Ένας αμερικάνος στη συρία 1. Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή που ένας αμερικάνος πεζοναύτης, των "ειδικών δυνάμεων", που αποστρατεύτηκε το 2010, ρίχνει λίγο φως στο τι κάνουν στη συρία τόσο το αμερικανικό πεντάγωνο όσο και οι μυστικές υπηρεσίες.
Από πρώτη ματιά, ίσως, τίποτα καινούργιο: εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν αντι-Άσαντ αντάρτες, στο τουρκικό έδαφος. Ποιους, όμως, ακριβώς; Εκεί ο Jack Murphy, παίρνοντας συνεντεύξεις από αμερικάνους πεζοναύτες που εμπλέκονται άμεσα στο συριακό πεδίο μάχης, είναι κατηγορηματικός: πρακτικά οποιουσδήποτε. Γιατί; Επειδή, για πρακτικούς στρατιωτικούς λόγους μάλλον παρά για ιδεολογικούς, οι "μετριοπαθείς" ένοπλοι του "ελεύθερου συριακού στρατού" (f.s.a.) και οι "σκληροπυρηνικοί" της al-Nusra, είναι ένα και το αυτό!
Τι έχει συμβεί, λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Murphy; Στη συρία "τρέχουν" δύο διαφορετικά αμερικανικά "προγράμματα". Ένα του πενταγώνου, που (υποτίθεται ότι) εξοπλίζει και εκπαιδεύει αντι-isis ένοπλους (όχι, πάντως, τον συριακό στρατό!) και ένα της cia που εξοπλίζει και εκπαιδεύει αντι-Άσαντ ένοπλους. Αλλά το ποιος είναι τι; Αυτό τείνει να προκύπτει από στρίψιμο νομίσματος.
Κατά τον Murphy ήδη απ’ το 2013 οι περισσότεροι διοικητές του f.s.a. πέρασαν στην al-Nusra (υποθέτουμε για λόγους οικονομικούς, εφόσον η οργάνωση χρηματοδοτείται απ’ το Ριάντ και όχι μόνο...) Αλλά έχουν κρατήσει τα διακριτικά των στολών τους και τα χρησιμοποιούν κατά βούληση, ειδικά στις παρτίδες τους με τους αμερικάνους. Οι οποίοι (πάντα κατά τον Murphy) σαν εργαλείο διάκρισης του ποιος είναι ποιος έχουν κάποιες παλιές "βάσεις δεδομένων". Στην πράξη, πάντως, δεν μπορούν καν να ελέγξουν αν τα ονόματα με τα οποία τους συστήνονται διάφοροι είναι τα πραγματικά.
Ένας αμερικάνος στη συρία 2. Το συμπέρασμα του πρώην πεζοναύτη είναι ενδιαφέρον: αν και όταν ηττηθεί ο isis τότε θα ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος λέει. Αυτοί που υποστηρίζονται απ’ την cia θα εμφανιστούν ανοικτά σαν al-Nusra· αυτοί που έχουν εκπαιδευτεί απ’ τον αμερικανικό στρατό θα περάσουν με την μεριά του Άσαντ. Τότε οι "μπροστινοί" της cia θα αρχίσουν να αλληλοσκοτώνονται με τους "μπροστινούς" του πενταγώνου... Και δεν θα είναι "φιλικό"!
Οπωσδήποτε αυτό δεν θα ενοχλούσε κανέναν στις ηπα! Στην πράξη, μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο του Murphy, αυτό έχει γίνει τουλάχιστον μια φορά, τον Δεκέμβρη του 2014, όταν οι εξοπλισμένοι απ’ την cia με αντιαρματικούς πυραύλους αντάρτες της al-Nusra επιτέθηκαν σε άλλους εκπαιδευμένους απ’ την cia αντάρτες, το "συριακό επαναστατικό μέτωπο", και κατέλαβαν διάφορες θέσεις τους στο Idlib.
Αν πάρουμε αυτή την παρουσίαση σαν σωστή, τότε γίνεται πιο συγκεκριμένο πρακτικά αυτό το είδος αποσταθεροποιητικού, "χαοτικού" πολέμου, που εξυπηρετεί, κατ’ αρχήν, τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Φαίνεται όμως ότι τις "λεπτομέρειές" του τις αξιοποιούν και άλλοι. Η Μόσχα, για παράδειγμα. Που έχει βρει ασφαλές καταφύγιο πίσω απ’ την (εύλογη κατ’ αρχήν) απαίτηση να διαχωρίσει η Ουάσιγκτον τους "μετριοπαθείς" απ’ τους "ριζοσπάστες" αντάρτες, έτσι ώστε η ρωσική αεροπορία να κτυπάει μόνο τους δεύτερους και όχι τους πρώτους.
Ξέρει το καθεστώς Πούτιν ότι αυτό είναι αδύνατο πια. Εδώ και χρόνια. Και είναι βολικό. Την ίδια στιγμή, φυσικά, έχει σταματήσει εντελώς να κατηγορεί την Άγκυρα ότι συνεργάζεται, βοηθάει, εξοπλίζει "τρομοκράτες"· παρότι το τουρκικό καθεστώς εμφανίζει μόνιμα τον f.s.a. (που είναι και al-Nusra...) σαν πρωταγωνιστή στην "ασπίδα του Ευφράτη".
Γιατί όχι; Η "αντιτρομοκρατία" είναι σημαία ευκαιρίας...
Συγγνώμη λάθος; Και ξαφνικά, αφού ο "Justice Against Sponsors of Terrorism" έγινε νόμος των ηπα, γερουσιαστές και βουλευτές άρχισαν να το ξανασκέφτονται! Ο λόγος; Ότι τώρα μπορούν και άλλα κράτη να φτιάξουν έναν παρόμοιο νόμο, οδηγώντας στα δικαστήρια αμερικάνους κυβερνητικούς (καραβανάδες, πράκτορες της cia, κλπ) που έχουν δράσει στα εδάφη τους με κατηγορίες περί τρομοκρατίας...
Το είχε πει ο Ομπάμα αρνούμενος την δική του προεδρική υπογραφή. Αλλά δεν το έπιασαν. Τώρα (λένε...) ότι θα ψάξουν να βρουν έναν τρόπο να "διορθώσουν" τον "Justice Against Sponsors of Terrorism". Τι θα βρουν δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Εκτός απ’ το να τον πάρουν πίσω.
Δεν μοιάζουν, όμως, με έλληνες βουλευτές, που όταν στριμωχτούν προσπαθούν να ξεγλυστρίσουν κλαψουρίζοντας ότι "δεν είχα προλάβει να διαβάσω το νόμο" που ψήφισαν; Αν υπάρχει ομοιότητα δύο τινά συμβαίνουν. Είτε το άλλοτε αγέρωχο κοινοβουλευτικό σύστημα των ηπα έχει αρχίσει να κατρακυλάει· είτε ότι το ελληνικό βρίσκεται πολύ ψηλά, και είναι παρεξηγημένο…
Ομοιότητες. Σαν την ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία ένα πράμα έγινε το συμβούλιο της επικρατείας. Αναβάλλεται η συνεδρίαση επειδή θα γίνουμε μπίλιες!
Μα έχουν καμία σχέση οι άδειες των καναλιών με την μπάλα; Ή μήπως το όνειρο κάθε καλού κομμουνιστή και αναρχικού, για την διάλυση του κράτους και το πέρασμα στον κομμουνισμό, ανέλαβε να το πραγματοποιήσει το παρακράτος;
Σημεία και θαύματα συμβαίνουν στις μέρες μας!
Πολεμική γεωμετρία 1. Η Ουάσιγκτον απειλεί την Μόσχα ότι θα σταματήσει να διαπραγματεύεται μαζί της (για το "πρόβλημα της συρίας") και θα πάρει πιο δραστικά μέτρα κατά του Άσαντ. Αιτία; Οι συνεχιζόμενοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Aleppo, που έχουν επιτρέψει στις χερσαίες δυνάμεις (στρατός του Άσαντ and friends) να έχουν μικρά μεν αλλά αξιοσημείωτα κέρδη. Μιλάμε για πόλεμο σε πυκνοκατοικημένη πόλη, που σημαίνει ότι η προώθηση είτε των μεν είτε των δε έξω απ’ τις (περιορισμένες) στρατιωτικές θέσεις σημαίνει σφαγή, σφαγή σφαγή.
Ποια είναι τα "πιο δραστικά μέτρα" στα οποία θα μπορούσε να προχωρήσει η Ουάσιγκτον; Το πιο εύκολο είναι πύραυλοι εδάφους / αέρος, εναντίον ελικοπτέρων και αεροπλάνων σε σχετικά χαμηλές πτήσεις. Οι φήμες θέλουν τους αντι-Άσαντ αντάρτες να έχουν εξοπλιστεί ήδη (πρόσφατα) με τέτοιους. Αν αυτό είναι αλήθεια, στόχοι τότε δεν θα είναι μόνο τα συριακά αεροπλάνα. Θα είναι και τα ρωσικά. Συνεπώς η αμερικανική απειλή προς την Μόσχα είναι θα αρχίσετε να ματώνετε...
Πολεμική γεωμετρία 2. Στην ας πούμε "άλλη μεριά", διάφοροι φαίνονται ευχαριστημένοι. Στη "μη προγραμματισμένη" συνάντηση του ιρανού υπ.εξ. Zarif με τον τούρκο Cavusoglu, κουβεντιάστηκε (σύμφωνα με σημερινές ανακοινώσεις του τουρκικού καθεστώτος) το θέμα μιας καινούργιας κατάπαυσης του πυρός έτσι ώστε να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια στις "ζώνες επιρροής" των δύο χωρών. Έτσι ακριβώς ειπώθηκε: "ζώνες επιρροής"...
Στη Μόσχα, σήμερα, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Maria Zakharova δήλωσε ότι η "μετά από ένα χρόνο υπάρχει η τάση η συνεργασία ανάμεσα με την Τουρκία στο θέμα της Συρίας να είναι εποικοδομητική. Και όλες οι ανησυχίες που έχουμε, όπως και τα θέματα στα οποία απέχουμε ακόμα από μια συμφωνία, επίσης κουβεντιάζονται εποικοδομητικά".
