https://www.youtube.com/watch?v=08HTBl9omnQ
Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Μία απ’ τις πρακτικές συνέπειες της απαγόρευσης των μκο διάσωσης να δρουν στην κεντρική Μεσόγειο διαδραματίζεται αυτές τις μέρες (ή ώρες) σ’ ένα λιβυκό λιμάνι: ένα διερχόμενο απ’ τα ανοικτά κοντεϊνεράδικο διέσωσε 94 πρόσφυγες / μετανάστες απ’ την ερυθραία, την σομαλία, το μπαγκαλντές και το σουδάν, όταν βούλιαξε το καΐκι που τους μετέφερε προς ιταλία.
Η επόμενη ερώτηση του (όποιου) καπετάνιου είναι λογική: που θα τους αποβιβάσουμε; Και η απάντηση είναι κοφτή: στη λιβύη…
Το συγκεκριμένο πλοίο έδεσε πράγματι σε λιβυκό λιμάνι· αλλά οι πρόσφυγες / μετανάστες αρνούνται να κατέβουν. Ένας 19χρονος σουδανός είπε το γιατί: προτιμώ να πεθάνω παρά να γυρίσω πίσω στη λιβύη… είναι φυλακή…
Περί αυτού πρόκειται. Τα πλοία διάσωσης των μκο δεν το συζητούσαν ότι θα γυρίσουν πίσω όσους τραβούσαν απ’ την θάλασσα. Τους μετέφεραν σε ιταλικά ή μαλτέζικα λιμάνια, σαν τα πιο κοντινά. Και, κυρίως, ευρωπαϊκά – απ’ την άποψη των στοιχειωδών εγγυήσεων για την ζωή των προσφύγων / μεταναστών. Αντίθετα τα τυχαία εμπορικά (και ακόμα πιο καθαρά τα πολεμικά ή τα στρατολιμενικά) γυρίζουν πίσω στη λιβύη. Μετά από μια τυπικά καταγραφή από υπηρεσίες του οηε οι πρόσφυγες / μετανάστες κλείνονται σε λιβυκά στρατόπεδα.
Με ότι (είναι γνωστό…) σημαίνει αυτό.
Ανθρωπιστικός μιλιταρισμός; Ούτε καν. Σκέτος: θα πεθάνετε, είτε έτσι είτε αλλιώς…
(Το πιο πάνω πρόσφατο ντοκυμαντέρ (του al jazeera), διάρκειας 25 λεπτών, δείχνει μερικά πράγματα. Αν τα αγγλικά σας το επιτρέπουν δείτε το οπωσδήποτε).