#20 - 02/2021

01001100110120 – cyborg

Θάνατος και “ανάσταση”. ... Αν ο νόμος για την Εσωτερική Ασφάλεια δεν διορθωθεί πριν εγκριθεί, τότε να τι πρόκειται να σου συμβαίνει:
Κάθε αγορά που θα κάνεις με πιστωτική κάρτα, κάθε συνδρομή που θα κάνεις, κάθε ιατρική συνταγή που θα σε αφορά, κάθε site που θα επισκέπτεσαι και κάθε mail που θα λαμβάνεις ή θα στέλνεις, κάθε ακαδημαϊκή διάκριση που θα λαμβάνεις, κάθε τραπεζική σου κατάθεση, κάθε εκδρομή ή ταξίδι που θα κλείνεις και κάθε εισιτήριο που θα βγάζεις για συναυλία ή σινεμά - όλα αυτές οι συναλλαγές και επικοινωνίες σου θα καταλήγουν σ’ εκείνο που το υπουργείο άμυνας περιγράφει σαν μια “virtual, συγκεντρωτική μεγάλη βάση”. Σ’ αυτό το ψηφιακό ντοσιέ για την ιδιωτική σου ζωή με στοιχεία από εμπορικές πηγές, πρόσθεσε κάθε πληροφορία που έχει η κυβέρνηση για σένα: μια αίτηση για διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης, δικαστικές αποφάσεις, διαζύγια· βάλε και όσα στοιχεία θα συγκεντρώνονται από κρυφές κάμερες, και έχεις το όνειρο κάθε υπερκατάσκοπου. Την “Total Information Awareness” για κάθε αμερικάνο πολίτη.
Δεν πρόκειται για ακραίο Οργουελιανό σενάριο. Είναι αυτό που θα συμβεί στις ατομικές ελευθερίες αν ο John Poindexter πάρει την έγκριση που ζητάει γι’ αυτήν την απίστευτη συγκέντρωση εξουσίας...

Φαίνονται οικεία τα πιο πάνω; Κι όμως. Είναι παλιά: απόσπασμα από άρθρο των New York Times με ημερομηνία 2 Νοέμβρη του 2002... Τότε, στ’ απόνερα της 11ης Σεπτέμβρη ένα χρόνο νωρίτερα, το αμερικανικό βαθύ κράτος προσπάθησε να νομοθετήσει την καθολική επιτήρηση εντός ηπα... Για να προστατευτούν οι επιτηρούμενοι απ’ τον “αόρατο εχθρό”: τους “τρομοκράτες” που κρυμμένοι μέσα στο πλήθος θα σκότωναν οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Και επειδή αυτοί οι “τρομοκράτες” ήταν τόσο φθονεροί ώστε να έχουν ακόμα και βιολογικά όπλα, πάντα για την προστασία των υπηκόων, η T.I.A. θα έπρεπε να έχει κι όλα τα βασικά στοιχεία της υγείας του καθενός - πώς αλλιώς θα μπορούσε να τους προστατέψει;

Η επίσημη έγκριση για έναν τέτοιο νόμο θα δινόταν τότε, στα τέλη του 2002... Παρά το γεγονός ότι οι “τρομοκρατικές επιθέσεις” (τώρα πια ξεκάθαρο για πάνω απ’ τους μισούς αμερικάνους ότι ήταν inside job...) είχαν προκαλέσει εκτεταμένο σοκ, και παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό κράτος είχε ήδη ξεκινήσει την εισβολή στο αφγανιστάν,η αντίδραση εναντίον της T.I.A. ήταν ισχυρή. Τότε... Η διάσημη “Αμερικανική ένωση για τις πολιτικές ελευθερίες” (A.C.L.U.) αλλά και τα mainstream media στράφηκαν εναντίον αυτής της καθολικής επιτήρησης· εξ ου και το άρθρο στους New York Times.
Η ίδια αντίδραση θα εκδηλωνόταν αν κάτι τέτοιο επιχειρούσαν να περάσουν τότε οι αντίστοιχοι οπουδήποτε στην ευρώπη. Σε ορισμένα κράτη (αγγλία, γαλλία) πέρασαν αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες· χάρη στη λαθεμένη μέση κοινωνική ιδέα ότι αυτές αφορούσαν μόνο τους “άλλους”, τους “μαυριδερούς ξένους”... Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι είναι πάντα στη θέση τους, και - πέρα απ’ τους “ύποπτους μαυριδερούς” - μπορούν να εφαρμοστούν σε βάρος οποιουδήποτε.

