Η ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει…
...Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Άσαντ είναι ένας παράγοντας στη συρία. Οι αντίπαλοί του είναι οι αντιπολιτευόμενες οργανώσεις. Εμείς δεν μπορούμε να συνομιλήσουμε με τον Άσαντ...
Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο τούρκος πρωθ. Yildirim, σε συνέντευξή του στην Istanbul στις 18 Αυγούστου.
…Επιπλέον, η εξαφάνιση του Άσαντ και του καθεστώτος του είναι ξεπερασμένος πολιτικά στόχος: ο Άσαντ υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, όχι σαν κυρίαρχος όπως άλλοτε (κάτι που θα βόλευε εν τέλει την Άγκυρα) αλλά σαν ένας απ’ τους παράγοντες του συριακού παζλ. Με δυο λόγια οι πολιτικοί στόχοι που είχε θέσει η Άγκυρα το 2011 έχουν ξεπεραστεί….
Αυτό γράφαμε, μεταξύ άλλων, στις 12 Αυγούστου ("ο τετραγωνισμός του κύκλου").
… Ο αντιπρόεδρος [της τουρκικής κυβέρνησης] Numan Kurtulus μιλώντας στην Άγκυρα στις 17 Αυγούστου περιέγραψε την πολιτική της Άγκυρας στη συρία σαν "πηγή πολλών δεινών για την Τουρκία σήμερα", προσθέτοντας ότι οι σχέσεις με τη ρωσία είναι σημαντικές για την επίτευξη λύσης.
Αυτό μετέδιδε, μεταξύ άλλων, το ιρανικό καθεστωτικό site presstv στις 19 Αυγούστου.
... Προς τον παρόν οι "κινήσεις" γίνονται σε ότι αφορά της συρία: κατά την Άγκυρα (πλέον...) σε οποιαδήποτε μελλοντική "λύση" θα πρέπει να συνυπάρχουν όλοι (εκτός των "τρομοκρατών" του isis…).
Δηλαδή και ο εξής ένας: ο Άσαντ...
Αυτό γράφαμε, μεταξύ άλλων, στις 15 Αυγούστου ("Άγκυρα").
Συμπέρασμα: μπορείτε να μας εμπιστευτείτε. (Όταν κάνουμε λάθη τα αναγνωρίζουμε...)
Κατά τα άλλα, φυσικά και δεν θα μιλήσει απευθείας η Άγκυρα με την Δαμασκό - τώρα. Δεν χρειάζεται καν. Υπάρχουν οι υπόλοιποι εταίροι.
Αν δεν κάνουμε λάθος… Οι διπλωματικές κινήσεις στο τρίγωνο Μόσχας - Τεχεράνης - Άγκυρας (με την Δαμασκό στο βάθος) είναι πολύ έντονες. Επιπλέον, οι σχετικές ανακοινώσεις είναι λιγόλογες. Έχουμε τη γνώμη, λοιπόν, ότι πράγματι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ριζική αναδιαμόρφωση του "πεδίου μάχης συρία", που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην Άγκυρα.
Πρόκειται για μια ευκαιριακή επιλογή του τουρκικού καθεστώτος, που μπορεί σε λίγες ημέρες ή βδομάδες να ξανα-αλλάξει; Εκτιμάμε πως όχι. Εδώ και μήνες (και χρόνια) δεν σταματήσαμε να υποστηρίζουμε ότι το κυριότερο (έως μοναδικό) μέλημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι το να μην δημιουργηθεί σαν τέτοιο (ή σαν βασικές προϋποθέσεις) ένα κουρδικό ημι-κράτος στα βόρεια της συρίας. Υποστηρίξαμε, επιπλέον, (τι θράσος!!) στις σελίδες του Sarajevo, ότι ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα συγχρονίστηκε με τις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον (και όχι μόνο) στη συρία απ’ το 2011 και μετά ήταν εντελώς λαθεμένος· βιαστικός, καιροσκοπικός. Το ότι τώρα το αναγνωρίζει επίσημα η κυβέρνηση Ερντογάν (δεν ανήκει στους αναγνώστες μας!!!) σημαίνει ότι δεν πρόκειται για κάτι της στιγμής.
Υπογράφτηκε ήδη μια "συμφωνία πλαίσιο" μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης (με τις ευλογίες της Μόσχας οπωσδήποτε) για "λύση στη συρία", με δύο σημεία. Πρώτον, την εδαφική ακεραιότητά της, και δεύτερον την αντιπροσώπευση όλων των θρησκειών / εθνικοτήτων στη μελλοντική κυβέρνηση. Υπάρχει και ένα τρίτο σημείο, που προτείνει η Τεχεράνη και η Άγκυρα "το σκέφτεται": την πολιτική τους τύχη (δηλαδή: κυβέρνηση) οι σύριοι θα την αποφασίσουν μόνοι τους. Αυτό το τρίτο σημείο είναι ο κωδικός του "ο Άσαντ θα μείνει στην εξουσία".
Αν είναι προφανές το γιατί η Άγκυρα δεν θέλει, προς το παρόν, να εκτεθεί (στροφή 180 μοιρών!!!) με την συμφωνία της σ’ αυτό το τρίτο σημείο (αν και δηλώνει ήδη ότι δέχεται την παρουσία Άσαντ σε μια "μεταβατική κυβέρνηση"…), είναι επίσης προφανές ότι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί το πρώτο (την εδαφική ακεραιότητα της συρίας) είναι … ο Άσαντ. Τυπικά παραμένει η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της ενιαίας συρίας. Ουσιαστικά είναι ο μόνος που μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι δεν πολεμάει για σεχταριστικούς λόγους. Για πολλούς λόγους, λοιπόν, δεν θα σηκωθούν τα τουρκικά πολεμικά να βομβαρδίζουν παρέα με τα συριακά και τα ρωσικά. Για ακόμα περισσότερους δεν χρειάζεται να το κάνουν!!!
Το ότι όλες αυτές οι κινήσεις έχουν και ένα νόημα "πίεσης" προς την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, είναι αλήθεια. Αλλά όσοι έχουν το μυαλό τους στη θέση του δεν πρέπει να περιμένουν ότι το project "διάλυση της συρίας" θα ανασταλεί απ’ αυτούς που το προωθούν εδώ και χρόνια· πρόκειται για στρατηγική επιλογή. Συνεπώς, είτε αυτό βοά είτε ακούγεται σαν ψίθυρος, η post coup Άγκυρα, η Τεχεράνη, η Μόσχα (και μαζί η Δαμασκός) θα πρέπει να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους πρακτικά. Σε ένα ενιαίο σχέδιο. Επί τους εδάφους. Όχι σαν θύελλα· ίσως μέτρο μέτρο. Αλλά δεν γίνεται να το αποφύγουν.
Ήδη αυτά που συμβαίνουν στη Hasaka έχουν γίνει "διεθνές" θέμα. Και το Aleppo καίει ακόμα...
