Τρίτη 28 Μάρτη. Κοιτάει τον Καρίμ απέναντι, και σκέφεται. Πόση σαπίλα; Πόση σαπίλα των μυαλών; Υπάρχει περιθώριο να μιλάει κανείς για συνείδηση; Δεν έχει απομείνει τίποτα από δαύτην. Μια κουράδα είναι στη θέση της.
Είπαν “πρώτη φορά αριστερά” κι όταν την πρώτη μέρα αριστερά έγινε συνεταίρος ο φασίστας το έκαναν γαργάρα. Ονόμασαν “Tahrir” την πλατεία τους, κι όταν οι εκπρόσωποί τους αγκάλιασαν τον φασίστα Σίσι το έκαναν γαργάρα. Ψυχοπόνεσαν για το «ένα καράβι για τη Γάζα», κι όταν οι δικοί τους αγκάλιασαν τον Λίμπερμαν το έκαναν γαργάρα. Είπαν για τους «φονιάδες των λαών» στο ιράκ, κι όταν οι εκπροσωποί τους αγκάλιασαν το «τρελό σκύλο», το έκαναν γαργάρα.
Κοιτάει τον Καρίμ, μετανάστη / φυγά απ’ την αίγυπτο, και μονολογάει. Πόση σαπίλα; Δεν λένε κουβέντα. Το βουλώνουν. Δεν έχουν αίμα στις φλέβες τους. Δηλητήριο έχουν. Την πρέζα των απεριόριστων συμβιβασμών. «Φταίνε οι τροϊκανοί». Οι προσκυνημένοι βρήκαν τι τους φταίει…
Κοιτάει τον Καρίμ. Σκέφεται τους έλληνες “αριστερούς”. Θα τα μάθουν τα καμώματά τους οι επόμενες γενιές και θα ξερνάνε.