Δευτέρα 20 Μάρτη. Πάει πολύς καιρός από τότε που οποιαδήποτε διακρατική συνάντηση πολιτικών βιτρινών της οποίας το όνομα άρχιζε από G- γινόταν οχυρωμένη πίσω από ψηλά συρματοπλέγματα και με κάθε είδους και μορφής στρατοαστυνομία για προστασία. Το anti-global φαινόμενο ξεφούσκωσε το ίδιο γρήγορα όσο είχε φουσκώσει· αφήνοντας πίσω του κάτι που ήταν αναπόφευκτο (ακόμα κι αν δεν το είχαν καταλάβει οι διαδηλωτές): τον ακροδεξιό εθνικισμό.
Τώρα τα G-κάτι ραντεβού ρετάρουν από μέσα. Στο τελευταίο, των G20, 17 και 18 Μάρτη, στο Baden Baden, ο γερμανός οικοδεσπότης (ξέρετε ποιος, ε;) περίμενε να πάρει μια πρώτη γεύση απ’ τον αμερικάνο όμοιό του, ονόματι Steven Mnuchin. Και όχι μόνον αυτός άλλωστε. Την πήραν όλοι την γεύση, χωρίς έκπληξη. Η Ουάσιγκτον εννοεί να ξανακερδίσει το χαμένο (οικονομικά, εμπορικά) έδαφος απ’ τους παγκόσμιους ανταγωνιστές της, είτε με το καλό είτε με το κακό. Τελεία και παύλα.
Θα μείνει αυτή η σύνοδος των G20 στην ιστορία σαν η τελευταία της «εμπορικής ειρήνης» ή η πρώτη των «εμπορικών πολέμων»; Θα ήταν ανακριβές οτιδήποτε απ’ τα δύο. «Προστατευτικά» μέτρα εκ μέρους των καπιταλιστικών κρατών πρώτης γραμμής υπάρχουν άφθονα, εδώ και χρόνια· το «ελεύθερο εμπόριο» ακόμα και στις καλύτερες στιγμές του ήταν, αν ήθελε να είναι κάποιος αυστηρός, ευφημισμός.
Ωστόσο τα προστατευτικά μέτρα λαμβάνονταν κάτω απ’ τους όρκους περί του αντιθέτου, και υπό την αίρεση του π.ο.ε., που δεν είχε βέβαια εκτελεστικές αρμοδιότητες (δεν μπορούσε, δηλαδή, να επιβάλει τις αποφάσεις του), αλλά οπωσδήποτε σημείωνε τις παραβάσεις. Τώρα η Ουάσιγκτον σταματάει τους όρκους στην «ελευθερία» του παγκόσμιου εμπορίου και εισάγει μια καινούργια παράμετρο: της «δικαιοσύνης». Όπου «δίκαιο εμπόριο» (θα) είναι αυτό που (θα) γίνεται υπό τους δικούς της όρους….
Συνεπώς αυτό που θα γίνει είναι η κλιμάκωση του «προστατευτισμού» απ’ την μεριά των ηπα, και μάλιστα εναντίον πρωτοκλασσάτων ανταγωνιστών: της γερμανίας, της ε.ε., της κίνας. Αυτοί θα απαντήσουν ανάλογα – εννοείται. Και μετά κι άλλα μέτρα από ‘δω, κι άλλα απο κει…: μια διαδικασία σπιράλ.
Κι έτσι ο παγκόσμιος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός θα γίνει μια ακόμα ωραιότερη ατμόσφαιρα απ’ ότι ως τώρα.
(φωτογραφία: χωρίς παρεξήγηση, και παρά τις διάφορες «σκληρές» αντιγερμανικές δηλώσεις της Άγκυρας, κάπου σ’ αυτή τη φωτογραφία, απ’ τους G20 προχτές, είναι και ο υπ.οικ. της τουρκίας. Με το επιτελείο του. Καθότι μέλος του συγκεκριμένου G-.
Για τον κυρ Ευκλείδη δεν είμαστε σίγουροι. Μάλλον το κράτος που εκπροσωπεί ανήκει σε άλλο G-: αυτό της επιτάχυνσης της βαρύτητας…)