουμε σ’ αυτή την περιοχή. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω… Αυτό ήταν το τέλος των δηλώσεων Erdogan, μετά τον επαναπατρισμό του απ’ τη σύνοδο των g20.
Είπε και μερικά άλλα. Όπως ότι το γεγονός ότι η τουρκία έκανε την επιχείρησή της στη συρία γρήγορα και με επιτυχία έχει αλλάξει την παγκόσμια άποψη για την περιοχή. Δεν είναι πια δυνατό να εφαρμοστεί οποιοδήποτε σενάριο που δεν περιλαμβάνει την τουρκία ή δεν έχει την συμφωνία της...
Σενάρια για τη συρία; Ποια σενάρια; Δύο είναι γνωστά, με το ένα να έχει γερούς υποστηρικτές: δημιουργικό χάος ή (πράγμα που είναι το ίδιο) αντίπαλες ζώνες εδάφους σε χρόνια αντιπαράθεση. Η δική μας ερμηνεία (περιθωριακή έτσι κι αλλιώς...) είναι ότι ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε προς Ουάσιγκτον μεριά: "αν πρόκειται να κάνετε την συρία μπουρδέλο, εμείς θα ελέγχουμε μόνοι μας τα κομμάτια που εξασφαλίζουν τα συμφέροντά μας." Αλλά αυτή η απειλή σε ποιο σενάριο κολλάει; Ίσως η Μόσχα και η Tεχεράνη ξέρουν...
Δεν παρέλειψε, φυσικά να κατηγορήσει τον Άσαντ και το καθεστώς του. Μας φαίνεται λογικό: δεν είναι σωστό να γίνουν δημόσια φίλοι... (Ας αφήσουμε το γεγονός ότι βρίζοντας τον Άσαντ η Άγκυρα δεν είναι αναγκασμένη να τα σπάσει φανερά με το Ριάντ, αφήνοντας τους "μέσα στη σκόνη" πρίγκηπές του να τρέφουν ελπίδες...)
Σταυροκοπήματα. Το πολεμικό ενδιαφέρον μας για τις θρησκείες οφείλεται, φυσικά, στη γενικευμένα παραλυτική / ναρκωτική δράση τους. Ειδικά όμως για τον χριστιανισμό, ο πόλεμός μας πάει βαθύτερα. Αφού είναι μακράν η πιο παρανοϊκή από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες της ευρύτερης περιοχής, δεν μπορεί παρά να σχετίζονται τα διαχρονικά "πιστεύω" της με την ιδιαίτερη πολιτικο-στρατιωτική ηγεμονία των πιστών της, όπου τα κατάφεραν και τα καταφέρνουν. Ηγεμονία όλων των επίσημων δογμάτων / φραξιών.
Θρησκεία που έχει σαν το πιο ιερό σύμβολό της ένα όργανο βασανισμού και θανάτωσης; Κι όμως. Αυτό είναι ο σταυρός. (Το αγνοεί κανείς;). Αν ο θεωρούμενος σαν "ιδρυτής" της θρησκείας (ο γυιός του αφεντικού) είχε φέρει σε πέρας την αποστολή του όχι σε σταυρό αλλά σε κρεμάλα; Είναι εύκολο να βρει κανείς το αντίστοιχο σύμβολο: η θηλειά.
Όταν, λοιπόν, οι πιστοί σταυροκοπιούνται, απλά κάνουν μια χειρονομία ψυχαναγκαστικής εν-σωμάτωσης ενός εργαλείου βασανιστηρίων. Προφανώς τα ηγετικά κλιμάκια που εφηύραν κάποτε, τότε, πριν κάτι πολλές εκατοντάδες χρόνια, αυτήν την καινούργια θρησκεία, είχαν βαθύτερες γνώσεις μαζικής ψυχολογίας. Γνώσεις που δεν κοτσίλησε κάποιο θεϊκό πουλί στα κεφάλια τους: όταν πείθεις κάποιους να κάνουν, σαν ιερή, μια χειρονομία ενσωμάτωσης ενός βασανιστηρίου, διαμορφώνεις πρακτικά και εμπειρικά πάνω στα κορμιά τους μια διπλή ηθική: της ενοχής αλλά - κυρίως και απαραίτητα συμπληρωματικά - της εκδίκησης.
Αυτά όλα είναι πεντακάθαρα φανερά εκεί που πρέπει. Στη διακόσμηση της κεντρικής πύλης της νούμερο ένα εκκλησίας του χριστιανισμού: του αγίου Πέτρου. Στη Ρώμη. Όποιος έχει φτάσει μέχρι εκεί και δεν έχει προσέξει τι δείχνει το ανάγλυφο σε μέταλλο θρησκευτικό κόμικ σ’ αυτήν την πύλη, δεν έχει ιδέα για τον χριστιανισμό.
(Την "κόλαση" δείχνει! Αλλά με τι απόλαυση στις λεπτομέρειες και στην εφευρετικότητα του βασανισμού των ανθρώπων, ε; Ακόμα και ο διάολος, αν υπήρχε, θα κόλωνε με το πόσα βασανιστήρια μπορούν να σκεφτούν οι οπαδοί της "θρησκείας της αγάπης"…)
Σταυροκοπήματα στο προαύλιο. Όταν, λοιπόν, ο "υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων" της φαιορόζ κυβέρνησης μουρμουρίζει ότι η πρωϊνή προσευχή στα σχολεία μπορεί να είναι και προαιρετική, είναι σαν να λέει ότι ο χριστιανικός σαδομαζοχισμός + προσηλυτισμός μπορεί να είναι "προαιρετικός"…. Αν το αποφασίσουν οι νταβάδες της νεολαίας (δάσκαλοι / καθηγητές) ο.κ.
Είναι μια στάση πολύ πιο δειλή, πολύ πιο συμβιβαστική, πολύ πιο δουλική απ’ την απόφαση του (καταραμένου!) Σημίτη να σταματήσει η αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Γιατί εκείνος (ο καταραμένος…) το άντεχε να αναμετρηθεί με ένα Σύνταγμα γεμάτο με χιλιάδες μέλη της "συμμορίας με τα μαύρα" - και με 2 μύρια υπογραφές τους κατά της "επίθεσης στο έθνος". Ενώ οι τωρινοί, οι ευλογημένοι, όχι να το κάνουν κάτι τέτοιο αλλά ούτε να το διανοηθούν δεν μπορούν.
Το πάνε, λοιπόν, "λάου λάου", σαν εσωκομματικό φραξιονισμό. Ίσα για να ταΐσουν τους οπαδούς του κυβερνητικού συνεταίρου τους "να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους" μέσα στα σχολεία.
Και όχι μόνον αυτούς άλλωστε. Πρωϊνή προσευχή; Ακόμα και με την τσίμπλα στο μάτι ο εθισμός στο συμβολικό (και ασυνείδητο) αυτομαστίγωμα μέσω σταυροκοπήματος, θα βγάλει σίγουρα μερικά καθάρματα αργότερα...
Πιρουέτες. Η Μόσχα τα βρίσκει με το Ριάντ για το διεθνές εμπόριο πετρελαίου… Η Ουάσιγκτον τα βρίσκει με την Άγκυρα προκειμένου να επιτεθούν από κοινού στην "πρωτεύουσα του isis", την Ράκα...
Όλοι "παίζουν" με όλους; Στα λόγια ναι - δεν στοιχίζει τίποτα. Αλλά πόσο "σοβαρή" θα μπορούσε να είναι η σχέση, έστω και μόνο πετρελαϊκή, ανάμεσα στη Μόσχα και στο Ριάντ, όταν είναι πασίγνωστο ότι η υπερπαραγωγή του τελευταίου έριξε τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου προκαλώντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα στην πρώτη; Κι ύστερα: αρέσουν στις "αρκούδες" τα ψοφίμια;
Όσο για την συμμετοχή του τουρκικού στρατού, επί του εδάφους, στην εκστρατεία κατά της Ράκα; Χμμμ... Πρόκειται για την ίδια εκστρατεία που επί πολλούς μήνες η Ουάσιγκτον προσπαθούσε να πείσει τις ypg να βάλουν το πεζικό (και τα πτώματα), έτσι δεν είναι; Μπορεί ο Ερντογάν να πετάει και καμιά δήλωση του είδους "το σκεφτόμαστε, γιατί όχι;", αλλά γιατί να θέλει επαναπατρισμό πτωμάτων σ’ έναν πόλεμο που είναι μακριά απ’ το "εξασφαλίζουμε τα σύνορά μας" (και μάλιστα δια περιπάτου); Κι αν η "απελευθέρωση" της Ράκα είναι να γίνει "στημένα", γιατί απέρριψαν την συμμετοχή τους (και τα ανταλλάγματα) οι ypg;
Τέτοιες ιστορικές περίοδοι, όπου οι στρατηγικές αντιπαλότητες μεταξύ καπιταλιστικών κρατών κουκουλώνονται από τακτικισμούς, είναι συνηθισμένες... Πότε; Στην διάρκεια του "προλόγου" (που μπορεί να κρατήσει περισσότερο ή λιγότερο αλλά όχι για πάντα) της διαμόρφωσης των αντίπαλων μπλοκ που θα επιδιώξουν να εξουδετερώσουν το ένα το άλλο. Σίγουρα κατά την φάση της διαμόρφωσης του βασικού πυρήνα τους...
