Αποκρατικοποιήσεις. Η φαιορόζ κυβέρνηση κινδυνεύει τώρα, με το ταμείο αποκρατικοποιήσεων, να πάθει ότι δεν έπαθε για τα πιο σοβαρά που έθιγαν την μεσαία (και προς τα πάνω) τάξη. Το ζήτημα της δημόσιας περιουσίας μπορεί να τεθεί όσο αφηρημένα χρειάζεται για να κουρντίσει τα εθνικοπατριωτικά ελατήρια. Και είναι απ’ αυτά που βρίσκονται "υπεράνω υποψίας" για ιδιοτελή κίνητρα των αντιδρώντων. Θέλουμε να πούμε: είναι ένα εύκολο θέμα για να νομιμοποιηθεί το οτιδήποτε "υπέρ της προστασίας της χώρας".
Για τις αντικυβερνητικές συγκεντρώσεις παίζει έναν κάποιο ρόλο και ο καιρός. Για το σιχτίρισμα όμως υπάρχει μόνιμα ο "κακός τους ο καιρός" - των κυβερνώντων, που τώρα θα κατηγορούνται για εθνική προδοσία.
Όπως στρώνεις κοιμάσαι λέει μια παροιμία. Αν ελπίζει η φαιορόζ κυβέρνηση ότι θα φέρει απ’ το eurogroup της 24ης Μάη, σαν αντίβαρο, κάποια ρύθμιση για το χρέος, απλά έχει χάσει. Γιατί ακόμα κι αν υπήρχε πράγματι κάποια τέτοια (που δεν πρόκειται...) το να βρουν οι μικροαστοί ένα εύκολο και πιασάρικο θέμα για να βγάλουν το άχτι τους είναι χρόνιο εθνικό σπορ.
Ένας αιώνας κρατάει πολύ. Στις 16 Μάη του 1916 υπογράφτηκε μυστικά μια συμφωνία μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού για την μοιρασιά των εδαφών της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η συμφωνία έμεινε στην ιστορία σαν Sykes – Picot agreement, και είχε όλο το ιμπεριαλιστικό μεγαλείο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Κρατούσε "κομμάτια" και για την (τότε, ακόμα) τσαρική ρωσία. Όμως η επανάσταση των μπολσεβίκων ενάμισυ χρόνο αργότερα έβγαλε την Μόσχα απ’ την μοιρασιά. Και ακόμα χειρότερα: οι μπολσεβίκοι δημοσιοποίησαν το κρυφό deal. Από τότε και μετά, ως ακόμα και σήμερα, η αραβική οργή εναντίον της δύσης έχει σαν ιστορικό σημείο εκκίνησης την συμφωνία Sykes – Picot.
Η κατασκευή και η ανακατασκευή συνόρων σ’ όλη την ζώνη που ξεκινάει απ’ την Μαύρη θάλασσα και φτάνει ως ολόκληρη την αραβική χερσόνησο, η δημιουργία και η καταστροφή κρατών, η νομή του πετρελαίου (και οι αλλαγές αφεντικών σ’ αυτήν), τα όνειρα και οι εφιάλτες των ντόπιων, "παίζουν" πάνω σε μετεξελίξεις εκείνου του deal. Μετεξελίξεις και αλλαγές ανάμεσα στις "μεγάλες δυνάμεις" και τους τοπικούς συμμάχους τους, στη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Μία απ' αυτές τις μετεξελίξεις (η συνθήκη των Σεβρών του 1920) έδινε, για παράδειγμα, στο (τότε) ελλαδιστάν ένα καλό κομμάτι στην μικρά ασία. Αλλά η Αθήνα είχε πολύ μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική όρεξη, μέχρι που ηττήθηκε: εκείνο που στα μέρη μας θρηνείται σαν "η μικρασιατική καταστροφή" απέναντι γιορτάζεται σαν η ιστορική στιγμή της ίδρυσης του τουρκικού κράτους.
Ένας αιώνας αίματος και πετρελαίου. Ο 20ος. Η αιμορραγία συνεχίζεται στον 21ο, με άλλους κανόνες, στα απόνερα της "εποχής του πετρελαίου"... (Περισσότερα και αναλυτικότερα στο ερχόμενο Sarajevo, νο 107, Ιούνης 2016: ο προφήτης και τα σύνορα)
Τρομοκρατία; Τα αεροπλάνα πέφτουν (και) από μηχανικές βλάβες. Αλλά είναι πιο συμφέρον να αποδίδεται ένα τέτοιο δυστύχημα σε "τρομοκράτες". Για διάφορους λόγους και έναν ακόμα: η εταιρεία (ιδιοκτήτρια του αεροπλάνου) δεν θα υποχρεωθεί να πληρώσει αποζημιώσεις στις οικογένειες των νεκρών.
Το γεγονός ότι ακούστηκε, σε σχέση με την πτώση του αιγυπτιακού Airbus A320, ακόμα και η εκδοχή κτυπήματος από πύραυλο (!), σε συνδυασμό με την θέση του όταν έπεσε, θα έπρεπε να προκαλεί υποψίες. Είναι κανείς που θέλει να ξεφορτωθεί την υπόθεση, ρίχνοντας την στο μοδάτο σακί των τζιχαντιστών;
Γιατί όχι;
Πες μου ποιον φόβο αγάπησες πάλι... Υπάρχει, τελικά, κάτι πολύ χειρότερο απ’ τους απαίσιους "ισλαμιστές τρομοκράτες" (και , κυρίως, τους πατρώνες τους). Τα μικρόβια. Αυτό υποστηρίζει ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (ένας κορυφαίος εκπρόσωπος των μεγαλών φαρμακοβιομηχανιών) και, για να το λένε αυτοί που βρίσκονται πίσω ή δίπλα σ’ όλες τις μεγάλες "υγιεινιστικές απειλές" των τελευταίων δεκαετιών, κάτι θα ξέρουν.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι μικροοργανισμοί προσαρμόζονται γρήγορα στα αντιβιοτικά, και επιπλέον, η αντιβιοτική τεχνολογία έχει μείνει στάσιμη στις ανακαλύψεις των ‘80s. Τώρα γίνεται πόλεμος, και είναι του είδους που κινδυνεύουμε σοβαρά να τον χάσουμε γράφει σχετικό δημοσίευμα του καθεστωτικού bbc. Κάτι θα πληρώθηκαν κι αυτοί.
Φυσικά οι επιστήμονες θα χρειαστούν επιπλέον (και γενναία) κονδύλια για έρευνες "σωτηρίας". Και οι φαρμακευτικές κάποια επιπλέον "κίνητρα" για να προστατέψουν την ανθρωπότητα (δηλαδή τα κέρδη τους). Οι βιοτεχνολογίες θα πρέπει να γίνουν (αν δεν έχουν γίνει ήδη) τα ιερά των ιερών.
Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τα μικρόβια και οι ιοί δεν καταλαβαίνουν απ’ τον ανθρώπινο πόνο. Οπότε ας συγχωρέσουμε εαυτούς και αλλήλους, ας σταυροφιληθούμε, κι ας περιμένουμε τη μοίρα μας.
Προπάντων ήσυχα και φρόνιμα... Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο!!!
