Σωσίβια για όλους (;). Η ιδέα της αυτού εξοχότητας του πρωθυπουργού (πιο σωστά: των συμβούλων του στο marketing) να χαρίσει ένα σωσίβιο στον γ.γ. του οηε που πέρασε απ’ τα μέρη μας, δείχνει για μια ακόμα φορά τον κυνισμό του ανδρός και του επιτελείου του (διάβαζε: βαθύ κράτος).
Κάνει δημόσιες σχέσεις με τις δολοφονίες των Άλλων ο κυρ Αλέξης· και γιατί όχι; Όταν ήταν μικρός (και οι διαφημιστές τον μαστόρευαν ώστε να γίνει πολιτική βιτρίνα πρώτης γραμμής), τον μακρινό Ιούλιο του 2008, εμφανίστηκε (σαν "αρχηγός κόμματος", καινούργιας εσοδείας...) στο προεδρικό μέγαρο, στη "γιορτή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας", συνοδευόμενος απ’ την μετανάστρια (γεννημένη στην ελλάδα, με γονείς απ’ την σιέρα λεόνε) Καντίτσα Σάνκο. Μια φτηνή, καλά σκηνοθετημένη, θεαματική πινελιά που χρειαζόταν ο τότε ανερχόμενος αστέρας για να συγκινήσει τους ευαίσθητους... Και για να κατουρήσει / σημαδέψει, σα σκύλος, την διαδρομή του προς τα πάνω.
Δεν την έπνιξε την Καντίτσα τότε ο μικρός Τσίπρας· την εκμεταλλεύτηκε, την "αξιοποίησε", απλά, μέσα στο άθλιο καθεστωτικό pro crisis θέατρο. Ήταν πολύ κατώτερος των united colors της benetton· αλλά ήταν συνεπής (δηλαδή: η ιδέα των διαφημιστών του ήταν συνεπής) μ’ αυτό που ήθελε να πουλήσει: αντιρατσιστική ευαισθησία και θεαματική π(ρ)όζα.
Τώρα χαρίζει σωσίβια, γιατί ανέβηκε στην ιεραρχία: ο θάνατος των Άλλων είναι καλή ευκαιρία για πλακίτσες. Θα μπορούσε να είναι το σωσίβιο που συμβολίζει τον πνιγμό κάποιας άλλης Καντίτσα ή πολλών· και τι τον νοιάζει; Τώρα είναι πρωθυπουργός...
"Πρώτη φορά"; Όχι δα! Πάντα η ίδια φορά. Οι διαφημιστές, βαριεστημένοι πια, σκέφτονται "τι να χαρίσεις στο Μπαν Γκι-Μουν; Μια σκηνή; Όχι... Μια βάρκα; Όχι ρε, είναι μεγάλη... Ένα σωσίβιο! Αυτό είναι!"
Πρέπει νάσαι πολύ λέρα (για να κυβερνάς γαλέρα). Πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να πουλάς για χαϊλίκι μνημόσυνα αντικείμενα. Πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κάνεις "δώρο" την αγωνία, τον πόνο, το πένθος των Άλλων.
Ντόρος να γίνεται. Είναι σύμπτωση, προφανώς. Τις μέρες που κυκλοφορεί και διαβάζεται η αναφορά του Sarajevo όχι και φοροκαταιγίδα! έχει αρχίσει μια κάποια δημαγωγική φασαρία για τα αποτελέσματα της νομοθεσίας για τον (όχι) φ.π.α. Και για το μεγάλο δώρο της φαιορόζ κυβέρνησης στα μικρομεσαία αφεντικά.
Τα δημοσιεύματα για το μεγάλο πάρτυ αφορούν, κυρίως, τις αναξιοπαθούσες τουριστικές περιοχές. Μπορεί κανείς να διαβάσει (σε site οικονομικών ειδήσεων):
Η υστέρηση εισπράξεων από τις τουριστικές περιοχές της χώρας, που θεωρούνται και οι πιο "ανθεκτικές" στην κρίση, έσπασε όλα τα ρεκόρ. Ο απολογισμός εσόδων από τον ΦΠΑ (που είναι το βαρόμετρο της αγοράς και της φοροδιαφυγής) από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο φέτος, δείχνει τεράστια υστέρηση στα προβλεπόμενα έσοδα . Συγκεκριμένα:
-62% στο ΦΠΑ η Μύκονος
-39% η Πάρος
-39% η Ρόδος
-39% η Ζάκυνθος
-39% η Λευκάδα
-37% η Σαντορίνη
-36% η Κως
-30% η Κέρκυρα
-22% η Κεφαλλονιά
…
Η νέα νομοθεσία που προβλέπει εκμηδενισμό των προστίμων για όσους πιαστούν να μην κόβουν απόδειξη, το "ξεδόντιασμα" του ΣΔΟΕ και των προληπτικών ελέγχων στην αγορά, αλλά και η ανάγκη επιβίωσης απέναντι στη φοροεπιδρομή της κυβέρνησης, έχουν οδηγήσει πολλούς επαγγελματίες να "απενεργοποιήσουν" τις ταμειακές μηχανές τους.
Τα νούμερα είναι υποτιμημένα, για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε εδώ. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για το πιο τρελό πάρτυ, ever, του μικροαστικού "κάτω το κράτος"! Ναι, είστε εδώ, το ζείτε, και δεν τολμάτε να πιστέψετε στα μάτια και στ’ αυτιά σας. Αλλά είναι αλήθεια!
Και δεν είναι "κατά λάθος" αλήθεια. Για παράδειγμα, ο υφυπουργός οικονομικών με αρμοδιότητα τα δημόσια έσοδα, ονόματι Τρύφωνας Αλεξιάδης, είναι ένας άνθρωπος της δουλειάς. Της πιάτσας. Πιο πολύ δεν γίνεται!!! Πρόεδρος του συνδικάτου εφοριακών Αττικής και Κυκλάδων έχει διατελέσει για χρόνια ο άνθρωπος – δεν είναι κανάς περαστικός που πήρε το πόστο… Όταν κλείνει το μάτι τρίβουν τις τσέπες τους πολλοί!
