Δευτέρα 7 Οκτώβρη (00.06) >> Δεν θα ήταν αναγκαία μια σύντομη αναφορά στο άλλο «μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου πολέμου: ο ρωσικός στρατός προωθείται σταθερά και ο ουκρανικός υποχωρεί επίσης σταθερά αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, τόσο αξιοθρήνητα, με τόσες απώλειες, ώστε μόνοι τους οι επιζώντες λένε όλο και πιο φωναχτά «δεν αξίζει τον κόπο». Δεν άξιζε απ’ την αρχή∙ ωστόσο αν εν γνώσει ή εν αγνοία σου είσαι «εργολάβος» για λογαριασμό άλλων, μακρινών και εξασφαλισμένων, θα υποστείς και τις απάνθρωπες συνέπειες ενός πολέμου που (πραγματικά!) δεν τον άξιζες. Εκτός απ’ τους ουκρανούς φασίστες, όσοι κι αν είναι, κανένας άλλος ουκρανός και ουκρανή δεν άξιζε μια τέτοια «μοίρα»…
Εν τω μεταξύ η επική «κατάληψη ρωσικού εδάφους» στο Kursk αποδεικνύεται αυτό που επρόκειτο να αποδειχθεί: μια αιματηρή, καταστροφική παγίδα.
Δεν θα ήταν λοιπόν αναγκαία η σημερινή αναφορά αν δεν συνέβαινε αυτή η ήττα να μην περνάει πια καθόλου «απαρατήρητη», τόσο απ’ τους δυτικούς δημαγωγούς όσο και απ’ τους «σκελετούς» των κρατών. Και κατά την ταπεινή μας άποψη αυτή η ήττα και η διαχείρισή της σχετίζεται άμεσα με το μεσανατολικό πεδίο μάχης, πέρα απ’ τις ορέξεις και τα μακάβρια συμφέροντα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος.
Ξαφνικά (ή όχι και τόσο…) στους financial times εμφανίστηκαν προχτές, σ’ ένα τέτοιο άρθρο «μνημόσυνο της ουκρανίας», κι αυτά:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.