Προσοχή στα σαλόνια. Το θέμα δεν είναι αν ένας δημοτικός σύμβουλος του Πειραιά, (ελαφρώς υπόδικος αλλά, ευτυχώς, υπάρχει γι’ αυτόν το τεκμήριο της αθωώτητας) συνοδευόμενος απ’ τον ακόλουθό του (εντελώς συμπτωματικά: δήμαρχο), επισκέπτεται το παλάτι για κουβεντούλα. Όπως είναι γνωστό το παλάτι είναι το μέρος που μαζεύονται όοοολοι οι δημοτικοί σύμβουλοι της επικράτειας. Που να πάνε άλλωστε οι έρμοι;
Το θέμα είναι μήπως ο επισκέπτης μείνει εκεί και φύγουν (μετά απ’ αυτήν ή κάποια επόμενη κουβεντούλα) οι τωρινοί ένοικοι. Τότε μπορείτε να ανησυχήσετε για το είδος του ντόπιου καθεστώτος.
Αλλιώς cool. Business as usual.
Κάντε επιτέλους την πρόσθεση! Μπορεί να ενσωματωθεί ποσοστό της σκιώδους οικονομίας στο πραγματικό αεπ στην ελλάδα; Αυτό είναι ένα απ’ τα κρίσιμα ερωτήματα που θα κληθεί να απαντήσει αύριο – μεθαύριο ο καθηγητής Φρέντριχ Σνάιντερ, "ο κυριότερος απ’ τους σύγχρονους μελετητές της παραοικονομίας", σε εκδήλωση στην Αθήνα.
Ο καθηγητής Σνάιντερ υπολογίζει σε 25% (του επίσημου αεπ) την "μαύρη οικονομία" στα μέρη μας. Δεν ξέρουμε πως καταφέρνει να υπολογίσει το ανυπολόγιστο (σαν μη καταγραμμένο πουθενά), αλλά έχουμε την αίσθηση ότι ο κυρ ερευνητής είναι πολύ συντηρητικός στους υπολογισμούς του. 25% του (λευκού) αεπ υπολογιζόταν η μαύρη οικονομία στην ελλάδα και πριν 10 χρόνια. Με τόση κρίση έμεινε στάσιμη; Μπαααα...
Αλλού είναι, όμως, το θέμα. Τα κεντρικά όργανα της ευρωζώνης έχουν δώσει ήδη οδηγίες για συνυπολογισμό των μαύρων α.ε.π. των μελών του κλαμπ στα λευκά. Έστω τμηματικά. Ήδη ένα κράτος (το ισπανικό) έχει προχωρήσει στην αναγκαία προσαρμογή, βάζοντας στους επίσημους λογαριασμούς του τον κύκλο εργασιών της (παράνομης) πορνείας και του λαθρεμπορίου τσιγάρων. Κατ’ εκτίμηση πάντα. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις ντρέπονται να κάνουν το ίδιο;
Τα αποτελέσματα θα είναι πολλαπλά ευεργετικά. Δυο τρεις απ’ τις δουλειές του οργανωμένου εγκλήματος να προστεθούν στο επίσημο ελληνικό α.ε.π., και ιδού: εκτόξευση των αριθμών, άρα και της ανάπτυξης! Το χρέος, ύστερα, σαν ποσοστό επί του αναδομημένου α.ε.π. θα κατρακυλήσει (και θα γίνει βιωσιμότατο!). Κι ούτε λόγος ότι πολλά απ’ τα τυρρανικά μέτρα των μνημονίων δεν θα είναι, πια, καθόλου απαραίτητα.
Μήπως ο κυρ δημοτικός σύμβουλος του Πειραιά (και ο ακόλουθός του) θα είχαν την καλωσύνη να προτείνουν στους κυβερνητικούς συνομιλητές τους να γίνουν πιο open minded; Αν δεν είναι (και, αν και όχι μόνο) αυτοί ικανοί και εφοδιασμένοι με τα κατάλληλα επιχειρήματα για την αξία της μαύρης οικονομίας στην εθνική προσπάθεια, τότε ποιος είναι;
Δυο τόνοι ηρωΐνης περιμένουν την τύχη τους! Λίγο είναι αυτό;
Φόροι, φόροι, φόροι; Ο φ.π.α. (μαζί με τους υπόλοιπους φόρους κατανάλωσης) και οι διαδοχικές αυξήσεις του τα τελευταία χρόνια σηματοδοτούν αποφασιστικά βήματα (των αφεντικών και των πολιτικών εκπροσώπων τους) υπέρ της ενίσχυσης της ταξικής διαστρωμάτωσης της φολογόγησης· οι έμμεσοι φόροι είναι ακριβώς αυτό. (Περισσότερα στο επόμενο Sarajevo, νο 107, Ιούνης). Ποιος θα το περίμενε όμως ότι ο φ.π.α. έχει γίνει τρόπος ανοικτής και επίσημης οικονομικής ενίσχυσης των αφεντικών· μέσα απ’ τη νομιμοποίηση της κλοπής του!
Επειδή δεν γίνεται να το πούμε πιο κατατοπιστικά, αντιγράφουμε απόσπασμα από μια πρόσφατη (μέσα Απρίλη 2016) ανάρτηση στο site e-thessalia.gr – διασταυρωμένη ως προς το περιεχόμενό της από πολλές πλευρές. Ο τονισμός δικός μας.
Τίτλος: Bόλος: Όργιο φοροδιαφυγής παρά τους ελέγχους σε υπηρεσίες εστίασης και διασκέδασης
Ρεπορτάζ: Όργιο φοροδιαφυγής παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στην αγορά, κυρίως όσον αφορά σε υπηρεσίες εστίασης και διασκέδασης, παρά τους ελέγχους που διενεργούν τόσο οι ελεγκτές των Δ.Ο.Υ., όσο και του ΣΔΟΕ Θεσσαλίας. Αιτία ο νόμος 4337/2015, που έχει μειώσει στο ελάχιστο τα πρόστιμα για παραβάσεις ΦΠΑ (μη έκδοση απόδειξης).
Σύμφωνα με στέλεχος της Δ.Ο.Υ. Βόλου η μείωση στα πρόστιμα που παρατηρείται και φυσικά στα έσοδα του Δημοσίου εξαιτίας του συγκεκριμένου νόμου, φθάνει το 100%… Κι αυτό διότι το πρόστιμο που προβλέπει ο νόμος για μη έκδοση απόδειξης, υπολογίζεται στο μισό του μη αποδοθέντος ΦΠΑ… Αν δηλαδή ο καταστηματάρχης μιας καφετέριας δεν εκδώσει απόδειξη για έναν καφέ αξίας 3 ευρώ, ο μη αποδοθείς ΦΠΑ ανέρχεται σε 0,69 ευρώ και το πρόστιμο που αναλογεί, είναι το μισό του μη αποδοθέντος ΦΠΑ, δηλαδή 0,35 ευρώ… Φυσικά και το πρόστιμο αυτό δεν εισπράττεται, αφού είναι κάτω του ενός ευρώ και δεν βεβαιώνεται, σύμφωνα με εγκύκλιο της ΓΓΔΕ… "Σε όλα τα αναψυκτικά και τους καφέδες ο αποδιδόμενος ΦΠΑ είναι μικρότερος του ενός ευρώ", σημειώνει εφοριακός.
Εφοριακοί του Βόλου κάνουν λόγο για "όργιο φοροδιαφυγής", που αναμένεται να ενταθεί με την έλευση του καλοκαιριού και την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου. "Για μη έκδοση απόδειξης 50 ευρώ, ο ΦΠΑ που δεν αποδίδεται ανέρχεται σε 11,5 ευρώ και το πρόστιμο σε 6 ευρώ… Γιατί να εκδώσει απόδειξη;", σημειώνει ο εφοριακός.
