Σαββάτο 26 Μάη. Θυμάστε την καταλωνία; Προσέξατε τις καταδίκες 29 μελών του δεξιού / ακροδεξιού “partito populare” του Rajoy για «διαφθορά»; Θα μπορούσε η ιστορία των τελευταίων μηνών (απ’ την 1η του περασμένου Οκτώβρη) να είναι διαφορετική αν οι πολιτικές βιτρίνες στην καταλωνία (και οι ψηφοφόροι τους) δεν ήταν αυτοί που είναι; Πράγματι: με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία…
Πρώτα μια αναγκαστική επανάληψη από τα σχόλια εδώ:
Κυριακή 22 Οκτώβρη: … Σα συνέπεια του πρώτου ήρθε το δεύτερο χρήσιμο λάθος, και πάλι υπέρ της Μαδρίτης: μια «ανακήρυξη της ανεξαρτησίας» ένα βήμα μπροστά ένα πίσω, στο όνομα των «διαπραγματεύσεων», δηλαδή της καλής θέλησης των ισπανών δεξιών και των συμμάχων τους. Εκεί που θα έπρεπε η Βαρκελώνη να κόψει κάθε κουβέντα απέναντι στο ισπανικό καθεστώς απαιτώντας την απολογία και την συγγνώμη του Rajoy για την αστυνομική βία της 1ης Οκτώβρη (αλλιώς την παραίτησή του) βρέθηκε στη θέση (ας μας επιτραπεί η διασκευή της έκφρασης) και δαρμένοι και ζήτουλες. Ελπίζοντας, προφανώς, ότι το ισπανικό καθεστώς θα φάει το «ναι μεν αλλά» της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας και θα δείξει «καλωσύνη». Μα αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, «καλωσύνης μετά το ξυλοφόρτωμα», γιατί να θέλουν οι καταλανοί το δικό τους κράτος;…
Σάββατο 28 Οκτώβρη: …Για εμάς είναι πολύ καθαρό. Κάνοντας το ένα τραγικό λάθος μετά το άλλο, οι ανεξαρτησιακές πολιτικές βιτρίνες της Βαρκελώνης, ξεκινώντας απ’ τον Puigdemont (αλλά, τελικά, και οι οπαδοί τους), πέτυχαν αυτό που βολεύει τον Rajoy και το ισπανικό καθεστώς: έδωσαν μεγάλη βοήθεια στο να δημιουργηθούν συνθήκες πόλωσης μέσα στην Καταλωνία, και όχι ανάμεσα στην Καταλωνία και τη Μαδρίτη. Το μεγάλο πολιτικό και ηθικό όπλο που είχαν οι καταλανοί εθνικιστές το βράδυ της 1ης Οκτώβρη δεν ήταν το αποτέλεσμα του μισο-δημοψηφίσματος· ήταν η παγκόσμια κατακραυγή για την βία της guarda civil, που το τσάκισε. Αντί να πιάσουν τον ταύρο απ’ τα κέρατα, αντί δηλαδή να αξιοποιήσουν την φασίζουσα πρακτική της Μαδρίτης υπέρ τους, προτίμησαν την ουρά του: να κηρύξουν μετά από 8 ημέρες (!!!!) την ανεξαρτησία για να την παγώσουν αμέσως μετά, υπέρ διαπραγματεύσεων (με το ισπανικό καθεστώς)….