Αν δεν κάνουν λάθος… Σε μεγάλο μέρος τους όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν δευτερεύοντα. Πράγματι, τα ακόμα σημαντικότερα διαδραματίζονται στην θάλασσα της κίνας. Και, υποθέτουμε, ούτε η Μόσχα, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Άγκυρα θέλουν να εμπλακούν σ’ έναν κατευθείαν "περιφερειακό πόλεμο" με την Ουάσιγκτον. Είναι βασικό, ωστόσο, πως ούτε η Ουάσιγκτον θέλει και μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Ο στρατός της υποτίθεται ότι "πολεμάει την τρομοκρατία" στη συρία και το ιράκ - όχι την ρωσία, την τουρκία, το ιράν! Δεν είναι καθόλου εύκολο οποιαδήποτε κυβέρνηση του 2017 να πει στους υπηκόους ότι όλοι αυτοί είναι "τζιχαντιστές τρομοκράτες"!! (Αργότερα ίσως σκεφτεί κάτι...)
Ενώ, λοιπόν, ένα μέρος των κινήσεων θα γίνεται στο συριακό έδαφος και γενικά δεν θα μαθαίνεται στη δύση, ένα άλλο μέρος θα αφορά "κινήσεις κορυφής" που θα προκαλούν πλήθος ερμηνειών και παρερμηνειών (: δηλαδή αποπροσανατολισμών).
Επιπλέον θα γίνουν, πιο εντατικά, (γίνονται ήδη…) και "υπόγειες" κινήσεις. Βρώμικες. Στο ψαχνό. Η "τακτική της έντασης" δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές της…
Όχι και τόσο "φίλοι"; Η υπόθεση της πόλης Hasaka, στη βορειοανατολική συρία, που είναι διαιρεμένη μεταξύ του στρατού του Άσαντ και των κουρδικών ypg, είναι πιθανό να αποτελεί ένα απ’ τα κάμποσα "σημεία καμπής" στο συριακό πεδίο του 4ου παγκόσμιου.
Η πόλη είναι μέσα στην κατεχόμενη απ’ τους ypg βόρεια συρία· και, κατά συνέπεια, το ελεγχόμενο απ’ τον Άσαντ τμήμα της είναι απλά μια νησίδα μέσα στο υπο κατασκευή κουρδικό "υπο-κράτος". Ως τώρα οι δύο πλευρές συνυπήρχαν λίγο πολύ ειρηνικά. Όμως τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει μια αναμέτρηση, που απ’ την μεριά των ypg σημαίνει την σταδιακή "σμίκρυνση" του ασαντικού θύλακα, και απ’ την μεριά του Άσαντ αεροπορικούς βομβαρδισμούς των κουρδικών θέσεων στην πόλη.
Στην υπόθεση δεν θα μπορούσαν παρά να εμπλακούν και οι αμερικάνοι σύμμαχοι των ypg. Αφού προσπάθησαν να διαμαρτυρηθούν ότι "κινδυνεύουν κι αυτοί απ’ τους βομβαρδισμούς" αποφάσισαν ότι πρέπει να σηκώνουν τα καταδιωκτικά τους για να να προστατέψουν όχι τους εαυτούς τους (φρόντισαν να μετακινήσουν τα κομμάντα τους σε ασφαλέστερες περιοχές) αλλά τους κούρδους συνεταίρους τους.
Μιας κι αυτή η ιστορία είναι υπόθεση των 2 τελευταίων ημερών ως τώρα, δεν έχει γίνει ακόμα αερομαχία συριακών και αμερικανικών πολεμικών. Όταν τα δεύτερα φτάνουν στη περιοχή τα πρώτα έχουν φύγει. Και μπορεί το θέμα να λήξει με κάποιου είδους συμβιβασμό.
Ωστόσο δεν είναι καθόλου απίθανο η Δαμασκός να είναι βαθιά ενοχλημένη, όχι μόνο απ’ την διαρκή εδαφική επάκταση των ypg και την εθνοκάθαρση που επιβάλλουν σε εκτεταμένες περιοχές που κάθε άλλο παρά από κούρδους κατοικούνται, αλλά και απ’ την ανοικτή πλέον, συστηματική και καθοριστική υποστήριξή τους απ’ τον αμερικανικό στρατό. Και όχι μόνο την αεροπορία.
Παρά την τωρινή ένταση στην Hasaka μας φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατο) για τους φιλοΆσαντ στρατούς να ανοίξουν (είτε τώρα είτε στο κοντινό μέλλον) πλήρες μέτωπο με τους ypg (και, αναγκαστικά, και με τους αμερικάνους). Αντίθετα, η αναμέτρηση με τους κούρδους ενόπλους θα μπορούσε να γίνει μια αποστολή κοινά αποδεκτή (μεταξύ Δαμασκού, Μόσχας, Άγκυρας και Τεχεράνης) για διάφορους ως τώρα αντικαθεστωτικούς ένοπλους. Όχι τόσο ανοικτά όσο το γράφουμε, όχι αύριο· και όχι χωρίς κάποιες ενδιάμεσες συμφωνίες και διευθετήσεις. Όχι, σα να λέμε, πριν γίνει κάποιος άλλος συμβιβασμός (όχι βέβαια με τον isis αλλά με τους άλλους. Κάτι al-Nusra, πρώην και νυν, fsa, και λοιπά.)
Ευφάνταστο σαν ενδεχόμενο; Θα δείξει... Έχουμε πάντως την υποψία ότι σιγά σιγά και αδιόρατα το "χαοτικό" συριακό πεδίο μάχης ξεκαθαρίζει...
Μακρυά απ’ τα κουνούπια. …Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών στις ΗΠΑ προειδοποιούν τις γυναίκες που είναι έγκυες ή σκοπεύουν να μείνουν, να παραμείνουν μακριά από περιοχές όπου έχει εξαπλωθεί ο "Ζήκα". Επισημαίνεται σχετικώς, πως μια μόλυνση από τον ιό "Ζήκα", μπορεί να προκαλέσει σοβαρές γενετικές ανωμαλίες, σε μια έγκυο γυναίκα…
Δεν είναι και τόσο παρήγορο να προειδοποιούνται οι γυναίκες (αμερικάνες ή τουρίστριες), έγκυες ήδη ή μελλοντικά, να φύγουν από εκεί που έχει απλωθεί ο περιβόητος Zika, δηλαδή το κουνούπι που τον μεταδίδει. Πρώτον, γιατί οι "τρομοκράτες" βρίσκεται ήδη στο tres τουριστικό Μαϊάμι της tres τουριστικής Φλόριντα - τα πρώτα κρούσματα έχουν ήδη διαγνωστεί. Και δεύτερον επειδή, καλού κακού, μια σωστή υποχώρηση προ της κουνουποZika επέλασης θα ήταν σε κλίματα αισθητά ψυχρότερα. Όπου το παλιοκούνουπο δεν την παλεύει. Ας πούμε προς τις βόρειες πολιτείες. Ώστε η αμερική, που μετά απ’ το τέλος του εμφυλίου της δεν κολώνει πουθενά, θα αναγκαστεί σε μετακίνηση πληθυσμών εξαιτίας ενός κουνουπιού;
Εν τω μεταξύ δεν ακούγεται κιχ για Zika και Ρίο (βραζιλίας). Λες και μαζεύτηκαν όλες οι κουνουπίνες και παρακολουθούν ολυμπιακούς αντί να πίνουν αίμα. Λες και η γοητεία των σπορ αποπροσανατόλισε τα κουνούπια απ’ το αναπαραγωγικό τους καθήκον.
Δεν το ευχόμαστε, αλλά είναι πιθανόν οδηγίες σαν την αρχική να αρχίσουν να ακούγονται και σ’ άλλα μέρη του κόσμου.... μετά την τελετή λήξης... Και τότε ποιος θα φταίει;
Προ πάντων η σωστή ορολογία. Χρόνια είχαμε ν’ ακούσουμε την τροποποίηση μιας (γνωστής) λέξης με την προσθήκη ενός προσφύματος που αναποδογυρίζει το νόημά της. Απ’ την εποχή του όρου "ψευδο-κράτος".