Κανένας λόγος εφησυχασμού! Αυτοί οι σχηματισμοί δείχνουν, τώρα, αρκετά προχωρημένοι...
Ε, ναι λοιπόν: ασφαλής ζώνη!!! Γράφαμε πριν 5 ημέρες (Παρ. 2/9, ασφαλής ζώνη;):
… Είναι εύλογο το ερώτημα αν (και με ποιες διαδικασίες) η Άγκυρα θα κηρύξει αυτήν την περιοχή (αν και όταν την "καθαρίσει") ασφαλή για την επιστροφή προσφύγων πολέμου. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο όποιος τουρκικός στρατός θα νομιμοποιηθεί μεσοπρόθεσμα σαν προστάτης των επαναπατριζόμενων...
Ωστόσο μια τέτοια ιδέα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) δεν θα ακουγόταν άσχημα σε διάφορα αυτιά στην ευρώπη. Θα έμοιαζε σαν "λύση στο πρόβλημα των προσφύγων", ακόμα κι αν πρόκειται για ένα τερατώδες πρόσχημα...
Υπολογίζαμε ότι κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν λίγες βδομάδες για να γίνει... Μπα!.. Ο επαναπατρισμός ξεκίνησε: οι πρώτοι 250 σύροι πρόσφυγες, κυρίως οικογένειες, που έμεναν σε καταυλισμούς στην τουρκία κάποια χρόνια, βρίσκονται ήδη στα τουρκοσυριακά σύνορα, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για την επιστροφή τους. Στην Jarabulus.
Να λοιπόν κάτι (όχι δευτερεύον) που θα πρέπει να λαμβάνεται πια υπ’ όψη όταν γίνονται αναφορές στη συμφωνία ε.ε. - τουρκίας για τους πρόσφυγες: κάθε συριακή κωμόπολη ή χωριό που "απελευθερώνεται" απ’ τον τουρκικό στρατό και τους φιλικούς πελταστές του μπορεί να γίνεται προορισμός επαναπατρισμού. Και τα υψίπεδα ανάμεσα έχουν άφθονο χώρο για προσωρινούς καταυλισμούς· πιθανότατα πολύ καλύτερους και ανθρωπινότερους απ’ τα ελληνικά "κέντρα φιλοξενίας".
Υπό την άγρυπνη στρατιωτική προστασία της Άγκυρας (κατ’ αρχήν;) σίγουρα...
Giulio Regeni. Οι έρευνες για τον βασανισμό και την δολοφονία του ιταλού φοιτητή Giulio Regeni τον περασμένο Φλεβάρη από μπάτσους στην αίγυπτο (αναλυτικότερα ένας ακόμα θάνατος στο Κάιρο, κάπως διαφορετικός – Sarajevo 106 Μάης 2016) προχωράει... με ρυθμό εκτόνωσης. Μετά από έξι τουλάχιστον μήνες "αναζήτησης της αλήθειας", το πιο πρόσφατο που έχει να προσφέρει στην υπόθεση το ιταλικό κράτος είναι ένας καυγάς με το αγγλικό πανεπιστήμιο του Cambridge (στο οποίο σπούδαζε ο Regeni) με την κατηγορία ότι δεν δίνει στοιχεία για το μεταπτυχιακό πάνω στα συνδικάτα που έκανε ο Regeni στο Κάιρο, οπότε δυσκολεύει την έρευνα. Ώστε αυτό είναι που καθυστερεί την "ανεύρεση της αλήθειας" για την δολοφονία του;
Εννοείται ότι αυτή η διύλιση - των - κουνουπιών εξυπηρετείται αφάνταστα απ’ την πολύ στοχευμένη (και εντελώς μυωπική) στάση όσων ζητούν την διαλεύκανση της υπόθεσης. Ως εάν η στρατοαστυνομία της χούντας του Σίσι βασάνισε και σκότωσε έναν μόνο άνθρωπο, τον Regeni… Ως εάν να μην είναι τέτοια η αποδεδειγμένη μόνιμη πρακτική της απέναντι σε πολλές εκατοντάδες αντικαθεστωτικών...
Μετά απ’ αυτά δεν είναι παράξενο που η υπ.εξ. της αργεντινής Susana Malcorra, υποψήφια για την καρέκλα της γενικής γραμματείας του οηε (έχοντας στο μυαλό της να εξασφαλίσει την ψήφο του καθεστώτος Σίσι όταν έρθει η ώρα για την διαδοχή του Μπαν Κι Μουν) δήλωσε στη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψής της στο Κάιρο ότι είμαι εδώ για να ανασκευάσω όλα τα ψέμματα που αφορούν τους κινδύνους που δήθεν αντιμετωπίζουν οι τουρίστες. Υπάρχει ασφάλεια στους δρόμους, που είναι ήσυχοι και ακίνδυνοι.... Καλώ τους αργεντίνους να επισκεφτούν την αίγυπτο.
Και, κυρίως, να μην κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις για την αιγυπτιακή χούντα...
Πλειστηριασμοί. Αν οι πλειοδοτικοί διαγωνισμοί για περιορισμένο αριθμό θέσεων είναι μια καλή ιδέα από οικονομική και ηθικολογική άποψη, τότε θα πρέπει η φαιορόζ κυβέρνηση να κάνει το μεγάλο βήμα: ένα τέτοιο παζάρι για άδειες συμμετοχής των π.α.ε. στο πρωτάθλημα. Τα επιχειρήματα περί "δημόσιου αγαθού" και "πάταξης της διαπλοκής" ισχύουν και εδώ, πολλές φορές παραπάνω!
Αν η ιδέα μας γίνει δεκτή, δεν θα ζητήσουμε αμοιβή για την πνευματική ιδιοκτησία (της)! Επιπλέον μας φαίνεται εύλογος ένας αριθμός 6 (έξι) αδειών για την σούπερ λίγκα (και κάποιο ινστιτούτο θα μπορούσε να το τεκμηριώσει): η "διαφημιστική και η οπαδική πίτα" στα μέρη μας δεν μπορεί να ταΐσει περισσότερους, γι’ αυτό και οι π.α.ε. είναι μόνιμα χρεωκοπημένες, μ’ όλα τα επακόλουθα…
Και μετά βλέπουμε για τις “περιφερειακές” άδειες…
Mafiaball 1. Η πιθανότητα (αλλά καθόλου βεβαιότητα!) να προφυλακιστεί ο γνωστός "asset" (αυτό ζητάει για την περίπτωσή του ο κατήγορος εισαγγελέας) έχει προκαλέσει ήδη ρίγη. Ρίγη θυμού για τους οπαδούς της ομάδας στην οποία προεδρεύει· ρίγη χαράς για όλους τους υπόλοιπους τους μικρόψυχους...
Αυτά είναι τα ωραία του θεάματος! Δυνατά, γεμάτα συγκινήσεις, σαν ταινία αστυνομική. Εννοείται πως όσο η προσοχή είναι στραμμένη σε "μπροστινούς", στο "πανί", τόσο οι πραγματικοί capo απολαμβάνουν όχι μόνο την εξουσία αλλά και την ηρεμία τους. Ο "asset" για εμάς, το έχουμε υποστηρίξει ξανά και ξανά, είναι "μπροστινός" - και, εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο. Γυιός / κληρονόμος ενός πλούσιου πατέρα, αποδείχθηκε ιδανικός για "αυτοφοράκιας", στο πιο κυριλέ: εύκολο να εντοπιστεί κάτω από διάφορες πέτρες (του οργανωμένου εγκλήματος).