Κλιμάκιο του ΣΔΟΕ Θεσσαλίας σάρωσε την προηγούμενη εβδομάδα δεκάδες καταστήματα εστίασης και διασκέδασης στο πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου, ωστόσο εξαιτίας του Νόμου 4337/2015 τα έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο από την φοροδιαφυγή που αποκαλύφθηκε, ήταν πενιχρά.
Εφοριακοί επισημαίνουν πως από την ημέρα που τέθηκε σε ισχύ ο συγκεκριμένος Νόμος, το μοναδικό πρόστιμο που επιβάλλεται στους υπόχρεους απόδοσης ΦΠΑ, είναι το 50% του ΦΠΑ των μη εκδοθέντων φορολογικών στοιχείων, ενώ στους μη υπαγόμενους στο καθεστώς ΦΠΑ, όπως π.χ. είναι τα ιατρεία, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και τα φροντιστήρια, δεν επιβάλλονται πλέον πρόστιμα…
Παράλληλα με το εν λόγω Νόμο, δεν επιβάλλεται πλέον πρόστιμο και για την έκδοση και λήψη πλαστών και εικονικών φορολογικών στοιχείων…
Ποιος θα το περίμενε ότι η φαιρόζ κυβέρνηση θα έκανε τέτοια χάρη σε μεγάλο μέρος των αφεντικών, να τους χαρίζει δηλαδή τον φ.π.α. (τον οποίον εισπράτουν μέσα στις τιμές), μειώνοντας αντίστοιχα τα κρατικά έσοδα! Και ποιος θα το περίμενε ότι οι τελευταίες αυξήσεις σ’ αυτό το φόρο είναι απλά ... επιπλέον επιδότηση των (δήθεν) αναξιοπαθούντων επιχειρηματιών! Στον κλάδο της εστίασης, αλλά και όλους τους άλλους, τους ευγενέστερους.
(Ο νόμος 4337/2015 ψηφίστηκε στις 17 του περασμένου Οκτώβρη. Πριν απ’ αυτόν κάθε απόδειξη – που – δεν κόπηκε σήμαινε πρόστιμο 250 ευρώ - ή 500, ανάλογα με το είδος της επιχείρησης).
Latin. Είναι αυτονόητο ότι το αμερικανικό καθεστώς θα έκανε ό,τι μπορούσε για να ανακτήσει τον έλεγχο στην ιστορική "πίσω αυλή" του, στη λατινική αμερική. Είναι επίσης γνωστό πως δοκίμασε διάφορα εδώ και χρόνια, και αποτύγχανε.
Αν, λοιπόν, διάφορες λατινοαμερικάνικες αριστερές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) κυβερνήσεις (στη βενεζουέλα και στην βραζιλία πιο πρόσφατα) αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, αυτό δεν θα πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά στις ιμπεριαλιστικές ενέργειες της Ουάσιγκτον. Γιατί αυτές είναι η σταθερά που ως τώρα αποτύγχανε.
Τα σοβαρά προβλήματα, για παράδειγμα, της κυβέρνησης Μαδούρο δεν οφείλονται στην αποτελεσματικότητα της αμερικανικής υπονόμευσης αλλά στην χρόνια απρονοησία του καθεστώτος να στηρίζει τις κοινωνικές παροχές του στη “μονοκαλλιέργεια” της εξόρυξης πετρελαίου. Τώρα που η τιμή του έχει κατρακυλήσει, το κράτος χρεωκοπεί. Αντιμέτωπη με το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, σχεδιασμένο τότε, είχε βρεθεί η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση της κούβας: με την ζάχαρη. Το αμερικανικό καθεστώς έριξε τα αποθέματα του σε ζάχαρη στην αγορά οδηγώντας τις διεθνείς τιμές της (και το άμεσο / κοντοπρόθεσμο μέλλον της επανάστασης στην κούβα) στα τάρταρα.
Τότε την Αβάνα την έσωσε η ε.σ.σ.δ., που αγόραζε την κουβανική ζάχαρη στις "παλιές" τιμές. Τώρα δεν φαίνεται στον ορίζοντα ανάλογος σωτήρας για το Καράκας.
Αντίστοιχα τα ουσιαστικά προβλήματα της βραζιλιάνικης κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας δεν έχουν έρθει απ’ έξω. Όσο ενδημικές κι αν θεωρούνται (και) εκεί οι πολιτικές πρόσοδοι, είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να πρωταγωνιστήσει κανείς σε "σκάνδαλα", όταν "ωριμάσουν οι συνθήκες". Όταν, δηλαδή, οι αντιπαλοί του νοιώσουν έτοιμοι να φάνε μεγαλύτερα κομμάτια απ’ την ίδια πίτα που τάισε κι αυτόν.
Οι κοινωνικοί / ταξικοί συσχετισμοί εξακολουθούν να υπάρχουν, φυσικά. Όπως παντού. Γι’ αυτό και το χειρότερο δεν είναι μερικές "δεξιές παρενθέσεις" στη λατινική αμερική. Αλλά το μόνιμο γκρέμισμά τους σε καταστάσεις "δημιουργικού χάους".
Το ότι αυτό το τελευταίο είναι της μόδας διεθνώς θα έπρεπε να το είχαν προσέξει οι λατινοαμερικάνοι πληβείοι, ή, έστω, κάποιοι αναμεσά τους. Και θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να απογαλακτιστούν απ’ τον αριστερό πατερναλισμό – υπέρ της εργατικής / πληβειακής τους ανεξαρτησίας και ισχύος.
Όπως δείχνει με δραματικό τρόπο η πρόσφατη ιστορία της μέσης ανατολής δεν χρειάζονται πολλά για να ηγεμονεύσει το οργανωμένο μεγα-έγκλημα. ;Oποια μορφή και να έχει.
Αντιτρομοκρατικές μηνύσεις. Η αμερικανική βουλή ενέκρινε ομόφωνα την αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας, έτσι να επιτρέπονται οι μηνύσεις εναντίον κρατών που υποστηρίζουν την "τρομοκρατία". Με απλά λόγια εναντίον του Ριάντ, όταν και εφόσον αποχαρακτηριστούν οι περιβόητες "28 σελίδες".
Χρειάζεται όμως και μια αντίστοιχη απόφαση της βουλής των αντιπροσώπων. Που δεν είναι βέβαιη (με όσα ξέρουμε ως τώρα).
Έχουν διαμορφωθεί πάντως κάποια δεδομένα που έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά πρόσφατα. Τα αφεντικά του Ριάντ στριφογυρίζουν στους θρόνους τους εφόσον είναι ένας ακόμα σύμμαχος της Ουάσιγκτον που μπαίνει στο στόχαστρό της, και μάλιστα για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Αυτό δείχνει την εξέλιξη μιας συνολικής (παγκόσμιας) γεωπολιτικής αλλαγής παραδείγματος, που είναι σε εξέλιξη εδώ και 2 δεκαετίες.
Απ’ την άλλη πιο σημαντικός απ’ τον ρόλο του σαουδαραβικού καθεστώτος στην "ισλαμική τρομοκρατία" είναι ο ρόλος των κατά κράτος συμπλεγμάτων της ασφάλειας. Που έχουν συνεργαστεί με το Ριάντ, και όχι μόνο.
Το πολιτικό ενδιαφέρον μας, λοιπόν, είναι και θα είναι αυτό: οι τεκμηριωμένες ή/και τεκμηριώσιμες αποδείξεις του τι έχει υπάρξει (και τι σκοπό είχε/έχει) αυτό που έχουμε ονομάσει stay in front. Τα υπόλοιπα είναι μεν σημαντικά, αλλά δεν θα ξεβρακώσουν τον πρωτοκοσμικό ιμπεριαλισμό και τις μεθοδεύσεις του.