Η πιο πρόσφατη ανακοίνωση του παραγωγικού (σε ανακοινώσεις) υφυπουργού των σπορ άνοιξε ξανά καινούργιους και ένδοξους λεκτικούς δρόμους. Κάλπικο πρωτάθλημα… Χμμμμ! Αυτό ήταν που έλειπε: η σωστή ορολογία! Να το λες "πέτσινο"; Να το λες "μαϊμού"; Όχι. "Κάλπικο". Καλπο-πρωτάθλημα δηλαδή. Και καλπο-πρωταθλητής.
Ατυχώς θυμίζει κάλπες… Anyway ευχαριστούμε γενναίε κυρ Σταύρο. Μας εμπνέεις. Πότε πότε μας διδάσκεις κιόλας. Κάτι θα ξέρεις κι εσύ.
Αν πάντως σκεφτεις "ναρκο-" αντί για "καλπο-" πες μας!
Τετραγωνισμός τριγώνου, με κανόνα και διαβήτη. Κάποιοι δίνουν έμφαση, όχι αδικαιολόγητα, ίσως όμως κάπως δημαγωγικά. Άλλοι, πάλι δαγκώνονται, όχι αδικαιολόγητα και πάλι, ίσως όμως κάπως πρόωρα. Το γεγονός είναι πως όταν ο υποναύαρχος Guan Youfei, επικεφαλής του γραφείου διεθνούς συνεργασίας της κεντρικής στρατιωτικής επιτροπής της κίνας συναντιέται, στις 16 Αυγούστου, πρώτα με έναν ρώσο στρατηγό στο επιχειρησιακό κέντρο του στη Δαμασκό και ύστερα με τον σύρο υπ.α. Fahad Jassim al-Freij, πάλι στη Δαμασκό, με θέμα την "ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας συρίας - κίνας", κάτι τις "παίζει".
Έχουμε σημειώσει έγκαιρα στο Sarajevo ότι το Πεκίνο δεν είναι απόν απ’ το συριακό πεδίο μάχης. Το δημοσιοσχεσίτικο κίνητρο είναι οι "ισλαμιστές τρομοκράτες" Ουιγούροι αυτονομιστές της επαρχίας Ξιν Γιανγκ· ορισμένοι λένε ότι καμμιά κατοστάρα απ’ αυτούς έχουν καταταγεί στον (και εκπαιδεύονται από τον) isis. Το πιο σοβαρό κίνητρο είναι ότι ο κινεζικός στρατός δεν έχει καμία εμπειρία από πόλεμο τέτοιου είδους (εν μέρει ανταρτοπόλεμο, εν μέρει πόλεμο πόλεων). Οπότε έχει στείλει κάμποσους αξιωματικούς του για εκπαίδευση. Μάθε τέχνη κι άστηνε...
Όπως και να ‘χει, ελλείψει, προς το παρόν, πιο συγκεκριμένων και χειροπιαστών πράξεων, αξίζει να σημειώσουμε δύο στοιχεία. Πρώτον, ότι με κύριο μπελά του Πεκίνου τα όσα διαδραματίζονται (και θα συνεχίσουν) στη θάλασσα της κίνας, υπάρχει περιθώριο για αντιπερισπασμούς εκ μέρους του, του είδους "πιο ενεργή παρουσία στη μέση ανατολή"... Μια περιοχή του κόσμου που έχει άμεσα δευτερεύουσα μόνο σημασία για το Πεκίνο, ίσως όμως το καθεστώς του εκτιμά ότι είναι σημαντική στον σε εξέλιξη παγκόσμιο πόλεμο. Και δεύτερον, το timing. Σαν βροχή, την μία μέρα μετά την άλλη, ανακοινώνονται κινήσεις (ή προθέσεις κινήσεων) μέσα και γύρω απ’ τη συρία· κινήσεων που ενοχλούν όσους μετά τα ‘90s θεωρούσαν ότι ορίζουν μονοπωλιακά την "τύχη" της μέσης Ανατολής.
Αυτή η πυκνότητα κινήσεων, ανακοινώσεων, επισκέψεων, συνομιλιών (χωρίς ή με λιγόλογες ανακοινώσεις) μεταξύ Μόσχας, Άγκυρας, Τεχεράνης και, τώρα, Πεκίνου, έχει μεν μια πιο διαχρονική βάση· ίσως, όμως, συγκυριακά, οφείλεται σε μια ορισμένη αοριστία σχετικά με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Εν όψει προεδρικών εκλογών. Ας πούμε: ένα διάλειμα ή και κενό "στρατηγικών αντιδράσεων" εκ μέρους της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, που επιδιώκουν να γεμίσουν με την δική τους παρουσία (συμβολική ή ουσιαστική μένει να φανεί) οι βασικοί της αντίπαλοι στην ευρασία.
Έχει σημασία αν αυτό το τριγωνο-τετράγωνο κάνει τους επόμενους μήνες κι άλλα βήματα, του είδους "ρωσική αξιοποίηση ιρανικού στρατιωτικού αεροδρομίου". Ή κάτι ακόμα πιο στέρεο. Όχι επειδή εκτιμάμε ότι αύριο - μεθαύριο οι συνεταίροι της ευρασιατικής συμμαχίας μπορεί να τα σπάσουν· καθόλου! Αλλά επειδή πρέπει να σιγουρευτούμε αν ζούμε μια περίοδο πραγματικής και όχι εικονικής επιτάχυνσης του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού / πολέμου...
Εν τω μεταξύ ο ίδιος ο κοτζαμάν εθνάρχης Ερντογάν πιθανολογείται ότι θα επισκεφτεί την Τεχεράνη την επόμενη βδομάδα. Αν γίνει, θα είναι το δεύτερο post coup ταξίδι του εκτός συνόρων. Και εκτός "δύσης".
Μποζόνια. Ό,τι κι αν συμβαίνει στον μάταιο αντιληπτό κόσμο μας, οι σκαπανείς της απεριόριστης μικροκλίμακας προσπαθούν να σκάψουν όλο και βαθύτερα, μπας και βρουν μια καινούργια αλήθεια (εντός ή εκτός εισαγωγικών) για την ύλη, την ενέργεια, τις "δυνάμεις της φύσης". Εκτός απ’ αυτούς και αυτές που δουλεύουν στις υπατομικές έρευνες ελάχιστοι άλλοι (και σίγουρα όχι οι κοινοί θνητοί) ξέρουν πόσος κόσμος, κόπος, χρήμα αναλώνεται στο κυνήγι των μποζονίων· την ώρα που βομβαρδιστικά βρυχώνται εδώ κι εκεί, γυναίκες και παιδιά τρέχουν για να κρυφτούν, τρομεροί φόβοι κι απλές ελπίδες συγκρούονται για να νικήσουν οι πρώτοι.
Υπάρχει, λοιπόν, "5η δύναμη" στη φύση, πέρα απ’ την βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό, τις ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις; Ο πεζός (και "μεγαλομοριακός") υλισμός σας θα σας αποτρέψει απ’ το να μείνετε άυπνοι μέχρι να απαντηθεί το ερώτημα… (Το αύριο σας / μας έχει φτηνές, καθημερινές έγνοιες).
