Ιδρύματα. Τελικά αυτό το φιλανθρωπικό (;) "ίδρυμα Κλίντον" θα αποδειχθεί μεγάλο βάρος στα τελευταία μέτρα της κούρσας για την προεδρία για την κυρία Hillary. Σκέτος βραχνάς. Φαίνεται ότι δεν είναι δύσκολο πια, καθώς τα mail της πρώην υπουργού ξεφυτρώνουν δημόσια σα μανιτάρια, να αποδειχθεί αυτό που ήταν. "Πλυντήριο" δηλαδή. Κι αμέσως μετά ακολουθούν οι περιπτώσεις του ξεπλύματος. Μία και μία!
Εκτός εάν, όπως οι συντηρητικοί ψηφοφόροι εκστασιάζονται με την ωμότητα του Τραμπ, έτσι και οι δημοκρατικοί αποφασίσουν ότι "ο.κ., είναι κάθαρμα, αλλά είναι το δικό μας κάθαρμα".
Παράξενο ίσως αλλά όχι ανεπίκαιρο. Αν η κεντρική πολιτική σκηνή των ηπα μοιάζει με βούρκο, είναι επειδή, ακριβώς, τέτοια είναι. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από μια αυτοκρατορία που παρακμάζει απ’ το να αρχίσει να δείχνει τα έντερά της;
Υπουργέ θεέ, πάρε όλες τις παε! Ποιά είναι η χρησιμότητα των κυβερνήσεων, των υπουργών, των κοινοβουλίων; Να προσφέρουν διασκέδαση και χαρά στο πόπολο. Οι περισσότεροι εκεί αρνούνται διαχρονικά τον ρόλο του κλόουν (τον μόνο που θα άξιζε τους μισθούς τους), αλλά υπάρχει πάντα ελπίδα.
Ο υφυπουργός αθλητισμού κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μοιράσει χαμόγελα (έως βροντερά γέλια). Τα έχει βάλει (κατά τα λεγόμενά του) με την μαφία του ελληνικού ποδοσφαίρου, νομίζοντας ο δυστυχής ότι έχει να κάνει με την "μαφία του ελληνικού ποδοσφαίρου" και όχι το αυθεντικό βαθύ εθνικό κράτος / κεφάλαιο. Χάνει συνέχεια, αλλά συνεχίζει να ανεμίζει το ανύπαρκτο σπαθί του στους ανεμόμυλους της φαντασίας του.
Τώρα απειλεί ότι δεν θα αρχίσουν τα πρωταθλήματα αν η επο δεν… Επιτέλους να μια καλή ιδέα, την οποία εγκατέλειψε στο πρόσφατο "πρωτάθλημα" ο γενναίος υφυπουργός (ίσως επειδή θεώρησε ότι έκανε το κομμάτι του)! Να μην ξαναρχίσουν ποτέ τα πρωταθλήματα, αρχίζοντας απ’ τα ποδοσφαιρικά!!! Θα είναι μια εξέλιξη ευεργετική από πολλές απόψεις.
Ας βγαίνει ο πρωταθλητής είτε με κλήρωση είτε (όπως γίνεται τόσα χρόνια, αλλά επιτέλους ας λείπει όλο αυτό το βαρετό δράμα των αγώνων) με διορισμό. Έτσι κι αλλιώς στην β εθνική της ευρώπης θα παίζουν οι ελληνικές παε (αν και όχι υποχρεωτικά οι ιδιοκτήτες τους, μερικοί εκ των οποίων έχουν ευρύτερες μπίζνες).
Υπουργέ θεέ εκτός απ’ τον ολυμπιακό πάρε και τις ομάδες των ολυμπιακών αγώνων!!! Απ’ ότι μαθαίνουμε έχει κι εκεί παράγκες (για προπόνηση σκοπευτική, π.χ.).
Θάλασσα της κίνας. Αν σας πούμε ότι το "χόμπι" διάφορων ασιατικών κρατών στην μακρινή ανατολή είναι να μεγαλώνουν διαρκώς τα οπλοστάσια τους και να τα μοστράρουν ανάλογα, μην πείτε "ζήτω η ύφεση και αφοπλισμός". Πείτε καλύτερα "παράτα μας καλοκαιριάτικα"!
Σύμφωνοι! Ειρήνη υμίν!!! Στα κινέζικα, γιαπωνέζικα, βιετναμέζικα, (νοτιο)κορεάτικα, (βορειο)κορεάτικα, φιλιππινέζικα... Και στα αμερικάνικα επίσης.
Greetings from Leningrand. Αυτή είναι μια στιγμή που κανένας έλληνας πατριώτης, φασίστας, δεξιός, κεντρώος, αριστερός, ακροαριστερός, αναρχικός (υπάρχουν όλα αυτά τα είδη, σε αφθονία!) δεν θα ήθελε να δει. Σκέτος εφιάλτης! Και μάλιστα μετά τις εθνικιστικές ελπίδες που αναπτερώθηκαν τον περασμένο χειμώνα. Και τόσο γρήγορη η διάψευση διάολε!!! Σχεδόν σε ρυθμό "πρόκρισης της ομάδαρας μας το champion league"! Δηλαδή, τελικά, δεν θα γίνει ένας τόσο βολικός ρωσοτουρκικός πόλεμος; Γαμώτο!!!
Πολλά θα γραφτούν και θα αναπαραχθούν μαζικά, εδώ και διεθνώς, για την "επαναπροσέγγιση" Άγκυρας Ρωσίας... Το λέμε απ’ τώρα: το 99,9% από δαύτα θα είναι γραμμένα από φερέφωνα μυστικών υπηρεσιών και υπουργείων εξωτερικών· όποιος μπορεί να τα αποκωδικοποιήσει, ας το κάνει. Όποιος, απ’ την άλλη, είναι τόσο αφελής για να τα φάει, καλή χώνεψη (τέτοιοι πεινασμένοι για την σκυλοτροφή του συστήματος είναι πολλά εκατομύρια!!!)
