Τρίτη 5 Ιούνη. Υπάρχουν, πάντως, και χειρότερα, που χωρίς να βγάλουν «πρωτοσέλιδα» πιστοποιούν πολλά. Όπως, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να γίνει συνάντηση του Kim με τον Putin πριν απ’ το ραντεβού του δεύτερου με το ψόφιου κουνάβι· ίσως (λένε κάποιοι) στην σύνοδο του SCO στο Qingdao της κίνας, στις 9 και 10 Ιούνη. Σε μια τέτοια περίπτωση αυτή η σύνοδος του «οργανισμού της Σαγκάης» θα κρατήσει μια θέση στην ιστορία…
Ωστόσο, και χωρίς αυτό το ενδεχόμενο, οι τεκτονικές πλάκες στον δυτικό ειρηνικό κινούνται σταθερά. Δύο μέρες πριν συνοδεύσει τον Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ, στις 29 Μάη, ο ρώσος υφ.υπ.εξ. Igor Morgulov πήγε στο Πεκίνο. Και απο εκεί έκανε κάποιες δηλώσεις που έδωσαν το περίγραμμα της δουλειάς στην Πγιονγκγιάνγκ· και προφανώς θύμωσαν ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον:
…Θέλω να πω…. για την ιδέα της ζώνης του Ινδο-Ειρηνικού, που προωθούν οι ηπα και η ιαπωνία. Στην πράξη είναι σχεδιασμένη για να μοιράσει τις χώρες της περιοχής σε φίλους και εχθρούς… Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη. Είναι αντίθετες στην δημιουργία μπλοκ και πιστεύουν ότι μια αποτελεσματική και εκτεταμένη απάντηση στις απειλές ασφάλειας στον ασιατικό Ειρηνικό πρέπει να περιλαμβάνει μια αποτελεσματική στρατιωτική και πολιτική αποτροπή, και ενιαίους κανόνες του παιχνιδιού… Αυτή η αρχιτεκτονική πρέπει να βασίζεται στις παγκόσμιες αρχές της αδιαίρετης ασφάλειας και της υπεροχής της διεθνούς νομοθεσίας, καθώς και στην μη χρήση ή την απειλή βίας…
Όχι πως είχαμε αμφιβολίες. Όμως έχει την αξία του το γεγονός ότι αυτά λέγονται ανοικτά: Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ (κατ’ αρχήν) δεν πάνε στη Σιγκαπούρη απλά για να ταΐσουν την ματαιοδοξία μιας πολιτικής βιτρίνας που εκπροσωπεί το σχέδιο «έχω ένα σφυρί οπότε όλα τα θέματα είναι πρόκες».
Τα γεγονότα έχουν ήδη μια πυκνότητα, ειδικά εφόσον μιλάμε για το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η μέχρι τώρα, και για σχεδόν ένα 6μηνο, βραχυκύκλωση του αμερικανικού μιλιταριστικού σχεδιασμού με κέντρο την κορεατική χερσόνησο και τα πέριξ, είναι πετυχημένη. Αλλά δεν είναι αυτό το «τέλος του έργου». Το αμερικανικό πεντάγωνο προσπαθεί να κρατήσει «ψηλά την ένταση» στη νότια θάλασσα της κίνας. Για να το πούμε διαφορετικά: το «θαλάσσιο μέτωπο» έχει μεγάλο εύρος, αν και όχι παντού τις ίδιες ευκολίες για τις ηπα.
Γι’ αυτό ο Mοrgulov θέωρησε σωστό να θυμηθεί το αμερικανικό σχέδιο “ινδο-ειρηνικός”…