Την έχουμε ξαναπεί την γνώμη μας. Θεωρούμε απίθανο (αν και όχι αδύνατο) να θέλει κάποιος μια full scale αναμέτρηση με τις ηπα (μέσω των "εκπροσώπων" τους) στο συριακό έδαφος. Ωστόσο η μεταβατική (από πολιτική και όχι στρατιωτική άποψη) περιόδος ως τις αμερικανικές εκλογές, και η επιφανειακά διπλή γραμμή της Ουάσιγκτον (: διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα αλλά και υποστήριξη διάφορων αντι-Άσαντ ανταρτών και των ypg) έχει επιτρέψει τόσο στο φιλο-Άσαντ μπλοκ όσο και στην Άγκυρα να επιδιώκουν όσο - περισσότερο - έδαφος- γίνεται.
Αλλά ακριβώς η ίδια μεταβατικότητα επιβάλει στην Ουάσιγκτον (σίγουρα στο πεντάγωνο) να δείξει πυγμή. Όποιος κι αν είναι ο ή η πρόεδρος μετά τις εκλογές δεν πρέπει να βρεθεί μπροστά σε ασύμφορα τετελεσμένα. Το πως ακριβώς θα εμποδιστούν είναι μπροστά μας· και πάνω στα κορμιά χιλιάδων αμάχων…
(Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: μέσω τηλεφώνου ο τούρκος πρόεδρος ενημέρωσε σήμερα την γερμανίδα πρωθυπουργό για τις εξελίξεις στην επιχείρηση "ασπίδα του Ευφράτη"…)
Πάλι μύρισε γκάζι. Ο προηγούμενος υπουργός "παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας", ο γίγαντας κυρ Παναγιώτης, ατύχησε στο να φέρει το ρωσικό γκάζι (και, κυρίως τα ρούβλια) στα μέρη μας. Ο τωρινός, που είναι σκέτος "περιβάλλοντος και ενέργειας" κάνει τα δικά του όνειρα, κάπως πιο αθόρυβα. Θα είναι το Τελ Αβίβ (ίσως...) που θα οδηγήσει το δικό του αέριο στην ελληνική επικράτεια. Μεγαλεία!
Θα γίνει κάτι τέτοιο; Μπορεί, ίσως, ποιος ξέρει; Αυτό κουβεντιάστηκε πάντως χτες στη συνάντηση των υπ. ενέργειας Αθήνας, Λευκωσίας και Τελ Αβίβ - στην Αθήνα. Ο ισραηλινός (Yuval Steinitz) δεν αγκάλιασε τον έλληνα· δεν είχαμε, σα να λέμε, αυτή την ζεστασιά που εξέπεμπε ο κυρ Παναγιώτης και το ρωσικό του γκάζι. Θέλουμε παραπάνω από μία επιλογές για την διάθεση του αερίου μας είπε, και μία απ’ αυτές είναι η υγροποίηση του αερίου σε εγκαταστάσεις στην αίγυπτο.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή το ελλαδιστάν είναι φιλόξενο, ας κοπιάσει και το ισραηλινό αέριο. Καλοδεχούμενο.
Μαζί με τον στρατό που θα το φυλάει, γιατί συνηθίζονται κι αυτά με τους παλιοαγωγούς...
Τηλεκατεύθυνση. Γιατί, άραγε, να σοκάρετε το είδος "ψηφοφόρος", στην αμερικανική εκδοχή του, αν μία ή ένας υποψήφιος, στα θεαματικά debate (η αποθέωση του να είσαι βιτρίνα!) "υποστηρίζεται" μέσω κάποιας μικροσυσκευής στο αυτί, από ένα επιτελείο που κατευθύνει τις απαντήσεις, τις συμπεριφορές, τις αντιδράσεις της / του;
Δεν είναι μ’ αυτόν τον τρόπο που γίνεται η "άσκηση της εξουσίας"; Πιστεύει κανείς ότι οι πολιτικές βιτρίνες (ακόμα και οι μικρές, μεγέθους ελλάδας) μπορούν να κάνουν έστω και μισό βήμα χωρίς "συμβούλους";
Να κάτι σημαντικό που δεν ξέραμε. Το προεδρικό veto, σε αποφάσεις της βουλής και της γερουσίας στις ηπα, δεν είναι η τελευταία πράξη. Το μάθαμε τώρα, μετά την άρνηση του απερχόμενου Ομπάμα να υπογράψει το νόμο "Justice Against Sponsors of Terrorism". Η διαδικασία είναι ότι ο νόμος αναπέμπεται στα δύο σώματα, κι αν ξαναψηφιστεί εγκρίνεται σαν τέτοιος, χωρίς ο πρόεδρος να μπορεί να το εμποδίσει.
Έτσι έγινε. Η γερουσία με ψήφους 97 – 1 και η βουλή με ψηφους 348 – 77 ενέκριναν οριστικά το νόμο που θα φέρει αξιωματούχους του Ριάντ στα αμερικανικά δικαστήρια, κατηγορούμενους για υποστηρίξη (;) τρομοκρατών στις 11 Σεπτέμβρη. Τα προηγούμενα 11 veto του Ομπάμα είχαν γίνει δεκτά· με το 12ο "κάηκε"...
Ενδιαφέρον. Κι αυτό και η συνέχεια…
"Έξω". Ο εκπρόσωπος της αγγλικής αστυνομίας το έθεσε ως εξής: Στον 1,5 μήνα μετά το δημοψήφισμα και την επικράτηση του brexit σημειώθηκαν 2.300 "εγκλήματα μίσους" (ρατσιστικού) στο Λονδίνο, σε σύγκριση με τα 1.400 που είχαν γίνει στο ίδιο διάστημα πριν το δημοψήφισμα. Ο κύριος στόχος ήταν ανατολικοευρωπαίοι (νόμιμοι) μετανάστες στην πόλη.
Αν θυμηθεί κανείς ποιοί πανηγύρισαν στα μέρη μας για το brexit, και πόσο ελεεινές "δικαιολογίες" σκέφτηκαν για να κάνουν τα μαύρα άσπρα και να κρύψουν το ότι υπήρχε ισχυρότατη εθνικο/ρατσιστική πλειοψηφία μεταξύ των ψηφοφόρων του "όχι", μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για την αναλυτική / πολιτική τους εντιμότητα.
Για γενικότερη χρήση.
Απρόοπτες επισκέψεις. Γυρνώντας απ τη Ν. Υόρκη (σύνοδος του οηε) στην Τεχεράνη είπε να κάνει μια "όχι προγραμματισμένη" στάση στην Άγκυρα. Σήμερα. Αυτή είναι η τρίτη συνάντησή του με τους τούρκους ομολόγους του μέσα σε 1,5 μήνα. Πρόκειται για τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif. Σε λιγότερο από ένα μήνα (17 και 18 Οκτώβρη) αναμένεται στην Άγκυρα ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Ali Larijani – αυτό είναι προγραμματισμένο. Αναμένεται επίσης (η ημερομηνία δεν έχει ανακοινωθεί) και κάποιος άλλος: ο Πούτιν.
Το ότι δεν ξέρουμε τι κουβεντιάζεται σ’ αυτά τα ραντεβού δεν σημαίνει ότι τσακώνονται!... Το ότι δεν ξέρουμε πως θα είναι ο κόσμος μετά από δέκα χρόνια δεν σημαίνει ότι οι εξελίξεις είναι κρυφές…
Το ότι λούμπεν θέματα τραβάνε την προσοχή (όπως τα σκατά τις μύγες) σημαίνει ότι…
Ώστε έτσι; Ξύπνησε μέσα στον υφυπουργό περιβάλλοντος της φαιορόζ κυβέρνησης ο "οικολόγος" και απείλησε να μην ψηφίσει υπέρ της "ιδιωτικοποίησης" των ευδαπ και ευαθ; Συγκλονιστικό!!!
Ποιος, όμως, μίλησε για "ιδιωτικοποίηση" του νερού; Δεν χρειάζεται! Όπως συμβαίνει κι αλλού, το δημόσιο θα κρατήσει το 50% των μετοχών + 1... Καλά δεν είναι για να πουληθεί το παραμύθι "μα το δημόσιο έχει την πλειοψηφία";
Μια χαρά είναι για να κοροϊδεύει κανείς!!! Μόνο που ο ευαίσθητος υφυπουργός έχει φτιάξει με τα χεράκια του το νόμο για την εμπορευματοποίηση των "υπηρεσιών ύδατος" - τι κυβερνητικός αξιωματούχος θα ήταν, άλλωστε, αν δεν το έκανε; Και είναι αυτός ο νόμος που χρειαζόταν για να πατήσει γερά και να δουλέψει η (υποτίθεται...) "μη" ιδιωτικοποίηση...
Αυτό φτάνει και περισσεύει. Περισσότερα , αναλυτικότερα και με τεκμηρίωση στο χαρτί, στο ερχόμενο τεύχος του Sarajevo 110, απ’ την επόμενη Δευτέρα 3/10 και μετά.
Για γέλια και για κλάματα. Έχουμε όχι διάθεση αλλά υποχρέωση να αντιμετωπίζουμε τις πολιτικές βιτρίνες το ίδιο σοβαρά (και εχθρικά) όσο εκείνους και εκείνο που αντιπροσωπεύουν.
Όταν, όμως, κοτζάμ υπουργός οικονομικών περιγράφει την "στρατηγική της αριστέρας και του συριζα" σαν τρεις κουβάδες, νοιώθουμε της γελοιότητα μιας κυβερνοεξουσίας δοτής να υψώνεται και να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες. Πόσο να πολεμήσει κανείς σοβαρά ανθρώπους που (από αδεξιότητα; από ανικανότητα; από δόλο;) έχουν την τάση να τροφοδοτούν τα πιο ταπεινά ελατήρια του πόπολου;
Τρεις κουβάδες η "αριστερή στρατηγική"; Σηκώνουμε τα χέρια... Έτσι εξηγείται το ότι οι εύπιστοι μικροαστοί ψηφοφόροι της Κουμουνδούρου πήγαν κουβά...
