Page 43 - Το βιβλίο των αντιρρήσεων

λά ούτε προλαβαίνουµε ούτε καν έχουµε ή βρίσκουµε το περιθώριο να αναρωτηθού-
µε το πως και το γιατί ξεκόλλησαν τα γράµµατα απ’ το αλφάβητο και απέκτησαν µια
καινούργια (µυθική) “υπόσταση”. Όπως, την ίδια στιγµή που γινόµαστε καλοί ή λιγό-
τερο καλοί χειριστές τους, δεν προλαβαίνουµε να αναρωτηθούµε γιατί οι “δυνάµεις”
αναπαριστάνονται µε βελάκια, τα οποία µάλιστα συνθέτουν διάφορες απλές γεωµε-
τρικές συνθέσεις, κι αν το ίδιο (η ίδια “αναπαράσταση”) ισχύει για την δύναµη της θέ-
λησης, για την δύναµη του έρωτα ή για την εργατική δύναµη...
Μιλώντας γενικά µαθαίνουµε (όχι χωρίς κάποια βία...) διάφορα που ύστερα θα θεω-
ρούµε αυτονόητα. Και η ερώτηση είναι: α υ τ ό λ έ γε τ α ι ε κ π α ί δε υ σ η ή π ρ ο π α-
γ ά ν δα ; Ή είναι το ίδιο; Και µάλιστα όχι µόνο εκεί που κάτι τέτοιο θα ήταν συζητή-
σιµο (ας πούµε στην “ιστορία”, στην “έκθεση” ή στα “θρησκευτικά”) αλλά στην καρ-
διά του γνωσιολογικού παραδείγµατος: στα µαθηµατικά, στη φυσική, στη γραµµατι-
κή και στο συντακτικό...