Απ’ την μεριά μας, επειδή είπαμε τα βασικά όταν έπρεπε, δηλαδή εδώ και πολλούς μήνες, μόνοι και κόντρα σ’ όλα τα ρεύματα, θα δείξουμε την απαραίτητη υπομονή: τα "καλά ψάρια" θα φανούν στην πράξη. Στη μέση Ανατολή. Και όχι μόνο, αλλά οπωσδήποτε εκεί...
Προς το παρόν αυτά τα λίγα:
Α) Δεν πρόκειται μόνο για την Άγκυρα και την Μόσχα. Αλλά και για την Τεχεράνη και το Πεκίνο...
Β) Δεν έγινε ο εθνικά ποθητός "ρωσοτουρκικός πόλεμος", αλλά δεν πρόκειται να γίνει και "αμερικανοτουρκικός"! Τουλάχιστον όχι με την μορφή που οι αφελείς εννοούν τον "πόλεμο", δηλαδή α λα Α παγκόμιος. Εκείνοι που ξέρουν την ιστορία της γέννεσης του τουρκικού κράτους και δεν είναι φασίστες (όλων των αποχρώσεων) μπορούν να καταλάβουν...
Γ) Δεν χρησιμοποιήσαμε κατά λάθος το παλιό όνομα του τωρινού St. Petersburg. Τις εξηγήσεις γι’ αυτό εκεί που (θα) υπάρχει χώρος γι’ αυτές (στο επόμενο Sarajevo).
Τουρκολόγοι. Υπάρχουν πάμπολλοι ντόπιοι "τουρκολόγοι", ερασιτέχνες, επαγγελματίες, ημιερασιτέχνες, ημιεπαγγελματίες, που ανήκουν όλη στη μία και μοναδική εθνική σχολή: παίρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα. Αυθεντικά ελληνικό, αλλοίμονο – ισχύει στα πάντα.
Το έφερε η τύχη να ακούσουμε έναν από δαύτους σήμερα. Επαγγελματίας, πανεπιστημιακός, ολοφάνερα εδώ και χρόνια "γραμμή" των μυστικών υπηρεσιών, γνωστός μαϊντανός των μήντια – ονόματα δε λέμε. Ήταν διασκεδαστικός: αυτό που λέμε "χέσιμο" μύριζε από πολλά χιλιόμετρα. Και πως αλλιώς; Ο Μόσκοβος είναι η υποτιθέμενη "εφεδρεία" της εθνικής εξωτερικής πολιτικής (ο κυρ Παναγιώτης με τον σωλήνα και την προστάντζα του υπήρξε απλά μια κωμική εκδοχή του πράγματος). Και τώρα; Τι deal θα γίνουν μεταξύ "σουλτάνου" και "τσάρου";
Ο ειδικός αυτός άνδρας λοιπόν, που πληρώνεται για να κάνει την πιο φτηνή προπαγάνδα, τα είχε χαμένα μπροστά στην "επαναπροσέγγιση". Κάτι τραύλισε περί "μεγάλης σκακιέρας" (του Μπρεζίνσκι - περσινά ξινά σταφύλια!), πράγματα που ίσια ίσια θα εντυπωσίαζαν πρωτοετείς φοιτητές. Και στο "δια ταύτα" (δηλαδή στο δημοσιογραφικό ερώτημα: κι εμείς τι κάνουμε τώρα;) απάντησε: να γίνουμε ισραήλ!!!
Για να τελειώσει με την κορώνα: … τώρα που η τουρκία δεν έχει στρατό!!!
(Back to usa… Θα το φάτε εδώ ή να σας το τυλίξουμε για το σπίτι;)
Aleppo. Αυτή είναι η "τρύπα", πλάτους ελάχιστων χιλιομέτρων, που κατάφεραν να ανοίξουν οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες, στον αποκλεισμό τους, στα νότια του Aleppo. Με πράσινο χρώμα είναι οι περιοχές που ελέγχουν, με κόκκινο οι περιοχές που ελέγχει ο Άσαντ. Και η κόκκινη γραμμή είναι δρόμος, η βασική δίοδος εφοδίων κλπ, που ως τώρα ήταν στο έλεγχο των φιλο-Άσαντ. Τώρα αυτή η δίοδος έχει κοπεί, και ανάποδα έχει ανοίξει η δυνατότητα ενισχύσεων και ανεφοδιασμού των ανταρτών, απ’ την περιοχή στο αριστερό μισό της φωτογραφίας, όπου περιλαμβάνεται (δεν φαίνεται) και το Idlib.
Χιλιάδες στρατιώτες και απ’ τις δύο πλευρές συρρέουν στην περιοχή: ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του θα επιχειρήσουν να ανακαταλάβουν αυτήν την περιοχή, απ’ την μια για να "κλείσουν" ξανά τον θύλακα και απ’ την άλλη (εξίσου σημαντικό) για να αποκαταστήσουν την επαφή με το δικό τους δυτικό Aleppo. Οι αντι-Ασαντ θα προσπαθήσουν, απ' την μεριά τους, να διευρύνουν το άνοιγμα ή/και να ενισχύσουν τις θέσεις τους σ' αυτό.
Γιατί επιμένουμε για το Aleppo; Έτσι...
Aleppo. Παρά τις σοβαρές αρχικές απώλειές τους, οι αντι-Άσαντ αντάρτες έχουν καταφέρει (προς το παρόν), στην έβδομη κατά σειρά προσπάθειά τους, να σπάσουν τον αποκλεισμό τους στο Aleppo, ανοίγοντας ένα διάδρομο στα νότια της πόλης.