Ο κόσμος είναι μόνος του; Η απαγόρευση της συγκέντρωσης και της διαδήλωσης στο Παρίσι ακυρώθηκε (σαν στερούμενη νομικής βάσης), ο κόσμος (πολλές χιλιάδες) μαζεύτηκε σ’ όλες τις πόλεις της γαλλίας και διαδήλωσε εναντίον της νομοθεσίας που οργανώνει την ακόμα πιο άγρια υποτίμηση της εργασίας, στη γαλλία. Δεν ήταν ωστόσο εκείνο το είδος πλήθους που θα απειλούσε ότι μπορεί να κάνει κάτι πιο επικίνδυνο απ’ το να καταψηφίσει τους σοσιαλιστές στις επόμενες εκλογές.
Δεν υποτιμάμε την κοινωνική αντίθεση που είναι καλά εστιασμένη! Αυτό είναι το αισιόδοξο μέρος της ιστορίας. Απ’ την άλλη μεριά, δεν μας συγκινεί το θέαμα της “πολιτικής αναταραχής” και της “πτώσης της δημοτικότητας του προέδρου” εξαιτίας του νόμου. Στο τέλος κερδισμένος εκλογικά μπορεί να βγεί ακόμα και η Λεπέν.
Κάτι λείπει (νομίζουμε), αλλά είμαστε έξω απ’ τον χορό. Την ερχόμενη Πέμπτη (19 Μάη) έχει κηρυχτεί πάλι απεργία και συγκεντρώσεις. Αν, έστω, ήταν δυνατόν να πάει μέχρι το καλοκαίρι έτσι, καλά θα ήταν.
(Μαξιμαλισμός!)
Τελικός. Στα φιλικά της μπάλας η ήττα δεν σημαίνει τίποτα σπουδαίο. Γιατί το θυμόμαστε αυτό μετά τον “κόκκαλα έχει;” τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου; Αναμέτρηση με την συνηθισμένη επισημότητα του θεσμού δεν ήταν. Ούτε καν ένας πρόεδρος της δημοκρατίας δεν βρέθηκε στην εξέδρα των επισήμων... Το ποιος έκανε την απονομή (κανονικά δουλειά του προέδρου) είναι άγνωστο. Κάποιος υπάλληλος του οακα ίσως.
Περί "φιλικού" επρόκειτο, αλλά πως να ειπωθεί ανοικτά κάτι τέτοιο στο πόπολο; Ειδικά όταν βρίζονται μεταξύ τους τα αφεντικά των συγκεκριμένων αντίπαλων π.α.ε.; Ξεροκέφαλοι εμείς έτσι το καταλάβαμε. Κρατείστε κι εσείς (οι όποιοι ενδιαφερόμενοι) το “έτσι” μας, μπας και δείτε τίποτα μοιρασιές.
Στο κοντινό μέλλον. Γιατί, ας το πάρει το ποτάμι κι αυτό, αν η post – παράγκα "ανοίγει τα φτερά της" εις τας ευρώπας, ίσως χωράει άλλος ένας μάγκας στο τοπικό σαλόνι.
Τύφλα νάχει η Σαγκάη...
Ακόμα πιο βαθιά (δημοκρατία). Τι ακριβώς απειλητικό θα μπορούσε να κάνει ο γάλλος φωτορεπόρτερ Nonman (ψευδώνυμο), μέλος της κολλεκτίβας φωτογράφων OEIL (Our Eye Is Life) και μιας αντιφασιστικής ομάδας, που δεν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος φωτορεπόρτερ, της OEIL ή όχι, ακόμα και ερασιτέχνης φωτογράφος με το κινητό του; Τίποτα. Τότε γιατί το γαλλικό κράτος του απαγόρευσε ακόμα και να πλησιάσει στην (απαγορευμένη, απ’ τον δήμαρχο του Παρισιού) συγκέντρωση της 17ης και στην διαδρομή της πορείας;
Από τεχνική άποχη η απαγόρευση δεν είναι απλά γελοία. Είναι post-ridiculous. Μια κλάση πάνω απ’ την γελοιότητα. Δεν ισχύει το ίδιο από συμβολική / ιδεολογική άποψη. Αν ο Nonman μπορεί να γίνει αντιληπτός απ’ την μεγάλη μάζα σαν "περιθωριακός", τότε η απαγόρευση του να πάρει την φωτογραφική του μηχανή και να τραβάει ότι βλέπει δεν είναι "σπουδαίο κακό". Κι έτσι εδραιώνεται ακόμα καλύτερα εκείνο που ξεκίνησε κυνηγώντας σκοτεινούς μουσάτους "τρομοκράτες". Ας το ονομάσουμε: τα πολύ περιορισμένα έως ασφυκτικά "πλαίσια νομιμότητας".
Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά. Εδώ η φαιορόζ κυβέρνηση απαγόρευσε στους δημοσιογράφους (κι ούτε καν στους "αναρχικούς"· σε όλους) να μπαίνουν στα "στρατόπεδα φιλοξενίας" των μεταναστών. Και δεν έτρεξε τίποτα. Ούτε μια ώρα στάση εργασίας απ’ τον κλάδο (...) δεν άξιζε αυτή η απαγόρευση.
Αποδεκτά τα εγκεκριμένα "πλαίσια νομιμότητας". Με λίγη γκρίνια ίσως, αλλά αποδεκτά. Ότι πει το Αφεντικό...
(Κι όποιος διαφωνεί ας ασχοληθεί να βρει την άκρη).
Πρώτες βοήθειες. Έτοιμοι να εξοπλίσουν την "διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της λιβύης" δήλωσαν στη διάσκεψη της Βιέννης (16/5) ο αμερικάνος υπ.εξ. Kerry, ο ιταλός Gentiloni, και καμία 20αριά άλλοι παρόμοιοι. Όχι μόνο να την εξοπλίσουν αλλά και να εκπαιδεύσουν τον στρατό της – φυσικά. Μόλις αποκτήσει (ή αγοράσει) τέτοιον.
Υπάρχουν κάτι μικρά προβλήματα. Όπως, για παράδειγμα, το εν ισχύ εμπάργκο όπλων του οηε προς όλους τους ένοπλους στη λιβύη. Αυτό μπορεί να διορθωθεί αμέσως, με έναν αστερίσκο: εξαιρούνται οι φίλοι μας.
Και ο γερμανός υπ.εξ. Steinmeier εξέθεσε έναν προβληματισμό, αλλά κι αυτός είναι λεπτομέρεια (και εξάλλου το Βερολίνο δεν θέλει να μείνει εντελώς έξω απ’ την ιστορία). Είναι βέβαιο ότι θα είναι όντως παράγοντας σταθεροποίησης αυτή η κυβέρνηση; ρώτησε. Δεν είμαι σίγουρος.
Την παίρνετε σοβαρά την "σταθερότητα" κύριε; Μα ελάτε! Εν έτει 2016; Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι είστε τόσο αφελής.
Liquid world war. Η Ουάσιγκτον συνεργάζεται (υποτίθεται) με την Μόσχα στο θέμα της εκεχειρίας (της ποιας;) στη συρία, αλλά στήνει αντιπυραυλικές συστοιχίες (και) στη ρουμανία. Μην ανησυχείτε... λένε στους ρώσους "εταίρους" τους ... δεν είναι εναντίον σας. Άλλωστε δεν μπορούμε με τέτοια όπλα να αντιμετωπίσουμε τους βαλλιστικούς πυραύλους σας.