Το καθήκον να λέγεται! Με τις σημαίες τους στα χέρια, τους καφέδες τους, τα κινητά τους, όπως πάντα χαρούμενοι, έδωσαν το παρόν διαδηλώνοντας έξω απ’ το κοινοβούλιο, "ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις". Πολλοί; Λίγοι; Δεν έχει σημασία. "Έκαναν τη δουλειά τους", όπως έκαναν τις δικές τους και οι εντός κτιρίου. Όπως συμβαίνει τόσα χρόνια έκαναν το καθήκον τους. Έγραψαν άλλη μια "αγωνιστική υποθήκη". Όλοι. Συμπεριλαμβανόμενου του απολιθωμένου δάσους.
Αλλοίμονο και τρισαλλοίμονο σε όσες / όσους την δουν κάποτε αλλιώς. Αλλοίμονο σε όσες / όσους καταλάβουν ότι για να νικήσεις όταν έχεις δίκιο πρέπει να ματώσεις και να ξαναματώσεις. Τότε, όλοι οι σημερινοί διαμαρτυρόμενοι, θα είναι απέναντί τους· και θα καταγγέλουν τους προβοκάτορες.
Από πολλές απόψεις αυτό είναι διαρκώς το κύριο καθήκον τους.
Η ελληνική διακριτικότητα. Η φωτογραφία της 25ης Σεπτέμβρη (διαγωνισμός φιλίας) δεν σας έμεινε αξέχαστη. Λογικό. Πάντως ο καραβανάς στα δεξιά εκείνης της φωτογραφίας είναι ο ίδιος με αυτόν της πιο πάνω. Ο Sedki Sobhi, υπ.αμ. της αιγυπτιακής χούντας. Η διαφορά είναι ότι ο γραβατωμένος αριστερά σας είναι γνωστός· και ότι υπέβαλε τα σέβη (για άλλη μια φορά) της ελληνικής δημοκρατίας στο αιγυπτιακό χασάπικο νωρίτερα απ’ τον γάλλο όμοιό του. Στις 21 Σεπτέμβρη. Τι κουβέντιασε ο "κύριος Πάνος" στο Κάιρο; Τι άλλο; Θέματα ενίσχυσης της διμερούς αμυντικής συνεργασίας. Χμμμ...
Όχι λόγια! Δυο μέρες νωρίτερα είχαν προσγειωθεί στην Αδραβίδα 4 αιγυπτιακά F-16. Για στρατιωτική σύσφιξη, δηλαδή συμμετοχή σε ασκήσεις με τα ελληνικά.
Η αλήθεια είναι ότι 4 πολεμικά της αιγυπτιακής χούντας δεν θα αλλάξουν ριζικά το "αξιόμαχο" του χουντικού στρατού της αιγύπτου. Απλά είναι μια ακόμα επιβεβαίωση της "υψηλής πολιτικής" που ακολουθούν οι πολιτικές βιτρίνες της Αθήνας: αφού ο φασίστας Σίσι παθαίνει αλλεργία με τον Ερντογάν, είναι φίλος μας.
Η ελληνική έκθεση. Εντελώς (μα εντελώς...) συμπτωματικά, την ίδια περίοδο, απ’ τα μέσα του Σεπτέμβρη και για δυο βδομάδες, ισραηλικά πολεμικά ελικόπτερα έκαναν ασκήσεις (μαζί με ελληνικά) στον Όλυμπο. Ο ισραηλινός στρατηγός Nir Nin-Nun που ήταν επικεφαλής της ισραηλινής αποστολής χάρηκε πολύ: …Οι συνθήκες της άσκησης ήταν εξαιρετικές, καθώς στην Ελλάδα υπήρχαν βουνά και πεδία που προσομοιάζουν με το έδαφος χωρών στις οποίες κάποια ημέρα ίσως χρειασθεί να επιχειρήσουν τα ισραηλινά ελικόπτερα… Ο ρεπόρτερ του επαρχιακού site που κάλυψε το γεγονός έσπευσε όλο χαρά να συμπληρώσει: προφανώς εννοούσε χώρες όπως η Συρία και το Ιράν.
Προφανώς! Προφανώς εννοούσε μάλλον το δεύτερο! Γιατί στη συρία ήδη πολεμάει η ισραηλινή αεροπορία, χωρίς αποβάσεις από ελικόπτερα.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Με τα ως τώρα δεδομένα η Αθήνα, διακομματικά και με βαθιά εθνική ενότητα έχει ενταχθεί στον άξονα των φασιστικών καθεστώτων του ισραήλ και της αιγύπτου, έχοντας "προφανώς" στο μάτι, κατ’ αρχήν, τον "αιώνιο εχθρό". Οι σύμμαχοί της έχουν, φυσικά, τους δικούς λογαριασμούς, σε σχέση με τους οποίους η Αθήνα δεν έχει καμιά σπουδαία διαφωνία - κάνουν ήδη πολέμους, τους οποίους θα κλιμακώσουν. Όταν τα πράγματα χοντρύνουν, θα πρέπει - τουλάχιστον - να αποδείξει ότι παραμένει σύμμαχός τους για ό,τι, όπως και όσο χρειαστεί.
Και μπορεί τα διπλωματικά χαμόγελα να περισσεύουν ακόμα, αλλά με τις επιλογές του το κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος της Αθήνας δεν κάνει μόνο "φίλους". Κάνει και εχθρούς - εκτός εισαγωγικών. Απλά δεν χρειάζεται ακόμα να δείχνουν τα δόντια τους.
Πως είπατε; Δεν σας ρώτησε κανείς; Γιατί, έχετε αντιρρήσεις; Χα!!! "Μιλάνε και τα κρέατα"- δηλαδή εσείς κι εμείς…
Θαύματα. Και πάλι εντελώς συμπτωματικά, μετά την άνευ όρων συνθηκολόγηση του επαναστάτη υπουργού παιδείας απέναντι στο παπαδαριό, ο υπουργός υποδομών Σπίρτζης ανακάλυψε τον Χριστό· μιλώντας στο κοινοβούλιο.
Δεν είναι τόσο αδόκιμο όσο φαίνεται. Ταιριάζει στα λεγόμενα του συναδέλφου του υπουργού επικρατείας Παππά, μέχρι τελευταία στιγμή, ότι "ο υιός Καλογρίτσας δεν έχει εργολαβική / οικοδομική επιχείρηση, οπότε πού είναι το πρόβλημα με το ότι πήρε την άδεια;"
Το πράγμα πάει ως εξής: ούτε ο γυιός του μεγαλοδύναμου έχει εταιρεία μεγάλων έργων. Τον κόσμο τον φτιάχνει και τον χαλάει ο μπαμπάς. Ο γυιός έχει άλλο πόστο. Είναι "υπεύθυνος ιδεολογικού". Μέσα απ’ τα εικονίσματα, τις τελετές, τα "μυστήρια" και τα σύμβολα· σα να λέμε: μέσα απ’ τα (πολύ παλιά, αλλά κρατάνε ακόμα) media.
Μετά απ’ αυτήν την διευκρίνιση (που δεν θα την βρείτε αλλού!) είναι λογικό το γιατί ο Υιός του Αφεντικού α) είναι οικείος τέτοιον καιρό, και β) μπορεί να χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα πιθανού αγοραστή (κάποιας δεκο).
Πρόβλημα νομικό δεν θα υπάρξει...
Η απόλαυση της λαϊκής συναίνεσης. Οι ελβετοί το έκαναν: ψήφισαν με ένα ποσοστό 65,5% (επί των συμμετεχόντων) υπέρ της "αύξησης της επιτήρησής" τους απ’ τις μυστικές υπηρεσίες. Υπέρ, δηλαδή, της παρακολούθησης τηλεφώνων και υπολογιστών· υπέρ της χρήσης κρυμμένων καμερών· υπέρ του δίκαιου της κρατικής ασφάλειας.
Η σχετική νομοθεσία έχει περάσει απ’ το 2015. Όμως σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι (αντίθετοι στην "έκτακτη ανάγκη") συγκέντρωσαν τις απαραίτητες υπογραφές για να γίνει αυτό το δημοψήφισμα. Το οποίο κέρδισε το δόγμα "δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε".
Έχει γίνει κάποια "τρομοκρατική" ή "μισο-τρομοκρατική" ή "ψευτο-τρομοκρατική" ενέργεια σε ελβετικό έδαφος τα τελευταία χρόνια; Όχι!...
Τότε;
Ο φόβος σα σπορ. Οι ελβετοί ψηφοφόροι θα μπορούσαν να έχουν παραπάνω από έναν λόγο να απορρίψουν την αστυνόμευση της ιδιωτικής ζωής (πάντα μετά από εισαγγελικό ένταλμα... ο.κ....). Το 1989 αποκαλύφθηκε ότι οι ελβετικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν κρυφά (και εκτός νόμου) σχεδόν ένα εκατομμύριο υπηκόους. Αν τότε έκαναν αυτό "παράνομα" τι θα κάνουν τώρα που έχουν το νομοθετικό αλλά, κυρίως, το κοινωνικό ο.κ.;
Ένα απ’ τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της έκτακτης νομοθεσίας ήταν ότι "πρέπει να πλησιάσουμε τα άλλα κράτη"... Να φύγουμε απ’ το υπόγειο και να ανέβουμε στο ισόγειο των διεθνών στάνταρς (της εσωτερικής "αντιτρομοκρατικής" επιτήρησης) είπε ο ελβετός υπ.αμ. Guy Parmelin… γιατί έχει και η ελβετία "υπουργείο άμυνας".