Όμως αυτή η "μάχη του Aleppo" όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά μάλλον κλιμακώνεται. Απ’ την μια μεριά η αεροπορία της Μόσχας και της Δαμασκού βομβαρδίζουν οπουδήποτε θεωρούν ότι μπορεί να συγκεντρώνονται ενισχύσεις προς τους αντάρτες του Aleppo· το Idlib, δυτικότερα, είναι ένας απ’ τους στόχους. Απ’ την άλλη μεριά η Ουάσιγκτον (ή κάποια φράξιες του εκεί βαθέος κράτους) δηλώνουν ανοικτά ότι ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του πρέπει να ηττηθούν στο Aleppo· "για να βάλουν μυαλό". Σε άρθρο του στην καθεστωτική new york times, στις 3 Αυγούστου, ο πολύς Dennis Ross, πρώην σύμβουλος του απερχόμενου προέδρου των ηπα Ομπάμα για τη μέση Ανατολή, διαφωνώντας μ’ αυτό που θεωρεί "ήπια πολιτική του Ομπάμα απέναντι στη ρωσία" καταλήγει:
Ο κ. Ομπάμα και ο κ. Κέρρι υποστηρίζουν εδώ καιρό ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη συριακή σύγκρουση. Δυστυχώς η ρωσία και το ιράν δείχνουν να πιστεύουν ότι υπάρχει· ή, έστω, ότι δεν θα γίνει τίποτα αποδεκτό πολιτικά πριν εξολοθρευτούν οι αντάρτες και ενισχυθεί η συριακή κυβέρνηση. Είναι καιρός να μιλήσουν οι ηπα την γλώσσα που καταλαβαίνουν ο κ. Άσαντ και ο κ. Πούτιν.
Αυτή η γλώσσα είναι στρατιωτική φυσικά, και περιλαμβάνει (κατά τον Ross) αμερικανικά κτυπήματα κατά του επίσημου συριακού στρατού και των συμμάχων του με drones και πυραύλους cruise· με μόνη φροντίδα να μην κτυπηθούν ρώσοι.
Δεν ξέρουμε, μεν, να έχει συμβεί κάτι τέτοιο ως τώρα. Ωστόσο η ενίσχυση των αντι-Άσαντ ανταρτών στο Aleppo με άλλους τρόπους δεν είναι αναγκαίο να διαφημίζεται. Και υπάρχουν ορισμένοι (είτε πληροφορημένοι είτε καχύποπτοι) που υποστηρίζουν ότι η πρόσφατη κατάρριψη ρωσικού στρατιωτικού ελικοπτέρου στο Idlib έγινε με φορητό αμερικανικό πύραυλο εδάφους αέρος, ένα όπλο που "κατά παράδοξο τρόπο" έχει βρεθεί στα χέρια των ανταρτών. Κάτι το οποίο θεωρούν σαν προειδοποίηση της Ουάσιγκτον προς την Μόσχα. Μέσω "αντιπροσώπων"…
Ας το επαναλάβουμε, ακόμα κι αν έχει σημασία μόνο για την προσοχή σας: η "μάχη του Aleppo" δεν είναι ένα τοπικό γεγονός...
Ποιος κοιτάει απ’ το παράθυρο; Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε: σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (τράπεζα της ελλάδας, υπ. οικ., ελστατ – ναυτεμπορική 8/8/16) το ελληνικό κράτος, προσπαθώντας να σώσει τις "συστημικές" τράπεζες, είχε τις εξής ζημιές (κέρδη):
- το 2012 έχασε 5,267 δισ. ευρώ
- το 2013 έχασε 19,171 δισ. ευρώ
- (το 2014 κέρδισε 136 εκ. ευρώ)
- το 2015 έχασε 7,158 δισ. ευρώ.
Με απλές προσθέσεις και αφαιρέσεις, το ελληνικό κράτος έχασε (ή "χάρισε" αν το προτιμάτε) απ’ το 2012 ως το 2015 (μια χρονια καθαρά φαιορόζ) 31,460 δισ. ευρώ, υπέρ τραπεζικών βωμών και εστιών. Το μέγεθος φαίνεται καλύτερα αν (απ’ τα ίδια στοιχεία) εκτιμηθεί με μέτρο το περιβόητο α.ε.π. Το 2012 η κρατική ζημιά ήταν το 3,8% του α.ε.π., το 2013 ήταν το 9%, το 2014 το κέρδος ήταν 0,3% του α.ε.π. και το 2015 η ζημιά ήταν 3,3%.
Αν πάλι είναι πιο βολική η αναγωγή "κατά κεφαλήν", με πληθυσμό 10 μύρια (στρογγυλό το νούμερο), γυναίκες, άντρες και παιδιά, γέρους και νέους, σε 4 χρόνια κάθε κεφάλι έδωσε / χάρισε 31.460 ευρώ υπέρ τραπεζών (των αετονύχιδων μετόχων τους και των διοικήσεών τους).
Και το show συνεχίζεται.
Αν αυτά τα μεγέθη / ποσά φαίνονται σε διάφορους εθνοσωτήρες δευτερεύοντα μπροστά στο μεγαλείο, π.χ., του εθνικού νομίσματος, τότε.... "με τις υγιές τους"!
Όσο για τους μόνιμα παρασυρόμενους, ξεγελασμένους, απογοητευμένους, κλπ; "Ας πρόσεχαν" - από διανοητική και πολιτική άποψη μιλώντας...
Ποιος κτυπάει την πόρτα; Στις αρχές του τελευταίου χρόνου της (ελληνικής) ιδεολογίας της ευφορίας, την άνοιξη του (μακρινού και ξεχασμένου) 2009, είχαμε αναλύσει δημόσια, προφορικά και γραπτά, το γιατί το "κεντρικό σημείο" της όξυνσης της κρίσης είναι οι τράπεζες και ο χρηματοπιστωτισμός. Τόσο διεθνώς όσο και στην ελλάδα. Τις αναλύσεις εκείνες τις προπαγανδίσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε (μέσα απ’ την δωρεάν διανομή χιλιάδων τευχών των τετραδίων για εργατική χρήση)… Αλλά, "φυσικά", οι υποδείξεις μας αποδείχθηκαν μάταιες. Το πόπολο σε όλες τις ιδεολογικές του εκφάνσεις προτίμησε τις άλλες υποδείξεις, του βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια μέσα σε μια όλο και βαθύτερη διανοητική (και ανταγωνιστική) παρακμή, με βρισιές, κατάρες, και χαζοχαρούμενες ελπίδες.