Όμως εδώ και μήνες, πρώτα ούγγροι και ύστερα αμερικάνοι θεωρητικοί και πειραματικοί φυσικοί έχουν χάσει τον ύπνο τους (λέμε τώρα…) με την πιθανότητα να έχει ανακαλυφθεί απρόοπτα, σε πειράματα, ένα μποζόνιο το οποίο ευθύνεται για μια "5η δύναμη" στον κόσμο. Προς το παρόν το όνομά του (σχετικό με τις εικαζόμενες ιδιότητές του) είναι φωτοφοβικό Χ μποζόνιο.
Παραμερίζοντας την (ακαλλιέργητη;) δυσθυμία μας δύσκολα μπορούμε να ευχηθούμε στους σχετικούς επιστήμονες "καλή τύχη". Γιατί ξέρουμε τι συμβαίνει με το κυνήγι των ιερών δισκοπότηρων: πάντα υπάρχει και κάτι άλλο να ανακαλυφθεί... Και μετά κάτι άλλο, και κάτι άλλο...
Εν τω μεταξύ ζυγώνουν καβαλάρηδες με όπλα και σπαθιά. Αν το φωτοφοβικό Χ μποζόνιο και η "5η δύναμη" δεν γίνουν κάποιο είδος βόμβας, θα μείνουμε με την άγνοια σχετικά με την ύπαρξη ή την ανυπαρξία τους.
Και με το λαχάνιασμα για τη δική μας, την μία ή την άλλη.
Χάρτινες τίγρεις. Αντί να απολαμβάνει τις ομορφιές της βραζιλίας (έξω απ' τις φαβέλες δεν είναι και λίγες...) βρίσκεται εδώ και προσπαθεί να σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ποια κατάρα του έπεσε, ποια βάσκανος μοίρα τον μοίρανε; Το παιχνίδι παίζεται στη μικροκλίμακα, στις τοπικές ποδοσφαιρικές ενώσεις, εκεί που τα "μποζόνια" (παχουλά λιγότερο ή περισσότερο, με κάμποσα μηδενικά πάντως) κυκλοφορούν αόρατα.
Το θέμα είναι, ως γνωστόν (στους ποδοσφαιρικούς κύκλους) οι επερχόμενες εκλογές στην επο. Και ο υφυπουργός των σπορ πυροβολεί με ανακοινώσεις. Ανακοινώσεις εκδίδει και η άλλη πλευρά (της ρετιρέ παράγκας). Μόνο που φαίνεται να μιλάει από θέση ισχύος. Ίσως έχει αγοράσει τα κουκιά της· οι αντίπαλοί της απλά ανέβασαν την τιμή.
Υπάρχει, όμως, κάτι αντιφατικό στη συλλογιστική του (δεν είναι τέτοιος;) "Βαρουφάκη" των σπορ. Ποιος του είπε ότι οι μαφίες, οι ανταγωνισμοί και τα deal μεταξύ τους, γίνονται αποκλειστικά και μόνο μέσω "εκλογών";
Ωιμέ!!! Αυτός ο Ζακυνθινός θα πρέπει να είναι κάποιος απ’ αυτούς που νομίζουν ότι κρατάνε τις κυβερνητικές τους θέσεις επειδή τους ψήφισε ο λαός!
Ποια βάσκανος μοίρα, επιτέλους, παίζει χωρίς να βαριέται;
Θόρυβος. Διάφοροι, απ’ την Ουάσιγκτον ως το Ριάντ, δηλώνουν θορυβημένοι για το ρωσικό "πάτημα" στο ιρανικό Hamadan. Η ρωσία παραβιάζει την οηεδικη απαγόρευση πώλησης επιθετικών όπλων στο ιράν λέει η Ουάσιγκτον. Μα τι λέτε; Δεν πουλήσαμε τα στρατηγικά μας βομβαρδιστικά! Απλά χρησιμοποιούμε ένα ιρανικό αεροδρόμιο στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" απαντάει η Μόσχα.
Το πιο ανατριχιαστικό, ωστόσο, το ξεστόμισε ένας τούρκος βουλευτής. Να δώσουμε στην ρωσική αεροπορία "πάτημα" στο Ιντσιλίκ είπε. Φίλοι μας είναι, κοινό αγώνα κάνουμε...
Ο.Κ. Παραπάει! Θα ήταν αρκετό αν επιτραπούν υπερπτήσεις ρωσικών αεροπλάνων (και πυραύλων) μέσα απ’ τον τουρκικό εναέριο χώρο· απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται...
Αλλά δεν είναι προ των πυλών τέτοιο θέμα. Απλά χρειάζεται λίγος θόρυβος εν όψει της επίσκεψης του αμερικάνου αντιπροέδρου Biden στην Άγκυρα, την επόμενη εβδομάδα. Ίσως κάτι παραπάνω από "λίγος". Γιατί ο Biden δεν πάει αποκλειστικά στην τουρκία – πράγμα που θα είχε έναν κάποιο συμβολισμό. Κάνει ένα (τελευταίο;) ταξιδάκι, και θα πάει και στην βαλτική.
Πολύ σνομπ αυτοί στην Ουάσιγκτον...
Αθάνατοι· κι αλαφροχέρηδες. Τι κακό κι αυτό; Τι ντροπή; Ο πρόεδρος της ολυμπιακής επιτροπής της ιρλανδίας, μέλος της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (και "αθάνατος"…), ονόματι Patrick Hickey, δέθηκε πουλώντας λαθραία εισιτήρια. Απ’ αυτά που πήρε δωρεάν, λόγω αξιώματος. Έβγαλε κανά 3άρι μύρια ευρώ λέει η βραζιλιάνικη μπατσαρία· και ήταν συμμορία, μαζί με άλλους υφιστάμενούς του. "Εγκληματική οργάνωση" σα να λέμε...
Θα σκέφτηκαν οι βραζιλιάνοι αδιάφθοροι: "ένας Κοντονής που τους χρειάζεται, εκεί στας ευρώπας!!!". Δυστυχώς, ο θαρραλέος υφυπουργός των ελληνικών σπορ έφυγε νωρίς απ’ το Ρίο. Βούλωσε πάλι η αποχέτευση του ελληνικού ποδοσφαίρου, και έχει τρεξίματα...
Όπου νάναι (δεν) ξαναρχίζει το πρωτάθλημα...
Θα τα πούμε στα δικαστήρια. Από σεβασμό και μόνο (στο εθνικό μεγαλείο του ανδρός) πρέπει να σημειώσουμε την δέσμευση του πρωθυπουργού (ενδεχομένως μετά από μερικά "τσίπρα" – έτσι λέγονται τα τσίπουρα στα μέρη του· ο δίφθογγος "ου" παραλείπεται ως περιττός…) ότι θα πάει το Βερολίνο στα δικαστήρια ζητώντας κάτι λιγότερο από 300 δισ. σαν αποζημίωση για τα εγκλήματα των ναζί στη διάρκεια της κατοχής.
Η μόνιμη απορία (μας) είναι τι ακριβώς πλήρωσαν οι ντόπιοι συνεργάτες των ναζί· συνεργάτες τους και φυσικοί αυτουργοί σχεδόν σ' όλες τις σφαγές αμάχων… Και γιατί η απαίτηση αποζημιώσεων δεν έχει ξεκινήσει από δαύτους και τα σόγια τους… Τι πλήρωσαν, επίσης, εκείνοι που "έφαγαν" τα σπίτια των εβραίων της Σαλονίκης (και όχι μόνο)…
Παριστάνουμε τους χαζούς! Η απάντηση είναι γνωστή: εθνική ενότητα!
