Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αυτή η φωτογραφία κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη για να ταπεινώσει. Αριστερά είναι ένας άντρας. Γυμνωμένος, τραυματισμένος, με τα χέρια δεμένα. Δεξιά είναι ένα θεοναζί, απαρτχάιντ, μιλιταριστικό σκουπίδι. Την φωτογραφία τράβηξε πανηγυρίζοντας ένα άλλο τέτοιο σκουπίδι.
Ο τόπος είναι ένα χριστιανικό σχολείο και παιδικός σταθμός στην οδό Jala, στα δυτικά της πόλης της Γάζα. Το εικονιζόμενο σκουπίδι λέγεται Yosee Gamzoo, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού. (Κατέβασε την φωτογραφία απ’ τον λογαριασμό του όταν κατάλαβε τι δείχνει τελικά…). Ο άντρας αριστερά λέγεται Hamza Abu Halima. Για την ακρίβεια έτσι λεγόταν. Μετά την δημοσίευση της φωτογραφίας λέγεται «το λιοντάρι της Γάζα». (Το όνομα Hamza είναι αρχαία αραβική λέξη που σημαίνει «λιοντάρι»…).
Τον Hamza τον «έδεσαν» τα θεοναζί σκουπίδια τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο Hamza δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι πολίτης, απλός πολίτης. Ζούσε με την ευρεία οικογένειά του στην Shejaiya, μια γειτονιά της πόλης της Γάζα, που είναι εφιάλτης για τους κατοχικούς θεοναζί. Τους έχει προκαλέσει πολλές ήττες, διαχρονικά. Είχαν μετακομίσει στο σπίτι του θείου του, σε άλλη περιοχή, θεωρώντας την ασφαλέστερη – μέχρι που εισέβαλαν τα μιλιταριστικά σκουπίδια. Είχαν σκοτώσει τον αδελφό του το 2014. Τώρα σκότωσαν τον πατέρα του, την νύφη του και τα δύο ανίψια του. Ο Hamza τραυματίστηκε απ’ τα θραύσματα μιας σφαίρας διασποράς… Τον «έδεσαν», τον έγδυσαν, τον κτύπησαν, και τον φωτογράφισαν. Σα λάφυρο…
Όμως… Όμως αυτό το υψωμένο κεφάλι, αυτό το βλέμμα που κοιτάει χωρίς φόβο το σκουπίδι, αυτό το σώμα που το δεξί του χέρι μοιάζει έτοιμο να ορμήξει παρά τα δεσμά του: η φωτογραφία ενός τραυματισμένου, αιχμάλωτου, ακατάβλητου «απλού» παλαιστίνιου έδειξε (κόντρα στη θέληση των μιλιταριστικών σκουπιδιών / δεσμοφυλάκων του) την υπερηφάνεια και την γενναιότητα ενός πληθυσμού που ακόμα κι όταν δεν κρατάει όπλο, ακόμα κι όταν υποφέρει, «βγάζει φωτιές». Έχει πάντα δικό του εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες έχουν αναλάβει και εξουδετερώσει κάθε είδους ειδικοί: καρδιά.
Ο Hamza αφέθηκε μετά πολλές εβδομάδες. Αλλά αυτή μόνη η στιγμή της αιχμαλωσίας του που έγινε θρύλος του έδωσε δίκαια το παρατσούκλι «το λιοντάρι»: δεν σας φοβόμαστε φασιστόμουτρα! Ακόμα και άοπλοι, ακόμα και τραυματισμένοι, ακόμα και με τα χέρια δεμένα, δεν σας φοβόμαστε!
Χίλιοι, δυο χιλιάδες, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χιλιάδες Hamza, με ντουφέκια ή ακόμα και χωρίς: δεν ποζάρουν, δεν πουλάνε εαυτούς. Ζουν και αναπνέουν ως την τελευταία τους στιγμή, κάποιοι λένε ότι ζουν και αναπνέουν ακόμα και μετά. Όπως είπε κάποτε μελαγχολικά ένας αμερικάνος καραβανάς για τους βιετκόνγκ: με τέτοια αρχίδια πως είναι δυνατόν να ηττηθούν;
Πως;
(Αλλοίμονο σ’ εμάς…)