Είχαμε δίκιο! Και τότε, πριν 7 χρόνια, και όλο το διάστημα έκτοτε. Οι "συστημικές" τράπεζες στην ελλάδα εξακολουθούν να παραπαίουν, παρά τις διαδοχικές (και με πάρα πολύ χρήμα) προσπάθειες για την διάσωση / "εξυγίανσή" τους. (Το ίδιο συμβαίνει κι αλλού…). Και τώρα, οι παλιοί ή καινούργιοι διοικητές τους (οι παλιοί θα έπρεπε να είναι βαθιά σε μπουντρούμια, αλλά φυσικά είναι εκείνοι που κυρίως "διασώθηκαν"!) τραβάνε υποχρεωτικά το μπαζούκα: τις κατασχέσεις σπιτιών για τα απλήρωτα δάνεια. Το ότι δεν θα το κάνουν "αυτοπροσώπως" αλλά μέσα από θυγατρικά "funds" δεν αλλάζει την ουσία του πράγματος: η "σωτηρία" (;) των τραπεζών περνάει μέσα απ’ την (προσωρινή;) απαξίωση τμήματος του urban κεφαλαίου – γιατί οι μαζικές κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί αυτό θα κάνουν. Και, φυσικά, μέσα απ’ την "απαξίωση" της ζωής όσων βρεθούν ακόμα και στο δρόμο.
Και το 2009, και το 2010, και το 2011, η εργατική / ανταγωνιστική αντιμετώπιση της κεντρικότητας του τραπεζικού συστήματος στην όξυνση της κρίσης δεν ήταν εύκολη πολιτική δουλειά. (Θα) απαιτούσε έναν αναβαθμισμένο, σύνθετο και παραγωγικό τρόπο (πολιτικής) σκέψης, ανάλυσης και σύνθεσης. Αντίθετα το "αντιμνημόνιο" ήταν εύπεπτο: έβγαλε στον αφρό τους πρωτογονισμούς του διανοητικού μανιχαϊσμού, των συνωμοσιολογιών, της εθνικής μισοκακομοιριάς, του φασισμού, και έκρυψε πετυχημένα την πραγματική ταξική πόλωση. (Μέχρι και "πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση" έβγαλε!)
Τώρα, εκείνο που πριν 7 χρόνια "ακουγόταν" σαν ακατανόητο και πριν 6 χρόνια σαν περιθωριακό, έχει αρχίσει να κτυπάει πόρτες. Κι όχι μόνο μεσοαστών (πράγμα που θα μας ήταν αδιάφορο)...
Παρ’ ολίγον. Ο 26χρονος γαλλοαλγερίνος Samir Ait Said έχει, κατ’ αρχήν, όλα τα προσόντα για να τον υποψιαστεί κανείς για πιθανό τζιχαντιστή. Αλλά δεν είναι. Είναι μέλος της γαλλικής εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής, που συμμετέχει στους ολυμπιακούς του Ρίο. Και δεν θα τον ξέραμε αν δεν τραυματιζόταν στη διάρκεια της προσπάθειάς του στον ίππο.
Προφανώς δεν είναι ο μόνος γαλλο-μαγκρεμπιανός που διαπρέπει στη γαλλία. Είναι απλά μια ακόμα υπενθύμιση του διπρόσωπου χαρακτήρα του ρατσισμού, τόσο γνωστού και στα μέρη μας, απέναντι στους μετανάστες πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς. Αν "μας δοξάζουν", είναι καλοί. Αν όχι η (πρωτοκοσμική) φιλευσπλαχνία φτάνει μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την αντιτρομοκρατική καχυποψία.
Ιερά επιφωνήματα. Το "αλλάχ ακμπάρ" (ο θεός είναι μεγάλος) θεωρείται, σαν έκφραση, σοβαρή απόδειξη συντηρητισμού και απαίσιας θρησκοληψίας (όταν δεν είναι "υπογραφή" φόνων στο ψαχνό…).
Έχει προσέξει κανείς πόσες φορές λένε "δόξα το θεό" ή "παναγία μου" οι έλληνες; Αυτό τίνος απόδειξη είναι;
Στη μακρινή ανατολή. Η απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης (12 Ιούλη) στο οποίο είχε προσφύγει η Μανίλα, σε σχέση με το καθεστώς των ατολών και νησίδων στη νότια θάλασσα της κίνας (τις οποίες το Πεκίνο θεωρεί δικές του) δημιουργεί μερικά καινούργια δεδομένα στις διακρατικές τριβές στην περιοχή. Η Μανίλα είχε προσφύγει για συγκεκριμένα νησάκια τα οποία διεκδικεί. Η απόφαση (την οποία το Πεκίνο προκαταβολικά είχε απορρίψει) δικαιώνει την Μανίλα, κρίνοντας ωστόσο (για το σύνολο των νησίδων της περιοχής) ότι είναι "βράχοι", που δεν δικαιούνται την "αποκλειστική ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης" των 200 μιλίων.
Το κράτος των φιλιππίνων έχει γενικότερα οικονομικά νταραβέρια με το κινεζικό· συνεπώς η απόφαση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βάση για "φιλική διευθέτηση" των διαφορών για την εκμετάλλευση της θάλασσας και του βυθού. Όμως η απόφαση στερεί την α.ο.ζ. και απ’ το μοναδικό νησάκι (Taiping) που είναι ταϊβανέζικης κυριότητας. Πράγμα που φέρνει την ταϊβάν κοντύτερα στο κινεζικό κράτος, τουλάχιστον σε ότι αφορά την απόρριψη της απόφασης της Χάγης. Και τις συνέπειες της.
Κατά τα άλλα οι αεροναυτικές "ασκήσεις" συνεχίζονται αμείωτες στην ευρύτερη περιοχή· προσεχώς με την παρουσία και του ρωσικού στρατού σε κοινές ασκήσεις με τον κινεζικό.
Και το Τόκιο έχει μια καινούργια, ακροδεξιά υπ.αμ...
Stay behind? Οι δηλώσεις είναι εύκολη δουλειά των κάθε είδους καθεστωτικών. Συνεπώς πρέπει κανείς να τις αντιμετωπίζει πολύ προσεκτικά. Ωστόσο οι κουβέντες του τούρκου πρώην αρχιπράκτορα (επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών) Bulent Orakoglu, με αφορμή το αποτυχημένο πραξικόπημα στην τουρκία, ίσως έχουν μια δόση αλήθειας.
Κατά την άποψη του Orakoglu η περιβόητη "gladio" (το εκτεταμένο παραστρατιωτικό / φασιστικό δίκτυο που είχε δημιουργήσει το νατο σ’ όλη την ευρώπη στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα) δεν έχει διαλυθεί, συνεχίζει να υπάρχει, δρα κτυπώντας στο "ψαχνό", και έχει σκοπό την διάλυση της ε.ε.
Αποδείξεις δεν παρουσίασε ο πρώην αρχιπράκτορας. (Έτσι είναι οι δηλώσεις!) Ούτε για την αφετηρία του προβληματισμού του, ότι δηλαδή αυτή η νατοϊκή παραστρατιωτική δομή χρησιμοποιήθηκε και για το πραξικόπημα στην τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση το να αποδοθούν τα πάντα στην Ουάσιγκτον είναι άστοχο. Προφανώς το εκεί σύμπλεγμα της ασφάλειας (ή κάποιες φράξιές του) δουλεύει κατά της ε.ε. Όμως (το έχουμε υποστηρίξει εδώ και χρόνια, σε ότι αφορά την "ισλαμική τρομοκρατία" και τον "αντιτρομοκρατικό πόλεμο" απ’ το 2001 και μετά) ενώ είναι εύλογο ότι έχει μετασχηματιστεί το πάλαι ποτέ δίκτυο "stay behind" του νατο, είναι ακόμα πιο εύλογο ότι "δουλεύει" ΚΑΙ για συμφέροντα τμημάτων των κάθε φορά ντόπιων αφεντικών.
Η γαλλική περίπτωση είναι, πια, case study… (Περισσότερα προσεχώς, στο Sarajevo του Σεπτέμβρη).
Aleppo. Μακρυά απ’ την πολύ δημοσιότητα και, κυρίως, πολύ μακριά απ’ τους μηντιακά μεσολαβημένους συνασθηματικούς εκβιασμούς, στο συριακό Aleppo γίνεται ένας "πόλεμος πόλης" που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της σφαγής. Ο πόλεμος εκεί έχει ξεκινήσει, με διακυμάνσεις, απ’ το 2012· όμως τους τελευταίους μήνες έχει παροξυνθεί. Τόσο το καθεστώς Άσαντ και οι φίλοι του (συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας) όσο οι αντι-Άσαντ αντάρτες και οι δικοί τους φίλοι (Ουάσιγκτον, Κατάρ, κλπ) "δίνουν τα ρέστα" τους· και οι αποκλεισμένοι άμαχοι και των δύο πλευρών είναι το φτηνό κρέας.
Πρακτικά η πόλη είναι χωρισμένη στα δύο. Αλλά η δυτική πλευρά της, που ελέγχεται απ’ τον στρατό του Άσαντ και τους συμμάχους του, επικοινωνεί με τις υπόλοιπες περιοχές του καθεστώτος. Αντίθετα η αριστερή πλευρά είναι ένας σχεδόν εντελώς κυκλωμένος θύλακας.
Στις αρχές Αυγούστου περίπου 10.000 ένοπλοι αντι-Άσαντ αντάρτες (ο μεγαλύτερος αριθμός συγκεντρωμένος σε τόσο μικρό μέτωπο σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου) προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό στα νότια της πόλης και να ενώσει τον θύλακα με την ευρύτερη περιοχή που ελέγχει η al-Nusra. Οι επιθέσεις και οι αντεπιθέσεις δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από β παγκόσμιο, ειδικά εφόσον η πλευρά του Άσαντ είχε στη διάθεσή της και την ρωσική αεροπορία. Τελικά οι αντάρτες ηττήθηκαν, με σοβαρές απώλειες. Αλλά θα συνεχίσουν.
Η "μάχη του Aleppo" δεν είναι πάντως "τοπικός πόλεμος"... Θα ήταν τιμιότερο να θεωρηθεί σαν ένα απ’ τα μέτωπα του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου... Με ό,τι αυτό σημαίνει.
Υπολογίζεται ότι στο Aleppo (και στις δύο πλευρές του) ζουν αυτή τη στιγμή 2 εκατομμύρια ψυχές...
Manbij. Μια άλλη πόλη, βορειότερα και ανατολικότερα απ’ το Aleppo, που ως πρόσφατα ήταν υπό τον έλεγχο του isis, έχει ουσιαστικά καταστραφεί. Οι 100.000 κατοικοί στην Manbij επιζούν σε άθλιες συνθήκες στα ερείπια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της "απελευθέρωσής" της απ’ τους κούρδους ένοπλους των ypg, που υποστηρίζονται και καθοδηγούνται από ειδικές δυνάμεις αμερικάνων πεζοναυτών και, φυσικά, καλύπτονται απ' την αμερικανική αεροπορία. Πάνω από 150 άμαχοι που προσπάθησαν να διαφύγουν απ’ την Manbij δολοφονήθηκαν την περασμένη Πέμπτη απ’ τις αμερικανικές βόμβες σχεδόν 20 χιλιόμετρα βορειότερα, κοντά στο χωριό Tokhar· το οποίο σχεδόν ισοπεδώθηκε επίσης.
Ούτε η "μάχη του Manbij" είναι "τοπικός πόλεμος"...
Δυαρχία. Ο υφυπουργός για θέματα (κρατικών) εσόδων και πρώην πρόεδρος των εφοριακών Αττικής και Κυκλάδων (ναι, σωστά: και Κυκλάδων...), και η κυβέρνησή του, έκαναν το καθήκον τους απέναντι στα χειμαζόμενα αφεντικά: νομοθέτησαν να τους χαρίζουν τον περιβόητο φ.π.α.