Tehran calling. Τι θα σκεφτόταν κάποιος αν άκουγε ότι αμερικανικά βομβαρδιστικά απογειώθηκαν από μια θέση στην ελλάδα (στην ιταλία, την τουρκία, στο κατάρ, κλπ) για να βομβαρδίσουν τον isis στη συρία; Ε, το ίδιο πρέπει να σκεφτεί αν μάθει ότι ρωσικά βομβαρδιστικά απογειώθηκαν από μια θέση στο ιράν (με τον ίδιο στόχο).
Η ρωσική αεροπορία έχει ήδη μια βάση σε συριακό έδαφος, στο Khmeimin, κοντά στη Λατάκεια. Αλλά δεν κάνει… Δεν κάνει για τι; Για τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu 22 M3… Μα ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσει η Μόσχα αυτά; Δεν έχει τα διάφορα Su-; Ή, με άλλα λόγια: τόσο καιρό που η Μόσχα δεν είχε διαθέσιμο αεροδρόμιο στο ιράν μισή ("αντιτρομοκρατική") δουλειά έκανε;
Όχι δα! Η (μετά τιμών) ανακοίνωση της παραχώρησης, απ’ το καθεστώς του ιράν, του αεροδρομίου στο Hamadan, δυτικά της Τεχεράνης, στην ρωσική αεροπορία, το τελευταίο με το οποίο έχει σχέση είναι η αντιμετώπιση του isis στη συρία.
Σκεφτείτε το. Πόσες ημέρες, εβδομάδες (ή και παραπάνω) χρειάζεται η προετοιμασία για την "φιλοξενία" πολεμικών αεροπλάνων (και μάλιστα στρατηγικών βομβαρδιστικών μεγάλου βεληνεκούς), ε; Ειδικοί να ελέγξουν τις εγκαταστάσεις και να βελτιώσουν ό,τι χρειάζεται... Άλλοι ειδικοί για τις επικοινωνίες, το κέντρο ελέγχου, κλπ. Τρίτοι ειδικοί για τα πληρώματα. Τέταρτοι ειδικοί για την τροφοδοσία (σε βόμβες), τα βοηθητικά / μεταγωγικά αεροπλάνα, κλπ. Άλλες λεπτομέρειες, που μας διαφεύγουν. Πρόκειται για σοβαρή εγκατάσταση· όχι για camping!
Για να μην πολυλογούμε. Η Μόσχα απέκτησε μια ημι-βάση στο φιλικό και συμμαχικό ιράν. Σε μια μεριά, δηλαδή, που κάθε αμερικάνος καραβανάς θα στραβομουτσούνιαζε. Όχι χωρίς λόγο. Κι αυτό είναι ένα απ’ τα αποτελέσματα της στρατιωτικής συνεργασίας Μόσχας – Τεχεράνης που υπογράφτηκε σε επίπεδο υπ.αμ. τον περασμένο Γενάρη.
(Δεν το ξέραμε χτες αυτό για το Hamadan. To μάθαμε σήμερα. Ωστόσο μάλλον επιβεβαιώνονται αυτά που γράφαμε χτες.... Ε;)
Ψυχραιμία. Ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπ.εξ. Mark Toner χαρακτήρισε την ρωσο-ιρανική στρατιωτική συνεργασία στο Hamadan "unfortunate but not surpising".
Αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να σχολιάσουμε είτε το unfortunate είτε το not surpising. Όχι για άλλους λόγους αλλά επειδή το έχουμε για δεδομένο ότι ένα "fuck" πολλοί το ξεστόμισαν εκεί...
Στο μεταξύ τους.
Ankara calling. Ο υπ.εξ. της τουρκίας Mevlut Cavusoglu δήλωσε χτες ότι περιμένει πως η Ουάσιγκτον θα τηρήσει την υπόσχεσή της (;;;) και πως οι κούρδοι ένοπλοι θα αποχωρήσουν απ’ όλη την περιοχή που ελέγχουν δυτικά του Ευφράτη, μετά την κατάληψη της πόλης Manbij (απ’ τον isis).
Μας εντυπωσιάζει αυτή η δήλωση. Αν φύγουν οι ypg ποιοι θα μείνουν, άραγε, να κρατήσουν την πόλη (και όλες τις περιοχές δυτικά του ποταμιού) για να μην ανακαταληφθούν απ’ τον isis; Μπορεί να έχει γίνει η Manbij ένα βουνό μπάζα (τι αξία έχει, άλλωστε, η "απελευθέρωση" αν δεν δίνει υποσχέσεις για "ανοικοδόμηση";) αλλά δεν παύει να είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Λοιπόν; Ποιοι θα κρατάνε σκοπιές; Οι αμερικάνοι πεζοναύτες μόνοι τους;
Μα τι λέτε κυρ Mevlut; Ανακοινώνεται θέματα για καυγά με την Ουάσιγκτον;
Ελληνικές πορδές (μετά συγχωρήσεως!!). Καθόλου δεν έχει χαρεί το ελληνικό βαθύ κράτος (και οι πολιτικές του βιτρίνες) με την αποτυχία του πραξικόπηματος στη "σύμμαχο γείτονα". Δεν εξηγούνται διαφορετικά οι διαρκείς επίσημες post coup δηλώσεις για τις "συγγνώμες" που πρέπει να ζητήσει η Άγκυρα (απ’ την Αθήνα). Πότε για το ένα, πότε για το άλλο. Μόνο "αποζημιώσεις" δεν έχουν ζητηθεί... Αλλά που ξέρεις; (Στο κάτω κάτω ποιος είναι σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν χρωστάει στην κοιτίδα του πολιτισμού;)
Ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβονται – λένε. Θα πρέπει να προστεθεί και η εθνική απογοήτευση...
Τεχεράνη. Μιας και ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει όπου γουστάρουν οι πρωτοκοσμικοί, η θέση της Τεχεράνης στην (δημόσια…) "αποκατάσταση των σχέσεων" Άγκυρας – Μόσχας δεν είναι "θέμα". Ούτε είναι "είδηση" η μη προγραμματισμένη μονοήμερη επίσκεψη του ιρανού υπ.εξ. Mohammad Javad Zarif στην Άγκυρα 3 ημέρες μετά την συνάντηση Ερντογάν – Πούτιν. Στις 12 Αυγούστου.
Παρά τις (μάλλον παλιές ήδη!) διαφορές τους σε ότι αφορά την τύχη του Άσαντ στη συρία, Άγκυρα και Τεχεράνη δεν "έσπασαν" καθόλου τις σχέσεις τους τα τελευταία χρόνια. Μάλλον το αντίθετο έγινε: η Τεχεράνη ανέλαβε ρόλο "μεσολαβητή" μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας τους μήνες που τα δύο καθεστώτα το έπαιζαν τσακωμένα μεταξύ τους.