Τώρα, λέει, η "γενική γραμματεία δημόσιων εσόδων" (άλλος οργανισμός που ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι τωρινοί κυβερνήτες, δηλαδή τα αφεντικά τους, βλέπουν με καλό μάτι) έχει θορυβηθεί απ’ το πάρτυ, και σκέφτεται να καταργήσει το νόμο που άναψε το κέφι… Ας μην βιαστεί (θα την συμβουλέψουν, άλλωστε, οι αρμόδιοι djs). Ας αφήσει να πάει Σεπτέμβρης, Οκτώβρης, να τελειώσει η σεζόν. Και βλέπουμε.
Ό,τι και να γίνει, η άγρια συσσώρευση των μικρομεσαίων αφεντικών και των ελεύθερων επαγγελματιών, απ’ τον περασμένο Οκτώβρη και μετά δεν έχει όμοιό της – με την άδεια (και τις ευλογίες) όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά του συνόλου της πολιτικής σκηνής (δείτε την πιο πάνω αναφορά του Sarajevo). Κι αν αλλάξει κάτι μελλοντικά, τα κατάλληλα παραθυράκια θα φτιαχτούν.
Είμαστε οι γνωστοί μαλάκες, σαν μισθωτοί; Ακριβώς. Αυτοί είμαστε. Όχι για φορολογικούς λόγους. Για πολιτικούς. Για λόγους (μη) εργατικού ανταγωνισμού.
Βαθιά τέτοιους!!! Αν υπάρχει περίπτωση να ισχύει, έστω για μια φορά, το "όλα εδώ πληρώνονται", είναι για εμάς. Και την δειλία μας.
Και πάλι στη συρία 1. Συνεχίζει να είναι (δημαγωγικά) ντεμοντέ, αλλά συνεχίζει να γίνεται. Και όχι μόνο "τοπικά".
Μόσχα και Ουάσιγκτον φαίνονται να τρίζουν τα δόντια τους ο ένας στον άλλον – χωρίς να τα έχουν διακόψει την υποτιθέμενη "συνεργασία για την εκεχειρία" στη συρία. Την περασμένη Πέμπτη ο ρώσος υπ.εξ. Λαβρόφ, μιλώντας απ’ το διεθνές οικονομικό φόρουμ της Πετρούπολης, σχολίασε:
... Οι αμερικάνοι μας λένε τώρα ότι δεν μπορούν να χωρίσουν τους "καλούς" ένοπλους της αντιπολίτευσης απ’ τις θέσεις που έχουν μαζί με το μέτωπο al-nusra, και ότι θα χρειαστούν ακόμα δυο - τρεις μήνες για να το πετύχουν. Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει κάποιο παιχνίδι εδώ, και ότι θέλουν να διατηρήσουν την al-Nusra για να την χρησιμοποιήσουν αργότερα για να ανατρέψουν το καθεστώς Άσσαντ...
Περσινά ξινά σταφύλια; Όχι ακριβώς. Μια μέρα μετά ρωσικά βομβαρδιστικά κτύπησαν θέσεις ανταρτών γύρω απ’ την πόλη Tanf, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ, εντελώς άσχετα με την αεροπορική κάλυψη που προσφέρουν στο πεζικό του Άσαντ, της Χεζμπ’ Αλλάχ και των ιρανών που δρουν σε εντελώς μακρινές περιοχές. Το "πρόβλημα" με τις συγκεκριμένες θέσεις είναι ότι πρόκειται για μια βάση όπου ο αμερικανικός και ο αγγλικός στρατός εκπαιδεύουν σύριους αντάρτες· και, ίσως, απ’ τους 180 που στρατοπεδεύουν εκεί οι περισσότεροι να είναι πρωτοκοσμικοί καραβανάδες...
Μετά την πρώτη ρωσική επίθεση, οι "θιγόμενοι" ζήτησαν αμερικανική αεροπορική κάλυψη απ’ το αρχηγείο τους στο κατάρ. Όταν έφτασαν τα αμερικανικά καταδιωκτικά τα ρωσικά βομβαρδιστικά απομακρύνθηκαν. Αλλά όταν οι αμερικάνοι πιλότοι έφυγαν για ανεφοδιασμό, τα ρωσικά αεροπλάνα ξανακτύπησαν. Και ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου Dmitry Peskov επιβεβαίωσε τις συγκεκριμένες επιθέσεις λέγοντας ειρωνικά:
... είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε ποιος είναι ποιος απ’ τον αέρα...
Αυτή είναι η πρώτη γνωστή (απ’ όσο ξέρουμε) έμμεση εμπλοκή της ρωσικής και της αμερικανικής αεροπορίας στη συρία. Φυσικά η Μόσχα δεν σκοπεύει να συνεχίσει τέτοιο βιολί εκεί, στα νοτιοανατολικά. Την ενδιαφέρει όμως το τι γίνεται (και τι θα γίνει) στο Χαλέπι. Όπου "είναι ανακατεμένοι οι (κατά την Ουάσιγκτον) μη τρομοκράτες και οι τρομοκράτες" αντίπαλοι του Άσαντ...
Και πάλι στη συρία 2. Η φαγούρα της Ουάσιγκτον ήρθε μέσα από μια "έκκληση" πάνω από 50 αμερικάνων διπλωματών, που ζητούν απ’ τον Ομπάμα να αρχίσει τον πόλεμο κατευθείαν κατά του Άσσαντ και των συμμάχων του. Δεν κάνουν κάποια συγκεκριμένη πρόταση, αλλά υποθέτουμε βάσιμα ότι τους ενδιαφέρει το Χαλέπι. Και αυτούς...
Θεωρούμε μάλλον απίθανο (αν και όχι αδύνατο) η απερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση να πάρει μια τέτοια απόφαση· σε 6 μήνες θα υπάρχει άλλη, φρέσκια και ορεξάτη. Αλλά ο Κέρι κρατάει ζεστό το παιχνίδι του τριξίματος των δοντιών απ’ την αμερικανική πλευρά. Μια μέρα πριν απ’ τις δηλώσεις του Λαβρόφ βρισκόμενος στην Κοπεγχάγη είχε πει:
... Η ρωσία πρέπει να καταλάβει ότι η υπομονή μας δεν είναι απεριόριστη. Στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρή σχετικά με το ζήτημα του αν ο Άσαντ πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος [για την κατάσταση στη συρία] ή όχι...