Η ελβετική περίπτωση πετάει στα σκουπίδια τις εύκολες και βολικές θεωρίες περί άμεσης γραμμικής συσχέτισης ανάμεσα σε περιστατικά "τρομοκρατίας" (ή "εγκλήματος βαρέος τύπου") και την αποδοχή των έκτακτων νομοθεσιών. Μπορεί, τελικά, οι πρωτοκοσμικοί να "νοιώθουν ανασφάλεια" (και να εξουσιοδοτούν στα τυφλά το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμά τους να τους προστατεύει) απλά και μόνο για να μοιάζουν σε άλλους (πολιτιστικά όμοιούς τους) "ανασφαλείς".
Τα κόμπλεξ φαίνεται ότι είναι μεταδοτικά!
Η ιδιωτικότητα είναι ντεμοντέ. Το ότι χρειάστηκε πολύς κόπος (και πολύ αίμα) για να κρατηθούν τα κρατικά όργανα έξω απ’ τους προσωπικούς χώρους και χρόνους· το ότι η κατάκτηση της ιδιωτικότητας απέναντι στις εξουσίες δεν ήταν δώρο, αυτά και άλλα ανήκουν πια στην ιστορία των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Προφανώς δεν είναι η επιλογή των ελβετών ψηφοφόρων που άλλαξε τα δεδομένα. Η εθελοντική έκθεση (και υπερέκθεση) στα λεγόμενα "κοινωνικά δίκτυα", η εθελοντική αλληλοεπιτήρηση, η ουσιαστική αδιαφορία για την μπανιστηριτζίδικη δράση όχι μόνο των μηχανισμών δημόσιας τάξης αλλά και των επιχειρήσεων, αυτά είναι πια δεδομένα.
Ίσως κάποτε στο μέλλον, οι ultra αναπτυγμένες τεχνολογικά κοινωνίες αρχίσουν να νοσταλγούν τις εποχές που η ιδιωτικότητα ήταν κατοχυρωμένη και (υποχρεωτικά) σεβαστή. Θα είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) πια να την ανακτήσουν. Εκτός αν αρχίσουν οι τότε "ρομαντικοί" να ανακαλύπτουν τις κατακόμβες...
Αλλαγή τακτικής; Η ξαφνική άτακτη υποχώρηση / απόσυρση του ενός εκ των τεσσάρων (και πιο συζητημένου) "υπερθεματιστή" είναι, ασφαλώς, ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Όμως φαίνεται ότι η περίπτωσή του είχε βρωμίσει επικίνδυνα· όχι ίσως γι’ αυτόν αλλά για τους "από δίπλα" και "από πίσω".
Απ’ την μεριά του ο πρώτος επιλαχών, που μόνος του είχε δηλώσει και ξαναδηλώσει αμέσως μετά το τέλος της πλειοδοσίας ότι δεν συμμετείχε επειδή ήθελε κανάλι αλλά μόνο για να ανεβάσει το κασέ, δεν έδειξε όλο αυτό το διάστημα κάποιο ενδιαφέρον για την υπόθεση. Στα κάγκελα ήταν άλλοι που δεν πήραν άδειες, ακόμα και δύο που πήραν· αυτός απουσίαζε εντελώς και χαρακτηριστικά. Δεν έμοιαζε να τον αφορά το θέμα.
Τώρα που ήρθε η σειρά του θα "ξηλωθεί" για κάτι που δεν ήθελε και, επιπλέον, δεν ξέρει καν πως να φτιάξει, τι θα κάνει; Θα γίνει "καναλάρχης"; Ίσως, αν βρεθεί δίπλα του κάποιος έμπειρος...
Κι αυτός που ξέμεινε από "μπροστινό"; Τι θα κάνει; Θα δούμε.
(Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του οίκου Καλογρίτσα ήταν, πάντως, "σπαρακτικό"... Παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία κύριοι, τι τα θέλετε; Το υγιές επιχειρείν διώκεται στην "τελευταία κομμουνιστική νησίδα στην ευρώπη" όπως λένε και οι φιλελέ· δεν το είχατε προσέξει;...
Το άλλο σπαρακτικό είναι οι φαιορόζ δηλώσεις. Ποιοί κολλητοί μας; Να, έφυγε! Κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει... Α, ναι. Τα λεγόμενα οπαδών του αιώνιου πρωταθλητή. Ποια ρετιρέ παράγκα; Να, χάσαμε απ’ την Λάρισα!
Ανατριχιαστικό, really!)
Θα αγόραζες μια τράπεζα αν είχες τα λεφτά της; Ο πρώτος ήταν ο αλησμόνητος Κοσκωτάς: ο μπογιατζής απ’ το αμέρικα αγόρασε την (τότε αρχικά μικρή) τράπεζα Κρήτης με τα λεφτά του δανείου που πήρε απ’ αυτήν. Ύστερα, διάφοροι κρατικοί οργανισμοί και φορείς άρχισαν να μεταφέρουν τα αποθεματικά τους στην τράπεζα Κρήτης· που μεγάλωσε και ομόρφυνε. Μέχρι που ξέσπασε ο ντόρος.
Ωστόσο η εξέλιξη των τραπεζικών πρακτικών και στα μέρη μας, απ’ τα ‘90s και μετά, έδειξε οτι ο Κοσκωτάς δεν ήταν εγκληματίας. Ήταν πρωτοπόρος. Ποιος, άραγε, έχει ξεχάσει τα μετοχοδάνεια που έδιναν οι ίδιες οι τράπεζες σε ενδιαφερόμενους να αγοράσουν μετοχές τους· την εποχή της άγριας ακμής του χρηματιστηρίου; Ήταν εγκληματική εκείνη η πρακτική; Αν ήταν πρέπει οι τότε διοικήσεις να πάνε γρήγορα στην μπουζού.
Τώρα, ωστόσο, θεωρείται τέτοια· τουλάχιστον σε ότι αφορά την τράπεζα των μηχανικών (Αττικής - μερικοί λένε τράπεζα των μηχανισμών· μόνον αυτή ήταν τέτοια ;;;). Δεκαέξι "καλοί πελάτες" της (μεταξύ των οποίων και γνωστές ντόπιες κατασκευαστικές) πήραν δανεικά από δαύτην για να συμμετάσχουν στην τελευταία "αύξηση μετοχικού κεφαλαίου". Φυσικά, με την καταβαράθρωση της τιμής της μετοχής της "μπήκαν μέσα"· ενώ, απ’ την άλλη μεριά, συνεχίζουν να χρωστάνε τα δανεικά. Άρα είναι "δαρμένοι". Είναι και "παράνομοι"; Μας φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν οποιοδήποτε post modern δικαστήριο τους θεωρήσει τέτοιους.
Κάτι (η καχυποψία μας δηλαδή) μας λέει πως όλα αυτά τα προβλήματα θα διευθετηθούν μακρυά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, στα πρόστιμα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που θα κανονιστεί να πληρώσουν για το "καρτέλ των κατασκευαστικών".
Δεν χρειάζεται να γίνονται βούκινο όλα, έτσι δεν είναι;
Οι "δυνάμεις του φωτός" κέρδισαν τελικά. Όπως συνήθως. Εντελώς συμπτωματικά, μαζί με τον αμφιλεγόμενο "υπερθεματιστή" έκανε μεταβολή και ο υπουργός παιδείας. Εάν βοηθάει τη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών να μπει στην άκρη το θέμα αυτό, βεβαίως και το βάζω. Δεν είμαι εγωιστής ούτε είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι είναι αμετανόητοι και συνομιλούν με το υπερπέραν. Είμαι γήινος άνθρωπος και θέλω να διευκολύνω τη συνεννόηση δήλωσε ο θαρραλέος, χωρίς να φοβάται μην πέσει φωτιά να τον κάψει. Και κατάλαβε το υπερπέραν (που έφτιαξε ο μεγαλοδύναμος με τον οποίο οι τσοπαναραίοι έχουν άμεση επικοινωνία) ότι ο εξοχότατος πρωθυπουργός του ψιθύρισε στ’ αυτί μια λεξούλα μόνο: άστο!
Δηλαδή; Είναι απλό. Το ίδιο (και σε τέτοιες περιπτώσεις περισσότερο ακόμα από προηγούμενους) οι τωρινοί φαιορόζ κυβερνήτες είναι μέσα (και) στα ράσα. Το έχουμε πει και ξαναπεί ότι η εξουσία / βιτρίνα τους είναι επίκτητη και δοτή. Αν χρειαζόταν μια ακόμα απόδειξη νάτην. Για ένα ελάσσον θέμα (στο μενού των "σχέσεων πολιτείας - εκκλησίας"), για ένα θέμα που θα μπορούσαν να στριμώξουν τον σικέ φιλελευθερισμό του γόνου των Μητσοτάκηδων, βάρεσαν "προσοχή" και αμέσως μετά "τον πούλο". Τα περιθώριά τους είναι τόσα όσα αφήνει το λουρί των ανθρωποβοσκών. Δηλαδή ασήμαντα.
Και, φυσικά, δεν είναι οι μόνοι που κρατάνε το λουρί…
Συμφωνία κυρίων. Αυτό μάλιστα! Ήταν ένας σοβαρός λόγος για face to face συζήτηση. Κατά την ρωσική καθεστωτική ιστοσελίδα sputniknews η συνάντηση του ρώσου αρχιστράτηγου Valery Gerasimov και του τούρκου Hulusi Akar, στην Άγκυρα, στις 15 Σεπτέμβρη, είχε σαν θέμα την "μοιρασιά" του συριακού εναέριου χώρου. Ειπωμένο αλλιώς, να μην πετάει η πολεμική αεροπορία του ενός πάνω απ' τα χωράφια του άλλου.
Αυτό που δεν λέει το sputnik αλλά προκύπτει σα λογικό συμπέρασμα είναι ότι το ίδιο deal αφορά και την συριακή αεροπορία. Έτσι, για να το πούμε απλά, ο τουρκικός στρατός έχει την ανεπίσημη μεν αλλά σαφή "άδεια" τόσο της Μόσχας όσο και της Δαμασκού για την επιχείρηση "ασπίδα του Ευφράτη".