Όμως αυτή η καταραμένη "γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων" έχει τις δικές της έγνοιες. Θέλει να μαζεύει φόρους. Ποιος της έδωσε το ο.κ. να φυτρώνει εκεί που δεν την σπέρνουν; Αυτοί οι άθλιοι οι τροϊκανοί. Είναι και "ανεξάρτητη αρχή", πανάθεμά την...
Έτσι, ενώ η φαιορόζ κυβέρνηση και ο πρώην αρχιεφοριακός υπουργός της μοιράζουν πολλά μύρια στους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες επιτρέποντάς τους να μην κόβουν αποδείξεις, η γ.γ.δ.ε. θέλει, ντε και καλά, να κόβουν. Και τους απειλεί. Φυσικά με το μαλακό. Γιατί και τα στελέχη της γ.γ.δ.ε. έλληνες είναι. Και πατριώτες. "Δεν θα χτυπήσουμε τον μικρό καφενέ" (στην Πάρο ή στην Φολέγανδρο π.χ.) λένε. Οπότε, για να κλείσουν ένα μαγαζί (για 48 ώρες...) επειδή συμμετέχει στο με - την - άδεια - του - υπουργείου πλιάτσικο που "παίζει" απ’ τον περασμένο Οκτώβρη, πρέπει να μην έχει κόψει (όχι μία, δύο και τρεις, αλλά) δέκα ολόκληρες αποδείξεις - κατά την στιγμή του ελέγχου... Ή, το σύνολο των άκοπων αποδείξεων να είναι πάνω από 500 ευρώ...
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει: όταν πέφτει σύρμα για έλεγχο (στις Κυκλάδες και οπουδήποτε αλλού), κόφτε μία απόδειξη στις δέκα παραγγελίες, ή/και φροντίστε να μην καρφωθείτε για πάνω από 499 ευρώ.
Όσο υπάρχει αυτή η δυαρχία το deal μας φαίνεται νορμάλ. Μπορούν επίσης (το υπουργείο οικονομικών και η γ.γ.δ.ε.) να μοιράσουν τις περιοχές. Εδώ εμείς εκεί εσείς. Ή τα μαγαζιά ένα προς ένα.
Ακούγεται κάπως μαφιόζικο ("προστασία"); Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου...
Επείγον. Καλούνται άμεσα οι ιδιοκτήτες (ή φερόμενοι σαν τέτοιοι) ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιρειών που έγιναν "ρόμπες" τις τελευταίες ημέρες, να αποσύρουν άμεσα τις αιτήσεις τους για ενοικίαση τηλεοπτικών συχνοτήτων.
Η αιτιολογία; Δεν δείχνουν ικανοί σαν επιχειρηματίες στη διεθνή αρένα...
Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. Ο γίγαντας της διεθνούς πολιτικής πρωθυπουργός της χώρας και η παρέα του ονειρεύονται μια "σύνοδο του ευρωπαϊκού νότου" στην Αθήνα. Τον Σεπτέμβρη. Θα πείσουν οι φιλόδοξες προσκλήσεις τους; Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες.
Αν, παρ’ ελπίδι, κάτι Ολαντρέου, κάτι Ρετσιανδρέου, κάτι δεξιοί υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί τύπου Ραχόι, κλπ, αρνηθούν ευγενικά την ιδέα, ας μην τα παρατήσει ο γίγαντας. Μπορεί να καλέσει τους δημάρχους Γαύδου, Παλαιοχώρας και Σφακίων. Πάλι για "ευρωπαϊκό νότο" θα πρόκειται...
Δηλώσεις – και προβλήματα. Οι κατηγορίες του τούρκου προέδρου και της κυβέρνησής του (και όχι μόνο) εναντίον δυτικών κρατών περί υποστήριξης στο πραξικόπημα της 15ης Ιούλη δεν είναι αβάσιμες· αλλά δεν θα έπρεπε να τις παίρνει κανείς και τοις μετρητοίς. Είναι νωπές άλλωστε οι αντιρωσικές δηλώσεις στο τέλος της περασμένης χρονιάς· δεν κράτησαν πολύ, ούτε ήταν κάτι περισσότερο από "θόρυβος"...
Το πραγματικό πρόβλημα του τουρκικού κράτους (και όχι μόνο της τωρινής κυβέρνησής του) δεν είναι να αποδώσει ευθύνες εκτός συνόρων για το αποτυχημένο πραξικόπημα (ο Γκιουλέν φτάνει και περισσεύει σαν υπαίτιος...) αλλά το τι θα γίνει στον συριακό βορρά. Στα εδάφη που χωρίς να κατοικούνται από κούρδους καταλαμβάνουν οι ένοπλες κουρδικές πολιτοφυλακές, με την ανοικτή βοήθεια της Ουάσιγκτον (και την υπόγεια άλλων) - κάνοντας και τις σχετικές εθνικές εκκαθαρίσεις. Το έχουμε υποστηρίξει εδώ και πολύ καιρό (και αν δεν κάνουμε λάθος είμαστε οι μόνοι...) ότι ο πραγματικός αντίπαλος της Άγκυρας είναι ο σχεδιασμός της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της για διάλυση και μόνιμη αστάθεια στη συριακή (όπως και στην ιρακινή) επικράτεια. Διάλυση και αστάθεια που όμως θα περιλαμβάνει ένα ad hoc κουρδικό "κράτος" στα συροτουρκικά σύνορα, με τις ανάλογες (αμερικανικές και ίσως όχι μόνο) βάσεις.
Προς το παρόν οι φιλικοί προς την Άγκυρα αντι-Άσαντ αντάρτες (al – Nusra and friends, με οποιοδήποτε όνομα κι αν εμφανίζονται) κατέχουν μια εδαφική σφήνα που δεν επιτρέπει την πλήρη κουρδική κατάκτηση του "διαδρόμου της Afin". Είναι όμως αυτό αρκετό; Ο τρόπος και η έκταση με την οποία διαχειρίζονται η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (Τελ Αβίβ κλπ) τους κούρδους της συρίας προοιωνίζονται έναν μόνιμο εκβιασμό αυτού του μπλοκ κατά της Άγκυρας, όποια κυβέρνηση κι αν έχει (κι ακόμα περισσότερο την τωρινή).