Ωστόσο η επίσκεψη του Zarif στις 12 Αυγούστου δεν ήταν, από κάποιες απόψεις, μια οποιαδήποτε διπλωματική κίνηση. Πρώτον, πριν το ταξίδι στην Άγκυρα, ο Zarif είχε φροντίσει να ενημερωθεί αναλυτικά απ’ τον ρώσο υπ.εξ. Sergey Lavrof για τα σχετικά με την συνάντηση Ερντογάν – Πούτιν, και ειδικά για το ζήτημα της συρίας. Και δεύτερον, η υποδοχή του Zarif στην Άγκυρα ήταν κάτι παραπάνω από θερμή. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του τούρκου υπ.εξ. Cavusoglu "το βράδυ του πραξικοπήματος δεν κοιμήθηκα καθόλου, όπως και ο φίλος μου ο Zarif. Ήταν ο υπ.εξ. με τον οποίο μίλησα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Με πήρε τηλέφωνο 5 φορές..." Διπλωματικές αβροφροσύνες; Πολύ περισσότερα: υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν ότι τις πληροφορίες για επικείμενο πραξικόπημα το καθεστώς Ερντογάν τις πήρε απ’ τις μυστικές υπηρεσίες του ιράν...
Σε κάθε περίπτωση, το πιο ενδιαφέρον δημόσια γνωστό στοιχείο της επίσκεψης του Zarif στην Άγκυρα στις 12 Αυγούστου (και των συζητήσεών του με τον Ερντογάν, τον πρωθ. Γιλντιρίμ και τον υπ.εξ. Καβούσογλου) ήταν η πρόσκλησή του για μια μόνιμη ιρανο-τουρκο-ρωσική συνεργασία "για την ειρήνη και την ανάπτυξη της περιοχής"...
Μόσχα. Αυτό το σχήμα (Τεχεράνη – Μόσχα – Άγκυρα) δεν είναι άγνωστο· είχε ήδη σχηματιστεί πριν το 2011, πριν τις σφαγές του Άσαντ κατά των αμάχων της αντιπολίτευσης και τα όσα ακολούθησαν. Η αλλαγή γραμμής της Άγκυρας τότε το αδυνάτισε. Φαίνεται όμως ότι επιστρέφει "πιο ώριμο".
Και δεν πρόκειται για μια ευκαιριακή σχέση σχετικά με το μέλλον της συρίας... Μια μέρα πριν συναντήσει τον Ερντογάν, στις 8 Αυγούστου, ο Πούτιν συμμετείχε στο Μπακού στην πρώτη τριμερή συνάντηση ρωσίας – ιράν – αζερμπαϊτζάν (το Μπακού έχει πολύ καλές σχέσεις επίσης με την Άγκυρα). Το πλάνο αυτής της συνάντησης είναι η μεθόδευση των βημάτων για την οικονομική σύνδεση της Τεχεράνης (και του Μπακού) με την ευρασιατική ένωση. Κατ’ αρχήν μέσω της σταδιακής κατάργησης των δασμών στο εμπόριο μεταξύ των μελών της ένωσης και των δύο κρατών.
Η πλήρης συμμετοχή του ιράν σ’ αυτή την ένωση ακούγεται μεν δελεαστική σαν ιδέα, είναι όμως απίθανο να συμβεί σύντομα. Απαιτούνται θεσμικές μεταρρυθμίσεις (κάποιο είδος φιλελευθεροποίησης…) στις οικονομικές δραστηριότητες εντός του ιράν, κάτι που προς το παρόν θεωρείται δύσκολο.
Ωστόσο, μαζί με τις οικονομικές σχέσεις, θα πρέπει να συνυπολογιστεί η θέση της Τεχεράνης στο στρατιωτικό "σύμφωνο της Σαγκάης"… Είναι στον προθάλαμο, αλλά δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μπει στο σαλόνι…
Άγκυρα. Με αυτές τις κινήσεις να ξεδιπλώνονται στον χάρτη, άλλες πιο αργά κι άλλες πιο γρήγορα, το τρίγωνο Τεχεράνης – Μόσχας – Άγκυρας έχει την δυνατότητα να "γεμίσει" με περισσότερα και πιο οργανικά (από καπιταλιστική άποψη) θέματα, πέρα απ’ το "συριακό". Για παράδειγμα, η Άγκυρα, ξέροντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ενταχθεί ποτέ στην ε.ε. (ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το επεδίωκε σοβαρά, κάτι για το οποίο αμφιβάλλουμε…), θα έβλεπε με ενδιαφέρον μια θεσμοθετημένη (οικονομική / εμπορική) σχέση με την ευρασιατική ένωση. Στην όχι μακρινή προοπτική της οποίας βρίσκεται μια τέτοια σχέση και με την κίνα… (Αυτές είναι κινήσεις που πρέπει να εννοηθούν σαν αντίπαλες των αμερικανικών ηγεμονικών εμπορικών συμφωνιών, ή προσπαθειών για τέτοιες, του είδους "δια-ειρηνικό" και "δια-ατλαντικό" deal).
Προς τον παρόν οι "κινήσεις" γίνονται σε ότι αφορά της συρία: κατά την Άγκυρα (πλέον...) σε οποιαδήποτε μελλοντική "λύση" θα πρέπει να συνυπάρχουν όλοι (εκτός των "τρομοκρατών" του isis…).
Δηλαδή και ο εξής ένας: ο Άσαντ...
Άμωμος σύλληψις. Η ευρύτερη περιοχή έβγαλε και καθιέρωσε τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, την δεύτερη σαν διάδοχη και φράξια της πρώτης, την τρίτη σαν διάδοχη και προσαρμογή της δεύτερης: ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός.
Αν τις συγκρίνει κανείς με ουδέτερο τρόπο συμπεραίνει εύκολα ότι (πέρα απ’ το ότι κάθε θρησκεία είναι ντρόγκα) η πλέον παρανοϊκή απ’ όλες είναι η δεύτερη. Ο χριστιανισμός. Είναι παρανοϊκή γιατί ενώ ισχυρίζεται πως είναι μονοθεϊστική, στην πραγματικότητα είναι ειδωλολατρική ως το κόκκαλο. Οι πιστοί της ("ορθόδοξοι" και "καθολικοί" σίγουρα) λατρεύουν εικόνες, σύμβολα, αγάλματα· λατρεύουν και προσκυνούν μούμιες, λείψανα… Επιπλέον, η γενέθλια μυθολογία του χριστιανισμού ανήκει σίγουρα στην κατηγορία της "διαταραχής". Ενώ οι άλλες δύο θρησκείες κατάγονται από "προφήτες" (Μωϋσής, Μωάμεθ), ανθρώπους "σοφούς" δηλαδή που συνέλαβαν και διέδωσαν την "αλήθεια του θεού", ο χριστιανισμός κατάγεται όχι από "προφήτη" αλλά κάτι ανώτερο. Τον "γυιό του θεού / αφεντικού"!
Για να σταθεί αυτή η μυθολογία κατασκευάστηκαν, φυσικά, πλήθος διεστραμμένων "αληθειών". Εν τέλει, ίσως αναγκαστικά, κάπου χώθηκε και ο αδελφός (του "υιού του θεού"), ο Ιάκωβος, που ωστόσο δεν είναι κι αυτός "γυιός του θεού". Ούτε και της "παρθένου"... Έμεινε όμως στην ιστορία σαν "αδελφόθεος" (!!).