Να το πάμε μισό βήμα πιο πέρα; Για να έχει διάρκεια αυτό το deal, και να μην πρέπει να αναθεωρείται καθημερινά (με βάση τις προωθήσεις ή τις υποχωρήσεις των αντίστοιχων στρατών) θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα έσχατα χωρικά / γεωγραφικά όρια της δράσης τους. E;
Αν και δεν έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει γνωστές) αερομαχίες στον συριακό ουρανό, σε μια τουλάχιστον περίπτωση τα συριακά και τα αμερικανικά πολεμικά έφτασαν "κοντά" σε εμπλοκή. Θεωρητικά θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει σε ισχύ ένα μόνιμο deal μεταξύ όλων των αερο-εμπλεκόμενων σ’ αυτό το πεδίο μάχης.
Όμως η συμφωνία Μόσχας - Άγκυρας (με την σιωπηλή συμμετοχή της Δαμασκού) μας φαίνεται πιο προχωρημένη, επειδή ο τουρκικός στρατός έχει εισβάλει στο συριακό έδαφος, τυπικά και ουσιαστικά. Αν για να γίνει ανοικτά αυτή η συμφωνία χρειάστηκε η κατάρριψη ενός SU-24 και μερικοί μήνες με αμοιβαία μπινελίκια μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, ε, ας πάει και το παλιάμπελο...
Διαγωνισμός φονικότητας (αμάχων). Το καθεστώς Άσαντ και η Μόσχα έχουν εντείνει τις τελευταίες ημέρες τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Aleppo. Πρόκειται για μακελιό, που το πιθανότερο είναι να έχει ψυχολογικούς παρά στενά στρατιωτικούς σκοπούς.
Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, στην έκτακτη συνάντηση του "συμβουλίου ασφαλείας" του οηε (μετά από αίτημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού), με θέμα το Aleppo, η αμερικάνα πρέσβειρα στον οηε Samantha Power δεν παρέλειψε να θρηνήσει. Αυτό που στηρίζει η ρωσία είπε δεν είναι αντιτρομοκρατία. Είναι βαρβαρότητα.
Σωστά. Περί αυτού πρόκειται, ειδικά σε μια πόλη σαν το Aleppo. Αλλά ποιος μιλάει; Μπορεί να υπάρχει κι άλλη ζωή, και τότε θα ζωντανέψουν οι χιλιάδες άγρια δολοφονημένοι άμαχοι της Φαλούτζα· απ’ τα αμερικανικά κομάντο φυσικά. Θα ζωντανέψουν για να εκδικηθούν. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχει άλλη ζωή υπάρχει (θα έπρεπε να υπάρχει) μνήμη.
Είναι αμφίβολο αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κρατήσουν έστω και σαν υποσημειώσεις τις καθημερινές δολοφονίες αμάχων στη συρία, και όχι μόνο. Το πολύ πολύ, μετά το "νίκησε αυτός ή εκείνος", να υπάρχει και ένα νούμερο με το σύνολο των casualties.
Ύστερα είναι πιθανό να γυριστεί και κάποια ταινία με τίτλο "η μάχη του Aleppo"... Με κάμποσα αυθεντικά πλάνα, τραβηγμένα χτες, σήμερα, αύριο...
Διαγωνισμός φιλίας. Γράφαμε πριν δυο μέρες (απ’ το Κάιρο με νόημα) για την γαλλική συμμετοχή στο λιβυκό πεδίο μάχης (του 4ου παγκόσμιου πόλεμου). Για να μην χάσετε την επαφή με ό,τι συμβαίνει "κάτω" (δηλαδή νότια) απ’ τα πόδια σας, ιδού κι αυτό: η Γαλλία εκτιμά τον θεμελιώδη ρόλο της Αιγύπτου ως ενός κύριου πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας στη Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική δήλωσε ο γάλλος υπ.αμ. Jean-Yves Le Drian κατά την συνάντησή του με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Abdel-Fattah El-Sisi στο Κάιρο.
Σύμφωνα με τον εκπόσωπο του Σίσι Alaa Youssef, βασικός σκοπός της συνάντησης (και με τον αιγύπτιο υπ.αμ. Sedki Sobhi) ήταν οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή "συμπεριλαμβανόμενων των εμφύλιων συγκρούσεων στη συρία και στη λιβύη". Ο Σίσι , απ’ την μεριά του, τόνισε την στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Γαλλία, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα. Χμμμμ...
Η αγορά απ’ την αιγυπτιακή χούντα τα δύο ελικοπτεροφόρων / μεταγωγικών που είχε παραγγείλει η Μόσχα αλλά της απαγορεύτηκε να παραλάβει (λόγω των κυρώσεων) θα πρέπει να ήταν αυτό που είναι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις: μια μαζική μεταφορά πλούτου απ’ τους αιγύπτιους πληβείους στην γαλλική καθεστωτική τάξη· όχι μόνο πάνω αλλά και κάτω απ’ το τραπέζι. Σε αντάλλαγμα το Παρίσι στηρίζει την χούντα του Καΐρου, και προχωράει μαζί της τα δικά του ιμπεριαλιστικά σχέδια στην βόρεια (και πιθανόν όχι μόνο εκεί) αφρική.
Η καθημερινότητα μας τρώει, αλλά παρακαλούμε προσέξτε: γίνεται παγκόσμιος πόλεμος. Και το ελληνικό καθεστώς αργά ή γρήγορα θα πάρει πιο ενεργή θέση από την τωρινή "διακριτική"...
Ιδαίτερες μαθησιακές ανάγκες. Η ετεροχρονισμένη αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις του φωτός (τους παπάδες) και τις δυνάμεις του σκότους (τον υπουργό παιδείας) συνεχίζεται σα βαρετό σήριαλ. Το ξαναείπαμε: αν είναι κανείς διατεθειμένος να κόψει τα σκοινιά, τα κόβει. Δεν κάθεται να τα μαδάει, κλωστή κλωστή, μία κάθε δεκαετία, ρωτώντας και την γνώμη του δεσμοφύλακα. Αλλά δεν είναι καν και καν αυτή η περίπτωση, έτσι κι αλλιώς...
Εν τω μεταξύ τα δεδομένα και τα χαρακτηριστικά των κοινωνιών δεν κρίνονται μόνο απ’ τις βλαμμένες θρησκείες στο κέντρο τους. Κρίνονται και απ’ το τι κάνουν στα όρια τους· στα "περιθώριά" τους. Τα πιτσιρίκια με ειδικές μαθησιακές ανάγκες βουλιάζουν μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα (συχνά μέσα και σε πνιγηρές οικογενειακές καταστάσεις), ανάμεσα σε φιλότιμους δασκάλους (μειοψηφία), χοντρόπετσους δημόσιους υπάλληλους του εκπαιδευτικού συστήματος (πλειοψηφία), κεδυ και ειδικά σχολεία. Το ότι ανάμεσά τους υπάρχει άγνωστος αριθμός μεγαλοφυιών δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Ούτε να το απορρίψει. Το ότι καθένα τους και όλα μαζί αξίζουν την ίδια φροντίδα με τα "κανονικά" παιδιά είναι απλά μια ευχή. Εκτός αν δίνει λεφτά και κατευθύνσεις η καταραμένη ε.ε. Τότε μπορεί και να γίνει πράξη.
Επ’ αυτού η "φιλεύσπαχνη" εκκλησία έχει να συστήσει μόνο υπομονή. Εκεί λοιπόν, στα όρια, σ’ αυτά τα ανήλικα πλάσματα με τις παράξενες συμπεριφορές και, ίσως, τις απρόοπτες ικανότητες, τελειώνει οριστικά το παραμυθάκι της αμαρτίας, της μετάνοιας, της δευτέρας παρουσίας - και των πρακτόρων τους. Τα συμπονετικά θεωρήματα των παπάδων έχουν αξία μόνο αν δίπλα χάσκει ο καιάδας. Αλλά ορισμένες κρίσιμες πλευρές του κοσμικού πολιτισμού έχουν προχωρήσει πολύ πιο πέρα, πολύ πιο μακρυά. Χάρη σε συνειδητά και αποφασισμένα ά-θρησκους, αντί-θεους. Χάρη σ' εκείνους που δεν πίστευαν σε θεούς, πίστευαν μόνο στους ανθρώπους. Ειδικά εκείνες οι ανατρεπτικές εκφάνσεις του που έβαλαν τα όποια "περιθώρια" στο κέντρο, και διδάχτηκαν απ’ αυτά.
Τι να πει το παπαδαριό για τα παιδιά με διάγνωση αυτισμού; Ότι είναι "θέλημα θεού". Όντως, αυτός ο θεός των χριστιανών κάθεται δίπλα στον καιάδα και ξεκουράζεται απ' το "καθ' εικόνα και ομοίωση". Ρωτείστε και τα βοθρολύματα, ή αυτό το καινούργιο φρούτο, τον "κύριο 600 δισεκατομμύρια"...
Έκανε κι η μύγα κώλo ...Η Άλωση της Τριπολιτσάς φέρει όλα τα χαρακτηριστικά πραγματικής εθνικής επετείου...Τάδε έφη ο πρόεδρος της δημοκρατίας, που ως γνωστόν έχει πάρει στα σοβαρά την διακοσμητική δουλειά του.
Δεν έχουμε αντίρρηση ότι πρόκειται για "εθνική επέτειο" - αρκεί να θυμίσουμε περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται, λοιπόν, για εκείνο το γεγονός "κατάκτησης του διοικητικού κέντρου του Μοριά" κατά το οποίο ο γίγαντας πράκτορας των άγγλων Κολοκοτρώνης πήρε μίζες απ’ τους πλούσιους της πόλης, και τους άφησε να φύγουν με ασφάλεια, μαζί με όλη την κινητή τους περιουσία (τα χρυσάφια, τις πορσελάνες, τα προικιά, τους υπηρέτες και τους ένοπλους φρουρούς τους). Και ύστερα, αφού έφυγαν οι πλούσιοι με τα σέα και τα μέα τους, μπήκε με τους γενναίους του στην ανυπεράσπιστη πόλη και έσφαξε με απεριόριστο σαδισμό τους φτωχούς. "Το αίμα έφτανε μέχρι το γόνατο" λένε οι περιγραφές, και δεν είναι υπερβολικές: μέχρι το γόνατο έφταναν τα πτώματα στους δρόμους. Των πληβείων. Γυναικών, αντρών, παιδιών, νέων και ηλικιωμένων.
