Κυριακή 21 Γενάρη. Το καταλαβαίνουν όλοι – εκτός απ’ τα καθε φορά βατράχια του βάλτου. Η διάρκεια των “κερδών” στο συριακό και το ιρακινό πεδίο μάχης θα κριθεί αλλού. Το καταλαβαίνει απόλυτα το σκληρά πραγματιστικό τουρκικό καθεστώς: αν είχε κανείς το ενδιαφέρον να παρακολουθήσει την μεθόδευσή του, εδώ και πολλούς μήνες, γι’ αυτήν την εισβολή που ξεκίνησε χτες, θα παραδεχόταν ότι τα αφεντικά του ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, πως και πότε.
Οι εκτιμήσεις περί άμεσης εισβολής γυρόφερναν στις γνώμες των κάθε είδους ειδικών εδώ και πολλούς μήνες. Δεν δώσαμε σημασία, και σωστά: έλειπαν οι “παράπλευρες” προϋποθέσεις, που έχουν σημασία. “Δέκα μέτρα – μία κόβε” έλεγε μια παλιά παροιμία των ραφτάδων· περί αυτού πρόκειται. Και ακριβώς γι’ αυτό εικάζουμε ότι η πορεία κατάληψης του θύλακα της Afrin θα έχει “διέσεις” και “υφέσεις”…
Παρότι ήδη κατέχει συριακή επικράτεια (για χάρη των σύριων proxies της φυσικά) η Άγκυρα, και παρότι θα την επεκτείνει ευκολότερα ή δυσκολότερα, θα συντάσσεται μελλοντικά όπως κάνει ήδη με εκείνους (Μόσχα, Τεχεράνη) που θα ζητούν με κάθε ευκαιρία την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία. Του αμερικανικού στρατού που κάνει ακριβώς το ίδιο: «απρόσκλητος» απ’ την Δαμασκό κατέχει γη για χάρη των δικών του proxies.
Γιατί; Επειδή στρατηγικά (και όχι κατ’ ανάγκην τακτικά, αν και αυτό έχει συμβεί) η Άγκυρα είναι αντίθετη με το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο ηγεμονίας μέσω του χάους στη μέση Ανατολή – και όχι μόνο.
Μην παραξενευτείτε αν ακούσε κάποια στιγμή στο σχετικά κοντινό μέλλον ότι κάποιοι απ’ τους μπαρουτοκανισμένους σύριους proxies της Άγκυρας πολεμούν στις γραμμές των αφγανών ταλιμπάν… Και μάλιστα στις «ειδικές δυνάμεις» τους…
(Αααα… Εννοείται ότι η αντιαεροπορική άμυνα του Άσαντ, που απειλούσε – δήθεν – ότι θα ρίξει όποιο τουρκικό αεροπλάνο περάσει την μεθόδιο, κάνει ότι δεν βλέπει… Μόνο 72 αεροπλάνα ήταν αυτά που βομβάρδισαν θέσεις των ypg. Ούτε καν 73, να αγανακτίσεις λέγοντας «ως εδώ!»… Τι λέγαμε; )