Σωστά, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έτσι τους ρωσικούς πυραύλους. Μπορούν όμως να κάνουν κάτι άλλο. Να εντάξουν (και) την ρουμανία σαν κράτος (ή και βαθύ κράτος, ο καθένας δικαιούται ένα τέτοιο) στους συνεργάτες τους. Γενικά. Οι γνωριμίες, οι εξαγορές, οι εκπαιδεύσεις αξιωματικών και αξιωματούχων, όλα αυτά δεν είναι αμελητέα. Και δεν χρειάζεται καν η φόρμα "νατο" για να γίνει η δουλειά.
Να έχεις τους ανθρώπους σου εδώ κι εκεί. Να γιατί χρειάζονται οπωσδήποτε οι μικρότερες και μεγαλύτερες βάσεις ανά τον πλανήτη. Να έχεις στόχους για τους αντιπάλους σου μακρυά απ’ το σπίτι σου – αν και όποτε χρειαστεί. Να πως οι πληθυσμοί γίνονται ξανά κρέας ενόσο νομίζουν ότι θα μείνουν για πάντα θεατές.
Α λα γαλλικά. Πριν λίγες ημέρες (Τρίτη 10 Μάη, deep democracy) γράφαμε: …Και δεν είναι καθόλου απίθανο να χρησιμοποιήσει το γαλλικό κράτος τις έκτακτες αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες με τις οποίες έχει εξοπλιστεί (να μια ακόμα χρησιμότητα των περιβόητων "ισλαμιστών εξτρεμιστών"...) εναντίον της γαλλικής νεολαίας.
Η πρόβλεψή μας ήταν ακριβής. Η γαλλική κυβερνησή χρησιμοποιεί ήδη το "αντιτρομοκρατικό" οπλοστάσιό της κατά των εναντίον της διαδηλώσεων άλλοτε απαγορεύοντας εκείνες που δεν είναι "επίσημες" (κι ο καθένας καταλαβαίνει ποιες θεωρούνται τέτοιες…) και άλλοτε απαγορεύοντας την κυκλοφορία σε "επικίνδυνες περιοχές" (περιοχές διαδηλώσεων) σε "επικίνδυνα άτομα".
Ας μην παρασυρθεί κανείς ωστόσο με εύκολες κατάρες. Το ότι το γαλλικό καθεστώς δείχνει τους κυνόδοντές του οφείλεται στην (μάλλον πετυχημένη) εκτίμηση ότι το εναντίον του κίνημα υποχωρεί. Και δεν είναι η καταστολή η κυριότερη αιτία. Ούτε καν ο (γνωστός και αναμενόμενος) ρόλος διάφορων συνδικάτων. Το πιο αποτελεσματικό όπλο της κυβέρνησης Ολάντ είναι οι πολιτικές / οργανωτικές αδυναμίες των αυθεντικών αντίπαλων της αντι-εργατικής νομοθεσίας της.
Ενώ έχουν δίκιο δεν φρόντισαν έγκαιρα να έχουν εκείνες τις σταθερές διαδικασίες και δομές που είναι απόλυτα απαραίτητες για μακρόχρονους αγώνες. Δεν φτάνει να έχεις δίκιο. Πρέπει να ξέρεις και πως θα το βρεις λέει μια παλιά κουβέντα. Το υποκείμενο του συγκεκριμένου ανταγωνισμού, κυρίως φοιτητικό / νεολαιίστικο, κουβαλάει όλες τις post modern προδιαγραφές της "προσωρινότητας" - την προσωρινότητας και στις διεκδικήσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με τον αμυντικό χαρακτήρα της αντί-στασης, επιτρέπει στα γαλλικά αφεντικά όχι μόνο να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά και να ανεβοκατεβάζουν την ένταση των δικών τους επιθέσεων. Ποντάροντας στην κούραση, στην απογοήτευση, ή στον φόβο.
Όλα τα οργανωτικά ζητήματα είναι κατευθείαν πολιτικά έλεγαν οι (γάλλοι) καταστασιακοί πριν κάμποσα χρόνια.
Ίσχυε και ισχύει. Κι όχι μόνο στη γαλλία. Ισχύει με έναν τρόπο που διαφεύγει της προσοχής.
Συμβαίνουν κι αλλού. Οι φόροι που πληρώνουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις αντιστοιχούν μόλις στο 2% του α.ε.π. του αμερικανικού κράτους, σε σύγκριση με το 8% που καλύπτουν τα έσοδα απ’ την (ατομική) φορολογία εισοδήματος. Πως καταφέρνουν ονόματα όπως η microsoft, η google, η apple, η exxon mobil, η citigroup, η coca cola και πάμπολα άλλα να γλυτώνουν την φορολόγηση των κερδών τους στις ηπα; Πολύ απλό να το πούμε: τα μεταφέρουν και τα παρκάρουν, με αλυσίδες ενδιάμεσων εικονικών εταιρειών, σε "φορολογικούς παραδείσους".
Το ίδιο γίνεται και στα μέρη μας· το know how και οι πρακτικές είναι διεθνείς. Δεν είναι παρήγορο, με καμία έννοια. Θα έπρεπε, όμως, να γίνει διδακτικό: επιτέλους μην τρώτε τα παραμύθια των χειμαζόμενων ελλήνων επιχειρηματιών που δύσκολα τα φέρνουν βόλτα!!!
Επιχειρηματικός σχεδιασμός. Διάφοροι ντόπιοι επώνυμοι δημαγωγοί του ποδοσφαιρικού θεάματος την είχαν ξεγράψει μετά από μερικές "παραδειγματικές" ήττες της. Ωστόσο το ενδιαφέρον δεν είναι ότι η ποδοσφαιρική εταιρεία Μπαρτσελόνα πήρε το ισπανικό πρωτάθλημα (και δεν θέλει ούτε να φαντάζεται το ενδεχόμενο και ποδοσφαιρικής ανεξαρτησίας της Καταλωνίας!). Το ενδιαφέρον είναι ότι έβγαλε πρώτον σκόρερ τον ουρουγουανό επιθετικό της Σοάρες, όπως ακριβώς είχε σχεδιάσει· κι όχι τον Μέσι.
Αυτό σαν μια ακόμη υπενθύμιση του τι σημαίνει "προστασία και προβολή του προϊόντος" για τις σοβαρές ποδοσφαιρικές βιομηχανίες. Εδώ, που η μπάλα είναι πάρεργο, η διαχείριση είναι "άντε να γίνει και ο τελικός του κυπέλλου" – μπας και ξεγελαστούν τα ντόπια χαρμάνια…
Ακάλεστοι. Φίλοι της "ασταμάτητης μηχανής" μας επισήμαναν ότι ο τουρκικός στρατός έχει δράσει μια φορά εκτός συνόρων, ακάλεστος. Όταν εισέβαλλε στην βόρεια κύπρο, στις 19 Ιούλη 1974.
Είναι λάθος το επίθετο "ακάλεστος" για την περίπτωση! Μετά το ελληνοφασιστικό πραξικόπημα στην κύπρο, στις 15 Ιούλη, κι αφού ο τότε πρόεδρος (αρχιεπίσκοπος....) Μακάριος γλύτωσε την δολοφονία του καταφεύγοντας σε μοναστήρι στην Πάφο, απηύθυνε από εκεί δραματικό διάγγελμα, στο οποίο καλούσε την Άγκυρα να επέμβει στρατιωτικά στο νησί (εναντίον της καινούργιας κυπριακής χούντας) αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της σαν εγγυήτρια δύναμη...
Προς μεγάλη του έκπληξη (;) αυτή η (στρατιωτική) "ανάληψη της ευθύνης" έγινε πολύ γρήγορα. Μέσα σε 5 ημέρες. Είτε ο Μακάριος δεν το ήξερε είτε δεν θέλησε ποτέ να το παραδεχτεί ανοικτά, η "μοιρασιά" του νησιού μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είχε επικυρωθεί, με τις ευλογίες του νατο, μισό χρόνο νωρίτερα, στο περιβόητο "σεμινάριο της Ρώμης", στα μέσα Νοέμβρη του 1973... Η ταχύτητα δράσης του τουρκικού στρατού απλά έδειξε πως η Άγκυρα ήταν έτοιμη έγκαιρα εν όψει του ελληνοφασιστικού πραξικοπήματος· το οποίο, προφανώς, γνώριζε ότι θα γίνει...
Η ελληνική εθνικιστική μυθολογία πουλάει έκτοτε άλλο ένα παραμύθι "αθωώτητας" και "τουρκικού ιμπεριαλισμού". Ωστόσο η Άγκυρα έδρασε σε δεύτερο χρόνο, by the book…
Στρατιωτική φιλοξενία. Τώρα πια λέγεται ανοικτά. Τα 31 "κέντρα φιλοξενίας προσφύγων" βρίσκονται υπό τον έλεγχο του στρατού, του υπ.αμ. και του ψεκασμένου υπουργού του. Το ελληνικό βαθύ κράτος απέδειξε (σε όποιον ενδιαφέρεται) πως έχει αλλεργία με τις πολιτικές δομές αντιμετώπισης "ανθρωπιστικών κρίσεων".
Γιατί ο στρατός πήρε αθόρυβα την δουλειά; Εν μέρει επειδή είναι ο καλύτερος μηχανισμός εκμετάλλευσης απλήρωτης εργασίας (των φαντάρων). Και εν μέρει επειδή έχει ένα know how δημόσιας τάξης. Λύνεται έτσι το μυστήριο γιατί οι πρόσφυγες στοιβάζονται με άθλιες συνθήκες σε "στρατιωτικούς χώρους" (πρώην στρατόπεδα, πρώην αεροδρόμια, κλπ) παρότι διάφοροι δήμαρχοι προσέφεραν πολύ καλύτερες λύσεις.
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για την "ποιότητα της φιλοξενίας", ο ελληνικός στρατός "προσφέρει" στα 31 "κέντρα" 27 γιατρούς και 16 νοσηλευτές.
Μόνο...
Πατάς ένα κουμπί... Ο περιβόητος "κόφτης" έχει τραβήξει την προσοχή, αλλά οι μισές αλήθειες είναι ολόκληρα ψέμματα. Τέτοιου είδους νομοθετικοί αυτοματισμοί ισχύουν και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη, σε ότι αφορά την διαχείριση των οικονομικών τους. Αλλά δεν είναι, στην πραγματικότητα, τόσο απαράδεκτοι απ’ τα κοινοβούλια όσο εμφανίζεται δημαγωγικά. Αφού τα απαλλάσσει από τις δυσάρεστες (για τμήματα των κοινωνιών) συζητήσεις και αποφάσεις, που έχουν ιδιαίτερο πολιτικό κόστος.
Αφήστε, λοιπόν, τους κοινοβουλευτικούς να "θρηνούν για τον περιορισμό της δημοκρατίας". Οι μισθοί τους είναι που έχουν προτεραιότητα. Αν ήταν δυνατόν να νομοθετεί ένας υπολογιστής κάθε φορά που τα δημόσια οικονομικά "πέφτουν έξω" θα ήταν ευχαριστημένοι. Να τον δείχνουν σηκώνοντας τους ώμους.
Δρυός πεσούσης... Το ότι όταν ανοίγει το στόμα του ο κυρ Γιάνης δεν θυμάται (συνήθως) τι είπε χθες είναι γνωστό (σ’ εμάς) απ’ την εποχή που ήταν στις δόξες του και τον θαύμαζαν τα πλήθη. Το ότι βολεύεται να διαψεύδει σχεδόν αμέσως αυτά που είπε μόλις πριν είναι επίσης γνωστό απ’ την ίδια λαμπρή περίοδο της πρόσφατης πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας. Είναι, επιπλέον, γνωστή η δυσανεξία του όχι μόνο στην κριτική αλλά ακόμα και στην πιο μικρή γρατζουνιά του image του. Είναι, ωστόσο, ένας αληθινός έλληνας: πάντα (του) φταίνε οι άλλοι.
Το να κατηγορείται, όμως, σαν μυθομανής από πρώην συντρόφους του και, ακόμα περισσότερο, ομοτράπεζούς του στο υπουργικό συμβούλιο, αυτό είναι χοντρό. Όχι επειδή δεν είναι. Αλλά επειδή πάντα τέτοιος ήταν. Ειδικά πριν ένα χρόνο, τέτοια εποχή. Που είχε αναλάβει την "επικίνδυνη αποστολή" να τρομοκρατήσει τους πάντες στην ευρώπη με την μέγιστη απειλή που θα μπορούσε να φανταστεί η μαζική ελληνική μυθομανία / μεγαλομανία: αν δεν μας κάνετε τα χατήρια τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Ήταν μια αποστολή που οι πάντες ήξεραν (όχι μόνο στη φαιορόζ κυβέρνηση αλλά σ’ όλο το πολιτικό φάσμα) και ενέκριναν.
Συνεπώς κάτω τα χέρια απ’ τον asset! Γιατί μπορεί μεν να θέλει να μιλάει για την ιστορία στα μέτρα του, αλλά αυτό ακριβώς είναι το αυθεντικό ελληνικό πνεύμα. Εδώ και σχεδόν 2 αιώνες.
Καταραμένοι τροϊκανοί. "Η FIFA υποχρεώσε την ΕΠΟ να σεβαστεί την συμφωνία που είχε κάνει τον Κοντονή": μεγαλειώδης διεθνής παρέμβαση για τον ορισμό των βοηθών διαιτητή στον παγκοσμίου ενδιαφέροντος τελικό του ελληνικού κυπέλλου.
"Νίκη του Κοντονή" λένε φίλοι της φαιορόζ κυβέρνησης που μαζεύουν νίκες κι ας είν’ και ρόγες. Αλήθεια; Το ότι η επιμονή της "post – παράγκας" να βάλει τους δικούς της ήταν προσχηματική θα το καταλάβαινε ακόμα και πιτσιρίκι: ο αιώνιος πρωταθλητής δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τα κοράκια στο συγκεκριμένο παιχνίδι, όχι επειδή είναι τόσο υπεράνω αλλά επειδή το αποτέλεσμα του ματς θα είναι (εύλογα) προϊόν διαπραγματεύσεων εκτός γηπέδων. Διαπραγματεύσεων για "δουλειές" γενικά. Mε προοπτικές. (Το σαλόνι δεν χωράει όλους τους υποψήφιους μάγκες, άλλον έναν όμως τον χωράει...)
Συνεπώς ο ρημαδοϋπουργός των σπορ "νίκησε" σε μια αδιάφορη μάχη, ενώ έχει χάσει τον πόλεμο. (Συμβαίνουν αυτά στα σπορ). Ήθελε να κάνει "κάθαρση" στην επο και απέμεινε με τους λάινσμεν.