Επιβεβαιώνει, με τον τρόπο του, αυτό που είχε συμβουλέψει ένα στέλεχος της μόνιμα πρωταθλήτριας π.α.ε. ένα άλλο μικροστέλεχος μιας θυγατρικής (από υποκλοπές που δημοσιοποιήθηκαν κάποτε): το πραγματικό αφεντικό δεν πρέπει να φαίνεται.
Έτσι, ακριβώς. Τα πραγματικά αφεντικά δεν φαίνονται. Ούτε σ’ αυτήν την περίπτωση, ούτε σε άλλες...
Mafiaball 2. Η "σατανική σύμπτωση" (;) του να έχει μόλις αγοράσει ο "asset" μια άδεια καναλιού (με τις ευλογίες των κυβερνητικών βιτρινών... Πότε, είπαμε, είχε πάει ο “asset” τελευταία φορά στο Μαξίμου; Να βοηθήσουμε τη μνήμη σας: στις 19 του περασμένου Μάη. Μαζί με τον άλλο "πολύτιμο", που είναι πολύ πιο διακριτικός, επειδή ξέρει καλύτερα την "δουλειά", τον δήμαρχο του Πειραιά), αυτή η "σύμπτωση" λοιπόν δίνει στην υπόθεση sport διαστάσεις. Τι θα γίνει πρώτο; Το κανάλι ή η έναρξη της δίκης; Και πόσο θα κρατήσει αυτή η δίκη; Λιγότερο ή περισσότερο απ’ την (δεκαετή) άδεια του καναλιού; Και ποιος θα συνεταιριστεί με τον "asset" στο "νέο τηλεοπτικό τοπίο", χωρίς "διαπλοκή", με αγάπη, ειρήνη, διαφημιστική πίτα, "αντικειμενικότητα" και "υγιή επιχειρηματικότητα"; Στοιχήματα please!!!
Πάντως όσο ξέρει ο "asset" από μπάλα, άλλο τόσο ξέρει από μήντια και τηλεόραση. Και αντίστροφα...
Mafiaball 3. Επειδή όταν βλέπει κάποιος τα πράγματα από μακριά μπορεί να τα βλέπει πιο καθαρά, θα άξιζε να ρίξει μια ματιά στο τι συμβαίνει στην ποδοσφαιρική (νότια) κύπρο. Ένα σημερινό άρθρο του καθεστωτικού guardian με τίτλο βόμβες σε αυτοκίνητα, διαφθορά, και παράνομο στοίχημα: πως το ποδόσφαιρο στην κύπρο βγήκε εκτός ελέγχου δίνει μερικές "νόστιμες μπουκιές" απ’ τα γήπεδα της "μαρτυρικής μεγαλονήσου".
Για τις ανάγκες (και τους περιορισμούς) της ασταμάτησης μηχανής, ας μεταφέρουμε μόνον αυτό: ο κύριος Κώστας Κουτσοκούμνης, πρόεδρος της κοπ (η κυπριακή επο), που εμφανίστηκε στα μέρη μας σαν εκπρόσωπος των fifa/uefa για την "εξυγίανση" του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι χωμένος μέχρι τον λαιμό στον πραγματικό έλεγχο του "εκτός ελέγχου" κυπριακού.
Ποιος τα λέει αυτά, χαρακτηρίζοντας τον ποδοσφαιρο-εξαγνιστή αδελφό κύπριο κυρ Κώστα "Καντάφι του ποδοσφαίρου", που αν "πέσει" κάποτε θα λυθούν πολλά; Ένας πρώην (πια) κύπριος διαιτητής, ονόματι Μάριος Παναγή, που σε δόσεις μέσα στο 2014 "μουρμούρισε" διάφορα... Και, στα τέλη του 2014, κρέμασε τη σφυρίχτρα και άνοιξε το στόμα του (στη Λευκωσία), δίνοντας ονόματα και διευθύνσεις για την κυπριακή ποδοσφαιρική μαφία...
Πάταγος έγινε. Κάτι άλλο; ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!!! Με υψηλή τέχνη (του είδους: η αστυνομία ερευνά, η εισαγγελία ερευνά, κλπ κλπ) το πράγμα πήγε όσο πιο "αβαβά" γινόταν. Εννοείται ότι ο κυρ Κουτσοκούμνης, σαν "μπροστινός", ζει και βασιλεύει. Απλά ο Παναγή, ύστερα από συστηματικές απειλές εναντίον του, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην αγγλία. Όπου βιοπορίζεται διαιτητεύοντας ερασιτεχνικό.
Και απ’ την ασφαλή αγκαλιά της αγγλίας, είπε πρόσφατα και μερικά ακόμα (πάντα για το θέμα "στημένα" και ποδοσφαιρική μαφία στην κύπρο). Για την αστυνομία, για πολιτικούς, κλπ κλπ...
Ηθικό δίδαγμα; Όσοι ασχολούνται ακόμα σοβαρά με "το πιο σημαντικό - ασήμαντο πράγμα στη ζωή μας" είναι άξιοι της τύχης τους: για τα σημαντικά της ζωής τους...
Mafiaball 4. Όποιος, λοιπόν, κρατάει αποστάσεις μπορεί και να καταλάβει. Βλέπει, για παράδειγμα, "asset" εδώ (Μαξίμου), βλέπει στο βάθος "asset" εκεί (Noor 1), βλέπει "asset" παραδίπλα (κανάλια), βλέπει "asset" παρακεί (στημένα) και λέει: Mωρέ μπράβο σ' αυτό το παλληκάρι! Είναι πολύ δραστήριο! Μήπως γι’ αυτό το ζηλεύουν;
Αλλοίμονο στους "αυτοφοράκηδες"! Αλλά έτσι είναι ο αυθεντικός μαύρος καπιταλισμός: ντροπαλός!!! Σιγά μην βγουν τα αφεντικά του μπροστά να κοκορεύονται!
(Σε ότι αφορά την φωτογραφία: κάποιος ανεξέλεγκτος συνειρμός, πάλι, έφερε στη μνήμη μας τέτοιες τρυφερές στιγμές. Who is the boss dear; Ποιος παίζει μπάλα;)
Διπλωματικές "αβρότητες". Χωρίς κόκκινο χαλί, και απ’ την έξοδο κινδύνου (του προεδρικού αεροπλάνου) υποχρεώσαν να πατήσει κίνα ο απερχόμενος αμερικάνος πρόεδρος Ομπάμα - οι του κινεζικού καθεστώτος, στη διάρκεια των αφίξεων για την σύνοδο των g20. Οι αμερικάνοι τσαντίστηκαν γιατί θεώρησαν αυτήν την μεταχείριση προσβλητική (είναι!). Οι κινέζοι δεν έδωσαν κάποια εξήγηση και, ίσως, δεν ζήτησαν καν μια τυπική συγγνώμη. Ο ίδιος ο Ομπάμα το έριξε στην πλάκα: είμαστε μεγάλη αποστολή είπε και προφανώς τους φάνηκε βουνό να μας υποδεχτούν κανονικά. Σωστά... Την άλλη φορά ας πάει μόνος του...
Όμως αυτά τα παθαίνουν οι πραγματικά μεγάλοι ηγέτες. Όπως το είχε πάθει και ο έλληνας πρωθυπουργός. Που τον υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο στο Πεκίνο ο αντιδήμαρχος της πόλης και τον είχαν αφήσει να κάνει τουρισμό για κανά διήμερο μέχρι να του γίνει "επίσημη υποδοχή".
Ο Ομπάμα δεν πρέπει να παραπονιέται για τους κινέζους. Υπάρχουν και χειρότερα: να τον αποκαλεί ένας κάποιος Rodrigo Duterte, πρόσφατος πρόεδρος των φιλιππίνων, πουτάνας γυιό. Κι αυτό γιατί; Επειδή ο απερχόμενος πρόεδρος των ηπα δήλωσε ότι θα ρωτήσει τον Duterte για τις μαζικές δολοφονίες που έχει ξεκινήσει, σαν "πόλεμο κατά των ναρκωτικών"...
Πουτάνας γυιός ο πρόεδρος των ηπα;... Ελπίζουμε να συγκρατηθεί ο κυρ Ομπάμα, και να μην δει ο Duterne την καρίνα των αεροπλανοφόρων ανάποδα...
