Κυριακή 26 Φλεβάρη. Εκτός απ’ τον “φιλειρηνισμό” του ψόφιου κουναβιού υπάρχουν κι άλλα παραμύθια, μερικά απ’ τα οποία έχουν οπαδούς και στα μέρη μας… Όμως η μαύρη αλήθεια είναι αυτή: στο συριακό πεδίο μάχης έχουν συγκεντρωθεί, όχι σε μεγάλες ποσότητες αλλά με “όλα τα απαραίτητα”, στρατοί από μισή ντουζίνα καπιταλιστικά κράτη: ρωσία, τουρκία, ηπα, ιράν, αίγυπτο, ισραήλ – χώρια οι “εκπρόσωποι”.
Έχει γίνει επίσημη και οριστική μοιρασιά της συριακής επικράτειας; Με δεδομένο ότι πρόκειται για δευτερεύον μέτωπο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι δεν είναι αδύνατο “κάπως να τα βρουν”. Όμως ακριβώς επειδή είναι δευτερεύον το μέτωπο οποιαδήποτε “συμφωνία” , ακόμα κι αν έχει υπάρξει, μόνο σαν προσωρινή θα μπορούσε να θεωρηθεί. Ειδικά αν υπολογίσει κανείς ότι τουλάχιστον απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, που είχε την πρωτοβουλία για την “δημιουργική αστάθεια” στην ευρύτερη περιοχή (πλην ισραήλ…), οι διακυβεύσεις στη μέση Ανατολή (όπως και στην Αφρική) σχετίζονται άμεσα με τα δύο κύρια μέτωπά της: την ανατολική ασία (κίνα) και την ευρώπη.