Σωστά; Σωστά. Γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε.
Για ελληνική "εθνική επέτειος" μια χαρά φαίνεται. Και μην πει κανείς "ε, έτσι ήταν τα ήθη τότε". Γιατί υπάρχει ένας άλλος της ίδιας ακριβώς εποχής, της "πουτάνας" της νεαρής καλόγριας ο γυιός, που γεννήθηκε κάτω από μια ελιά (γιατί που αλλού να γεννούσε η μικρομάνα αμαρτωλή καλόγρια; - βρείτε το όνομά του), που όταν πολιόρκησε μια τουρκοκωμόπολη για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του (ληστή) αρχηγού του, κάπου στα δυτικά, εγγυήθηκε την αποχώρηση όλων των αμάχων, γυναικών, παιδιών, γερόντων, μαζί με όλη την κινητή τους περιουσία, με ασφάλεια, ώσπου να φτάσουν στη Λευκάδα. Κι ύστερα γύρισε, πολέμησε με τους άντρες ενόπλους απέναντί του, τους νίκησε και τους καθάρισε.
Αυτό, φυσικά, είναι "άγνωστο" γεγονός... Πως, όμως, ήταν τελικά τα "ήθη τότε"; Ήταν ήθη μπέσας και παληκαριάς ή ήταν τα ήθη των πλιατσικολόγων; Ήταν ήθη ακεραιότητας, ευθυκρισίας και εντιμότητας ή ήταν ήθη ψυχάκηδων του αίματος; Τελικά ποιοί και γιατί έφαγαν τον μελαγχροινό γυιό της καλόγριας, τον καπετάν Γιώργη, που στις δύο κουβέντες του οι τρεις ήταν "στον μπούτσο μου"; Μήπως ήταν τίποτα τσιράκια πλιατσικολόγων; Ή η θρησκευτική αστυνομία της εποχής;
Ποιός ξέρει; Ένα είναι σίγουρο: ο καθένας έχει τις "εθνικές επετείους" που αναλογούν στο "έθνος" του. Με βάση αυτές φτιάχνει το συλλογικό φαντασιακό που χρειάζεται, και έτσι πορεύεται...
Κάνε την εθνική χάρη πρόεδρε της δημοκρατίας, και ζήτα την χρηματοδότηση μιας epic ταινίας με τίτλο "η άλωση της Τριπολιτσάς". Να μοιράζεται από εφημερίδες, να παίζεται σε σχολεία. Με τον τιτανοτεράστιο Κώστα Πρέκα για Κολοκοτρώνη...
Συγχαρητήρια, κερδίσατε! Ο ένας κυβερνητικός συνεταίρος, ο φαιός, είναι πιστός στα "ιδεώδη" του. Το αποδεικνύει τακτικά. Πριν λίγες βδομάδες με το θέμα της "κοινοβουλευτικής απόφασης" (φάρσας μάλλον) για το κτίσιμο τζαμιού στην Αθήνα... Τώρα, πάλι, με το θέμα των σχολικών "θρησκευτικών".
Δεν αποδεικνύει, όμως, μόνο την δική του μαυρίλα. Αποδεικνύει και τον κυνισμό του άλλου συνεταίρου, του ροζ. Γιατί αυτή αμοιβαία συμπληρωματική σχέση έχει κρατήσει κιόλας 1,5 χρόνο.
Για άλλο θέμα γράφτηκε, αλλά ισχύει απόλυτα και για την ντόπια "αριστεροσύνη": αφού ανεχτήκατε αυτό, μπορείτε να ανεχτείτε τα πάντα!
One euro in iran. Δεν πρόκειται για κέρμα. Πρόκειται για φρεγάτα, του ιταλικού πολεμικού ναυτικού. Που έδεσε στο στρατηγικής σημασίας ιρανικό λιμάνι Bandar Abbas, ακριβώς στην είσοδο του περσικού κόλπου, σε μια επίσκεψη φιλίας…
Για να βελτιωθούν οι στρατιωτικές σχέσεις ιταλίας - ιράν… (είπαν ο ιταλός πρέσβης στο ιράν Mauro Conciatori και ο επικεφαλής της πρώτης ναυτικής ζώνης ναύαρχος Mamir Hossein Azad). … Αλλά και οι πολιτικές και πολιτιστικές…
Όλοι με όλους! Κι ο καθένας με τα όπλα του. Και βλέπουμε...
Και εις Παρισίους. Ύστερα απ’ τις δοκιμές σε κλειστές διαδρομές στην ιαπωνία, την Σιγκαπούρη και την Καλιφόρνια, και μια πρώτη δοκιμή σε κανονικό δρόμο στο Ελσίνκι, το ηλεκτρικό minibus EZ10 της γαλλικής hitech εταιρείας Easymile γυρνάει για δοκιμές στην πατρίδα. Στο Παρίσι.
Το EZ10 είναι ρομποτικό. Δεν έχει, δηλαδή, οδηγό. Μπορεί να μεταφέρει 12 άτομα, και στη δοκιμή θα κινείται με 25 χιλ. την ώρα μέγιστη ταχύτητα, σ’ έναν πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι. Αργότερα, πριν το τέλος της χρονιάς, η δοκιμή θα επαναληφθεί ανάμεσα σε δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Αν και δεν φαίνεται επείγον, οι ντόπιοι ιδιοκτήτες ταξί ας ετοιμάζοντα ι- για οδοφράγματα...
9/11 bill 2. Σε αντίθεση με τον απερχόμενο Ομπάμα ο υποψήφιος Trump δήλωσε ότι θα υπογράψει το νόμο "Justice Against Sponsors of Terrorism". Πιθανόν με αυτή του τη "δέσμευση" να κέρδισε μερικές χιλιάδες ψήφων ακόμα. Αλλά με τον τρόπο του δείχνει ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο βάθος (με καλά κρυμμένα μυστικά), πέρα απ’ τον ρόλο του Ριάντ στην περιβόητη 11 Σεπτέμβρη του 2001.
Εν τω μεταξύ θα πρέπει να κερδίσει τις εκλογές. Πράγμα που (παράξενο;) εμφανίζεται όλο και πιθανότερο καθώς ο χρόνος μετράει ανάποδα ως τις 8 Νοέμβρη...
Νεκροταφείο ελεφάντων. Η είδηση είναι ότι … συναντήθηκαν την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη αντιπροσωπείες της ΛΑ.Ε με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και του ΣΧΕΔΙΟΥ Β με τη συμμετοχή του Αλέκου Αλαβάνου. Η πιο είδηση της είδησης είναι το plan B υπάρχει (τρόπος του λέγειν). Η ακόμα πιο είδηση της είδησης της είδησης είναι ότι ... οι δύο πλευρές τόνισαν ότι αποδίδουν κεντρική σημασία στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες… Oh lord!!! Η ταξική πάλη στα καλύτερά της!!!
Τι μπορούμε να πούμε, πια, σαν φτωχοί και μόνοι αυτόνομοι εργάτες; Ότι έχουμε ανατριχιάσει; Ότι τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα; Ότι σε λίγο τα μικρά κκε που επιμένουν να μην γυρίζουν στην κοιτίδα τους θα (ξανα) ξεπεραστούν εκλογικά (γιατί περί αυτού πρόκειται) από αυταρχικές προσωπικότητες του ενός ή του άλλου είδους;
Κάρολε φύλαγέ με απ’ τους "φίλους" της τάξης μου. Γιατί τους με τους εχθρούς της ξέρω τι να κάνω…
9/11 bill. Ενώ ο νόμος που (θα) επιτρέπει σε αμερικάνους πολίτες να μηνύσουν ξένες κυβερνήσεις για "υποστήριξη της τρομοκρατίας" περιμένει την υπογραφή του αμερικάνου προέδρου για να αρχίσει να εφαρμόζεται (και ο Ομπάμα δεν πρόκειται να υπογράψει) ένας απρόσμενος αντίπαλος του νόμου εμφανίστηκε στον ορίζοντα: η Άγκυρα. Κάνει το τουρκικό καθεστώς πλάτες στο σαουδαραβικό;
Σήμερα το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον Ομπάμα να μην υπογράψει το νόμο "Justice Against Sponsors of Terrorism". Επειδή (λέει το τουρκικό υπ.εξ.) είναι αντίθετος με την αναγνώριση της κυριαρχίας και της ισότητας των κρατών, όπως αυτές κατοχυρώνονται απ’ τον ο.η.ε.
Ο Ομπάμα δεν θα υπογράψει επειδή, είναι γνωστό, το πρώτο κράτος που θα οδηγηθεί στα δικαστήρια είναι το σαουδαραβικό. Για τις "τρομοκρατικές ενέργειες" της 11ης/9ου. Παρότι ο νόμος εγκρίθηκε ομόφωνα και απ’ την βουλή και απ’ την γερουσία, ο απερχόμενος Ομπάμα θεωρεί ότι θα βάλει σε κίνδυνο την συμμαχία της Ουάσιγκτον με το Ριάντ, και επίσης (θα βάλει σε μπελά) την (φανερή ή κρυφή) δράση των αμερικανικών βραχιόνων στρατού και μυστικών υπηρεσιών εκτός συνόρων.
Το ίδιο υποστηρίζει, πιο γενικόλογα είναι η αλήθεια, και η Άγκυρα. Μόνο που, κατά βάθος, δεν σκέφτεται τα αμερικανικά ζόρια. Σκέφτεται τα δικά της. Με την έννοια ότι αν αυτός ο νόμος εφαρμοστεί στις ηπα θα βρεθούν και άλλα κράτη να φτιάξουν ανάλογη νομοθεσία. Κάποια απ’ αυτά δεν (θα) είναι φίλοι της Άγκυρας...