Συρία και πάλι. Τώρα που ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσε επίσημα τις προετοιμασίες για επίσημη εισβολή του τουρκικού στρατού στη συρία (για να καθαρίσει η συνοριακή ζώνη – απ’ την μεριά της συρίας – απ’ τους τρομοκράτες του isis είπε, προσθέτοντας ότι οι σύμμαχοί μας, ειδικά αυτοί που έχουν σοβαρά όπλα στην περιοχή [οι ηπα δηλαδή] δεν είναι σε θέση να μας προσφέρουν την υποστήριξη που χρειαζόμαστε) ίσως θα πρέπει να διαγκώσουν την γλώσσα τους όλοι οι επιφανείς "αναλυτές" που στην παραίτηση του ως προχθές πρωθ. Νταβούτογλου είδαν (με πόση βεβαιότητα!!!) κάτι σαν "τιμωρία". Ενώ είναι το ίδιο πιθανό να αποδειχθεί "προστασία" του όντως μετριοπαθούς Νταβούτογλου απ' την τωρινή συγκυρία, για να μείνει ατσαλάκωτος για μελλοντική αξιοποίηση.
Εκείνο που ξεχνούν (;) οι φοβεροί και τρομεροί "αναλυτές", ντόπιοι και διεθνείς, είναι ότι από τότε που δημιουργήθηκε το σύγχρονο τουρκικό κράτος (1922) ποτέ δεν έχει στείλει στρατό έξω απ’ τα σύνορά του, ειδικά πεζικό, απρόσκλητο. Στον β παγκόσμιο δεν συμμετείχε παρά τις προσπάθειες και τις υποσχέσεις του Λονδίνου, ούτε στις διάφορες εκστρατείες του γ (σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος). Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι η διαδικασία της εισβολής στο συριακό έδαφος, έστω και σε μια στενή ζώνη, γίνεται με την μέγιστη προσοχή τόσο για τις διεθνείς όσο και για τις εσωτερικές (πιθανές) συνέπειές της.
Τέτοιο βήμα ήταν η μικρή στρατιωτική εκστρατεία στο ιρακινό κουρδιστάν, η οποία δεν είχε την έγκριση της Βαγδάτης είχε όμως εκείνην των κούρδων του ιράκ. Άλλο τέτοιο βήμα είναι η ως τώρα αξιοποίηση "φιλικών δυνάμεων" (f.s.a., al-Nusra) σαν "μασκάρισμα" για την ανεπίσημη δράση τούρκων πεζοναυτών σε συριακό έδαφος εδώ και κάμποσες βδομάδες. Τρίτο βήμα ήταν η σύντομη επίσημη εισβολή / έξοδος μικρού αριθμού τούρκων κομμάντο, πριν λίγες ημέρες.
Το τουρκικό καθεστώς ζυγίζει προσεκτικά κάθε βήμα του, και φροντίζει να "φυλάει τον κώλο" του στις διεθνείς σχέσεις του στον μέγιστο βαθμό – εν όψει ενός τέτοιου, τολμηρού για την ιστορία του, βήματος. Ενός βήματος που πράγματι μπορεί να αξιοποιηθεί προπανδιστικά απ' τους εχθρούς του με την κατηγορία της προσπάθειας αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ειδικά έναντι αραβικών πληθυσμών που ως πρόσφατα είχαν εχθρικές απόψεις για την τουρκία. Τώρα επιδεικνύει (καθόλου αβάσιμα) τους όλμους που κτυπούν την συνοριακή πόλη Kilis. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε χώρες που δεν κτυπιούνται οι πόλεις τους με ρουκέτες δήλωσε ο Ερντογάν, εννοώντας, για εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση, ότι "αφού δεν μας προστατεύετε δεν θα μας πείτε τι θα κάνουμε".
Κάτι μας λέει ότι εκτός από φραστικές αντιδράσεις κανείς δεν θα εμποδίσει πρακτικά την "αντιτρομοκρατική" προσπάθεια του τουρκικού στρατού, εφόσον και όταν αυτή εκδηλωθεί πράγματι δημόσια και ανοικτά. Και, οπωσδήποτε, όχι η Μόσχα!
Οπότε ίσως αξίζει να ξαναδιαβάστε (ολόκληρη στο χαρτί, προς το παρόν) το μίνι παγκόσμιος πόλεμος, αναφορά νο 3 στο Sarajevo 102 του περασμένου Γενάρη.
Μυστικά και ψέμματα. Όχι μόνον τις περιβόητες άκρως απόρρητες "28 σελίδες" του τελικού πορίσματος της ad hoc επιτροπής του αμερικανικού κογκρέσσου για το τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001, αλλά ακόμα 80.000 απόρρητες σελίδες στοιχείων για την ίδια υπόθεση, στην κατοχή του fbi αυτές, φαίνεται πως έχει κρύψει κάτω απ’ το χαλί το αμερικανικό καθεστώς.
Είναι άγνωστο αν θα "αποχαρακτηριστούν" κι αυτές, όπως ζητούν δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων. Αλλά είτε μέσω απόκρυψης είτε μέσω αναγκαστικών αποχαρακτηρισμών, η mainstream ιστορία γράφεται απ’ τα συμπλέγματα της ασφάλειας.
Γέλα, είναι μεταδοτικό. Περισσότερο απ’ τις προηγούμενες η φαιορόζ κυβέρνηση φαίνεται ότι πάσχει από κάποιου είδους νευρική (ενδεχομένως και πιο σοβαρή παθολογικά) "αισιοδοξία". Ειδικά όταν νοιώθει ότι "κρατάει στον κόσμο στα χέρια της", κάτι που της συμβαίνει τακτικά.
Άσχετα απ’ την έκβαση των τωρινών διαπραγματεύσεων και τον ζόρικο Μάη, άσχετα από το πως και πόσο θα μπορέσει να πουλήσει στους υπηκόους μια κάποια "συμφωνία για το χρέος", το να ατονίσουν οι "διεθνείς κίνδυνοι", στην ελληνική περίπτωση, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ηρεμία. Όταν (και αν) λείψουν οι εξωτερικοί μπαμπούλες, θα υπάρξει περιθώριο για όξυνση των εσωτερικών αντιδράσεων.
Από ποιούς; Τα θυμωμένα μεσοστρώματα ξύνουν τα νύχια τους, και έχουν πράγματι όπλα, πάνω και (κυρίως) κάτω απ’ το τραπέζι. Ας πούμε: η ενοποίηση των ταμείων, αυτό που οι ευγενείς επαγγελματίες μισούν θανάσιμα. Μπορεί να ψηφίστηκε αλλά πως θα εφαρμοστεί; Ποιά θα είναι η διοίκηση του "υπερταμείου" (κατά την αργκώ των δημοσιογράφων), ε; Τι θα γίνουν οι υπάρχουσες διοικήσεις; Τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι στη διοίκηση των τωρινών χωριστών ταμείων; Θα απορροφηθούν όλοι / όλες ή θα γίνουν απολύσεις; Τι θα γίνει με τις ηλεκτρονικές (ή χάρτινες) βάσεις δεδομένων των ταμείων; Πως και πότε θα ενοποιηθούν; Με ποιο software; Με ποια εκπαίδευση στη χρήση τους; Πότε το ενιαίο σύστημα θα γίνει λειτουργικό; Μια δύσκολη έτσι κι αλλιώς ιστορία μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη αν σαμποτάρεται από μέσα. Κι έτσι ακριβώς θα συμβεί.