Αυτό το οικογενειακό κατασκεύασμα, που έχει έναν σούπερ "πατέρα", μια παρθένο μητέρα, έναν σούπερ "γυιό", ένα σούπερ "πουλί" (το άγιο πνεύμα) και τους λοιπούς συγγενείς γύρω, μόνο καταγέλαστο θα μπορούσε να είναι για τους οπαδούς των άλλων δυο μονοθεϊστικών (και ανεικονικών) θρησκειών. Η ιστορική αναγκαιότητα της κατασκευής μιας τέτοιας (οικογενειακής) "πηγής" για τον χριστιανισμό είναι γνωστή: διαδόθηκε σε ειδωλολατρικούς πληθυσμούς, και για να τους στρατολογήσει αντέγραψε κατά 80% την ισχυρή (τότε) λατρεία του Μίθρα, και κατά το υπόλοιπο 20% τις λατρείες άλλων θεοτήτων – ενώνοντάς τα με διάφορους διανοητικούς σαλτιμπαγκισμούς.
Από κοινωνιολογική άποψη, λοιπόν, το ζήτημα μπορεί να αναλυθεί εύκολα. Από ηθική και πολιτική όμως; Από που ως που οι οπαδοί αυτής της θρησκείας θεωρούν εαυτούς ανώτερους απ’ τους οπαδούς των άλλων δύο θρησκειών; Που, ακριβώς, έγκειται η "ανωτερότητά" τους θρησκειολογικά / ιστορικά;
Ίσως, μόνο, επειδή εφηύραν και χρησιμοποίησαν την πυρίτιδα έγκαιρα…
Το αδιανόητο. Τα think tank πληρώνονται για να "σκέφτονται", ακόμα κι αν σκέφτονται (συνήθως) βλακείες. Αρκεί να τις σερβίρουν σωστά.
Το γνωστό αμερικανικό RAND δημοσιοποίησε, για λογαριασμό του αμερικανικού στρατού, μια έρευνα με θέμα Thinking the Unthinkable και θέμα την έκβαση ενός πιθανού πολέμου μεταξύ ηπα και κίνας...
Και μόνο η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας έρευνας την τοποθετεί στην κατηγορία "psy ops", και μάλιστα προσανατολισμένης στο αμερικανικό κοινό. Τι λέει σε χοντρές γραμμές το σοφό think tank; Ότι το Πεκίνο δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα σ’ έναν τέτοιο πόλεμο (φοβούμενο την πυρηνική υπεροχή των ηπα)· και ότι εφόσον ο πόλεμος μείνει "συμβατικός", νικητής θα είναι οι ηπα. Θεωρεί, μάλιστα, ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν θα ανακατευτούν άλλοι, είτε απ’ την μια μεριά είτε απ’ την άλλη, κλείνοντας πονηρά το μάτι στο Τόκιο: "δεν θα χρειαστείτε, εκτός αν...".
Γιατί, όμως, να γίνει ένας τέτοιος πόλεμος; Θα ξεκινήσει ο αμερικανικός στρατός για να πάρει πίσω κάποια "ωραία Ελένη" άραγε; Όχι... Δεν θα χρησιμοποιήσει τις βάσεις του στο έδαφος άλλων ασιατικών κρατών; Ναι... Και γιατί η έκβασή του να αφήσει αδιάφορους άλλους, όπως π.χ. την Μόσχα; Επειδή το ρωσικό καθεστώς δεν ανακατεύεται στους μπελάδες των συμμάχων του (όπως, π.χ., του Άσαντ), ε;
Σε τελευταία (;) ανάλυση, αν το Πεκίνο στερείται τον όγκο και το βεληνεκές πυρηνικών όπλων που θα έκανε την Ουάσιγκτον (και οπωσδήποτε το RAND) να σκεφτεί τρεις και πέντε φορές πριν δοκιμάσει έναν – αποκλειστικά – συμβατικό – πόλεμο – βομβαρδισμών – στην – κινεζική – επικράτεια, αυτόν τον όγκο και το βεληνεκές τα διαθέτει ο σύμμαχός του, η Μόσχα. Γιατί να μην "καταθέσει" το πυρηνικό της "είμαι εδώ" η Μόσχα, έγκαιρα, στην παλάτζα του συσχετισμού δυνάμεων; Μόνο όφελος θα έχει, και μάλιστα διπλό. Απ’ την μια θα ανασχέσει (πιθανότατα...) την αμερικανική "συμβατική" επιθετικότητα. Κι απ’ την άλλη θα έχει την ευγνωμοσύνη του Πεκίνου.
Αυτά είναι τόσο λογικά ώστε ακόμα κι αν δεν μπορούν να τα σκεφτούν τα ακριβοπληρωμένα στελέχη του RAND όλο και κάποια άλλα θα μπορούν. Έτσι ώστε το "αδιανόητο" που ισχύει στην περίπτωση είναι μόνον αυτό: ότι μια αμερικανική επίθεση στην κίνα θα ήταν ένας "περιορισμένος", "τοπικός" πόλεμος, στον οποίο η μοίρα του κινεζικού καθεστώτος θα ήταν να ράψει 1,2 δις. άσπρες σημαίες, να τις μοιράσει στους υπηκόους του, για να τις σηκώσουν μόλις εμφανιστούν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά...
Ωστόσο έχει μια κάποια (συμβολική) σημασία ότι κάποιοι εκεί στις ηπα τρίζουν τα δόντια τους με τρόπο που να ακούγονται...
Ο τετραγωνισμός του κύκλου; Οι "ειδικοί" που ασχολούνται με την μέση Ανατολή παριστάνουν τα μαθητούδια μπροστά στην "επαναπροσέγγιση" Μόσχας – Άγκυρας; "Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;" αναρωτιούνται. "Πως είναι δυνατόν να τα βρουν στο θέμα της συρίας αφού έχουν τόσο αντίθετες θέσεις;"
Τόσο αντίθετες; Ανακριβές!!
Το ότι η Άγκυρα συντάχτηκε με το αμερικανικό σχέδιο διάλυσης της συρίας το 2011, αφού νωρίτερα είχε προσπαθήσει να πείσει τον μέχρι τότε σύμμαχο Άσαντ να τα βρει με την (για καιρό άοπλη) αντιπολίτευση, είναι γεγονός. Αλλά η εμπλοκή της στη διάλυση της συριακής κρατικής επικράτειας (και η φανερή στήριξη των "ριζοσπαστών" ισλαμιστών) είχε στόχο το να μην δημιουργηθεί κουρδικό κράτος (ή κάποια "οντότητα" που να τείνει προς τα εκεί) στη συρία.
Τώρα αυτή η "οντότητα" υπάρχει, και μάλιστα χάρη στην αποφασιστική στήριξη της Ουάσιγκτον (και του Τελ Αβίβ, και άλλων…). Έχει ανακοπεί μεν η έξοδός της στη Μεσόγειο, αλλά υπάρχει. Η Ουάσιγκτον έχει δημιουργήσει ήδη τα προπλάσματα βάσεων στο έδαφος αυτής της "οντότητας".
Επιπλέον, η εξαφάνιση του Άσαντ και του καθεστώτος του είναι πια ξεπερασμένος πολιτικά στόχος: ο Άσαντ υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, όχι σαν κυρίαρχος όπως άλλοτε (κάτι που θα βόλευε εν τέλει την Άγκυρα) αλλά σαν ένας απ’ τους παράγοντες του συριακού παζλ. Με δυο λόγια οι πολιτικοί στόχοι που είχε θέσει η Άγκυρα το 2011 έχουν ξεπεραστεί.