Απ’ το Κάιρο με νόημα. Η Αίγυπτος υποστηρίζει τον λιβυκό στρατό, σαν εκπρόσωπο της θέλησης του λιβυκού λαού. Αυτό (ξανα)δήλωσε, με τον πιο επίσημο τρόπο, στο περιθώριο της συνέλευσης του οηε στη Ν. Υόρκη, ο δικτάτορας Σίσι.
"Λογικό" θα πεί κάποιος. Ο Σίσι βρίσκεται στο πλευρό αμερικάνων, άγγλων, και λοιπών διεθνών "αντιτρομοκρατών" που έχουν αρχίσει τις επιχειρήσεις τους στη λιβύη… Λάθος!! Ο Σίσι στηρίζει τον πρώην αρχικαραβανά του λιβυκού στρατού Khalifa Haftar, που (πολεμώντας για λογαριασμό του και όχι μόνο) κατέχει το βορειοανατολικό τμήμα της λιβύης, με πρωτεύουσα την Βεγγάζη.
Ο Haftar θεωρείται (και ως τώρα είναι) αντίπαλος της στρατιωτικής δράσης των δυτικών, εφόσον αυτοί στηρίζουν μια άλλη "κυβέρνηση" που ονομάζεται "εθνικής συνεννόησης", με έδρα την Τρίπολη. Φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν έχει μόνο το Κάιρο σαν πλάτη (για εξοπλισμό, εκπαίδευση και επιμελητεία). Στο τελευταίο επεισόδιο διπλωματικού πολέμου, η προσπάθεια του ειδικού απεσταλμένου του οηε Martin Kobler να επιβληθούν κυρώσεις κατά του Haftar και του στρατού του, καταψηφίστηκε (στο συμβούλιο ασφαλείας) όχι μόνο απ’ το Κάιρο αλλά και απ’ το Πεκίνο και την Μόσχα... Ο λόγος των κυρώσεων ήταν τα εδάφη με πετρελαϊκά κοιτάσματα που έχει καταλάβει πρόσφατα ο στρατός του Haftar. Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος της άρνησης να επιβληθούν…
Δύο "αντιτρομοκρατικές εκστρατείες" λοιπόν, στο λιβυκό έδαφος - αντίπαλες μεταξύ τους. Η μία απ’ την Τρίπολη (υποστηριζόμενη από Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Παρίσι (;), Ρώμη κλπ) και άλλη μία απ’ την Βεγγάζη (υποστηριζόμενη από πεκίνο, Μόσχα, Κάιρο...). Πλήρης διαχωρισμός; Όχι ακριβώς.... Το Παρίσι παίζει και στα δύο ταμπλώ, το έχουμε ξαναγράψει. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Haftar "δίνει πληροφορίες" στο επιτελείο του. Και όχι μόνο: δείτε το ζόρικες προβλέψεις (Κυριακή 11/9/2016) στην ασταμάτητη μηχανή.
Και τι θα συμβεί με αυτούς τους δύο αντίπαλους "αντιτρομοκράτες"; Θα τρακάρουν μεταξύ του στην "απελευθέρωση" της Σύρτης απ' τον isis; Μπορεί να συμβούν και χειρότερα: υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Haftar, σε συνεργασία με διάφορους οπλαρχηγούς στη δυτική λιβύη και στη Misrata, ετοιμάζει εισβολή στην Τρίπολη...
Μπορεί να είναι μια απειλή / διαπραγματευτικό χαρτί απ’ την μεριά του· και απ’ τη μεριά των υποστηρικτών του. Μπορεί να είναι σχέδιο προς πραγματική εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι μια καινούργια "συρία" έχει φτιαχτεί στα νότια της Μεσογείου...
Αυτή η "καινούργια συρία" λοιπόν… Στις 11 του Σεπτέμβρη ο Haftar και ο στρατός του κατέλαβε την περιοχή που ονομάζεται "πετρελαϊκή ημισέληνος" της λιβύης. Ο στρατός του Haftar κατάφερε να νικήσει τους Φρουρούς των Πετρελαϊκών Εγκαταστάσεων / PFG (που είχαν στον έλεγχό τις πετρελαιοπηγές και τα λιμάνια εξαγωγής επί τρία χρόνια σχεδόν), χάρη στην αεροπορική βοήθεια "άγνωστων δυνάμεων". Όχι, δεν ήταν ο μεγαλοδύναμος που έβαλε το χέρι του. Ήταν η αιγυπτιακή και η γαλλική αεροπορία· απόδειξη για την συμμετοχή της τελευταίας το ελικόπτερο που καταρρίφθηκε στις 17 Ιούλη απ’ τους Φ.Π.Ε.
Η περιοχή που πέρασε στον έλεγχο του Haftar ξεκινάει δυτικά της Ajdabiya, 160 χιλ. νότια της Βεγγάζης και φτάνει ως το Wadi Al-Ahmar, ανατολικά της Σύρτης. Περιλαμβάνει 4 μεγάλα λιμάνια εξαγωγής πετρελαίου, και μεγάλο μέρος κοιτασμάτων που "αξιοποιούνται" από λιβυκές και διεθνείς πετρελαϊκές...
Η επιτυχία αυτή ταρακούνησε τους συσχετισμούς που είχαν υπ’ όψη τους Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Ρώμη - αλλά φυσικά δεν ανέστειλε τους σχεδιασμούς τους. Καθώς οι ένοπλοι στη λιβύη είναι ένας γαλαξίας φυλών, οπλαρχηγών, χωριών και μικρότερων ή μεγαλύτερων πόλεων, όπου δεν υπάρχουν καν σαφή όρια με τους "ισλαμιστές τρομοκράτες" ή τον isis, αυτό που γίνεται είναι μια διαρκής "ροή" ενόπλων πότε εδώ και πότε εκεί, ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής, τις υποσχέσεις, τα όπλα και τα λεφτά. Όλοι είναι διατεθειμένοι να "παίξουν" με όλους· και εναντίον όλων.
Είναι οι ιδανικές συνθήκες για δημιουργικό χάος… Κάμποσο τέτοιο ακόμα, σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που μας διαφεύγει από πολιτική και ηθική άποψη.
Σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο του οποίου οι δραπέτες διαχωρίζονται σαν "προσφυγικό πρόβλημα", χάρη σε μια πετυχημένη εκστρατεία (επίσης πολεμική) μαζικής αποβλάκωσης των πρωτοκοσμικών…
Ιμπεριαλιστική μελαγχολία; … Στη διάρκεια των χρόνων της προεδρίας Ομπάμα, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να διαβεβαιώσουν όλους τους σύμμαχούς τους στην Ασία ότι η Αμερική έχει και τα μέσα και τη θέληση να παραμείνει η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στην ανατολική Ασία και στον Ειρηνικό… Αλλά ο κ. Duterte αμφισβητεί ευθέως αυτήν την ιδέα... Αν υιοθετήσουν και άλλοι την άποψή του, η Ουάσιγκτον θα ξεμείνει από δυνάμεις... Η αίσθηση ότι η "έδραση" ("pivot") στην Ασία κινδυνεύει ενισχύεται απ’ τις αυξανόμενες αμφιβολίες για την τύχη της Συμφωνίας Εμπορίου του Ειρηνικού (Trans-Pasific Partnership – TPP)… Δυστυχώς δεν υπάρχει περιθώριο για μακροπρόθεσμη στρατηγική σκέψη στην παρούσα δίνη της πολιτικής στην Αμερική. Σαν αποτέλεσμα, ο πρόεδρος Ομπάμα βρίσκεται μπροστά στο θλιβερό ενδεχόμενο να τελειώσει την θητεία του βλέποντας την υπογραφή του στο σημαντικότερο εγχείρημα - την έδραση στην Ασία - να βουλιάζει στα κύματα του Ειρηνικού...
Αυτά έγραφαν μεταξύ άλλων οι καθεστωτικοί financial times την Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη. Μοιάζει με ρέκβιεμ, αν λάβει κανείς υπόψη του οτι για τα συμφέροντα των ηπα ο Ειρηνικός είναι το κύριο μέτωπο. Πρέπει, όμως, να το πάρει κανείς τοις μετρητοίς και, κυρίως, σαν οριστικό;
Ιμπεριαλιστικά προβλήματα 1. Τα προβλήματα είναι αληθινά, ακόμα κι αν απ’ τον ντόπιο επαρχιωτισμό της "χρυσής βίδας" αγνοούνται. Το ένα προέρχεται απ’ τον καινούργιο πρόεδρο των φιλιππίνων, τον Duterte, που (λες και το κάνει επίτηδες) εφευρίσκει διαρκώς κινήσεις ενίσχυσης των κρατικών σχέσεων της Μανίλας με το Πεκίνο· και "απειθαρχίας" απέναντι στην Ουάσιγκτον. Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτόν. Η πιο πρόσφατη δήλωσή του θα μπορούσε να θεωρηθεί προκλητική: Τώρα είναι η Κίνα που κάνει κουμάντο, και έχει στρατιωτική υπεροχή στην περιοχή... "Στρατιωτική υπεροχή"; Και τι κάνουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και οι δεκάδες βάσεις στον ειρηνικό κυρ Duterte; Μπρίκια κολάνε;
Δεν είναι, όμως, μόνο η Μανίλα. Το θεωρούμενο σφόδρα φιλικό προς την Ουάσιγκτον βιετνάμ κάνει επίσης νερά. Το κοινοβούλιο στο Ανόι ήταν να ψηφίσει την TPP (για να εφαρμοστεί πρέπει να εγκριθεί απ’ τα κοινοβούλια και των 12 κρατών που την έχουν υπογράψει κατ’ αρχήν)· αλλά ανέβαλε την ψηφοφορία. Δυο στοιχεία της αναβολής την κάνουν ενδιαφέρουσα. Πρώτον ότι ο πρόεδρος της βιετναμέζικης βουλής Nguyen Thi Kim Ngan δήλωσε ότι η αναβολή έγινε "για να ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις παγκόσμια, οι κινήσεις των υπόλοιπων μελών [της συμφωνίας] και το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών". Και δεύτερον, ότι η αναβολή έγινε αμέσως μετά την 6ήμερη επίσκεψη του βιετναμέζου πρωθ. Nguyen Xuan Phuc στο Πεκίνο. Τι να κουβεντιάστηκε εκεί άραγε;...
