#15 - 06/2019

bytes & genes

Τράβα με να σε τραβώ. Το πλάνο θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστο, αν δεν ήταν μια στιγμή καταστολής. Αυτός είναι ισραηλινός στρατόμπατσος, αυτή είναι παλαιστίνια. Αυτός είναι φορτωμένος με χειροβομβίδες, αυτή έχει περασμένη στον ώμο την τσάντα της.

Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αυτός ο διπλός αποθανατισμός είναι ό,τι πιο mainstream θα μπορούσε να υπάρχει για μια χειρονομία μίσους, κάπου στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ή και το ανάποδο: ότι τα smartphones υψώνονται δείχνοντας μια “συμμετρία” και μια “ισότητα” - ψεύτικες...

Sex machines. Θα μπορούσαν οι μηχανές να αποτελέσουν αντικείμενο σεξουαλικής έλξης; Μην βιαστείτε να απαντήσετε ένα ειρωνικό “όχι”. Μιλώντας κανείς για “ερωτικές μηχανές” δεν θα έπρεπε να περιοριστεί στα ρομποτικά ανθρωποειδή που ήδη εμφανίζονται, με γυναικείες μορφές, είτε σε ρομποτικά μπουρδέλα είτε για “ιδιωτική ιδιοκτησία / χρήση”.
Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει τις μηχανές εικονικής πραγματικότητας· καθώς και τις μηχανικές ή/και φαρμακευτικές τεχνολογίες “πρόκλησης σεξουαλικής διέγερσης”. Αν όλο αυτό το μηχανικό “οικοσύστημα” ληφθεί υπόψη, τότε οι sex machines δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μονάχα τμήμα των social machines - των διαδικασιών μηχανικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων. Που σε άλλα τμήματα έχουν γίνει κοινότοπες...

Βιαστικοί να προλάβουν αυτές τις εξελίξεις, κάποιοι κοινωνιολόγοι έχουν φτιάξει ήδη τον κατάλληλο όρο: digisexuality. Κάποιος / κάποια που είναι “ψηφιοσεξουαλικός/η” είναι εκείνος / η που θεωρεί τα sex robots και την πορνογραφία της εικονικής πραγματικότητας βασικό μέρος της σεξουαλικής του / της εμπειρίας, και δεν νοιώθει καμμία ανάγκη “φυσικής” σεξουαλικής συσχέτισης με μέλη του ανθρώπινου είδους.

Προς στιγμήν η digisexuality θα μπορούσε να θεωρηθεί “περιθωριακή” κατάσταση· ακόμα και να στιγματιστεί. Δεν δικαιούται όμως μια θέση στο γενικότερο ρεύμα του μεταμορφισμού;

5G. Με 34.000, 30.000 και 18.000 εγκατεστημένες κεραίες / σταθμούς “5ης γενιάς” αντίστοιχα, οι τρεις νοτιοκορεατικές εταιρείες / πάροχοι SKT, KT και LG Uplus έκαναν απ’ τις αρχές του περασμένου Απρίλη τη νοτιοκορεατική επικράτεια την πρώτη στον κόσμο που μπορεί να πει ότι μπήκε απ’ την κεντρική πύλη στη φάση της “4ης βιομηχανικής επανάστασης”. Η επίσης νοτιοκρεατική Samsung διαθέτει εν τω μεταξύ ήδη κινητά 5G.

Η μεγάλη αλλαγή (σε σχέση με τις τρέχουσες 4G επικοινωνίες) βρίσκεται στις ταχύτητες και στους “όγκους” των πληροφοριών που μπορούν να μεταφερθούν ασύρματα. Οι καταναλωτές (οι νοτιοκορεάτες πρώτοι..) θα δουν κατ’ αρχήν διαφορά σε ότι αφορά χρήσεις εικονικής πραγματικότητας ή/και επαυξημένης πραγματικότητας· με τα video games και την παρακολούθηση αθλητικών και καλλιτεχνικών events να είναι τα πρώτα διαμάντια στο στέμμα της 5G. Όμως η πραγματική επανάσταση θα αφορά απ’ την μια την ανάπτυξη του internet of things και απ’ την άλλη την οργανωμένη, εμπορική διάθεση περιεχομένου.

Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι είδους “εφαρμογές” και τι είδους “περιεχόμενα” πρόκειται να κατακτήσουν τις αισθήσεις, τις σκέψεις και τις εμπειρίες των υπηκόων τα ερχόμενα χρόνια. Κοιτώντας όμως πόσο εύκολα μηχανοποιήθηκε ακόμα και η βαρεμάρα (και τις συνέπειες της γενικευμένης χρήσης των 4G smart phones) είμαστε σίγουροι το όλα εδώ πληρώνονται αποκτάει ένα όλο και πιο “επαυξημένο” και ειρωνικό νόημα...

“Ολική εμπειρία”. Αν έχετε απορία τι είδους είναι τα “δώρα” (καθημερινής χρήσης) που φέρνει η 4η βιομηχανική επανάσταση για όλο τον λαό, η πιο πάνω φωτογραφία (απ’ την παρουσίαση μερικών 5G εφαρμογών στη Σεούλ) δίνει μια ιδέα.

Η φωτεινή εικόνα πάνω αριστέρα είναι βέβαια επίπεδη. Αλλά δείχνει το “ολικό” εικονικό περιβάλλον που (με τα κατάλληλα γυαλιά) διαμορφώνεται για λογαριασμό κάποιου που θέλει να παρακολουθήσει τηλεοπτικά την αγαπημένη του ομάδα - για παράδειγμα. Χάρη στην ταχύτητα και τον όγκο των πληροφοριών και στην υπηρεσία που θα έχει αγοράσει (όχι ακριβά) δεν θα βλέπει απλά το ματς· ούτε θα βλέπει απλά τα στατιστικά on demand· ούτε απλά θα μπορεί να γυρίσει το ματς προς τα πίσω για να δει και ξαναδεί μια φάση ενόσω ταυτόχρονα, σε ένα κομμάτι της οθόνης, θα βλέπει την on real time εξέλιξη του παιχνιδιού. Θα “μετακομίζει” εικονικά σε ένα πλήρες περιβάλλον τηλεθέασης, όπου θα συμβαίνουν κι άλλα.

Αν ρωτήσετε “και γιατί να θέλει ο καταναλωτής του 21ου αιώνα κάτι τέτοιο;” δεν ξέρουμε να απαντήσουμε... Αλλά φταίμε: ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί οι καταναλωτές θέλουν ήδη να σκαλίζουν την οθόνη σε ένα μικρό ηλεκτρονικό πλακάκι που κρατάνε στη χούφτα τους για να “σκοτώσουν την ώρα” τους· αντί να χαζεύουν γύρω τους...
Ας πούμε λοιπόν: τα γούστα και οι συνήθειες αλλάζουν πολύ εύκολα...

Οι ανεύθυνοι να εντοπίζονται! Το σύστημα (ηλεκτρονικής) κοινωνικής αξιολόγησης δουλεύει στην κίνα! Για όσους δεν το ξέρουν είναι κάτι σαν πλατφόρμα όπου όχι μόνο οι κρατικές υπηρεσίες αλλά και υπήκοοι αλληλο-αξιολογούνται μεταξύ τους, με συγκεκριμένα κριτήρια κοινωνικής υπευθυνότητας. Κάτι σαν “like” + “rating” αλλά για “σοβαρούς σκοπούς”, υπό την εγγύηση του κράτους...

Η ετήσια έκθεση πεπραγμένων του συστήματος για το 2018, που εκδίδεται απ’ το “εθνικό κέντρο πληροφόρησης για την κοινωνική ευθύνη” της κίνας, έδειξε ότι 17,46 εκατομμύρια κινέζοι στερήθηκαν την δυνατότητα να αγοράζουν εισιτήρια αεροπλάνων και 5,47 εκατομμύρια στερήθηκαν τη δυνατότητα να αγοράζουν εισιτήρια για τα high speed τραίνα, λόγω ανεύθυνης συμπεριφοράς στη διάρκεια ταξιδιών.
Επιπλέον, 3,59 εκατομμύρια επιχειρήσεις κάθε μεγέθους και είδους μπήκαν σε “μαύρη λίστα” που τους απαγορεύει κρατικές χρηματοδοτήσεις, πρόσβαση στις χρηματιστηριακές αγορές και άλλες χρηματοπιστωτικές ποινές, και πάλι λόγω ανεύθυνων πρακτικών.
Πέρα απ’ αυτά, 3,51 εκατομμύρια ιδιώτες και επιχειρήσεις πλήρωσαν πρόστιμα για ανάλογους λόγους.

