Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Για 3 μέρες και 2 νύχτες, 18 με 20 Σεπτέμβρη, ο νοτιοκορεάτης Moon, ο βορειοκορεάτης Kim και τα επιτελεία τους θα τα λένε στην Πγιονγκγιάνγκ – οι ημερομηνίες είναι επίσημες. Είναι η 3η συνάντηση κορυφής των δύο κορεατικών κρατών μέσα σε 5 μήνες (η πρώτη έγινε στα τέλη του περασμένου Απρίλη).
Όμως υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μετρηθεί σαν η πρώτη της περιόδου μετά τις κυκλωτικές κινήσεις γύρω απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η επίθεση γοητείας και φιλίας των χειμερινών ολυμπιακών και η ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη στις 12 Ιούνη έδωσαν ό,τι ήταν δυνατόν να δώσουν. Η Ουάσιγκτον ξεκαθάρισε έκτοτε πρακτικά την στάση της (: είναι απόλυτα αντίθετη σε κάθε «ειρήνη» στην κορεατική χερσόνησο στην οποία δεν θα έχει επιβάλλει κατά 105% τους όρους της…). Το ψόφιο κουνάβι είναι έτσι κι αλλιώς διακοσμητικό (αυτό, φυσικά, ήταν γνωστό απ’ την αρχή) και δεν μπορεί να παίξει άλλον, πιο σοβαρό ρόλο, απ’ αυτόν της γλάστρας.
Αποδείξεις της πραγματικής αμερικανικής στάσης και τακτικής υπάρχουν πλέον πολλές. Στην πιο ηχηρή περίπτωση, η απαγόρευση της διέλευσης ενός τραίνου που μεταφέροντας νοτιοκορεάτες αξιωματούχους έκανε δοκιμαστικό ταξίδι προς τον βορρά, ήταν «έξω απ’ τα δόντια». Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του αμερικανικου υπ.εξ. το ταξίδι «παραβίαζε τις κυρώσεις» (κατά της βόρειας κορέας) – επειδή στο τραίνο υπήρχαν μερικά βαρέλια πετρέλαιο… Προφάσεις – αλλά this is america…
Συνεπώς, απο ‘δω και στο εξής, ο Moon (κυρίως αυτός) θα πρέπει να προχωρήσει πατώντας προσεκτικά πάνω σε μια αόρατη γραμμή: απ’ την μια θα πρέπει να κρατάει ζωντανή την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, για να την αναγκάζει να λαμβάνει σοβαρά υπόψην της τα προσεκτικά «όχι» του· απ’ την άλλη θα πρέπει να την αγνοεί, δημιουργώντας μικρά (ή λιγότερο μικρά) «τετελεσμένα».
Ένα τέτοιο (που κάνει τα πραγματικά αφεντικά στην Ουάσιγκτον να στραβώνουν τα μούτρα τους) ανακοινώθηκε ήδη, εν όψει της συνάντησης στην Πγιονγκγιάνγκ: οι δύο κορέες θα ανοίξουν ένα κοινό διπλωματικό γραφείο (κάτι σαν πρόπλασμα πρεσβειών), τις επόμενες ημέρες, και μάλιστα σε βορειοκορεατικό έδαφος, στην πόλη Kaesong, στα όρια της «αποστρατιωτικοποιημένης» ζώνης. Η κίνηση δεν είναι σκέτος συμβολισμός: το γραφείο αυτό θα στελεχωθεί και θα δουλεύει διαρκώς, σαν προσωρινό υποκατάστατο της τυπικής αναγνώρισης των δύο κρατών μεταξύ τους· άρα σαν προοίμιο της τυπικής υπογραφής ειρήνης μεταξύ τους.
Περιμένουμε τι άλλο θα ανακοινωθεί επίσημα στις 20 Σεπτέμβρη. Εκείνο που δεν θα συμβεί, απ’ την άλλη μεριά, είναι να «συρθεί» η Ουάσιγκτον στη συνέλευση του οηε, στις 26 Σεπτέμβρη, σε μια τετραμερή συνάντηση (οι δύο κορέες, οι ηπα και η κινα) με σκοπό την υπογραφή της επίσημης λήξης του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο. Η Ουάσιγκτον «τα στήλωσε» – όπως θα περίμενε κανείς.
Σε κάθε περίπτωση: καθώς η περίοδος της αμερικανικής (κάπως υπόγειας προς το παρόν) «αρνητικότητας» έχει ξεκινήσει καθαρά, δίνοντας στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ δυνατότητες αλλά με κινδύνους, το τι θα συμβεί στην αμερικανική πολιτική σκηνή τους επόμενους μήνες θα λαμβάνεται υπόψη – στους ελιγμούς και στις κινήσεις.
(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο έμπιστος του Moon σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Chung Eul-yong αγκαλιά με τον Kim Jong-un, στην Πγιονγκγιάνγκ προχτές, 5 Σεπτέμβρη. Τρυφερό…
Κάτω: βορειοκορεάτες και νοτιοκορεάτες τεχνικοί εξετάζουν την σιδηροδρομική γραμμή που σκανδαλίζει την Ουάσιγκτον…).