Κάιρο, Άγκυρα, Ριάντ. Η γρήγορη και εύκολη έφοδος του τουρκικού στρατού και των συμμάχων του "πελταστών" στη βόρεια συρία έχει εκνευρίσει τα αφεντικά δύο τουλάχιστον αραβικών ολοκληρωτικών καθεστώτων: στο Κάιρο και στο Ριάντ. Σύμμαχοι και στην αποτυχημένη προσπάθεια να ηττηθούν οι Houthis στην υεμένη, βλέπουν ότι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πουλήσουν διεθνώς την "μούρη του εκπροσώπου" του αραβικού κόσμου. Και τα δύο καθεστώτα βλέπουν με συγκρατημένο τρόμο (μεγαλύτερο το Ριάντ) την ενίσχυση του ρόλου της Τεχεράνης (αλλά και της Άγκυρας) σε ό,τι τα ίδια θεωρούν "αραβικές υποθέσεις": στο ιράκ, στη συρία, στο λίβανο, στην υεμένη, στην παλαιστίνη. Και, σα να μην έφταναν αυτά: έχουν επιδεινούμενα "οικονομικά προβλήματα", που στην περίπτωση της αιγύπτου αποτελούν, απλά, ένα κοινωνικό καζάνι που βράζει.
Υπάρχει "έξοδος" απ’ αυτά τα ζόρια; Μήπως ο γείτονας / σύμμαχος, το Τελ Αβίβ, έχει καμιά ιδέα; Θα κουβεντιάσουν "εκτός ατζέντας" στην επικείμενη σύνοδο των αράβων υπ.εξ. στο Κάιρο...
Οι άντρες που κλαίνε. Κι ενώ ο κόσμος καίγεται, μερικές ιαπωνικές επιχειρήσεις θέλουν να "λυθεί" ο συναισθηματικός κόσμος των στελεχών τους.
Η είδηση πάει ως εξής: … Πολλοί εργοδότες νοικιάζουν άντρες-μοντέλα οι οποίοι πληρώνονται προκειμένου να… κλαίνε μέσα σε συσκέψεις, ωθώντας με τον τρόπο αυτό τους - συναισθηματικά φειδωλούς - Ιάπωνες να απελευθερωθούν συγκινησιακά και να κλάψουν κι αυτοί με τη σειρά τους. Ο απώτερος στόχος; Η σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους συναδέλφους.
Η ιαπωνική αγορά έχει ήδη δώσει και ονομασία στην νέα αυτή θέση εργασίας: "ικεμέσο ντάνσι", δηλαδή "ο κλαίων νέος" στα ιαπωνικά.
Ένα απ’ αυτά τα "ικεμέσο ντάνσι" είναι ο Ριουσέι, ο οποίος παρόλο που δεν είναι δα και τόσο νέος - κοντεύει τα 40 - θεωρείται ένας από τους καλύτερος "κλαίοντες νέους" του χώρου, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι όμορφοι Ιάπωνες ηλικίας 20-30 ετών.
Δουλειά του Ριουσέι είναι να πηγαίνει, κατόπιν σχετικής συμφωνίας, σε μια οποιαδήποτε σύσκεψη που λαμβάνει χώρα σε μια μεγάλη ιαπωνική επιχείρηση.
Εκεί, το καθήκον του είναι να δείχνει μικρές ταινίες με ζώα που πεθαίνουν ή φιλμάκια με ανθρώπους που πάσχουν από ανίατες ασθένειες.
Κατόπιν, να συγκινείται πρώτος απ’ όλους μέσα στο δωμάτιο, ανοίγοντας έναν συναισθηματικό… ασκό του Αιόλου προκειμένου όλοι οι παρευρισκόμενοι να κλάψουν και να απελευθερωθούν συγκινησιακά.
Οπωσδήποτε δεν το ξέρουν στην μακρινή χώρα - του - ανατέλλοντος - ηλίου, αλλά υπήρχε στα μέρη μας (ίσως υπάρχει ακόμα...) μια δουλειά που λεγόταν επαγγελματίες μοιρολογήστρες. Ήταν γυναίκες που πήγαιναν σε κηδείες (μετά από πρόσκληση και συμφωνία για την αμοιβή τους) και έκλαιγαν με λυγμούς και κοπετούς, τραβούσαν τα μαλλιά τους, έσκιζαν τα ρούχα τους, έκαναν κάθε τι που θα έδειχνε ότι η απώλεια (του... της...) ήταν τεράστια. Εννοείται ότι με τον τρόπο τους παράσερναν και τους υπόλοιπους, μη επαγγελματίες, συγγενείς και φίλους, να σπαράξουν.
Οι επαγγελματίες μοιρολογήστες είναι απ’ τα πολύ παλιά επαγγέλματα στα μέρη μας. Αναφέρονται και σε περιγραφές των κηδειών στην αρχαία Αθήνα. Αναφέρονται, επίσης, "επεισόδια" που γίνονταν μεταξύ των συμμετεχόντων σε μια κηδεία και των περιοίκων, εξαιτίας της φασαρίας που έκαναν οι επαγγελματίες: οι πλούσιες οικογένειες πλήρωναν πολλές τέτοιες, με αποτέλεσμα να σηκώνεται όχι μόνο η γειτονιά αλλά και ένα μέρος της πόλης στο πόδι, μέσα στη νύχτα. (Αυτός, άλλωστε, ήταν ένας απ’ τους σκοπούς του σκηνοθετημένου πένθους: να μην κοιμηθει κανένας!).
Τώρα τα στελέχη των ιαπωνικών επιχειρήσεων πρέπει να κλάψουν - με - το - ζόρι. Γιατί; Επειδή (έτσι υποστηρίζουν οι κοινωνιο/ψυχολόγοι), κλαίγοντας μπροστά σε άλλους αποβάλλουν ένα μέρος απ’ την τυπικά γιαπωνέζικη εγωϊστική συναισθηματική εθιμοτοτυπία, νοιώθουν άρα πιο οικεία με τα υπόλοιπα στελέχη, και συνεργάζονται καλύτερα μεταξύ τους.
Ω ιαπωνικές εταιρείες!!! Οι κηδείες θα σώσουν τα συμβούλιά σας!!!
Μαύρα μανάβικα. …Ερωτηθείς από την “Κ” ο πρόεδρος της ένωσης κονσερβοποιών ελλάδας Κώστας Αποστόλου ανέφερε ότι … υπολογίζει ότι περισσότεροι από 12.000 τόνοι ροδακίνων ετησίως φεύγουν δια της "μαύρης οδού". "Τον Μάιο κάναμε σύσκεψη στο υπ. Οικονομικών όπου τους προϊδεάσαμε για την ένταση του φαινομένου· δεν ελήφθησαν μέτρα" είπε.
Ο ειδικός σύμβουλος της συνδέσμου εξαγωγέων φρούτων - λαχανικών και χυμών Γιώργος Πολυχρονάκης αποκάλυψε μιλώντας στην "Κ" ότι "το ίδιο συμβαίνει και με τα μήλα, τα καρπούζια, τα πορτοκάλια και με άλλα φρούτα και λαχανικά". Όπως ανέφερε, ποσοστό 20%-30% της παραγωγής φεύγει με αυτόν τον τρόπο από τα χωράφια για το εξωτερικό.
Αυτά αναφέρει, μεταξύ άλλων, η καθεστωτική "καθημερινή" σε σημερινό ρεπορτάζ με τίτλο τα "γκρίζα" ροδάκινα… και το “μαύρο” χρήμα από τον κάμπο της Μακεδονίας. Νταλίκες φορτώνουν νύχτα, ταξιδεύουν νύχτα, και…
Δεν έχουμε γνώμη για το μέγεθος του πράγματος. Αλλά είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι αυτές οι "offrecord" (όπως λέμε "offshore"...) συναλλαγές γίνονται μόνο για τα εξαγώγιμα αγροτικά. Γιατί θα έπρεπε να περιορίζονται εκεί και να μην αφορούν και τις ντόπιες βιομηχανίες τυποποίησης; Αφού αυτά τα νταραβέρια (της "νύχτας") φαίνεται ότι βολεύουν τους ενδιαφερόμενους (όπως υποστηρίζει και το ρεπορτάζ): και τους πωλητές (αγροτοαφεντικά) και τους αγοραστές (διάφορες βιομηχανίες τροφίμων).
Μαύρος καπιταλισμός. Ένα απ’ τα πολλά "στραβά και ανάποδά μας" (σε σχέση με τις mainstream απόψεις) είναι ότι υποστηρίζουμε εδώ και χρόνια ότι η σε εξέλιξη κρίση / αναδιάρθρωση δεν έχει μόνο μία όψη. Έχει δύο. Στον ελληνικό καπιταλισμό αυτή η δεύτερη όψη είναι εντονότερη (σε σχέση με άλλες περιπτώσεις στην ευρώπη, απ' την άλλη μεριά όμως, και σε παγκόσμια σύγκριση, δεν είναι κάτι "παράξενο" γενικά) εξαιτίας της ιστορικής και μόνιμης απουσίας εκείνων των καπιταλιστικών / κρατικών θεσμίσεων που θα της έκοβαν ταχύτητα.