Η φανερή (γιατί υπόγεια, κατά την γνώμη μας, ποτέ δεν είχε διακοπεί) επαναπροσέγγιση με την Μόσχα είναι μεν ένα βήμα, αλλά δεν είναι η λύση. Στρατιωτικά, επίσης, το τουρκικό κράτος μπορεί να πετύχει ορισμένα πράγματα, όχι όμως τα πάντα – ειδικά όταν πίσω απ’ τις ypg είναι ο αμερικανικός (κι όχι μόνο) στρατός.
Συνεπώς φαίνεται ότι οι τουρκικές πολιτικές βιτρίνες βαράνε το σαμάρι περί διεθνών υποστηρικτών του πραξικοπήματος μπας και ακούσει το γαϊδούρι των πρωτοκοσμικών ιμπεριαλισμών στη μέση ανατολή. Τι θα ήθελαν; Υποθέτουμε κάποιες εγγυήσεις. Θα τις πάρουν; Υποθέτουμε μάλλον όχι.
(Μπορεί να υπάρχει ένα άμεσο “test” αυτής της διαδικασίας: το Χαλέπι...)
Εκτός εάν η "ενοχοποίηση" της αμερικανικής παρουσίας στη βάση του Ιντσιρλίκ πάρει πιο δυναμικό και επιθετικό χαρακτήρα... Ή κάτι άλλο, παρόμοιο, που να "πονάει"...
Λιβύη. Με το ανάλογο καμάρι το αμερικανικό πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε "επιχειρήσεις βομβαρδισμών" (εναντίον του isis…) στη λιβύη. Στην πρώτη τέτοια μεγαλειώδη ενέργεια χθες (2 Αυγούστου) καταστράφηκε ... ένα τανκ, κοντά στη Σύρτη. Οι αρμόδιοι δήλωσαν ότι η αμερικανική εκστρατεία δεν θα περιλαμβάνει boots on the ground. Αυτό θα το αναλάβουν άλλοι...
Από στρατιωτική άποψη η αμερικανική ανακοίνωση είναι γεμάτη ψέμματα. Με πρώτο και καλύτερο ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βομβαρδίζουν τον isis στη λιβύη. Το σημαντικό είναι αλλού. Ότι τώρα (λένε οι usa καραβανάδες) ανταποκρίνονται στην πρόσκληση της δοτής "κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης" της λιβύης, μιας διεθνούς κατασκευής την οποία ελάχιστοι λίβυοι αναγνωρίζουν.
Ήθελαν στην Ουάσιγκτον να προλάβουν άλλους (π.χ. το Παρίσι) απ’ την πρωτιά του "Μας φωνάξατε; Ερχόμαστε αμέσως!!!" στη λιβύη; Έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους; Θα φανεί. Τα "εγκαίνια" πάντως, αν και ασήμαντα από στρατιωτική άποψη, καλό είναι να σημειωθούν.
Αν όχι για άλλα λόγους, τουλάχιστον γι' αυτόν: αυτοί οι τζιχαντιστές είναι παλιάνθρωποι. Και ποιος ξέρει τι θα σκαρφιστούν σαν "απάντηση";
Δύο τόνοι, μεγάλη δουλειά. Το πρωτόδικο (δικαστικό) τέλος της υπόθεσης "noor 1" είναι πειστικά "βαθυκρατικό", όπως άλλωστε περιμέναμε. Το δικαστήριο δέχτηκε κάτι μυστήριες ενοχές περί "μεταφοράς ηρωΐνης" (!), και σε ότι αφορά τις ποινές άφησε έξω απ’ την στενή όσους περισσότερους (και "καλύτερους" υποθέτουμε) ήταν δυνατό, έστω και μέσω της αναστολής της ποινής τους· ενώ μπουζούριασε όσους λιγότερους γινόταν. Στην πεντάδα των ισοβίων έδωσε τρεις θέσεις σε τούρκους κατηγορούμενους, προφανώς από ένα αίσθημα αυθεντικού δικαστικού διεθνισμού.
Αλλά αυτός είναι μόνο ο πρώτος γύρος. Υπάρχει και ο δεύτερος. Το εφετείο. Όπου στη βάση των κατηγοριών οι ποινές μπορούν να μειωθούν αισθητά. Ίσως εκεί να οφείλεται και ο τσαμπουκάς κατά της εισαγγελέως: να μην κάνει έφεση "υπέρ του νόμου" απαιτώντας κατηγορίες της προκοπής.
Τέλος καλό όλα καλά.... λοιπόν. Η συγκεκριμένη διακίνηση δύο τόνων άσπρης σκόνης δεν προϋπέθετε "εγκληματική οργάνωση", ούτε υπήρχε κάποιος χρηματοδότης. Να υποθέσουμε, τώρα, ότι μερικά τσουβαλάκια απ’ το staff θα καταλήξουν όμορφα κι ωραία στην πιάτσα τα επόμενα χρόνια;
Ας μην είμαστε κακοπροαίρετοι... Οι αρχές δεν κάνουν τέτοια πράγματα...
Το θέαμα έχει διακυμάνσεις. Οι ολυμπιακοί αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχουν τα φόντα να είναι ένα κράμα του πάγιου αθλητικού θεάματος και μιας ορισμένης παρακμής· που δεν είναι αποκλειστικά βραζιλιάνικη. Οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και ο λατινοαμερικάνικος προσοδισμός μπορούν να παραμεριστούν κάτω απ’ τη λάμψη της φλόγας (και των δις)· δεν ξέρουμε όμως τι θα γίνει με τα κουνούπια και τον διάσημο Zika. Όμως τα δικά του κατορθώματα θα "φανούν" εκ των υστέρων.
Οι funs του είδους θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2020. Στο Τόκιο. Υποθέτουμε ότι ο ιαπωνικός καπιταλισμός θα έχει τότε την ευκαιρία για την απόλυτη τεχνολογική παρέλαση: στάδια που θα διπλώνουν και θα γίνονται πάρκα, ρομπότ που θα κάνουν όλη την παροχή υπηρεσιών, και σούπερ μίνι drones που θα εξολοθρεύουν οποιοδήποτε ενοχλητικό έντομο.
