#28 - 10/2023

01001100110128 – cyborg

λογοκρισία > Η 25η του Αυγούστου που πέρασε ήταν μια σημαντική ημερομηνία - αλλά και αόρατη. Από εκείνη τη μέρα και μετά μερικές δεκάδες γνωστές πλατφόρμες και “μεγάλοι” πάροχοι ιντερνετικών υπηρεσιών που έχουν δουλειές (δηλαδή πελάτες) στην ε.ε. θα πρέπει να εφαρμόζουν τον DSA, τον ευρωπαϊκό νόμο για την λογοκρισία. Η δεκαετία ανάμεσα στο 1995 και το 2005 όπου ο κυβερνοχώρος θεωρήθηκε “νέος χώρος ελευθερίας” (για κάποιους πιο φαντασιόπληκτους: το salto mortale του καπιταλισμού!) είναι πολύ μακριά, πολύ πίσω.

Σε μια ομιλία της στις αρχές του περασμένου Ιούνη η Vera Jourova, αντιπρόεδρος της ε.ε. και επίτροπος για τις αξίες και την διαφάνεια (φυσικά και υπάρχει τέτοια αρμοδιότητα!) δεν άφησε περιθώρια παρεξηγήσεων για το πόσο η “νέα λογοκρισία” είναι αυτό που ήταν πάντα: πόλεμος!
“...Η συνεργασία μεταξύ εκείνων που υπογράφουν (οι εταιρείες) και ο μεγάλος αριθμός οργανισμών που επιθυμούν να υπογράψουν τον νέο Κώδικα Πρακτικής δείχνουν ότι αυτός ο Κώδικας έχει γίνει ένα αποτελεσματικό και δυναμικό μέσο για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης. Ωστόσο η σχετική πρόοδος παραμένει ακόμα πολύ αργή σε κρίσιμες πτυχές, ειδικά όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση της πολεμικής προπαγάνδας υπέρ του Κρεμλίνου... Καθώς προετοιμαζόμαστε για τις ευρωεκλογές του 2024, καλώ τις πλατφόρμες να αυξήσουν τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και την αντιμετώπιση της ρωσικής χειραγώγησης πληροφοριών, κι αυτό σε όλα τα κράτη μέλη και σε όλες τις γλώσσες...”

Λίγο νωρίτερα ο επίτροπος εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Thierry Breton, λίγο πριν κάνει μια βόλτα απ’ την Silicon Valley για τις τελευταίες συνεννοήσεις με τις εκεί εταιρείες, δήλωνε:
“...Πάμε εκεί αλλά δεν θέλω να το κάνω θέμα ούτε θέλω να μιλήσω πολύ επ’ αυτού... Τους κάνουμε μια προσφορά και χαίρομαι που κάποιες εταιρείες την δέχτηκαν.... Είμαι αυτός που έχω αναλάβει την εφαρμογή. Αντιπροσωπεύω το νόμο, που είναι η θέληση του κράτους και του λαού...”

Θα πρέπει να το προσέξετε ότι “κράτος και λαός” (μιλάμε για τα 27 κράτη μέλη της ε.ε....) γίνονται “σάρκα μία”, νομοθετικά και ρητορικά, στο όνομα της λογοκρισίας. Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση στην εργατική ανάλυση: η τάση, ιδεολογική και θεσμική είναι σαφής, και έχει σοβαρές αιτίες. Δεν είναι η “ρωσική παραπληροφόρηση” η αιτία· στο κάτω κάτω στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας απαγορεύτηκαν, λογοκρίθηκαν φωνές που μέχρι πριν θεωρούνταν κορυφαίες στους επιστημονικούς τους τομείς, και η κατηγορία εναντίον τους δεν ήταν προς είναι πράκτορες του Putin! Ούτε το τι είναι “παραπληροφόρηση” ή/και “διασπορά ψευδών ειδήσεων” ή/και “πρόκληση μίσους” ή/και “έγκλημα σκέψης” πρόκειται να περιοριστεί στον πόλεμο στην ουκρανία. “Αλήθεια” μετά την “αλήθεια” τα καπιταλιστικά συστήματα συγκροτούν το πειθαρχικό τους ρεπερτόριο στη διάρκεια της Αλλαγής Παραδείγματος, που μπορεί να κρατήσει δεκαετίες· και το εννοούν: “Σκασμός!!”

Ο DSA είναι επίδειξη δύναμης· αλλά ταυτόχρονα είναι και απόδειξη αδυναμίας. Αν τα ευρωπαϊκά αφεντικά κρίνουν ότι πρέπει να απαγορεύσουν δια ροπάλου εκείνες τις απόψεις, γνώμες, κριτικές που αντιτίθενται στις δικές τους “αλήθειες”, αυτό σημαίνει ότι φοβούνται για την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας τους, παρότι έχουν απίστευτα (από ιστορική άποψη) μέσα. Κι αν φοβούνται έχουν λόγους που τους καταλαβαίνουμε: όλες αυτές οι “αλήθειες” και οι “νέες κανονικότητες” είναι διάτρητες, συχνά παράλογες, αντιανθρώπινες.

Το πλεονέκτημα που έχουν (ή θεωρούν πως έχουν) είναι ότι την εκφώνηση αυτών των “αληθειών” την έχουν αναθέσει σε “ειδικούς”, που ακόμα κι αν είναι του σκοινιού και του παλουκιού (“ειδικευμένους ηλίθιους” τους αποκαλούσε η Καταστασιακή Διεθνής) εξασφαλίζουν ως τώρα μια δημαγωγική ακτινοβολία. Το μειονέκτημα είναι η πίσω όψη αυτού του πλεονεκτήματος. Είναι όλο και πιο δύσκολο να κρύβουν οι “ειδικοί” ότι δεν είναι φερέφωνα, κι αυτό έχει οδηγήσει ήδη σε μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης. Που μπορεί να μην έχει γίνει συστηματική κριτική από πληβειακές / εργατικές θέσεις, αλλά κάνει τα στηρίγματα των εξουσιών να πατάνε σε κινούμενη άμμο.

Το cyborg έχει κλείσει τα 9 του χρόνια (ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2014) και συνεχίζει να κάνει εκείνο που απαγορεύεται όλο και περισσότερο: να απομυθοποιεί τα κατορθώματα των “ειδικών” από συγκεκριμένες ταξικά θέσεις. Δεν είναι της μόδας. Κι ίσως έρθει κάποια στιγμή που όχι μόνο το ψηφιακό σύμπαν αλλά και το χαρτί θα βρεθεί μπροστά στον “νόμο και την τάξη”.
Αλλά η λογοκρισία (και η προοπτική εντατικοποίησής της) δεν ήταν ποτέ έξω απ’ την ανάλυσή μας...

Ziggy Stardust