Με δυτικά κριτήρια όλα αυτά θα προκαλούσαν τρόμο, κάτι σαν ο “big brother”. Ξέρουμε όμως ήδη πολλά εκατομμύρια τέτοιων “θορυβημένων” πρωτοκοσμικών που θα αποδέχονταν με χαρά ένα τέτοιο σύστημα “αξιολόγησης” αν σερβιριζόταν όχι σαν υπηρέτης της “κοινωνικής υπευθυνότητας” αλλά μόνο της ασφάλειας.
Ή μήπως το “θα” είναι λάθος, και έχουν αρχίσει να το αποδέχονται ήδη;

Αυτά που χωράει η στιγμή. Είναι μια άχρηστη πληφορορία το τι “συμβαίνει” σε ένα λεπτό, κάθε λεπτό, στον κυβερνοχώρο με τις τωρινές, 4G δυνατότητες;
Μπορεί. Το cyborg (από ιδιοτροπία προφανώς) αυτό που βλέπει σ’ αυτόν τον δίσκο των 60 δευτερολέπτων είναι πυκνότητα και ένταση (ψηφιακά) μεσολαβημένων κοινωνικών σχέσεων. Βλέπει, δηλαδή, τάξη μεγέθους στην αναδιάρθρωση του κοινωνικού. Αλλά κι αυτό: τάξη μεγέθους καπιταλιστικής αξιοποίησης...

Βλέπει, επίσης, 1,4 εκατομμύρια “κτυπήματα” το λεπτό στην πλατφόρμα “γνωριμιών” tinder, αισθητά πάνω απ’ το 1 εκατομμύριο του facebook και τα φτωχά σκορ του tweeter και του instagram.
Βλέπει, εν τέλει, επόπτες, προξενήτρες, μεσάζοντες: στα logo...

Ο εξολοθρευτής ο αναμενόμενος... Έχει ονομαστεί Candida auris. Είναι ένας απλός μύκητας. Και σκοτώνει! Έχει σκοτώσει τους μισούς (ανθρώπους) που τον κόλλησαν το αργότερο μέσα σε 3 μήνες: τα υπάρχοντα αντι-μυκητιακά και λοιπά φάρμακα δεν μπορούν να τον κουμαντάρουν...
Το πρώτο του θύμα ήταν μια 70χρονη γιαπωνέζα, σε νοσοκομείο του Τόκιο, το 2009. Από τότε δεν έπαψε να φυτρώνει παντού. Τα τελευταία 5 χρόνια εντοπίστηκε σ’ ένα νοσοκομείο στην ισπανία, μια μοναδα νεογνών στη βενεζουέλα, βρέθηκε στην ινδία, στο πακιστάν και στη νότια αφρική· και τον Ιούνη του 2016 κτύπησε πενήντα φορές ένα ιατρικό κέντρο στην αγγλία, αναγκάζοντας την διοίκησή του να το κλείσει για 11 μέρες. Τώρα πια βρίσκεται παντού: στον καναδά, στις ηπα, στη γαλλία, στη ρωσία, στην αυστραλία... Πολλοί είναι ξενιστές του μήκυτα χωρίς να το ξέρουν, αφού δεν εμφανίζουν συμπτώματα αμέσως.

Παρότι η εξάπλωσή του μοιάζει με ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, ο Candida auris δεν “ξεκίνησε από κάπου και εξαπλώθηκε” - όπως ήταν η αρχική ιδέα. Η ανάλυση του γενετικού υλικού του έδειξε ότι έχει πανάρχαια καταγωγή: αποτελεί επιθετική και ανθεκτική μετάλλαξη διάφορων άκακων παλιότερων εκδοχών, που έγινε ταυτόχρονα (με την “ιστορική έννοια”) τουλάχιστον σε 4 διαφορετικά μέρη του κόσμου.

Τι ήταν που τσίτωσε τον αρχαίο καλοκάγαθο Candida auris κάνοντάς τον φονιά; Είναι άγνωστο. Ο γερμανός μικροβιολόγος Jacques Meis υποστηρίζει ότι όπως συμβαίνει και στην “άγρια” μετάλλαξη διάφορων ιών, έτσι και ο μεταλλαγμένος Candida auris είναι αποτέλεσμα της επί δεκαετίες μαζικής χρήσης αντιβιοτικών· εν προκειμένω στις αγροτικές και ζωϊκές καλλιέργειες.

Το επιπλέον πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει πόσα “γενετικά φυτίλια” τέτοιου μικρού μεγέθους έχουν πυροδοτηθεί ήδη· μόνο όταν αρχίσουν οι “εκρήξεις” γίνονται αντιληπτά... Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε: στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα...