Δευτέρα 29 Γενάρη. Καλά κάνουν τα ελληνικά καθεστωτικά μήντια και αναφέρονται στον αυταρχισμό του ρωσικού καθεστώτος που κυνηγάει διάφορους υποψήφιους για τις προεδρικές εκλογές, που δεν αρέσουν στον Πούτιν και δεν τους εγκρίνει. Δεν κάνουν καθόλου το ίδιο όμως για τον φίλο και σύμμαχο Sisi. Για την ακρίβεια κάνουν το ανάποδο: αποπληροφόρηση. Δηλαδή σιωπή – ένοχη… Έτσι ώστε θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί μήπως υπάρχει πίσω απ’ τις επιλογές τους κάποια εθνική δολιότητα. Ή οδηγίες απ’ το υπουργείο εξωτερικών. Ή και τα δύο.
Εν όψει των προεδρικών εκλογών στην αίγυπτο (τέλη Μάρτη) ο δικτάτορας Sisi «καθαρίζει» όποιον τολμήσει να βάλει υποψηφιότητα. Μέχρι τώρα έχει φάει 3 – και μάλλον δεν θα τολμήσει κανείς άλλος, εκτός ίσως από κάποιον μαϊντανό. Δεν τους σκοτώνει· απλά τους απαγόρευσε την υποψηφιότητα. Δεν έχει τόση σημασία το ποιόν εκείνων που τόλμησαν να φανταστούν ότι μπορούν να είναι αντίπαλοι ενός χουντικού. Ο ένας, για παράδειγμα, είναι πρώην καραβανάς, ενώ ένας άλλος ακτιβιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην αίγυπτο, με φυλακίσεις.
Το ουσιαστικό είναι ότι, όπως έχει πει και ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Nick the greek, “ας αφήσουμε να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην Αίγυπτο ώστε στη συνέχεια να αναπτυχθεί η δημοκρατία”. Ε, λοιπόν, κι αυτό σίγουρα χαλάει τον έλληνα σύμμαχο, η “κατάσταση στην Αίγυπτο” εγκυμονεί τόσες απειλές στην σταθεροποίηση – του – γύψου, ώστε το τωρινό καραβανοαφεντικό δεν διανοείται καν ότι έχει το περιθώριο να επιτρέψει έναν αντίπαλο του μεγέθους, ας πούμε, του 30%· έστω του 25%. Γιατί σκέφτεται (και όχι λανθασμένα) “αν το ¼ του πληθυσμού εκδηλωθεί ανοικτά, στην κάλπη, εναντίον του, τότε θα πάρει θάρρος κι ένα 50% ακόμα· και θα ξεσηκωθεί, αργά ή γρήγορα”. Έτοιμο είναι.
Δεν ξέρουμε αν ο Πούτιν κινδυνεύει από κάποια σοβαρή αμφισβήτηση ή παίρνει προληπτικά τα μέτρα του. O Sisi, όμως, κινδυνεύει – και υπάρχουν διάφορα σχετικά σημάδια. Ευχόμαστε ολόψυχα μια καινούργια εξέγερση / επανάσταση στην αίγυπτο, αυτή τη φορά με λιγότερες αυταπάτες, όχι απλά να τον «ρίξει», αλλά να πετάξει αυτόν και τους ομοίους του στο Νείλο. Με όλα τα απαραίτητα για να μην επιπλέουν.
Αν αυτό συμβεί, με τις ασήμαντες και μακρινές δυνατότητές μας, θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, σαν υποστηρίξη. Θα φτιάξουμε και ένα ωραίο container, σα δώρο ένα πράμα, να στείλουμε όλους τους φαιορόζ, όχι μόνο τους κοτζιάδες, τους καμμένους και τους τσίπρες, αλλά ολόκληρο το «ανθρωπιστικό και δημοκρατικό» προσωπικό της «πρώτης φοράς αριστέρας», σαν έκτακτη ανθρωπιστική ενίσχυση στη χούντα· κατά προτίμηση την τελευταία της εβδομάδα.
Στο κάτω κάτω ο μεγΑλέκος απ’ την αιγυπτιακή έρημο πέρασε, και γύρισε. Ε, αν οι τωρινοί τζουτζέδες του ελληνικού βαθέος κράτους αφήσουν τα κοκκαλάκια τους εκεί, ποιο είναι το πρόβλημα; Το πολύ πολύ κάποιοι εθνικόφρονες του μέλλοντος να φωνάζουν ότι «η Σαχάρα είναι ελληνική».
Θα το αντέξουμε κι αυτό όταν έρθει η ώρα – έχουμε αντέξει τόσα! Και η θεία Λίτσα θα γουστάρει: είναι γνωστή στο σόι, μεταξύ άλλων, για την μυστηριώδη ατάκα της (έτσι φάνηκε τότε) «φάγαμε την ουρά, η καμήλα μας έμεινε!».
(φωτογραφία: από αντιχουντική διαδήλωση στο Κάιρο, τον Απρίλη του 2016. Ο διαδηλωτής στο κέντρο της φωτογραφίας αναρωτιέται αν πλησιάζει το αποφασισμένο μπλοκ συμπαραστατών, που μόλις έφτασε κατευθείαν απ’ το ελλαδιστάν: κάποιας «αριστεράς», απ’ τις τόσες που φυτρώνουν…)