Οι ντόπιοι μικροαστοί και μεσοαστοί έχουν μεγάλες δυνατότητες για μακροχρόνιους πολέμους φθοράς εναντίον αποφάσεων που θίγουν τα συμφέροντά τους. Το έχουν αποδείξει επί δεκαετίες. Εξίσου σημαντικό είναι ότι μπορούν, μ’ αυτούς τους υπόγειους πολέμους, να κάνουν την ζωή των πληβείων κόλαση – ειδικά όταν πρόκειται για βασικά ζητήματα δημόσιας διοίκησης - χωρίς να χρεώνονται αυτή την κόλαση.
Έτσι τους σέρνουν απ’ την μύτη και τους επιστρατεύουν για τους δικούς τους σκοπούς. Κι αυτό, επίσης, το έχουν κάνει με επιτυχία πάμπολλες φορές.
Κλαυσίγελως. "Το πιο λυπηρό πράγμα για την Ελλάδα είναι ότι υπάρχει πολύς πλούτος, αλλά είναι κρυμμένος ή έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο", είπε ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ απαντώντας σε ερωτήσεις στο Oxford Union, το φόρουμ διαλόγου του πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Λυπηρό; Γιατί; Για ποιους; Ο κυρ Ντάισελμπλουμ έχει παλαιολιθικές ιδέες για τον πλούτο. Ή κοροϊδεύει.
Ευτυχώς που ο πλούτος (των ελλήνων αφεντικών σίγουρα) δεν ηθικολογεί! Απ’ την στιγμή που γίνεται εφικτό να υπεξαιρεθεί (υπεραξία και πραγματοποίησή της λέγεται η διαδικασία, αν δεν κάνουμε λάθος) είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει.
Αλλοίμονο σ’ αυτούς κι αυτές που τον παράγουν πραγματικά και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν…
Ειρήνη ημίν. Το παρακάτω δεν είναι "τρολιά". Είναι απόσπασμα απ’ το πρωτοσέλιδο της "ημερήσιας πολιτικής εφημερίδας βορείων προαστίων Αμαρυσία", στο φύλλο 5647, στις 26 Απρίλη 2016.
Πόθεν έσχες; Πόθεν έρχεσαι; (sex και πολιτική). Επιτρέπεται δεν επιτρέπεται το πρώτο ενικό, αυτό ακριβώς θα κάνω. Λοιπόν: για να πετύχω την χρηματική συσσώρευση (απόθεμα / καταθέσεις) και καθόλου τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία εκείνων που έχουν την αλαζονεία ότι με εκπροσωπούν, όπως, ας πούμε της πρώην βουλευτού Νάντιας Βαλαβάνη (το παράδειγμα είναι ενδεικτικό, τίποτα το προσωπικό, απλά είναι κι αυτή κάποια που – λέει – θέλει να με "σώσει", να με "απελευθερώσει" απ' τα δεσμά) θα πρέπει από σήμερα να δουλέψω για άλλα 82,5 χρόνια... Και στη διάρκεια αυτών των 82,5 χρόνων θα πρέπει να τρώω αέρα, να πίνω αέρα, να ντύνομαι αέρα, να κοιμάμαι αέρα... Με δύο λόγια θα πρέπει να μηδενίσω απόλυτα το κόστος της "φυσικής" και της "κοινωνικής" αναπαραγωγής της εργατικής μου δύναμης... Θα πρέπει να γίνω φάντασμα, ξωτικό, που ωστόσο θα δουλεύει και θα δουλεύει και θα δουλεύει (για μυστήριους λόγους). Και θα βγάζει τον κόπο του στην άκρη.
Δεν είναι αυτή η παρατήρηση "διαμαρτυρία". Όχι. Καθόλου. Ήμουνα δεν ήμουνα 15 χρονών άσχετο επαρχιωτόπαιδο όταν κατάλαβα ότι είναι άλλο να γεννιέσαι (ας μου επιτραπεί η έκφραση) από εργατικό γαμήσι και άλλο να γεννιέσαι από αστικό ή μεγαλοαστικό.
Ω!!! Ο έρωτας έρωτας! Πάντα και παντού! Αλλά και οι τάξεις τάξεις!... Ψιλοκατάλαβα λίγο μετά κι αυτό. Πως είναι άλλο να μην ξεχνάς, να μην προδίδεις και να τιμάς την (εργατική) καταγωγή σου (σα να λέμε το "γαμήσι που σε γέννησε") και εντελώς διαφορετικό να επείγεσαι να "ανέβεις" (κοινωνικά / ταξικά), ίσια ίσια για να αποδείξεις κι εσύ περίτρανα το δόγμα των αστικών γαμισιών ότι είναι μακράν τα καλύτερα. Σε σχέση με την αναπαραγωγή του είδους (τους). Και της ανθρωπότητας γενικά.
Καμία "διαμαρτυρία", καμία ζήλεια, κανένας φθόνος! Αλλοίμονο. Κανείς δεν διαλέγει που και πως θα αφήσει ο πελαργός το πακέτο του, έτσι δεν είναι; Όμως, όσο κι αν ουρλιάζουν τα αφεντικά και οι αναρίθμητοι μικροαστοί λακέδες τους, είμαστε δύο κόσμοι χωριστά. Και αντίπαλοι. Στα πάντα. Στην ηθική, στην αισθητική, στη δημιουργικότητα, στην κοινωνικότητα, στις ικανότητες. Και (κυρίως, το δυσάρεστο) στις πληγές, στα λάθη, στα πάθη, στις παραλείψεις, στις συνθηκολογήσεις, στις παραιτήσεις, στις προδοσίες.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, πάντως, είμαστε αντίπαλοι. Για πάντα. Αυτό το κατάλαβα πριν καταλάβω οτιδήποτε άλλο απ’ την ζωή και τον κόσμο. Δεν μου το είπε κανένας καθοδηγητής. Μου το έδειχνε η ζωή. Και ο κόσμος.
Πιο σωστά: είμαστε τάξεις αντίπαλες. Ανειρήνευτα αντίπαλες. Για πάντα. Εμείς παράγουμε τον πλούτο· κι αυτοί τον υπεξαιρούν και τον συσσωρεύουν. Εμείς γεμίζουμε ουλές απ' έξω κι απο μέσα. Κι αυτοί αγοράζουν ό,τι γουστάρουν. Είμαστε αντίπαλοι όχι μόνο για 82,5 χρόνια αλλά για 1000 ζωές.
(Όσοι έχουν γεννηθεί ενδιάμεσα σ' αυτό το χάσμα; Απ’ ότι έχω προσέξει ακολουθούν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τον "νόμο της άνωσης"... Οι αυθεντικές εξαιρέσεις είναι δεκτές με αγκαλιές. Όμως απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.)
Συγγνώμη για τις ανοικείες εκφράσεις. Η πραγματικότητα είναι, όμως, τρισχειρότερη.
Χιροσίμα έργο μου. Ο απερχόμενος αμερικάνος πρόεδρος θα είναι ο πρώτος τέτοιος αξιωματούχος που θα επισκεφτεί την Χιροσίμα. Στις 27 Μάη. Έχει πάει ήδη ο υπ.εξ. του και δήλωσε "βαθιά συγκινημένος". Αλλά ως εκεί. 140.000 άμαχοι δολοφονημένοι στη Χιροσίμα (και άλλοι 75.000 στο Ναγκασάκι) δεν θα βρυκολακιάσουν.
Την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και οι νικητές δεν απολογούνται. Ούτε πληρώνουν για τα εγκλήματά τους.
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