Εν τω μεταξύ, μπορεί ως τότε να έχει γίνει ολυμπιακό άθλημα και το κυνήγι των pokemon…
Κράτος νταβατζής αλλά με ηθικό πλεονέκτημα. Με τους περιθωριακούς (εντός ή εκτός εισαγωγικών, ανάλογα με τα γούστα) το πράγμα είναι εύκολο: το δάκτυλο δείχνει τις πράξεις τους και η καταδίκη είναι απλή δουλειά. Με την διεθνή αμνηστία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ίδια τακτική. Καλύτερα να αγνοηθεί. Είναι εύκολο και χωρίς κόστος.
Αντιγράφουμε από καθεστωτικό ρεπορτάζ:
... Η οργάνωση αναφέρει πως "καθώς η Ευρώπη κωλυσιεργεί στην παροχή λύσεων για τη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα, χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά παραμένουν σε βρώμικες και μη ασφαλείς αποθήκες ή σκηνές. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δράσει άμεσα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και της ευημερίας τους".
Περιγράφει πως ηλικιωμένοι, γυναίκες σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης και νεογέννητα κοιμούνται καταγής μέσα στην ανυπόφορη ζέστη του καλοκαιριού. Άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις και σωματικές αναπηρίες, βρίσκονται σε ακατάλληλες τοποθεσίες, μακριά από νοσοκομεία.
…
Η πλειοψηφία των ανθρώπων βρίσκεται σε αυτές τις απαράδεκτες και επιδεινούμενες συνθήκες εδώ και μήνες, βασιζόμενη κυρίως στην υποστήριξη εθελοντών, ακτιβιστών και μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο από το να περιμένουν, σε άθλιες συνθήκες, με ελάχιστη πληροφόρηση και αβεβαιότητα σε σχέση με το μέλλον τους.
Συμβαίνουν αυτά "κατά λάθος"; Όχι. Η φαιορόζ κυβέρνηση είναι, απλά, πιστή στην αποστολή της. Την "διαχείριση των προσφύγων / μεταναστών" την έχει αναθέσει στον "υπουργείο άμυνας" – γιατί όχι; Ποιος είναι ο καταλληλότερος για να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους σαν αιχμάλωτους αν όχι ένα πατριωτικό καραβανοσύστημα;
Αν αυτό είναι η "αριστερά", μην απορεί κανείς γιατί όλο και περισσότεροι στρέφονται στο πρωτότυπο. Στη "δεξιά".
Η δύναμη της μυθολογίας. Όταν απομακρύνεται κανείς απ’ την ελληνική επικράτεια βλέπει ακόμα πιο καθαρά την ντόπια αθλιότητα, "πολιτική" και "κοινωνική". Μπορεί όμως να διαπιστώσει και την δύναμη των σύγχρονων παραμυθιών, όπως αυτά διαδίδονται απ’ τα παλιά και τα καινούργια μήντια – την γενική διανοητική και πολιτική οπισθοδρόμηση, σα να λέμε.
Η αυτού εξοχότητα ο πρωθυπουργός, αυτός ο δεξιός γιάπης που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή και υπό τους κατάλληλους image makers για να πουλήσει αριστεροσύνη, μπορεί να έχει πια περισσότερους οπαδούς διεθνώς παρά μεταξύ των ψηφοφόρων του. Σαν "αριστερός που προσπαθεί".
Όταν θυμίζει κανείς σ’ αυτούς τους εύπιστους (μπορεί να είναι στην καταλωνία ή στην τουρκία, δεν κάνει διαφορά) ότι αυτός ο "αριστερός" κυβερνά σε συμμαχία με ακροδεξιούς, πέφτουν σε αμηχανία. Που την διορθώνουν γρήγορα. "Ίσως δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά" αποφαίνονται καταπίνοντας την διάψευσή τους.
Ύστερα από τέτοιες βεβαιότητες, τι θα μπορούσαν να καταλάβουν για την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των ντόπιων μαφιών, του προσοδισμού; Συνήθως τους πέφτει το σαγόνι. Και προσπαθούν να αλλάξουν κουβέντα.
Ηθικό δίδαγμα; Το Θέαμα (με το "θ" κεφαλαίο please) ηγεμονεύει οπουδήποτε φτάνουν οι μηχανές του. Κι όπως αναπαράγει τα βολικά ψέμματα για την ελληνική πραγματικότητα, έχει αναπαράγει τα ίδια βολικά ψέμματα για την τουρκική, την ιρανική ή οποιαδήποτε άλλη.
Don’t believe the hype θα συμβουλεύαμε. Αλλά δεν είναι απλό. Κι ακόμα χειρότερα: δημιουργεί αντιπαλότητες έως έχθρες μια τέτοια απιστία. Πρέπει να το αντέχει κανείς για να το διαπράξει.
Καλύτερα έτσι - θα προσθέταμε...
Μια σύντομη απουσία. Το για 25 ημέρες σταμάτημα της "ασταμάτητης μηχανής" συνέπεσε με σημαντικά (από πολλές απόψεις) γεγονότα. Εντόπια και διεθνή. Όμως δεν είναι σωστό να κάνουμε μια λαχανιασμένη, περιληπτική αναδρομή. Θα είναι βιαστική και αναντίστοιχη με την σοβαρότητα των πραγμάτων. Οι ανάλογες μ’ αυτά τα γεγονότα αναφορές θα εκτεθούν στο τεύχος Σεπτέμβρη του Sarajevo - αναλυτικά, όπως πρέπει.
Όσο μπορείτε κρατείστε το ηθικό σας σε καλή κατάσταση. Είναι ακόμα Αύγουστος του 2016, και η εποχή συνεχίζει να εγκυμονεί τέρατα.
Εν τω μεταξύ είμαστε πάλι εδώ. Για καλό και για κακό...
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