Απ’ την μεριά της η Μόσχα δεν έχει κανένα λόγο να υποστηρίζει την δημιουργία κουρδικού κράτους (ή "σχεδόν κράτους") στη συρία· χωρίς ή, ακόμα χειρότερα, με αμερικανικές βάσεις εκεί. Πρώτον, επειδή οι εδαφικές διασπάσεις είναι αντίθετες με τα συμφέροντά της στη ρωσική ομοσπονδία (και με μεγάλο ιστορικό αίματος στο πρόσφατο παρελθόν, στον Καύκασο). Όπως είναι, επίσης, αντίθετες με τα συμφέροντα των στρατηγικών συμμάχων της, του Πεκίνου και της Τεχεράνης. Και δεύτερον, επειδή αργά ή γρήγορα ξέρει τι θα γίνει και σ’ αυτές τις αμερικανικές βάσεις σε κουρδικό έδαφος: θα στηθούν ηλεκτρονικά συστήματα ευρείας επιτήρησης του νότου της ρωσίας, και αργότερα (ποιος ξέρει;) και κάποιες αντιπυραυλικές συστοιχίες. Όσο για την υποστήριξη στον Άσαντ και στο καθεστώς του; Αυτή συνεχίζεται, αλλά δεν πρόκειται να αποκαταστήσει την πλήρη ηγεμονία του στο πρώην συριακό κράτος.
Η απόσταση Μόσχας – Άγκυρας δεν είναι καθόλου αυτή που ορισμένοι φαντάζονται, είτε δίνοντας κυριολεκτική σημασία σε δηλώσεις που είναι ουσιαστικά αποπροσανατολιστικές, είτε πουλώντας τις επιθυμίες των αφεντικών τους για πραγματικότητα. Και την κάνει ακόμα μικρότερη το γεγονός ότι ακόμα και πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα η Άγκυρα είχε μάθει (αν υπήρχε αμφιβολία…) ότι ο σχεδιασμός της Ουάσιγκτον είναι δηλητηριώδης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι από πρακτική άποψη όλα είναι λυμένα (για την Άγκυρα και την Μόσχα) στο συριακό πεδίο μάχης. Σημαίνει κάτι άλλο: ότι το τουρκικό καθεστώς (ίσως στο σύνολό του κι όχι μόνο το κυβερνών ΑΚP) δείχνει να συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να έχει έναν κάποιο σεβασμό απ’ τη μεριά της "δύσης" ως προς τα συμφέροντά του, πρέπει να στραφεί στην "ανατολή".
Αν αυτό είναι το θέμα, τότε μια στρατηγική προσέγγιση με την Μόσχα (και όχι μόνο) έχει, όντως, μεγάλο βάθος...
Κριμέα. Με ποιον "τρώγεται" ο, ας πούμε, δήμαρχος ουκρανίας Ποροσένκο, αν υποθέσουμε ότι πράγματι με κάποιον "τρώγεται" καλοκαριάτικα; Με τον Πούτιν; Ή με τους 10 γάλλους (δεξιούς) βουλευτές που επισκέφτηκαν την Κριμέα στις 21 του περασμένου Ιούλη, αφού πρώτα πέρασαν απ’ την Μόσχα, αναγνωρίζοντας έτσι ότι είναι ρωσικό έδαφος;
Φυσικά δεν είναι αυτή η επίσημη θέση του γαλλικού κράτους. Και εξίσου φυσικά ο γάλλος υπ.εξ. Fabius δήλωσε "έκπληκτος" μ’ αυτό το ταξίδι των δεξιών βουλευτών. Και τους "καταδίκασε".
Αλλά δεν τους συνέλαβε στην επιστροφή για "έκθεση της χώρας σε διεθνείς κινδύνους"... Οπότε;
(Ψυχραιμία coach Nuland. Είσαι προβλέψιμη...)
Να έχεις κοντά σου τους φίλους κι ακόμα κοντύτερα τους εχθρούς σου. Αυτό συμβουλεύει, σε μια σκηνή της ταινίας "Νονός" (μιας απ' τις τρεις) ο godfather. Και έχει νόημα, φυσικά...
Το ορεινό χωριό της Σικελίας Corleone έγινε διάσημο απ’ την τριλογία του "Νονού" του Κόπολα. Είναι, κατά συνέπεια, τουριστικός προορισμός για τους χιλιάδες φίλους των ταινιών – και το απολαμβάνει. Διαθέτει, μάλιστα, ένα μουσείο / έκθεση της αντι-μάφια εκστρατείας του ιταλικού κράτους! Πράγμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ύψιστη εκδήλωση ιταλικού χιούμορ.
Τώρα η κυβέρνηση Ρέντζι καθαιρεί το δημοτικό συμβούλιο του Corleone (και άλλων 3 σικελικών πόλεων) λόγω υποψιών ότι κάποια μέλη του έχουν σχέση με την μαφία… Αν είχαν σχέση με την Ανδρομέδα, αυτό ναι· θα ήταν ύποπτο. Αλλά για "σχέσεις με την μαφία"; Τι στην ευχή; Ποιο ακριβώς είναι το "τουριστικό προϊόν" που πουλάει η ορεινή Σικελία; Ποιός διακινεί τα χιλιάδες T-shirts με τον Μπράντο ως godfather στα μαγαζιά των πόλεων;
Σε κάθε περίπτωση είναι ευχάριστο (και διδακτικό) αν η σισιλιάνικη μαφία έχει τις επαφές της με μια τόσο ιστορική πόλη, που διαθέτει στο κέντρο της κι ένα μνημείο "αντι-μάφια". Γιατί αυτό είναι απόδειξη "ανοικτών μυαλών". Και έξυπνης στρατηγικής: για να είσαι σίγουρος για τους εχθρούς σου, φρόντισε να τους οργανώσεις εσύ...
Το μυαλό του Μάριο Πούζο δεν είχε φτάσει ως εκεί…
Προσοχή στα αλιευτικά. Ένα ναυάγιο σε θάλασσα διεκδικούμενη μπορεί να γίνει αφορμή για καυγάδες (έτσι στήθηκε απ’ την Αθήνα η αφορμή για τα Ίμια: από ένα τουρκικό εμπορικό που προσάραξε εκεί…). Αν πρόκειται για την ανατολική θάλασσα της κίνας, όπου Πεκίνο και Τόκιο έχουν κάτι διαφορές, το πράγμα μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο.
Ένα κινέζικο αλιευτικό τράκαρε μ’ ένα εμπορικό με ελληνική σημαία (συμφερόντων Αγγελικούση) και βούλιαξε. Η σύγκρουση έγινε 70 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Diaoyu Islands… Που έχουν αοζ; Δεν έχουν; Ποιος κάνει την διάσωση;
Ευτυχώς, όμως, όχι. Yπερίσχυσε η αντιμετώπιση του κινδύνου. Έξι απ’ το πλήρωμα έσωσε η ιαπωνική ακτοφυλακή, και τους παρέδωσε σώους στην κινεζική. Η οποία ψάχνει την τύχη των υπόλοιπων οκτώ. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθούν ζωντανοί.
Το πλήρωμα του ελληνικού φορτηγού δεν πήρε χαμπάρι – δεν μνημονεύεται στην επιχείρηση διάσωσης... Έστω… Μην είναι, όμως, ελληνικής προέλευσης η αφορμή για κανά χοντρύτερο επεισόδιο διακρατικής "τριβής" στη μακρινή ανατολή, ε; Γιατί μπορεί να αναγκαστεί η ελληνική κυβέρνηση να κάνει δηλώσεις, και τότε...
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