Και πάλι στη συρία 3. Το γεγονός ότι οι ένοπλοι κούρδοι των ypg μαζί με αμερικάνους (και, πλέον, γάλλους και άγγλους) επεκτείνουν διαρκώς την ζώνη υπό την κατοχή τους στη βόρεια συρία, και το επίσης προφανές και αναμενόμενο ότι όλοι αυτοί οι πρωτοκοσμικοί "σύμβουλοι" και "μισθοφόροι" (ή και όχι μισθοφόροι...) δεν πρόκειται να φύγουν από εκεί, σε συνδυασμό με την παρουσία του ρωσικού και του ιρανικού στρατού στις περιοχές του Άσαντ, έχει δημιουργήσει τα δεδομένα ενός de facto διαμελισμού της άλλοτε συριακής επικράτειας.
Θα μπορούσε να είναι "προσωρινός". Αλλά δεν φαίνεται στον ορίζοντα μια οποιαδήποτε λύση του "πολιτικού προβλήματος" (δηλαδή του ζητήματος της κεντρικής εξουσίας) στη συρία. Η Μόσχα θα μπορούσε να ανεχτεί αυτήν την αοριστία (χωρίς να το φωνάζει)· δεν φαίνεται όμως διατεθειμένη να την ανεχτεί η Τεχεράνη. Επειδή αύριο, μεθαύριο μπορεί να βρει τους "δαίμονες" στη δική της επικράτεια. Και οπωσδήποτε η Μόσχα έχει πολλούς λόγους για να μην πουλήσει την συμμαχία της με το ιρανικό καθεστώς.
Το επίδικο, σ’ αυτή τη φάση, είναι το Χαλέπι. Μια πόλη πολλών δεκάδων χιλιάδων κατοίκων βρίσκεται πάνω σ’ έναν παγκόσμιο πάγκο του χασάπη...
Μια χούφτα σφαίρες. Δεν είναι καθόλου δραματικό όπως τότε, Ιούνη μήνα πάλι (αλλά στις 28), που η δολοφονία του αυστριακού αρχιδούκα (και διαδόχου του αυστριακού θρόνου) Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της γυναίκας του Σοφίας, στο Σαράγεβο, έγινε η αφορμή για την έναρξη του Α παγκόσμιου πολέμου. Τότε ήταν 1914. Τώρα είναι 2016.
Φαίνεται ωστόσο ότι μια χούφτα σφαίρες μπορούν να παίξουν το ρόλο τους στο should I stay or should I go δημοψήφισμα στην αγγλία. Και στις όποιες συνέπειές του. Θα φανεί σε λίγες ημέρες. Αν όμως "η στερλίνα ανεβαίνει" μετά την δολοφονία της Κοξ (ενώ πριν έπεφτε όσο τα γκάλοπ έδιναν πρωτιά στο brexit), μπορούμε να υποθέσουμε ότι "κάτι καταλαβαίνουν" οι traders…
Brexit ξεbrexit, η ηττημένη είναι η τάξη μας. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην αγγλία, ωστόσο, το σχέδιο "ενωμένες ευρωπαϊκές πολιτείες" βρίσκεται σε μια "ιδιαίτερη τροχιά" εξαιτίας ενός άλλου δημοψηφίσματος, ενός άλλου "όχι" (με 54%), γαλλικού. Στις 29 Μάη του 2005. Εκείνο το γαλλικό (εθνικιστικό σε μεγάλο βαθμό) "όχι" έβαλε στον πάγο την ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη, το "ευρωσύνταγμα", και μαζί την δυνατότητα μιας μεθοδικής και ορθολογικής πορείας προς την πολιτική ενοποίηση της ε.ε.
Από τότε και μετά (και με την απαραίτητη ποσότητα αμνησία και ιστορικής ακρισίας) το σχέδιο "ε.ε.π." παραδέρνει ανάμεσα σε ευρωκρατικές εθνικές αντιθέσεις, συμβιβασμούς αλλά και βυζαντινισμούς, συγκλίνοντα και αποκλείνοντα καπιταλιστικά συμφέροντα. Χαρακτηρίζεται, κυρίως, από την απόλυτη (πολιτική) απουσία του πιο κρίσιμου παράγοντα: της εργατικής τάξης σ’ όλη την ευρώπη. Η τάξη μας έχει αποικιοποιηθεί από διάφορα είδη εθνικισμών και ρατσισμών, και παραμένει κομματιασμένη και ακινητοποιημένη.
Όλα αυτά ενόσω η παγκόσμια κρίση / αναδιάρθρωση προχωράει από όξυνση σε όξυνση, και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δείχνει τα δόντια του, ακόμα κι αν το κάνει (προς το παρόν;) "μόνο" με την "τρομοκρατία" και το θέαμά της.
Και το αγγλικό δημοψήφισμα (άσχετα απ’ το αποτέλεσμά του), αλλά καθόλου μόνον αυτό (οι φασιστικές κυβερνήσεις σε διάφορα κράτη / μέλη της ε.ε. είναι πολύ σημαντικότερο ζήτημα) δείχνουν ένα είδος εξουσιαστικής ευελιξίας στους τρόπους με τους οποίους τα αφεντικά κρατάνε δεμένη την ευρωπαϊκή εργατική τάξη σε εθνικούς (και φυλετικούς) διαχωρισμούς, ενώ διαπραγματεύονται διαρκώς (και συγκρούονται όπου χρειάζεται) για τα συμφέροντά τους. Εννοείται ότι βασικό ιδεολογικό κομμάτι αυτής της υποδούλωσης (της δικής μας...), βασικό στοιχείο του αντιπερισπασμού, είναι ο "αντιγερμανισμός".
Το να πούμε προλετάριοι της ευρώπης ενωθείτε (άσχετα από εθνική προέλευση· συμπεριλαμβανόμενων, εννοείται, των εκατομυρίων μεταναστών / μεταναστριών) θα ήταν ...φοκλόρ. Ωστόσο το να είμαστε διαρκώς κρέας για τα κανόνια της "πολιτισμένης" υποτίμησής μας (μέσα και απ’ τις πολιτικές μανούβρες των αφεντικών) είναι, απλά, ανυπόφορο.
Στα όρια του αδύνατου. Ούτε που θέλουμε να το σκεφτούμε ότι η σημερινή "φονική παρέμβαση" στο αγγλικό δημοψήφισμα της επόμενης εβδομάδας ΔΕΝ προέρχεται απ’ τον isis!