Δεν πέρασαν αιώνες.... Μόλις 18 χρόνια. Πώς έγινε εφικτή αυτή η πολιτική, ιδεολογική, ηθική, σχεδόν “ανθρωπολογική” αλλαγή στις δυτικές κοινωνίες ώστε να εφαρμοστούν αδιαμαρτύρητα (σε πρώτη φάση) δικτατορικά μέτρα γενικευμένων απαγορεύσεων, πρωτοφανή όχι μόνο για “δημοκρατίες” αλλά ακόμα και για μεσαιωνικά καθεστώτα; Πώς έγινε εφικτή η εξαφάνιση της “δυτικής αριστεράς” (και όλων των πιο extrem εκδοχών της) ή, ακόμα χειρότερα, η πλειοδοσία τους στα πραξικοπήματα και σε κάθε μορφή φασιστικής “εσωτερικής” συλλογικής ευθύνης;

Δεν υπάρχει μυστικό. Η απάντηση είναι γνωστή. Ο νεοφιλελευθερισμός όχι σαν κρατική πολιτική αλλά σαν κοινωνική ιδεολογία ωρίμασε ως το σημείο του σαπίσματος. Πριν σαπίσει όμως εντελώς είχε προικίσει όλους τους πρωτοκοσμικούς, άσχετα από κοινωνική τάξη, ηλικία, φύλο ή σεξουαλικές επιλογές, με την ιδέα της “Υγείας σαν Ατομικό Κεφάλαιο”. Ο υγιεινισμός έγινε μια τόσο κοινότοπη ιδεολογία καθημερινής χρήσης ώστε έπαψε να τραβάει την προσοχή, καν και καν.
Αρκούσε, λοιπόν, η προσαρμογή στην κατασκευή του αόρατου εχθρού! Όχι καταχθόνιοι τζιχαντιστές που “μισούν τον πολιτισμό μας”, αλλά καταχθόνιοι ιοί... Αν απέναντι στους πρώτους μπορούσε ο μέσος πρωτοκοσμικός υπήκοος να διανοηθεί μια κάποια αποστασιοποίηση, οι δεύτεροι έγιναν το τέλειο “κακό”. Τόσο τέλειο ώστε ακόμα κι αν έχει προσβάλει τον έναν ή τον άλλο, αν τον έχει κάνει “όργανο μολυσματικότητας”, αυτός / η μπορεί να μην το καταλαβαίνει.
Η κατασκευή του “αόρατου τζιχαντιστή φονιά” υστερούσε σίγουρα σ’ αυτό: δεν προκαλούσε ενοχές στον καθένα. Αντίθετα η γελοία, επίσης πρωτοφανής ιδέα του “ασυμπτωματικού”, του ζωντανού οχήματος που μεταφέρει τον “φονιά ιό” παντού, απ’ το ασανσέρ και την κουζίνα μέχρι την πλατεία και την παραλία, προκαλεί ενοχές. Οι παρανοϊκές ενοχές ονομάστηκαν κοινωνική ευθύνη - και οπλοποιήθηκαν. Όλοι να επιτηρούν όλους...

Εκείνα τα παλιά σχέδια λοιπόν, που δεν πρέπει να θεωρηθούν αποκλειστικά σαν “αμερικανικά”, έχουν μπει τώρα σε εφαρμογή. Με πολύ λιγότερα εμπόδια· και με πολύ πιο ισχυρές τεχνολογικές δυνατότητες απ’ ότι το 2002. Επιπλέον δεν μπαίνουν σε εφαρμογή σαν ένα συμπαγές πακέτο. Τα αφεντικά χρησιμοποιούν πιο “ρευστές” τακτικές· ελίσσονται· αναζητούν τα περάσματα με τις μικρότερες αντιστάσεις· ερευνούν διαρκώς την “κοινή γνώμη” για να κάνουν μια φρέσκια επίθεση· δεν προχωρούν με την ταχύτητα που θα ήθελαν, αλλά προχωρούν.
Μήπως, τελικά, ο ιός είναι εντελώς άσχετος μ’ όλα αυτά, μόνο ένα άλλοθι; Αν έχεις, σαν εξουσιαστικό μπλοκ, σχέδια μιας σχεδόν 20ετίας που κάποια συγκεκριμένη στιγμή απέτυχες να βάλεις σε πλήρη και επίσημη εφαρμογή, τι θα τα κάνεις; Θα τα πετάξεις; Θα περιμένεις παθητικά να σου δοθεί η ευκαιρία να ξαναδοκιμάσεις; Ή θα φροντίσεις να δημιουργήσεις τις συνθήκες (καλύτερες απ’ ότι πριν...) για να τα εμφανίσεις σαν σωτηρία;
Όσοι δεν έχουν ξεχάσει το τι και πως έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 έχουν πια αποδείξεις ότι επρόκειτο για δουλειά από μέσα· για το απαραίτητο “Περλ Χάρμπορ” που είχαν αναγγείλει οι οπαδοί και σχεδιαστές του “αμερικανικού 21ου αιώνα”... Οι οπαδοί, οι σχεδιαστές και τα αφεντικά της 4ης καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης δεν δικαιούνταν κι αυτοί ένα “Περλ Χάρμπορ” στα μέτρα τους;

Ziggy Stardust