Αναφερόμαστε στο συστηματικό πέρασμα διαδικασιών του "λευκού" καπιταλισμού στη σφαίρα του "μαύρου". Αυτό που ονομαζόταν "παραοικονομία" ήταν μόνιμο ελληνικό χαρακτηριστικό, πριν έως πολύ πριν το 2009· σε ένα μέγεθος γύρω στο 25% του (λευκού) αεπ. Απ’ το 2010 η "μαύρη" σφαίρα του κεφάλαιου επεκτάθηκε συστηματικά· και συνεχίζει ακάθεκτη.
Έτσι, τα νούμερα, τα μεγέθη και οι μετρήσεις των "ειδικών" σε ότι αφορά το α.ε.π. και την "ύφεση" στην ελλάδα μας προκαλούν γέλιο. Γιατί μετρούν μόνο την "λευκή" πλευρά του καπιταλισμού (μέσα απ’ τις επίσημες συναλλαγές, τους φόρους, κλπ). Οπωσδήποτε αυτή η "λευκή" πλευρά συρρικνώνεται, και μάλιστα επίμονα , απ’ το 2008. Όμως αυτή η επιμονή έχει γίνει οικονομολογική σπαζοκεφαλιά, αφού τέτοια χρόνια "ύφεση" είναι ασυνήθιστη διεθνώς.
Δεν πρόκειται, όμως, για πραγματική "ύφεση" στο σύνολό της. Είναι τέτοια μόνο κατά ένα μέρος, άγνωστο πόσο μικρό ή μεγάλο. Στις μετρήσεις προστίθεται μαζί με την πραγματική ύφεση (: εγκατάλειψη οικονομικών δραστηριοτήτων για τα αφεντικά, επίσημη ανεργία για εμάς) και η απόσυρση όλο και περισσότερων καπιταλιστικών διαδικασιών απ’ τα ραντάρ της καταμέτρησής τους. Ένα σημαντικό μέρος των μαθηματικών της "ύφεσης" περιλαμβάνει, ανομολόγητα, την διόγκωση της "μαύρης οικονομίας".
Αυτή είναι η θέση μας. Που εξηγεί και το (μόνο από πρώτη ματιά παράδοξο) γεγονός ότι η μυθική "ύφεση" δεν "φαίνεται" πρακτικά· όχι, σίγουρα, στο μέγεθος και με την ένταση που θα ήταν αναμενόμενο αν οι μετρήσεις της ήταν αληθινές. Δεν φαίνεται επειδή αρκετές οικονομικές / καπιταλιστικές δραστηριότητες συνεχίζονται. Συνεχίζονται (μεταφορικά) "νύχτα". Σαν τις νταλίκες με τα φρούτα, τα λαχανικά, και τα υπόλοιπα.
Με τα φώτα νυσταγμένα και τις τσέπες ξάγρυπνες.
Μαύρη μαυρίλα. Έχουμε δείξει (ενδεικτικά: τι κάνουν οι άνεργοι τον άφθονο ελεύθερο χρόνο τους; ίσως δουλεύουν… Sarajevo νο 89, Νοέμβρης 2014) ότι ο μαύρος καπιταλισμός είναι το ιδανικό του νεοφιλελευθερισμού "αμερικάνικου τύπου". Δεν μπορεί, φυσικά, να υποστηριχτεί αυτό πανηγυρικά απ' τους δημαγωγούς των αφεντικών. Απλά συμβαίνει.
Κάποιος θα σκεφτεί (και σωστά) ότι μ' αυτό το συστηματικό πέρασμα απ’ τον "λευκό" στον "μαύρο" καπιταλισμό αδυνατίζει ο ρόλος του προσοδικού κράτους σα διανομέα χρηματικών οφελημάτων. Ενισχύεται όμως ο ρόλος του σε άλλες διαστάσεις του. Για παράδειγμα, σαν μονοπωλητής της "νομιμότητας," το κράτος μπορεί να οργανώνει έτσι τη "νομιμότητα" ώστε να επωφελείται η "παρανομία" (δηλαδή η μαύρη συσσώρευση)· κάτι που αν θέλει κανείς να το δει θα το διαπιστώσει κατά κόρο στα μέρη μας. Ή, το κράτος μπορεί να "προστατεύει" ορισμένες "λευκές" νησίδες που δεν έχουν άμεσα συμφέροντα στη "μαύρη" πλευρά. Ή (κι αυτό συμβαίνει κατά κόρον στα μέρη μας) μπορεί να συναρθρώνεται στρατηγικά με τις πιο "δυναμικές" εκδοχές της μαύρης συσσώρευσης, με τους βαρώνους του οργανωμένου εγκλήματος. Παίρνοντας ψήφους και δίνοντάς τους, π.χ., "άδειες" (γενικά)…
Εκείνο που είναι σίγουρο, και έχει καταλυτικές συνέπειες στον ταξικό ανταγωνισμό (εναντίον της τάξης μας) είναι ότι αυτή η τάση, το συστηματικό πέρασμα στην "αθέατη πλευρά" της καπιταλιστικής συσσώρευσης, είναι μη αναστρέψιμη (εκτός αν… δεν θα το πούμε!!! όχι, δαγκώνουμε τη γλώσσα μας και το πληκτρολόγιο...).
Αυτό αποδεικνύεται παγκόσμια εδώ και τουλάχιστον 6 δεκαετίες.
Αποστολή εξετελέσθη (: η πρώτη φάση της). Όπως το λέγαμε χτες. Η Άγκυρα "σφράγισε" τα σύνορά της με τη συρία έναντι του isis. Το μυθικό "απόλυτο κακό" ηττήθηκε "κατά κράτος". Η ήττα του είναι, μάλιστα, ακόμα πιο βαριά αν σκεφτεί κανείς αυτά τα δύο: α) τώρα, χωρίς σύνορα με την τουρκία, ο isis δεν θα μπορεί να ανεφοδιάζεται (γενικά) - ε; Και β) είναι αμφίβολο εάν έριξε έστω και δέκα σφαίρες (ο isis) για να υπερασπιστεί αυτήν την τόσο ζωτική (;) γι’ αυτόν λωρίδα γης. Απλά τα μάζεψε και έφυγε. Οι άλλοι, ο f.s.a., έριξαν παραπάνω σφαίρες. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τις μετρήσει στα σχετικά βίντεο· είμαστε σίγουροι ότι στη διάρκεια της επιχείρησης δεν πυροβόλησαν παρά μόνο για τις ανάγκες των epic βιντεοσκοπήσεων της προέλασής τους. Με δυο λόγια: η δουλειά έγινε "μάρς"! Τέτοιο στρατιωτικό περίπατο ούτε ο Ιούλιος Καίσαρας δεν είχε κάνει στον καιρό του!
Και τώρα; Το λογικό και αναμενόμενο είναι ο τουρκικός στρατός να προχωρήσει "σε βάθος". Από στρατιωτική άποψη (του είδους "προστασία των συνόρων μας") δικαιολογείται να απλωθεί νοτιότερα, ως μερικές δεκάδες χιλιόμετρα. Δεν είναι υποχρεωτικό η "εμβάθυνση" να (έχει) ξεκινήσει τις ώρες που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Η Άγκυρα μπορεί να περιμένει λίγο. Το τέλος της συνόδου των g20 στο Πεκίνο. Ή, απλά, την ανασύνταξή των δυνάμεων μετά τα επινίκεια. (Ίσως ο isis αναγκαστεί να προβάλει μια κάποια αντίσταση τώρα... Αλλά πάλι ουαί τοις ηττημένοις...)
Και μετά; Αυτό το "μετά" είναι που βρίσκεται πάνω και κάτω απ’ τον πάγκο...
Ανταπόκριση; Απ’ τον βυθό… Πολεμικοί ανταποκριτές δεν είμαστε, ούτε θέλουμε… Όμως… Αν είναι να ακούσετε γι’ αυτά σε δύο ή τρεις ημέρες, καλύτερα να τα ξέρετε από τώρα.
Γράφαμε μόλις μια μέρα πριν ("ασφαλής ζώνη"; 2/9): …κινήθηκαν και οι αντι-Άσαντ ένοπλοι (al Nusra, f.s.a.) απ’ την βόρεια συριακή συνοριακή πόλη Al-Rai προς τα δυτικά, εναντίον του isis. Χωρίς φανερή τουρκική υποστήριξη· και χωρίς επιτυχία (προς το παρόν). Η απόσταση που χωρίζει τον "απελευθερωμένο" θύλακα της Jarabulus και την Al-Rai είναι καμιά 30αριά χιλιόμετρα.
Αυτά στις 2 του μήνα. Στις 3 το πρωΐ μπήκαν απ’ τα σύνορα κοντά στην Al-Rai καμιά 15αριά τουρκικά τανκς (παρέα μ’ όλα τα υπόλοιπα) και μέσα σε λίγες ώρες (αργά το απόγευμα του Σάββατου) η απόσταση ανάμεσα στον "απελευθερωμένο" θύλακα της Jarabulus και την ζώνη της Al-Rai ήταν μικρότερη από 6 χιλιόμετρα. Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι δύο περιοχές θα έχουν ενωθεί...
Έτσι ο τουρκικός στρατός "εξασφαλίζει" κατ’ αρχήν αυτό το κομμάτι των τουρκοσυριακών συνόρων. Μένει να φανεί το πλάτος που θέλει γι’ αυτή την "ζώνη ασφαλείας". Περιλαμβάνει και την Αl-Bab, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα νοτιότερα;
Περιττό (;) να πούμε ότι (και) αυτή η προώθηση του τουρκικού στρατού, απ’ την Al-Rai προς τα ανατολικά, έγινε σαν περίπατος. Ο isis απλά απέσυρε τις δυνάμεις του...
Επιβεβαιώνεται, επιπλέον, η αδυναμία των "φιλικών" προς την Άγκυρα ενόπλων να κρατήσουν μόνοι τους αυτές τις περιοχές. Για να καταλάβουν τρία ή τέσσερα χωριά δίπλα στην Al-Rai (πάντα προς τα ανατολικά) οι al-Nusra, f.s.a. and co. είχαν χαλάσει 2 με 3 ημέρες μαχών με τον isis· για να τα χάσουν αμέσως μετά, σε μια αντεπίθεση (του isis). Ενώ ο τουρκικός στρατός; Χαλαρά και σε ρυθμό παρέλασης, έκανε τετραπλάσια δουλειά σε λίγες ώρες...
Και οι διεθνείς αντιδράσεις; Η Ουάσιγκτον διαμαρτύρεται (ειδικά εάν ο τουρκικός στρατός "κτυπάει" τις ypg…) Η Μόσχα παριστάνει ότι διαμαρτύρεται. Και η Τεχεράνη επίσης. Το Βερολίνο είναι πιο κυριολεκτικό: η παραμονή του τουρκικού στρατού στο συριακό έδαφος δεν θα πρέπει να είναι μακρόχρονη - τάδε έφη Σταϊνμάγερ... Ακριβώς: μην στρογγυλοκαθήσετε (για πάντα).
Κανείς πάντως (και δεν είναι λίγοι με αεροπορία στην συριακή επικράτεια) δεν έχει διανοηθεί να ενοχλήσει την τουρκική "ασπίδα του Ευφράτη". Και (παράξενο;) το ίδιο το καθεστώς Άσαντ, μετά απ’ τις καταγγελίες της πρώτης ημέρας σωπαίνει. Σημαίνουν κάτι όλα αυτά;
Οι πραγματικά ενοχλημένοι θα πρέπει να αναζητηθούν στο Ριάντ, στο Τελ Αβίβ και στην Ουάσιγκτον. Όχι γι’ αυτήν καθ’ εαυτήν την τουρκική επιχείρηση. Όσο, κυρίως, για το γεγονός ότι (απ’ όσο μπορούμε να ξερουμε) έγινε "ερήμην" των πιο πάνω, και ειδικά της Ουάσιγκτον. Υποτίθεται ότι τα αμερικανικά επιτελεία είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Άγκυρα θα μπουκάρει έτσι κι αλλιώς, και ετοίμαζαν καμιά 100άρα "επίλεκτων" για να συμμετάσχουν στην παρέλαση και, ουσιαστικά, να ελέγχουν την κατάσταση. Αλλά ο τουρκικός στρατός μπήκε προς Jarabulus μεριά στις 24 Αυγούστου χωρίς τα αμερικανικά κομμάντα· για να δείξει στην Ουάσιγκτον (αν χρειαζόταν...) ότι "δεν ρωτάει"· όχι, σίγουρα, την άλλοτε "μόνη υπερδύναμη".
Όχι, λοιπόν, η τουρκική εισβολή αλλά οι "όροι" της προκαλούν έναν κάποιον εκνευρισμό στους οπαδούς της διάλυσης της συρίας και του "δημιουργικού χάους" στη μέση Ανατολή. Φυσικά έχουν να ελπίζουν σε κάτι: η Άγκυρα θα φτιάξει την buffer zone που θέλει και θα "ηρεμήσει".
Αυτό είναι, ολοφάνερα, το άμεσο. Είναι σίγουρο, όμως, ότι δεν υπάρχουν, επιπλέον, μεσοπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι απ’ την μεριά της Άγκυρας και των συμμάχων της στο συριακό πεδίο μάχης;
Είναι σίγουρο αυτό;
Περί καυγάδων. Μόλις χτες, σχολιάζοντας την απρόοπτη εξέλιξη βόρεια της Hama (οι αντι-Άσαντ ένοπλοι βρίσκονται, εν τω μεταξύ, στα όρια του αεροδρομίου της πόλης...) αναρωτιόμαστε αν έχει "στραβώσει κάτι" μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού, έτσι ώστε η ρωσική αεροπορία να "σφυράει αδιάφορα" αντί να σφυροκοπάει ανελέητα τους αντάρτες. Δεν ξέραμε όμως τι θα μπορούσε να είναι.
Ένας φίλος του Sarajevo μας υπέδειξε κάτι που έχει ενδιαφέρον· και, επιπλέον, ίσως εξηγεί το τι έχει "στραβώσει". Φαίνεται ότι αποκαλύπτεται έμμεσα: χτες (2/9) η Μόσχα έκανε μια μάλλον "κουφή" πρόταση ... στο Τόκιο (!): να συμμετάσχει στην (υπό την ρωσική αιγίδα) ανθρωπιστική βοήθεια... στη συρία (!). Αυτό, την ώρα που η ακροδεξιά ιαπωνική κυβέρνηση έχει αλλάξει το στρατιωτικό δόγμα της, και ψάχνει ευκαιρία να συμμετάσχει ενεργητικά σε "θερμά μέτωπα" του πλανήτη· πάντα για "αμυντικούς σκοπούς"... Την ώρα που είναι πολύ πιθανό ότι η Μόσχα θα έχει αργά ή γρήγορα σοβαρούς μπελάδες με τον νεο-μιλιταρισμό του ιαπωνικού καπιταλισμού... Την ώρα που τα δύο κράτη δεν έχουν καν υπογράψει μεταξύ τους την λήξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου (Κουρίλες νήσοι γαρ...)!
Τι μύγα τσίμπησε το ρωσικό καθεστώς και απευθύνθηκε στο Τόκιο ... για την συρία; Μύγα κινέζικη: το γεγονός ότι το Πεκίνο ψάχνει "παρτίδες" με το καθεστώς Άσαντ, χωρίς (κατά τα φαινόμενα) να έχει συμφωνήσει νωρίτερα τι και πως με τη Μόσχα... Όχι μόνο οικονομικές αλλά ακόμα και στρατιωτικές παρτίδες: ο κινέζος στρατηγός Guan Youfei (διευθυντής του γραφείου διεθνών σχέσεων του κινεζικού επιτελείου) επισκέφτηκε την Δαμασκό στις 16 Αυγούστου, κουβέντιασε με τον υπ.αμ. του Άσαντ Fahad Jassim al-Freij, και, μεταξύ φιλοφρονήσεων και αχλαδιού, κουβέντιασαν το ενδεχόμενο να "παρκάρουν" κινεζικά μαχητικά σε συριακό έδαφος, για να βοηθήσουν (βομβαρδίζοντας) τον "αγώνα κατά της τρομοκρατίας"…
Κινεζικά πολεμικά στη συρία χωρίς την έγκριση της Μόσχας; Τι είναι εδώ; American bar? "Φίλοι φίλοι με το Πεκίνο, δεν θα τσακωθούμε ανοικτά γι’ αυτήν την λεπτομέρεια, αλλά μήπως το παρακάνει το κινεζικό καθεστώς;" (θα σκέφτηκαν στη Μόσχα). "Ας καλέσουμε κι εμείς του ιάπωνες, λοιπόν"…
"Φίλοι φίλοι με τον Άσαντ, αλλά θέλει κινεζικά βομβαρδιστικά για να τον βοηθήσουν; Ε, ας τα περιμένει" (θα σκέφτηκαν στη Μόσχα). "Κράτει…" - και οι αντι-Άσαντ αντάρτες προ των πυλών της Hama... Φαίνεται ότι "εκτίμησαν σωστά" την "αποχή" των ρωσικών βομβαρδιστικών· όπου "εκτίμησαν σωστά" μπορείτε να βάλετε "έμαθαν από κάποιο πουλάκι..."
Ακόμα κι αν αυτά δεν είναι κόντρες πρώτης γραμμής (σαν καυγαδάκια μεταξύ "φίλων" μας φαίνονται· φίλων που, ωστόσο, είναι καπιταλιστικά αφεντικά και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσουν τα συμφέροντά τους) έχει σημασία να τα έχει υπ’ όψη του όποιος ενδιαφέρεται για την εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Γιατί αυτές οι "λεπτομέρειες" όχι μόνο φωτίζουν γεγονότα (που μπορεί να είναι δευτερεύοντα, μπορεί όμως να είναι και σημαντικά) αλλά, κυρίως, δείχνουν πόσο πόλεμος επικράτησης είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος.
Ακόμα κι αν γίνεται στη συρία...
"Ασφαλής ζώνη"; Αν και απ’ την μεριά της Άγκυρας η "επιχείρηση ασπίδα του Ευφράτη" δεν περιγράφεται με τον τρόπο που θα περιγραφόταν 1 ή 2 χρόνια πριν, στο βαθμό που ευοδωθεί θα έχει πετύχει την δημιουργία μιας “buffer zone” μήκους σχεδόν 100 χιλιομέτρων (και πλάτους άγνωστο πόσο) των συρο-τουρκικών συνόρων, απ’ τη μεριά της συρίας.
Από στρατιωτική άποψη αυτή η "τάση" είναι σαφής, ειδικά εφόσον παράλληλα με την "ασπίδα του Ευφράτη" που απλώνεται προς την δύση, κινήθηκαν και οι αντι-Άσαντ ένοπλοι (al Nusra, f.s.a.) απ’ την βόρεια συριακή συνοριακή πόλη Al-Rai προς τα δυτικά, εναντίον του isis. Χωρίς φανερή τουρκική υποστήριξη· και χωρίς επιτυχία (προς το παρόν). Η απόσταση που χωρίζει τον "απελευθερωμένο" θύλακα της Jarabulus και την Al-Rai είναι καμιά 30αριά χιλιόμετρα.
Πρόκειται για ορεινές περιοχές με διάσπαρτα μικρά χωριά ή/και κωμοπόλεις. Στην περίπτωση που "αδειάσει" απ’ τον isis θα χρειάζεται οπωσδήποτε παρουσία του τουρκικού στρατού· οι υπάρχουσες δυνατότητες των ανταρτών δεν είναι αρκετές για να την κρατήσουν.
Κι ενώ ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν αφορά τις επόμενες ημέρες ή και βδομάδες, είναι εύλογο το ερώτημα αν (και με ποιες διαδικασίες) η Άγκυρα θα κηρύξει αυτήν την περιοχή (αν και όταν την "καθαρίσει") ασφαλή για την επιστροφή προσφύγων πολέμου. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο όποιος τουρκικός στρατός θα νομιμοποιηθεί μεσοπρόθεσμα σαν προστάτης των επαναπατριζόμενων...
Ωστόσο μια τέτοια ιδέα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) δεν θα ακουγόταν άσχημα σε διάφορα αυτιά στην ευρώπη. Θα έμοιαζε σαν "λύση στο πρόβλημα των προσφύγων", ακόμα κι αν πρόκειται για ένα τερατώδες πρόσχημα...
"Εσωτερικοί καυγάδες"; Ενώ το ζήτημα της τουρκικής εισβολής βρίσκεται πάντα στην "πρώτη γραμμή" της διεθνούς δημαγωγίας (με διάφορες δηλώσεις πολιτικών βιτρινών) μια άλλη εξέλιξη στο πεδίο - μάχης - συρία περνάει μάλλον απαρατήρητη· ωστόσο την βρίσκουμε ενδιαφέρουσα.
Η (μαρτυρική κυριολεκτικά) πόλη Hama βρίσκεται στον έλεγχο των κυβερνητικών απ’ τα τέλη του 2014. Η συνοριακή γραμμή με την περιοχή που ελέγχουν οι αντι-Άσαντ ένοπλοι, καμιά 30αριά χιλιόμετρα βόρεια της πόλης, ήταν μέχρι πριν λίγες βδομάδες ήρεμη.
Τώρα έχει ξεκινήσει μια επίθεση εκ μέρους των αντικαθεστωτικών· και η σταθερή προέλασή τους προς την Hama. Παρότι ο δρόμος δεν είναι ανοικτός βρίσκονται ήδη σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων απ’ την άκρη της πόλης, έχοντας καταλάβει ενδιάμεσα πάνω από μια ντουζίνα χωριά.
Εκείνο που βρίσκουμε αξιοσημείωτο είναι ότι παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις αυτών των αντικαθεστωτικών, η ρωσική αεροπορία έχει συμβολική έως καθόλου συμμετοχή στην αντιμετώπισή τους· ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή η "ρωσική αδράνεια" στην υπεράσπιση της Hama, ειδικά σε μια περίοδο που η "μάχη του Aleppo" είναι σε ύφεση, οπότε δεν στέκει η δικαιολογία "τα αεροπλάνα μας είναι απασχολημένα αλλού", ε; Δεν ξέρουμε.
Επειδή, όμως, ο Άσαντ και το καθεστώς του έχουν επιδείξει μια μάλλον μονοκόμματη αντίληψη του πως κινούνται εδώ και χρόνια, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε (πρόκειται μόνο για υπόθεση...) ότι οι ρωσικές "παραλείψεις" (για να το θέσουμε κομψά) στην έγκαιρη αντιμετώπιση των ανταρτών που προχωρούν απ’ τα βόρεια προς τη Hama είναι ένα είδος ελαφρού τραβήγματος του χαλιού (εκ μέρους της συμμάχου Μόσχας) προς γνώση και συμμόρφωση... Μπορείς μόνος σου; Δεν μπορείς... οπότε... - είναι σα να λέει προς τον Άσαντ...
Με ποιο επίδικο; Εδώ ούτε υποθέσεις δεν μπορούμε να κάνουμε.
Το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Η αμερικανική κυβέρνηση, μέσω της fda, αποφάσισε να απαγορεύσει την χρήση διάφορων "βακτηριοκτόνων χημικών" στα σαπούνια - πρόκειται για μια εικοσάδα ουσιών. Για τις οποίες (σύμφωνα με την τελική ανακοίνωση της fda) όχι μόνο δεν έχει αποδειχθεί ότι σκοτώνουν τα μικρόβια αλλά υπάρχουν ενδείξεις (για κάποιες) ότι κάνουν ζημιά στο δέρμα παρά καλό...
Θα έλεγε κάποιος πάλι καλά. Μόνο που αυτό το ζήτημα εκκρεμεί εδώ και 40 χρόνια! Οι διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις (και οι διαδοχικές διοικήσεις της fda) απέφευγαν την απαγόρευση (για να μην θίξουν τις αντίστοιχες βιομηχανίες), ζητώντας να γίνουν έρευνες, και περισσότερες έρευνες. Τελικά αυτές οι έρευνες έγιναν και ξανάγιναν, καταλήγοντας στο ... μηδέν. Εν τω μεταξύ οι περισσότερες βιομηχανίες αφαίρεσαν τα τελευταία χρόνια πολλές απ’ αυτές τις ουσίες, αντικαθιστώντας τες με άλλες.
Συνεπώς η "γενναία απόφαση" της αμερικανικής κυβέρνησης για την προστασία της δημόσιας υγείας, ήταν σα να δείχνει ένας διαιτητής κόκκινη κάρτα σε ένα μάτς που έχει τελειώσει απ’ το προηγούμενο πρωτάθλημα...
The departed. Η "κόκκινη κάρτα για πέρυσι" έφερε σαν συνειρμό (και ποιος, άραγε, ξέρει πάντα πως γίνονται αυτοί οι παλιοσυνειρμοί;) την "καθαρτήρια παρέμβαση" της fifa/uefa (γ.γ. της δεύτερης ο κύριος Θ. Θεοδωρίδης, μέλος του γνωστού ερυθρόλευκου οίκου, για να μην ξεχνιόμαστε) στο ντόπιο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Κι απ’ αυτήν, πάλι με την ίδια αυθαιρεσία, η σκέψη πετάχτηκε στην ταινία "the departed" (στα ελληνικά: "ο πληροφοριοδότης"). Όπου ο μαφιόζος Frank Costello έχει φροντίσει ο ψυχογιός του να γίνει αξιωματικός της «δίωξης εγκλήματος», ώστε να έχει ένα στέρεο κονέ για να φυλάει τον κώλο του.
Αν η "κάθαρση" του ελληνικού ποδοσφαίρου γινόταν ποτέ ταινία θα είχε οπωσδήποτε στοιχεία απ’ το the departed. Θα είχε, όμως, διαφορετικό τέλος: ένας υφυπουργός κρατάει ένα πιστόλι που καπνίζει και φωνάζει "καθάρισα ρεεε!"· και καθώς ο φακός κάνει zoom out πιάνει στην άκρη του πλάνου τους μαφιόζους να σταυροκοπιούνται...
Θα είναι sequel της "κάθαρσης του τηλεοπτικού τοπίου"...
Hacking. Ο 44χρονος ρουμάνος Marcel Lehel Lazar, γνωστός σαν Guccifer, καταδικάστηκε σε 4 χρόνια και 4 μήνες φυλακή (ελεεινό παιχνίδι των δικαστών με την ηλικία του;) επειδή χάκεψε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μιας επι χρόνια έμπιστης της Κλίντον, βγάζοντας στη φόρα διάφορα άπλυτα της υποψηφίας προέδρου... Στην πραγματικότητα, μάλιστα, ήταν αυτός που πρώτος έδειξε ότι η Κλίντον χρησιμοποιούσε σαν υπ.εξ. το προσωπικό της mail - πράγμα που απαγορεύεται αυστηρά - βάζοντας την πολιτική περσόνα σε μεγάλους μπελάδες.
Ο Lazar εκδόθηκε στις ηπα για να δικαστεί ενώ ήταν φυλακισμένος με ποινή 7 χρόνων στη ρουμανία για χακαρίσματα άλλων email, διάφορων "υψηλών προσώπων", συμπεριλαμβανομένου και του επικεφαλής της ρουμανικής ασφάλειας. Δέθηκε το 2014, στη ρουμανία, με την κρίσιμη βοήθεια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Τώρα θα γυρίσει για να κάνει την ρουμανική ποινή του, και μετά θα ξαναεκδοθεί στις ηπα για να κάνει και την αμερικανική.
"Δεν έδειξε καμία μεταμέλεια" γνωμάτευσαν οι δικαστές. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις των αμετανόητων ιεραπόστολων - διαρρηκτών που δεν θα τραβήξουν την προσοχή των οπαδών των αντι-εξουσιαστικών αποκαλύψεων.
Αν και πιθανότατα την αξίζει.
Μαύρο κεφάλαιο, όχι μαύρο χιούμορ. Μια μέρα πριν, σχολιάζοντας το θέαμα των τηλεοπτικών καλλιστείων, γράψαμε για μπροστινούς. Έπρεπε να προσθέσουμε και τους λαγούς. Αν δεν καταλαβαίνετε, θα έπρεπε να ακούσετε την αμέσως- μετά - το - τέλος (του πλειστηριασμού) συνέντευξη του κυρ Ιβάν.
Όσο για το ποιον των επίσημων (πια) τηλεβαρώνων, είναι τόσο γνωστό (σ’ εμάς σίγουρα!), ώστε ούτε καν γέλια δεν προκαλεί η "αντι-διαπλοκή" ρητορική των πολιτικών βιτρινών. Σύμφωνα, άλλωστε, και με το υπονοούμενο νόημα δηλώσεων του πρωθυπουργού σε πρόσφατη συνέντευξή του, "τακτοποιήθηκαν" ο "μπροστινός" του Αλ Καπόνε, ο "μπροστινός" του οίκου Κορλεόνε, κλπ κλπ...
Βγήκαν κάποια φράγκα για το "δημόσιο". Σκάρτα 250 μύρια - εισπρακτέα σε τρεις δόσεις σε δύο χρόνια… Έστω. Αλλά τις περί "ηθικής εξουσίας" διακηρύξεις τους, για άλλη μια φορά, οι φαιορόζ ας τις βάλουν εκεί που ξέρουν. Στο κάτω κάτω, αν θέλουν οι πολιτικές βιτρίνες να φορολογήσουν την μαφία, ας το πουν στους capo· θα συμφωνήσουν!!!
Καλό ξέπλυμα, σε κάθε περίπτωση!! Good job!
Με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις. Νομίζω ότι οι Αυστραλοί πρέπει να αποφασίσουν… είναι πολύ δύσκολο να ισορροπήσουν ανάμεσα στην συμμαχία τους με τις ΗΠΑ και τις οικονομικές σχέσεις τους με την Κίνα… Πρέπει να αποφασίσουν ποιος είναι ο πιο σημαντικός σύμμαχος για τα κρίσιμα εθνικά συμφέροντα της Αυστραλίας…
Αυτά είπε ένας υψηλόβαθμος αμερικάνος καραβανάς, ο Tom Hanson. Και επειδή προκλήθηκε μια κάποια κατακραυγή, το (αμερικανικό) πεντάγωνο έτρεξε να ξεκαθαρίσει ότι "εξέφρασε προσωπικές απόψεις".
Αλλά όχι. Η Ουάσιγκτον είναι ελαφρά εκνευρισμένη που η Καμπέρα δεν καταδικάζει μετα βδελυγμίας τις ενέργειες του Πεκίνου στην επίμαχη νότια θάλασσα της κίνας, με τις βραχονησίδες, τις ατόλες, κλπ. Απ' την άλλη ο αυστραλιανός στρατός συμμετέχει στις ασκήσεις ηγεμονίας των αμερικάνων στην περιοχή. Αυτή είναι η αδύνατη ισορροπία που έδειξε ο καραβανάς.
Η κίνα είναι ο μεγαλύτερος "εμπορικός εταίρος" της αυστραλίας και κάνει κάθε χρόνο "επενδύσεις" αρκετών δις δολαρίων εκεί. Το θέμα, ωστόσο, πάει μακρύτερα απ’ την αυστραλία, και αφορά πλήθος κρατών τόσο στην ασία όσο και αλλού, όπου το κινέζικο κεφάλαιο εμφανίζεται εδώ και χρόνια σαν ο "μεγάλος φίλος".
Είναι δυνατόν οι οικονομικές διαστάσεις του σύγχρονου καπιταλισμού να δείχνουν προς την μια μεριά και οι στρατιωτικές διαστάσεις του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού να δείχνουν προς την άλλη; Είναι. Αυτή η αντινομία δεν είναι καθόλου καινούργια. Και ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για τίποτα καινούργιο, είναι γνωστό ποια "μέθοδος" κερδίζει όταν ο ανταγωνισμός οξύνεται.
Το ότι η Καμπέρα δεν θα ξεκινούσε έναν πόλεμο κατά του Πεκίνου είναι εύλογο. Δεν έχει όμως (και δεν θέλει να έχει) αμφιταλαντεύσεις για το με ποιον θα πάει αν φτάσει η στιγμή που θα μιλήσουν τα κανόνια...
Ο Hanson δεν εξέφρασε, λοιπόν, "προσωπικές απόψεις". Το πολύ πολύ να βιάστηκε..
Ποδοσφαιρική ηθική. Η εθνική νέων (U-21, κάτω από 21 ετών) της νότιας κύπρου νίκησε την αντίστοιχη τουρκική εκτός έδρας (0 - 1)· μετά το τέλος του ματς έπεσε και το σχετικό ξύλο μεταξύ των δύο ομάδων, καθότι βράζει το αίμα τους.
Αυτό θα εμφανιστεί σαν "είδηση". Αλλά τα πραγματικά νέα είναι αλλού: τα δύο κράτη αλληλοαναγνωρίζονται, έστω έμμεσα και ποδοσφαιρικά, αφού παίζουν στον ίδιο όμιλο...
Όσο για την βαθμολογική σημασία της νίκης; Ασήμαντη, αφού η νοτιοκυπριακή ομάδα είναι στον πάτο, με 4 βαθμούς. Και η τουρική ακριβώς από πάνω, με 6.
Και στη βαθμολογία αγκαλιά.
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