Και τι ρόλο έχουν παίξει οι πρόσφατες, σχεδόν μιας βδομάδας σινο-ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις στη νότια θάλασα της κίνας, στο να αρχίσουν κάποια κρατικά αφεντικά στην περιοχή τις δεύτερες σκέψεις;
Ιμπεριαλιστικά προβλήματα 2. Αν η TPP (στον Ειρηνικό) και η TTIP (στον Ατλαντικό) ζορίζονται (μπορεί άλλες παρόμοιες αλλά πιο περιορισμένες συμφωνίες να μοιάζουν να προχωρούν ευκολότερα, όμως ας μην βγαίνουν συμπεράσματα πριν πέσουν όλες οι υπογραφές και οι εγκρίσεις…), αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός με "οικονομικά" / εμπορικά μέσα έχει αρχίσει να εξαντλεί τις δυνατότητες να αναδείξει βέβαιους ηγεμόνες. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην ανθρώπινη (και ειδικά την καπιταλιστική) ιστορία.
Τι απομένει, λοιπόν, όταν το εμπόριο δεν μπορεί, σαν τέτοιο, να εξασφαλίσει την υπεροχή των μεν σε βάρος των δε; Τι απομένει;
Τιμωρία. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων.
Άλλες 96 φορές ως τις 100 της τιμωρίας. Λοιπόν: Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων.
Άλλες 95, γαμώτο… Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος…
Η αναμενόμενη καταστροφή. "Δείχνει απλά τι συμβαίνει όταν αφήνεις τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσο άθλιες συνθήκες", σχολίασε στην Deutsche Welle o Γιώργος Κοσμόπουλος, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας. "Ήταν μια αναμενόμενη καταστροφή", πρόσθεσε.
ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.... ΣΕ ΤΟΣΟ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ... Ο (μάλλον τεχνοκράτης) ερευνητής μιλάει για το στρατόπεδο στη Μόρια· όπως θα μπορούσε να μιλήσει σχεδόν για το σύνολο των ελληνικών "καυτών σημείων". Με την πείρα (;) του ειδικού, ή απλά επειδή είδε τι σημαίνει "ανθρωπιστική μεταχείριση" φυγάδων α λα ελληνικά (κι όχι μόνο, άλλωστε...), σηκώνει ελαφρά τους ώμους του για να υπονοήσει ότι: και τι άλλο θα γινόταν, δηλαδή, εκτός απ’ το να το μπουρλοτιάσουν;
Τόσο πολλοί άνθρωποι σε τόσο άθλιες συνθήκες. Το κάτεργο κάηκε, όχι όμως οι κατασκευαστές και οι φύλακές του. Θα φτιάξουν το επόμενο, το φτιάχνουν ήδη.
Είδατε, όμως, ακούσατε στα ελληνικά οτιδήποτε γι’ αυτές τις "άθλιες συνθήκες"; Όχι. Όχι, σίγουρα, από πρώτο χέρι. Κι όμως. Αυτές οι "συνθήκες" είναι δίπλα. Πού οφείλεται αυτή η παράξενη έλλειψη πληροφόρησης για τις συνθήκες "φιλοξενίας" προσφύγων και μεταναστών; Είναι απλό: απαγορεύεται! Απαγορεύεται η ενασχόληση με το θέμα, σύμφωνα με τις επιθυμίες των αρμόδιων υπουργείων, δηλαδή του υπουργείου στρατού. Η σχετική "επιθυμία" έχει διοχετευτεί εδώ και χρόνια στα αφεντικά των δημοσιογράφων. Αλλά είναι κάτι παραπάνω: κανείς δεν έχει "ρεπορταζίστικη φαγούρα" να χωθεί μέσα στα στρατόπεδα, να μιλήσει με τους ανθρώπους, να φωτογραφήσει ή να βιντεοσκοπήσει τις συνθήκες στις οποίες είναι καταδικασμένοι απ’ το ελληνικό κράτος. Αυτό λέγεται εθνική ενότητα και πατριωτισμός. Και όχι μόνο απλά υπηρετεί και συμμορφώνεται με τις απαγορευτικές επιθυμίες των αφεντικών. Δείχνει ακόμα περισσότερο ζήλο. Είπαμε "δημοκρατία", αλλά αυτό δεν είναι για όλους.
Απομένουν μεμονωμένα (και μάλλον μειοψηφικά) μέλη διάφορων μ.κ.ο. - και κάποια διεθνή καθεστωτικά μήντια, που (τουλάχιστον) παίρνουν συνεντεύξεις από πρόσφυγες και μετανάστες, για την "ζωή" τους στην ελλάδα, όταν τους βρουν αλλού. Απομένουν διάφορες ανακοινώσεις διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών - αυτούς δεν μπορούν να τους απαγορεύσουν. Απλά δεν τους αναμεταδίδουν.
Τόσοι πολλοί άνθρωποι σε τόσο άθλιες συνθήκες…
Τα λεφτά είναι πολλά. Ο (πολιτικά περιπλανόμενος) "γενικός γραμματέας πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης" Οδ. Βουδούρης παραιτήθηκε καταγγέλοντας κάτι που γνώρισε τα 5 λεπτά δημοσιότητας που επιτρέπονταν, και ύστερα χάθηκε κάτω από "δίκαιους" φόβους ντόπιων και αποκαΐδια. Είπε:
Η Νορβηγία έχει περισσότερους πρόσφυγες συγκριτικά με τον πληθυσμό της, από ότι έχουμε εμείς. Πόσο ξοδεύει η Νορβηγική κυβέρνηση, ανά πρόσφυγα και ανά έτος; Ξοδεύει λιγότερο από τα χρήματα που ξοδεύουμε εμείς. Το μέσο κόστος ενός πρόσφυγα στη Νορβηγία, ανά έτος, είναι της τάξεως των 12.000 (ευρώ). Στην Ελλάδα είναι 15.000.
Ιδού λοιπόν. 15.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι, στοιχίζει το να μην υπάρχει νερό, το να βρωμάει το φαγητό (και να είναι για πέταμα, συνοδεία της συμβουλής: άμα δε σου αρέσει πήγαινε να αγοράσεις…). 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι στοιχίζουν κοντέινερ των οποίων την εργολαβία πήρε η intrakat του "γυιού του Πέτρου" και άλλες παρόμοιες φίλιες εργολαβικές δυνάμεις, σε βαθμό κακουργήματος.
Ααα... 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι στοιχίζει, επίσης, το ότι οι σκηνές (πάρα πολλές στα διάφορα hot spots) θα "βαφτούν" με στεγανωτικά για να την βγάλουν τον χειμώνα... Γιατί αυτό είναι η "φιλοξενία" που μπορεί να προσφέρει το ελληνικό κράτος / παρακράτος με 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι: βγάλε όλο τον χειμώνα μέσα στην σκηνή, μην τολμήσεις να βγεις έξω, έξω έχει λάσπες, νερό μέχρι τον αστράγαλο...
Και για την τουαλέτα; Κολύμπα μέχρι να φτάσεις εκεί, κολύμπα και στον γυρισμό... Μπάνιο; Α χα! Θέλεις και μπάνιο "βρωμιάρη"; Ε, βγες στη βροχή...
Το κάτεργο κάηκε. Αλλά η Αμυγδαλέζα αναστήθηκε. Οι περιβόητοι 60.000 πρόσφυγες / μετανάστες, τους οποίους το ελληνικό κράτος και ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της ντόπιας κοινωνίας σαδιστικά απολαμβάνει να βασανίζει (και μετά να κατηγορεί για "βία"...) είναι, στην πραγματικότητα, λιγότεροι από 52.000. Οι υπόλοιποι έχουν φύγει, "ανεπίσημα", επειδή είχαν ή απέκτησαν τον τρόπο να πληρώσουν τα κυκλώματα. Αλλά το ελλαδιστάν κρατάει σταθερά το νούμερο στις 60.000, και θα το ανεβάσει, για να παίξει το δράμα της ανημποριάς και της ανάγκης επιπλέον χρηματοδότησης.
Ας υποθέσουμε ότι απ’ τις 52.000 τα δύο τρίτα είναι ενήλικοι (μάλλον είναι λιγότεροι). Bαριά βαριά λοιπόν 35.000 είναι οι ενήλικες. Αν δίνονταν σε κάθε έναν απ’ αυτούς 1000 ευρώ το μήνα (ένα ποσό που για τα ελληνικά δεδομένα δεν είναι μεγάλο ούτε και μικρό), για να τα διαθέσουν όπως κρίνουν, σε ξενοδοχεία, σε φαγητά, σε εισιτήρια, κλπ, τότε άτομα, παρέες ή οικογένειες προσφύγων και μεταναστών θα ζούσαν ανθρώπινα. Και το "κατα κεφαλήν" έξοδο θα ήταν μόνο 8.000 ευρώ τον χρόνο, συμπεριλαμβανόμενων και των ανηλίκων.
Αυτό δείχνει, σχηματικά, πόσο μεγάλο είναι το κέρδος όλων των ενδιάμεσων, εργολάβων, παρατρεχάμενων, και τα υπόλοιπα. Και δεν μιλάμε για τα κυκλώματα περάσματος των συνόρων. Μιλάμε για τα κυκλώματα αιχμαλωσίας, φυλάκισης… Είναι πολλοί αυτοί που βγάζουν ψωμί και πεντεσπάνι από τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσο άθλιες συνθήκες.
Κι ύστερα; Η Μόρια κάηκε. Και εγκαινιάστηκε επίσημα η Αμυγδαλέζα. Θα έχει και free wi fi λέει...
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