Τετάρτη 1 Νοέμβρη: …Μετά από μια σειρά φρικαλέων πολιτικών λαθών, τόσο η «πολιτική ηγεσία» όσο και οι ίδιοι οι οπαδοί της κρατικής ανεξαρτησίας της Καταλωνίας (η γενίκευση μπορεί να αδικεί κάποιους, δεν το θέλουμε…) αποδεικνύονται πολύ μικρότεροι των διακηρύξεών τους. Το πολύ άσχημο είναι ότι αυτό δεν είναι οικογενειακή τους υπόθεση: δίνει αντίστοιχα πολλούς πόντους σε μπόι στα στελέχη ενός καθεστώτος (την κυβέρνηση του ισπανικού «λαϊκού κόμματος») που θα έπρεπε να προβάρουν στολές με ρίγες και επιβίωση μέχρι τα βαθιά γεράματα σε μπουντρούμια. Ειδικά αυτός ο ακροδεξιός Rajoy, που παριστάνει τον ανήξερο για τις σχέσεις του κόμματός του με διάφορους ισπανούς καπιταλιστές / βαρώνους, φαίνεται να βγαίνει τόσο κερδισμένος, ώστε θα πρέπει να ανάψει για χάρη του Puigdemont, της κυβέρνησής του και των πολιτικών / κομματικών συστατικών της, μια λαμπάδα ίσια με το μπόι της Sagrada Familia…
Δευτέρα 6 Νοέμβρη: … Για πολιτική βιτρίνα που θα μπορούσε να κάνει βόλτες στο προαύλιο κάποιας φυλακής ο Rajoy καλά τα έχει καταφέρει: έβγαλε απ’ την «αντιμετώπιση της καταλανικής παρανομίας» κάμποσο πολιτικό κέρδος. Η «ανεξαρτησιακή» πολιτική ελίτ της Καταλωνίας και οι οπαδοί της, ήθελαν δεν ήθελαν, ανέστησαν κάποιον που θα έπρεπε να είναι (πολιτικά) νεκρός.
Δυο ή τρεις μήνες πριν, εκείνο που είχε μπροστά του ο Rajoy ήταν τα πάνω από 60 «σκάνδαλα» στα οποία εμπλέκονται υψηλόβαθμα στελέχη του «λαϊκού κόμματος». Πρόκειται για συστηματικές «μαύρες» χρηματοδοτήσεις από διάφορες εταιρείες για να παίρνουν δουλειές του δημοσίου – πράγμα τόσο γνωστό διαχρονικά και στα μέρη μας.
Μία απ’ αυτές τις εταιρείες λέγεται Indra, και είναι ένας τεχνολογικός κολοσσός, μισοκρατικής – μισοϊδιωτικής ιδιοκτησίας, που αναλαμβάνει την διοργάνωση κάθε είδους εκλογών στην ισπανία. Η Indra φέρεται να έσπρωξε στο κόμμα του Rajoy 600.000 ευρώ, μέσα από ένα πολύπλοκο δίκτυο off shore μαγαζιών. Τώρα η Indra πρόκειται να οργανώσει τις εκλογές στην Καταλωνία, στις 21 Δεκέμβρη…. Είναι κι αυτό μια απόδειξη του τι αγνόησαν (;) στη Βαρκελώνη εδώ και μήνες…
Πέμπτη 21 Δεκέμβρη: …Σημαίνουν κάτι όλα όσα έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει) απ’ το δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη μέχρι σήμερα στην καταλωνία; Για την ασταμάτητη μηχανή ναι. Το καθεστώς Rajoy αποδείχθηκε τριπλά νικητής. Πρώτον, έκανε επίδειξη καταστολής την 1η Οκτώβρη χωρίς να το πληρώσει. Δεύτερον, «έπαιξε» τον ρόλο του «πατέρα / σωτήρα» της ισπανίας γλυτώνοντας, ως τώρα, απ’ τα σοβαρά προβλήματα των «σκανδάλων» στα οποία θα έπρεπε να έχει βουλιάξει – σε βαθμό όχι χειροπέδας αλλά σιδερένιας μπάλας στα πόδια. Και τρίτον επιβεβαίωσε την ισχύ του ισπανικού συντάγματος (μέσω της εφαρμογής του άρθρου 155) όταν απ’ την καταλανική μεριά (και όχι μόνο) το αντίθετο θα έπρεπε να είναι το αδιαπραγμάτευτα ζητούμενο: η συνταγματική αναθέωρηση….