Παρασκευή 11 Μάη. Όχι λόγω σοφίας αλλά λόγω επιμέλειας η ασταμάτητη μηχανή είχε ενημερώσει έγκαιρα: το έσχατο «καυτό σημείο» για το μιλιταριστικό Τελ Αβίβ είναι αυτή η ζώνη στα ανατολικά των κατεχόμενων (: συριακών) υψωμάτων του Γκολάν, μία περιοχή που ελέγχεται από αντικαθεστωτικούς φίλους (πολύ φίλους…) του ισραήλ, που για χάρη συνεννόησης θα την ονομάσουμε «ζώνη Dara’a». Αυτή η περιοχή είναι η πρακτική, εδαφική, ιμπεριαλιστική προώθηση του Τελ Αβίβ σε βάρος της συριακής επικράτειας στην «μετα isis» περιοχή· και δεν πρόκειται (ο ισραηλινός μιλιταρισμός) να κάνει πίσω. Αυτήν την περιοχή βομβάρδισε (όσο και όπως) το Τελ Αβίβ χτες, για να εξασφαλίσει ότι δεν θα κινδυνεύσουν οι proxies του…
Τα περί βολών (σε ισραηλινές θέσεις) στα υψώματα του Γκολάν σαν αφορμή, και πυραυλικής αντεπίθεσης του ισραήλ είναι μεν ένα ζήτημα, αλλά το θεωρούμε δευτερεύον. Τριτεύουσας σημασίας θεωρούμε τις καμαρωτές δηλώσεις του φασίστα υπ.αμ. Lieberman περί «καταστροφής σχεδόν του συνόλου των ιρανικών θέσεων στη συρία». Και θα εξηγήσουμε αμέσως το γιατί.
Πρώτον, ούτε η Δαμασκός ούτε οι σύμμαχοί της είναι ανόητοι να μην ξέρουν τι κάνει εδώ και χρόνια και τι σκοπεύει να κάνει το Τελ Αβίβ σ’ αυτήν την ζώνη. Και παρότι θα ήθελαν να την «καθαρίσουν» από τους αντικαθεστωτικούς, είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν ότι αυτοί είναι μόνο το εύκολο μέρος της όποιας πιθανής επιχείρησης… Το δύσκολο βρίσκεται στην άλλη μεριά των συνόρων.
Δεύτερον, σα συνέπεια του πρώτου, είναι αμφίβολο (και λογικά παράδοξο) το να εγκαταστήσει σ’ αυτήν την περιοχή η Τεχεράνη (ή οποιοσδήποτε άλλος…) όπλα και μέσα που θα ήταν εύκολο για το Τελ Αβίβ να εντοπίσει και να κτυπήσει. Με βάση τους τεχνικούς (στρατιωτικούς) συσχετισμούς, η «ζώνη Dara’a» μπορεί να τοποθετηθεί στην ίδια κατηγορία με τις ypgκρατούμενες περιοχές. Δεν είναι ό,τι καλύτερο για το μπλοκ της Αστάνα, είναι απλά υποχρεωτικό να το αναγνωρίσει.
Τρίτον, η «ζώνη Dara’a» έχει μεγάλη σημασία για τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό, αλλά μικρότερη για το μπλοκ της Αστάνα· είτε από στρατιωτική, είτε από οικονομική και γεωπολιτική άποψη. Αν και όποτε επιχειρηθεί η ανακατάληψή της δεν θα είναι τόσο για την αξία της περιοχής για την Δαμασκό, όσο για την αξία ενός πολέμου (ακόμα και έμμεσου) εναντίον του ισραήλ. Κι αυτό, με τα τωρινά δεδομένα, μας φαίνεται μακρινό.
Τέταρτο, αλλά όχι ασήμαντο: κάποτε, όχι και πάρα πολύ παλιά, η Χεζμπ’ αλλάχ έριχνε πότε πότε καμιά ρουκέτα (απ’ το λιβανικό έδαφος στο ισραηλινό) σαν απάντηση σε συνοριακές ενέργειες του ισραηλινού στρατού. Υπάρχει και στα χερσαία λιβανο-ισραηλινά σύνορα μια περιοχή που το Τελ Αβίβ έχει καταλάβει και κατέχει παράνομα: είναι οι φάρμες Shebaa, μια πολύ μικρή περιοχή 11 Χ 3 χιλιομέτρων, που είναι συνέχεια των υψωμάτων του Γκολάν.
Θα μπορούσε η παλιά τακτική της Χεζμπ’ αλλάχ να αναβιώσει νοτιότερα και δυτικότερα; Θα μπορούσε μια τακτική παρενόχλησης του ισραηλινού στρατού να χρησιμοποιηθεί σ’ ότι αφορά την «ζώνη Dara’a»; Είναι κάτι που θα φανεί, αλλά (καταλαβαίνουμε ότι) έχει ένα πλεονέκτημα. Αυτό που το Τελ Αβίβ φοβάται και θέλει να αποφύγει, θα είναι αναγκασμένο να το επικαλείται τακτικά: οι ιρανοί είναι πολύ κοντά… Το ζήτημα δεν επιδέχεται στρατιωτική αντιμετώπιση (είναι πολύ εύκολο σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου όλα, ή τα πιο βασικά, να είναι υπόγεια και αόρατα…). Είναι «ψυχολογικό».
Που σημαίνει ότι μπορεί μεν η θρυλική iaf (η ισραηλινή αεροπορία), εκπαιδευμένη και στο ελλαδιστάν (για να μην ξεχνιόμαστε…) να ρίχνει και να πετυχαίνει τους στόχους της ή όχι· να καταστρέφει ή να νομίζει ότι καταστρέφει· να δηλώνει ότι «νίκησε» σαν τόνωση του ηθικού ενώ ηττάται… Αλλά η ψυχολογική πίεση σ’ έναν πληθυσμό που στο μεγαλύτερο μέρος του έχει υιοθετήσει την ιδεολογία του «περιούσιου λαού» και την κλεισούρα της περικύκλωσης από δόλιους εχθρούς, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Σας διαβεβαιώνουμε πως αυτό το ξέρουν οι πάντες!…