Παρασκευή 18 Μάρτη>> “Swift” σημαίνει σβέλτος. Σημαίνει όμως και πετροχελίδονο. Και, επιπλέον, “swift” είναι το όνομα ενός είδους κεντροαμερικάνικης σαύρας. Μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι τα χελιδόνια και οι σαύρες έχουν στην κίνησή τους κάτι «σβέλτο». Η απόφαση της Ουάσιγκτον (και των Βρυξελών) να χρησιμοποιήσουν το “swift” σαν όπλο είναι κάτι διαφορετικό: απόδειξη πανικού. Και θα επιταχύνει μια σειρά εξελίξεων που τους επόμενους μήνες και λίγα χρόνια θα επηρεάσουν τις ζωές όλων μας, με παραπάνω από έναν τρόπους…
H «society for worldwide interbank financial telecommunication» (το swift σαν θεσμός), με κεντρική έδρα στο βέλγιο, ήταν – μέχρι πριν λίγα χρόνια – το παγκόσμιο κέντρο ανταλλαγής «οικονομικών μηνυμάτων», πληρωμών ουσιαστικά (μεταφοράς χρημάτων) μεταξύ τραπεζών και τραπεζικών λογαριασμών, συμπεριλαμβανόμενης και της χρήσης καρτών. Θεωρητικά μιλώντας, αυτή η «society» θα έπρεπε να είναι «ουδέτερη» ως προς το περιεχόμενο των αγορών ή/και τις αιτίες των πληρωμών που καταγράφει. Και έτσι ήταν απ’ την άνοιξη του 1973 (όταν πρωτάρχισε να λειτουργεί) ως το καλοκαίρι του 2006.
Τότε διέρρευσε επίσημα στα αμερικανικά καθεστωτικά μήντια ότι η διοίκηση Bush του Β (του «μικρού») απαιτούσε να έχει πρόσβαση στα δεδομένα των συναλλαγών – για «αντιτρομοκρατικούς» λόγους… (Ουάου!) Η ε.ε. αντέδρασε επίσημα, προβάλλοντας την παραβίαση της ιδιωτικότητας. Αλλά το 2012 και το 2013 αποδείχθηκε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ουσιαστικά «χακέψει» τους υπολογιστές της «society» και μάθαιναν ό,τι γούσταραν. Ήταν «πάνω στη στιγμή»: για να είναι αποτελεσματικές οι «κυρώσεις» κατά του ιράν (κατ’ αρχήν αμερικανικής προέλευσης) έπρεπε να ελέγχονται (και να απαγορεύονται) οι διατραπεζικές πληρωμές της Τεχεράνης. Η «society» δεν μπορούσε, φυσικά, βάσει του καταστατικού της να απαγορεύσει οτιδήποτε. No problem: έμαθε να μπορεί!
Φαίνεται σαν παιχνίδι τεχνοκρατών σ’ έναν μακρινό γαλαξία; Δεν είναι! Φανταστείτε ένα τεράστιο φράγμα που μαζεύει το νερό από τουλάχιστον τα μισά ποτάμια του πλανήτη (και οπωσδήποτε απ’ τα μεγαλύτερα) και μοιράζει νερό παντού. Έρχεται ύστερα μια συμμορία πιστολέρο κι αρχίζει να λέει: «αυτοί θα διψάσουν, εκείνοι θα διψάσουν…» Στην προκειμένη περίπτωση το «νερό», το «ρευστό», είναι τα νομίσματα διεθνών συναλλαγών, το δολάριο (και σε μικρότερο βαθμό το ευρώ). Και η «δίψα» είναι ουσιαστικά η απαγόρευση εμπορικών σχέσεων μέσω της χρήσης αυτών των νομισμάτων.
Πρέπει λοιπόν να φύγουμε απ’ το «φράγμα» (το swift) και να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά το «ρευστό» (τα κύρια νομίσματα διεθνών συναλλαγών, κατ’ αρχήν το δολάριο). Έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι νομίζει κάποιος.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.