Η δολοφονία της βουλευτίνας Τζο Κοξ έγινε από κάποιον "διαταραγμένο" (;), "φανατικό" (;), "lonely wolf" (;) που δεν φώναξε "αλλάχ ακμπάρ" αλλά "μπρίταιν ακμπάρ"! (Δεν το είπε έτσι, αυτό ήταν το νόημα. Όλοι κάτι φωνάζουν πάντως...).
Τι να καταλάβουμε κι εμείς τώρα; Ότι θα ενοχοποιούν επίσημα οι οπαδοί του brexit σαν εν δυνάμει φονιάδες; Ή ότι θα ντραπούν σεμνά και ιδιωτικά και, τελικά, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ανατρέψει τα ως τώρα γκάλοπ;
Σ’ αυτά τα μεταμοντέρνα κράτη / κεφάλαια όλο περίεργα κόλπα γίνονται. (Όχι, δεν εννοούμε κάποια σατανικό σχέδιο ή κάποια συνωμοσία! Εννοούμε το βάθος της σύγχυσης· με ή χωρίς δολοφονίες. Και τα τέρατα που γεννάει...)
Σημαίνουσες απουσίες. Ίσως το έχετε προσέξει, ίσως όχι, οπότε καλό είναι να το δείξουμε. Παρότι η επικράτεια είναι γεμάτη από οπαδούς της (ελληνικής) αποχώρησης απ’ την ευρωζώνη, την ε.ε., (ενδεχομένως και απ’ τον πλανήτη), καμία διαδήλωση συμπαράστασης στους brexit δεν έχει γίνει μπροστά στην αγγλική πρεσβεία ή, έστω, έξω απ’ το βρετανικό συμβούλιο.
Ούτε έχουν γίνει (ή δεν έχουν τύχει της δημοσιότητας που θα έπρεπε) αναλύσεις απ’ τους συνηθισμένους ειδικούς που, χρησιμοποιώντας και λίγο λενιστική φρασεολογία σαν απόδειξη του κύρους τους, θα υποστήριζαν ότι "αυτή τη στιγμή η μεγάλη βρετανία είναι ο αδύνατος κρίκος στην ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική αλυσίδα – γι’ αυτό και το διεθνιστικό επαναστατικό μας καθήκον είναι να σταθούμε στο πλάι του Μπόρις Τζόνσον".
Έχουμε εκπλαγεί, ας το παραδεχτούμε. Δεν θα συνέφερε μια αγγλία εκτός ε.ε. για να συμμαχήσει (επίσημα) και πάλι, μαζί της, η "ανεξάρτηση" ελλάδα όταν, με το καλό, βγει κι αυτή απ’ το κλάμπ;
Τι συμβαίνει; "Κόφτης" στα αντι ε.ε. επιχειρήματα; Αφού ήταν και παραμένουν βαθιά φιλοαγγλικά / φιλοαμερικανικά! Γιατί δεν αρπάζουν την ευκαιρία οι υποστηρικτές τους; Που κολώνουν; Στο ότι ο Τζόνσον είναι φασιστάκος;
Κι αν αυτός ο Τζόνσον είναι, απλά, ενεργούμενο των ελλήνων "μένουμε ευρώπη" με σκοπό να φρενάρει το ντόπιο επαναστατικό εθνικοαπελευθερωτικό προτσέσο; Αυτό το σκέφτηκε κανείς;
(Ουφ!!! Έτσι που το πάνε οι ντόπιοι αριστεροδεξιοί εθνικιστές, η ασταμάτηση μηχανή θα τινάξει, στο τέλος, τις φλάντζες της.)
Pink pistols. Όταν γράφαμε ("στ’ άρματα, στ’ άρματα", Δεύτερα 13 Ιούνη) για τις απόψεις των αμερικάνων οπαδών των όπλων περί γενικευμένης οπλοφορίας (σαν απάντηση στις εκατόμβες της μερικής οπλοφορίας) δεν το ξέραμε. Το μάθαμε τώρα και, για κακή σας τύχη, είχαμε δίκιο.
Τα "ροζ πιστόλια" είναι μια φιλοένοπλη οργάνωση των LGBTQ κοινοτήτων στις ηπα και στον καναδά. Ιδρύθηκε απ’ τον Jonathan Rauch το 2000. Τα μέλη της έχουν νόμιμες άδειες οπλοκατοχής, και βασικές δραστηριότητες της οργάνωσης είναι οι ασκήσεις σκοποβολής αλλά και ο ακτιβισμός (χωρίς σφαίρες) υπέρ των LGBTQ δικαιωμάτων. Το σλόγκαν των pink pistols είναι "pick on someone your own caliber".
Αν και δεν είμαστε οπαδοί της αμερικανικής κουλτούρας γενικά, οι pink pistols κάνουν το σωστό. Ωστόσο η δική μας γνώμη περιττεύει. Σημασία έχει η γνώμη των LGBTQ στις ηπα. Μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο, το περασμένο, μετά την σφαγή στο gay bar στο Ορλάντο, τα μέλη των pink pistols υπερδιπλασιάστηκαν. Από 1500 έγιναν 3500. Επιπλέον ανοίγουν καινούργια τμήματα της οργάνωσης, πέρα απ’ τις 21 πολιτείες όπου είχε ήδη γραφεία.
Κάθε σοβαρή συζήτηση ενάντια στην ενδοκοινωνική βία είναι πάντα χρήσιμη και σημαντική, με την έννοια ότι δεν θα γίνουμε κανίβαλοι. Αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι μόνο μια εξισορρόπηση αυτής της βίας επιτρέπει σε τέτοιες συζητήσεις να έχουν την όποια πρακτική αξία.
Για πρωτοκοσμικές κοινωνίες σαν την αμερικανική (με προεκτάσεις γενικότερες) αυτό ήταν το σπουδαίο μάθημα των black panthers. Μην γυρνάς το άλλο μάγουλο στους φασίστες και στους ρατσιστές! Μην παρακαλάς το κράτος να σε προστατέψει! Πάρε την ζωή και την αξιοπρέπειά σου στα χέρια σου!
Μόνον όταν ο ισχυρός νοιώσει ανίσχυρος "μαζεύεται"!!!
Ελεύθερη διέλευση (βλακείας). Αυτό το ομάδες τζιχαντιστών πέρασαν μέσω ελλάδας και κατευθύνονται στο βέλγιο και στη γαλλία δεν το πιάνουμε. Αν δεν κάνουμε λάθος, όποιος περνάει χωρίς χαρτιά τα τουρκοελληνικά σύνορα (στα νησιά) δεν μπορεί πλέον να φύγει παρά μόνο με πλαστό διαβατήριο. Πληρώνοντας αδρά δηλαδή.
Αν οι "τζιχαντιστές" μπορούν να πληρώσουν για πλαστά (και γιατί να μην μπορούν;) γιατί να κάνουν τον υπόλοιπο κόπο; Δεν βρίσκουν πλαστά στην τουρκία;
Θα μας τρελάνουν οι πρωτοκοσμικοί δημαγωγοί; (Ακριβώς! Τα μυαλά είναι ο στόχος!!!)
Όχι και τόσο φοβερό. Τελικά οι διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην κυβέρνηση δεν παρήγαγαν εκείνο το γεγονός που θα μείνει στην ιστορία των επόμενων ημερών – για παραπάνω ούτε λόγος! Ακόμα και η δημαγωγία που προηγήθηκε του live "παραιτηθείτε", απο ‘δω και απο ‘κει, και κράτησε περισσότερο απ’ το ίδιο το live, θα ξεχαστεί. Κράτησε η παπαρολογία για μια βδομάδα / δέκα μέρες, και έκανε τη δουλειά της...
Οπωσδήποτε η διαμαρτυρία ήταν "απ’ τα δεξιά". Όπως ήταν και οι "αγανακτισμένοι". Αλλά αν το "απ’ τα δεξιά" ενάντια στην κυβέρνηση Παπαντρέου του Γ το 2011 σήμαινε αυτά που έχουν γίνει απ’ την άνοιξη του 2012 ως τώρα, το "απ’ τα δεξιά" σε μια ακόμα δεξιότερη κυβέρνηση σαν την φαιορόζ πού μπορεί να βγάλει;
Δεν είναι να απαντήσουμε σ’ αυτό. Είναι να απαντήσουμε στο άλλο: σαν σύγχρονη εργατική τάξη θα κουνηθούμε αυτοτελώς, αντι-προσοδικά, αντι-μικροαστικά, και για τα δικά μας συμφεροντα ή όχι; Αν η πρακτική απάντηση στους επόμενους (δύσκολους...) μήνες είναι "όχι", ας μην απορήσουμε για το πως κάνουν τα πάρτυ τους και διασκεδάζουν οι άλλοι.
Το έγραψε ο Benjamin. Όμως πάλι κάνουν κουμάντο η δειλία, η μοιρολατρεία, η ξιπασιά, ενάντια στην εργατική συνείδηση:
…Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης… [θέσεις πάνω στην φιλοσοφία της ιστορίας].
Ως πότε είπαμε;
Να αδειάζουμε τη γωνία. "Τυχερό ατύχημα στις πρώτες φάσεις της εξέλιξης της ζωής". Έτσι χαρακτηρίσει την εξέλιξη και την ηγεμονία (;) του homo sapiens στον πλανήτη ο αμερικάνος βιολόγος, κοινωνιοβιολόγος, καθηγητής στο Harvand (και θεωρούμενος παγκόσμια νο 1 εντομολόγος) Edward O Wilson. Αν δεν είναι ήδη πρέπει να γίνει τώρα σημαία των απανταχού αντισπισιστών.
Ο Wilson, οπαδός της βιοποικιλότητας, θεωρεί το είδος μας καταστροφή για το ζωϊκό δυναμικό του πλανήτη· μια καταστροφή που την πληρώνουμε ήδη κι εμείς, και θα την πληρώσουμε ακόμα περισσότερο στο μέλλον.
Στο βιβλίο του Half-Earth ο Wilson προτείνει ότι αν υπάρχει ελπίδα για τον πλανήτη (και για εμάς σ’ αυτόν) πρέπει το ανθρώπινο είδος να περιορίσει κατά 50% τις γήινες ζώνες που ελέγχει. Κατά την γνώμη του αυτό θα αφήσει περιθώριο ύπαρξης στα υπάρχοντα είδη, ακόμα και την δυνατότητα εμφάνισης καινούργιων.
Δεν φταίει ο προφέσορ Wilson αλλά τέτοια ακριβώς είναι η ιδέα διάφορων top αφεντικών του πλανήτη, που "στοχάζονται" το μέλλον του καπιταλιστικού κόσμου. Μια μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού κατά 50% (γύρω στα 3 δις "απώλειες", χάρη σ' ένα απόλυτα φονικό είδος παγκόσμιου πολέμου...), συνοδευόμενη φυσικά από μια ριζική αναδιάρθρωση των σχέσεων κάθε είδους, φαίνεται ότι τους κάνει.
Αν ήταν σίγουρος ο καθένας ότι θα ανήκει στους επιζήσαντες... Αλλά δεν γίνεται. Έτσι δεν είναι;
Είτε θεωρηθεί παράξενο είτε όχι, ο Malthus είχε παρόμοιες έγνοιες με τον Wilson, χωρίς τις οικολογικές παραμέτρους. Είτε θεωρηθεί παράξενο είτε όχι ο καπιταλισμός έχει τρόπους να "αυτοδιορθώνεται", με ή χωρίς Wilson.
Ακόμα (πια) και να φτιάχνει καινούργια ζωϊκά είδη.
Χασμουρηθείτε! Το ότι μια κυβέρνηση διαφημίζει μια συγκέντρωση της αντιπολίτευσης, μπορεί να θεωρηθεί μακιαβελικό, αλλά ασυνήθιστο δεν είναι. Πως θα συμμαζέψουν οι φαιορόζ κυβερνήτες τους εσωτερικούς γκρινιάρηδες αν δεν τους δείξουν κάποιον "εξωτερικό" εχθρό;
Όλοι την δουλειά τους κάνουν! Το πιο δόλιο στη σχετική μουρμούρα είναι ότι η σούπα των "αγανακτισμένων" στο Σύνταγμα το 2011, με κοινή συναίνεση, χαρακτηρίζεται "αριστερή".
Αλήθεια; Η "πάνω πλατεία" ήταν πνιγμένη στη γαλανόλευκη, φασίστες hard και φασίστες light… Κι αυτοί "αριστεροί"; Ή ήταν απλά το κοινωνικό ανάλογο των τωρινών κυβερνοσυνεταίρων, οπότε τώρα συμψηφίζονται και συγχωρούνται για τότε; Φάρσα!
Όσο για τους "κάτω πλατεία"; Ανέχτηκαν την συνύπαρξη με τους φασίστες· δεν τόλμησαν να σηκώσουν, έστω συμβολικά, τις σημαίες τους για να μην χαλάσει η "εθνική ενότητα"· πνίγηκαν στον βερμπαλισμό τους επί όλων των "επαναστατικών" ζητημάτων του 20ου αιώνα· χόρτασαν τον μικροαστικό ναρκισισμό του πλήθους· πούλησαν και αγόρασαν το πιο χυδαίο απ’ τα μεταμοντέρνα κλισέ, την "αμεσότητα"· και, τελικά, αποδείχθηκαν τα τέλεια fashion victims σαν θαυμαστές του κυρ Γιάνη, πηγαίνοντας να ψηφίσουν (;;;;!!!!) και ύστερα χειροκροτώντας τα σκατά που έλαμπαν σαν χρυσός. Η λατρεμένη "άμεση δημοκρατία" στα καλύτερά της!!!
Αυτό το "πακέτο" το εντελώς "αριστερό" το οικτίραμε τότε, πάνω στα ντουζένια του.
Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να περιγελάσουμε την οργανωμένη λήθη.
Κρατηθείτε! Αλλοίμονο σ’ εκείνους που ιεροποιούν την "αγανάκτηση" του 2011 και θέλουν τώρα να υπερασπιστούν τους βωμούς της... Κάπως ονομάζεται αυτό, αλλά το όνομα είναι δυσάρεστο...
Αγάπες δίχως πείσματα... δεν είναι αγάπες! Αγαπητέ κύριε πρόεδρε. Εκ μέρους του τουρκικού λαού γιορτάζω μαζί σας την εθνική επέτειο του ρωσικού λαού. Ελπίζω, επίσης, ότι οι σχέσεις ανάμεσα στην ρωσία και στην τουρκία θα φτάσουν σύντομα στο επίπεδο που τους αξίζει.
Αυτό είναι η επίσημη επιστολή που έστειλε ο Ερντογάν στον Πούτιν πριν 2 ημέρες (12/6). Διπλωματικές αβροφροσύνες; Όπως το δει ο καθένας... Πάντως είναι η πρώτη τέτοια κίνηση μετά την 24η Νοέμβρη (κατάρριψη του ρωσικού Su-24) που το ρωσικό καθεστώς επέλεξε να δώσει στην δημοσιότητα. Παρόμοιου περιεχομένου γράμμα έστειλε και ο νέος τούρκος πρωθ. στον Μεντβέντεφ.
Ας πούμε ότι αυτά είναι φούμαρα. Δεν είναι όμως φούμαρο ότι λίγες ημέρες νωρίτερα το ρωσικό υπ.αμ. επέτρεψε την πτήση τουρκικών κατασκοπευτικών drones πάνω απ’ το ρωσικό έδαφος, όπως προβλέπει η διεθνής συνθήκη "open skies". Και δεν είναι φούμαρο, επειδή πριν μόλις 4 μήνες ο Sergey Ryshkov, στέλεχος του ρωσικού υπ.αμ. είχε δηλώσει ότι η τουρκία απαγόρευσε σε ρωσικό κατασκοπευτικό drone να πετάξει στον ενάεριο χώρο της κοντά στα σύνορα με τη συρία· αυτό είναι παραβίαση της συνθήκης "open skies"· και η ρωσία θα απαντήσει ανάλογα...
(Πάντως η Μόσχα ζήτησε την άδεια, ε; Δεν το πήγε τσαμπουκά...)
Σύμφωνοι: καυγατζίδηκες δηλώσεις μπορούν να συνεχίζουν εκατέρωθεν. Όποιος παρακολουθεί στενά, ωστόσο, τον πόλεμο στη συρία το ξέρει καλά: παρότι η Άγκυρα θεωρείται (επίσημα) απ’ το καθεστώς Άσσαντ "εχθρός", απ’ τον περασμένο Δεκέμβρη κανένα ρωσικό όπλο δεν ενόχλησε τις κινήσεις των φιλικών προς την Άγκυρα ενόπλων (και των undercober τούρκων πεζοναυτών) στις συριακές περιοχές υψηλού τουρκικού ενδιαφέροντος / συμφέροντος.
Αν έχεις τέτοιους εχθρούς τι τους θες τους φίλους;
Στ’ άρματα, στ’ άρματα. Για λόγους που μπορούν να αποδοθούν είτε στην διαφορά κουλτούρας είτε στις μεγαλομανίες του (καθ΄ημάς) επαρχιωτισμού, διάφοροι θεωρούν υπεύθυνη για διάφορες σφαγές στις ηπα την νομοθεσία που επιτρέπει την οπλοφορία. Παρ’ όλα αυτά το λευκό, ευρωπαϊκό, "δικό μας" κάθαρμα, ο Breivik, δεν ήταν αμερικάνος. Που σημαίνει ότι άμα θέλεις να σκοτώσεις θα βρεις τον τρόπο, αργά ή γρήγορα.
Το πιο νόστιμο είναι ότι οι οπαδοί της οπλοφορίας στις ηπα αυτόν τον ισχυρισμό (περί αφοπλισμού) τον έχουν απαντήσει προ πολλού. Το κακό δεν είναι υποστηρίζουν ότι οπλοφορούν μερικοί, αλλά το ότι δεν οπλοφορούν δημόσια όλοι!!! Έχει μια βάση, αυθεντικά wild west: πως να πας να καθαρίσεις κόσμο εάν είναι πολύ πιθανό να σε καθαρίσει έγκαιρα ο κόσμος; Πως να μπεις στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο ή στο club σαν αστακός αν όλοι οι άλλοι που θες να ξεκάνεις είναι επίσης αστακοί;
Οι εθνικές ιδεολογίες έχουν βαθιές μυθολογίες. Ο μύθος του πιο γρήγορου πιστολιού φαίνεται συνυφασμένος με την αμερικανική δεξιά. Κι αν περιοριζόταν στα του οίκου της, θα μπορούσε ο καθένας να σηκώσει τους ώμους του.
Αλλά αυτό είναι το μοτίβο (και) του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: σκότωσε γρήγορα και φύγε. Εκεί, δεν πρόκειται για ζήτημα νομοθεσίας. Αλλά ωμής ισχύος - και συμφέροντος. Πράγμα που πάρα πολλοί λατρεύουν διεθνώς.
Καταμερισμός εργασίας. Αφού ο τωρινός πρωθυπουργός θέλει να είναι αντίγραφο του Παπανδρέου του Β και ο "αντ’ αυτού" του το παλεύει να γίνει Λαλιώτης στη θέση του Λαλιώτη, μπορούμε να καταλάβουμε τον ρόλο του πρώην διευθυντή της "αυγής" και νυν υπουργού παιδείας και θρησκευμάτων: Φίλης σε ρόλο Πάγκαλου. Πετάει πότε εδώ και πότε εκεί μαλακιούλες που ερεθίζουν (αλλοίμονο: επαγγελματίας δημαγωγός έχει διατελέσει), για να περνάει ο καιρός εν μέσω θορύβων και καπνών.
Το ενδιαφέρον (για όσους προσέχουν τα λιγότερο προφανή) είναι το πόσοι δουλεύουν στους στάβλους αυτής της τακτικής. Άλλοι για το μεροκάματο. Κι άλλοι για πολύ περισσότερα...
Ο αντικουνουπικός αγώνας συνεχίζεται. Προσπάθησαν να διαβρώσουν το είδος μέσω γενετικά μεταλλαγμένων αρσενικών· μεταλλαγμένων ώστε τα αυγά που θα προκύπτουν απ’ το κουνουπίσιο σεξ να είναι τζούφια. Δεν φαίνεται να πέτυχαν κάτι σπουδαίο (εκτός, ίσως, απ’ την μετάλλαξη του zika – επιμένουμε!)
Tώρα ψάχνουν τρόπους να ξελογιάσουν τα θηλυκά· αυτά είναι που (μας) τσιμπάνε. Παρότι προτιμούν αίμα, αν δεν βρίσκουν, καταφεύγουν στο νέκταρ λουλουδιών. Η ιδέα που δοκιμάστηκε (και απέτυχε) είναι να παραπλανηθούν τα θηλυκά με ελκυστικά διαλύματα σουκρόζης: παρά τις ελπίδες τα θηλυκά κουνούπια δεν το γουστάρουν.
Οι ειδικοί του τμήματος εντομολογίας του πανεπιστημίου του Τέξας έσπασαν το κεφάλι τους να βρουν γιατί δεν πιάνουν αυτά τα δολώματα. Υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση. Είναι (λένε) ένας υποδοχέας στα πόδια των (θηλυκών) κουνουπιών, που όταν είναι ενεργός τα απομακρύνει απ’ τα ετοιματζίδικα γλυκά. Οπότε; Θα βρούν (υποστηρίζουν) έναν τρόπο απενεργοποίησής του.
Κάποιοι ονειρεύονται, όχι αυθαίρετα, ότι το να βγάλουν τις κάλτσες απ’ τα πόδια των θηλυκών κουνουπιών θα είναι κάτι σημαντικό για την καριέρα τους· κι ακόμα σημαντικότερο για την ανθρωπότητα.
Εμείς αναγκαζόμαστε να θυμηθούμε αυτό: μην σκοτώνετε τα κουνούπια· άλλοι σας πίνουν το αίμα!
Το απόλυτο κακό. Τι κακό έχει μείνει που να μην αναλαμβάνει την ευθύνη του ο isis; Οι σεισμοί. Τα τροχαία. Οι μπάτσικες δολοφονίες των μαύρων προλετάριων στις ηπα. Το "φαινόμενο του θερμοκηπίου". Ο zika – και όλες οι μελλοντικές επιδημίες.
Το ότι κάθε ψυχοπαθής μπορεί να σκοτώσει πολλούς πριν πεθάνει δεν είναι πανανθρώπινο χαρακτηριστικό! Είναι, μάλλον, προϊόν μιας εποχής όπου φονικά μέσα μπορεί να βρει ο καθένας πανεύκολα (νόμιμα ή παράνομα, δεν έχει σημασία), και όπου ο θάνατος είναι της μόδας. Όχι στα gay bar του Ορλνάντο. Παντού.
Θεωρητικά (μα τι λέμε τώρα; είμαστε σοβαροί;;) κάθε φανατικός πιστός του ουαχαβίτικου ισλάμ καταγγέλει αυτήν την "παρακμή της δύσης" και την δείχνει, όχι για να αναλάβει την ευθύνη κάθε σφαγής αλλά σαν μια ακόμα απόδειξή της δυτικής κατωτερότητας.
Α! Ο isis παρέλειψε να αναλάβει την ευθύνη και για τα σχέδια του γάλλου φασίστα που δέθηκε οπλισμένος σαν αστακός στα ουκρανο-πολωνικά σύνορα. Περίεργο αυτό. Το "τμήμα τύπου" του "απόλυτου κακού" πρέπει να είναι πιο προσεκτικό...
Ή είσαι "δαίμονας" ή δεν είσαι!!!
(Οι ντόπιοι φασίστες, παπάδες ή όχι, που κάτι (λένε ότι) παθαίνουν με τα gay pride, κι αυτοί με τον isis είναι... E;)
To brexit or not? Δεν τόχουμε να κάνουμε πρόβλεψη για το αγγλικό δημοψήφισμα. Μιλώντας πιο γενικά δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πως σκατά σκέφτονται πληθυσμοί που συντηρούν βασιλιάδες, πρίγκηπες, πριγκήπισσες, λιώνοντας με τα καμώματα αυτού του κηφηναριού.
Η απορία μας είναι διαφορετική. Δεδομένου ότι αυτό το δημοψήφισμα έχει από κοινωνική και πολιτική άποψη "υπαρξιακό" χαρακτήρα για όλο τον πληθυσμό και όλες τις τάξεις (όχι ομοιόμορφες συνέπειες, προφανώς!), και με δεδομένο ότι δεν αναμένεται κάποια συντριπτική πλειοψηφία (απ’ αυτές που κάνουν τους χαμένους να το βουλώσουν), πως μπορεί να είναι η επόμενη και η μεθεπόμενη ημέρα στη γηραιά Αλβιώνα;
Αν η απόφαση είναι "μένουμε ευρώπη", η ζωή θα συνεχίσει όπως πριν, και οι ηττημένοι θα κάνουν ό,τι και οι αυτονομιστές σκωτσέζοι: θα περιμένουν μια καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον. Αν η απόφαση είναι "η ήπειρος αποκλείστηκε απ’ την ζωή μας", κι αν έχει μια πλειοψηφία 2, 5 ή 10%, όσοι / όσες θιχτούν πρακτικά, καθημερινά, τι θα κάνουν;
- Θα αρχίσουν να κοπανάνε τους νικητές.
- Θα μετακομίσουν σε πιο εύκρατα κλίματα.
- Θα κάνουν υπομονή περιμένοντας ένα καινούργιο, με καλύτερους όρους, δημοψήφισμα.
Παρόμοια διλήμματα βασάνισαν κι άλλοτε το αγγλικό καθεστώς: την δεκαετία του 30. Με αρκετά διαφορετικούς παράπλευρους όρους, και πάντως όχι δημόσια. Η "έκφραση του λαού" για τέτοια ζητήματα φαίνεται "δημοκρατική". Και είναι - αυτό το ξεφτιλισμένο πράγμα που λέγεται "δημοκρατία" ενώ σημαίνει "είστε μαλάκες, καλά να πάθετε!". Αλλά έχει αυτό το αδύνατο σημείο: όχι απλά επιτρέπει αλλά επιβάλλει στους χαμένους, αν νοιώθουν ότι δεν την παλεύουν πια, να αντιδράσουν με κάθε τρόπο που κρίνουν χρήσιμο.
Θα έχει ενδιαφέρον αν η ετυμηγορία του "αγγλικού λαού" είναι τέτοια που προκαλέσει διάφορες καινούργιες (ή ξυπνήσει κοιμισμένες...) εντάσεις στο εσωτερικό του νησιού. Κι αν τοποθετήσει τους πληβείους σ’ εκείνη την θέση (σε σχέση με τον σε εξέλιξη παγκόσμιο πόλεμο νο 4) που θα κληθούν να δείξουν "υπομονή και εγκαρτέρηση" - όπως τους είχε ζητήσει και στον νο 2 παγκόσμιο πόλεμο ο τότε βασιλιάς τους.
Και ο πρωθυπουργός τους...
(Μια καραμπινάτη αποχή δεν υπάρχουν άραγε οι αναγκαίοι, εκεί, να την σκεφτούν και να την προπαγανδίσουν; Απ’ τα λίγα που ξέρουμε όχι... Oh my god!!! Δεν συστρατευόμαστε με τα αφεντικά ό,τι σκατά και να λένε – motherfuckers!!!
Λέγαμε για τους έλληνες ότι ήταν κατά 65% αυτόχειρες που πήγαν να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη. Για να δούμε κι εκεί πόσοι είναι...)
Εξωτερική πολιτική. Όταν πηγαίνουμε στο Τελ Αβίβ ξέρουν ότι έχουμε σχέσεις με την Τεχεράνη, και το αποδέχονται… Όταν πηγαίνουμε στην Τεχεράνη ξέρουν ότι έχουμε σχέσεις με το Τελ Αβίβ, και το αποδέχονται… Αυτό είναι η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μας.
Τάδε έφη ο υπ.εξ. Κοτζιάς συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά. Και εκστασιάστηκαν δημαγωγοί και κοινό (υποθέτουμε) για την ευφυία του ανδρός. Παρέλειψε να πει αν δρουν σε ελληνικό έδαφος οι ίδιοι αριθμοί πρακτόρων, ισραηλινών και ιρανών, σα συνέπεια των "καλών σχέσεων" και με τους δύο. Γιατί οι πρώτοι είναι οφθαλμώς πολλοί. Οι δεύτεροι;
Όταν ο ελληνικός στρατός θα κάνει ασκήσεις με τους "φρουρούς της επανάστασης" στα ανοικτά της λωρίδας της Γάζας, τότε ας έρθει ο τετραπέρατος (λίγο πιο κάτω απ’ το επίπεδο του κυρ Γιάνη) υπ.εξ. να πουλήσει την "ισορροπημένη" εξωτερική πολιτική του καθεστώτος που υπηρετεί.
Μέχρι τότε ας συνεχίσει να κοροϊδεύει τους ντόπιους χαχόλους.
Κι άλλη "πολυδιάσταση". Την ώρα που το Παρίσι προσπαθεί να συμμαζέψει με "ελαφρές" προς το παρόν δυνάμεις τους χουλιγκάνους (που δείχνουν να διασκεδάζουν την εκδρομή τους στη γαλλία), φτιάχνει βάση για "βαριές" δυνάμεις του στον ελεγχόμενο απ’ τους κούρδους τμήμα της συρίας. Κοντά στο Κομπανί.
Ποιος θα κατηγορήσει τον γαλλικό ιμπεριαλισμό αφού ο αμερικανικός έχει ήδη στήσει τα μαγαζιά του στο συριακό κουρδιστάν; Ποιος θα κατηγορήσει, πια, οποιονδήποτε ιμπεριαλισμό; Και ποιος θα κατηγορήσει τους κούρδους της συρίας για την δική τους ρεαλιστική "πολυδιάστατη" πολιτική, και τις συμμαχίες τους με όποιον προτίθεται να τους αξιοποιήσει;
Ένα μόνο. Όσοι κάνουν διαφημίσεις για τα υποτιθέμενα postmodern σοβιέτ, πότε στο Donetsk, πότε στη Rojava και πότε αλλού, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να ρίχνουν μια καλή ματιά γύρω γύρω. Όχι για τίποτα άλλο. Απλά για να βρίσκουν καμιά εξήγηση και για τις "ενοχλητικές" (πλην ουσιαστικότατες) "βοήθειες" που προσφέρουν (πάντα με ανταλλάγματα...) αυτές οι λεγόμενες "μεγάλες δυνάμεις". Πότε η μία, πότε η άλλη, πότε η τρίτη...
Γιατί η απόκρυψη και η σιωπή σε τέτοια λεπτά ζητήματα δείχνουν συνενοχή. Κι όσοι ψάχνουν σάπια στηρίγματα για τις φτηνές (και άδολες; χλωμό...) ιδεολογίες τους, είναι σίγουρο ότι σάπια στηρίγματα θα βρίσκουν.
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016