Δευτέρα 15 Γενάρη>> Όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε… Πρέπει επίσης να ψάχνουμε προς τα πίσω για να βρούμε την γενεαλογία των καθεστωτικών μεθοδεύσεων και εγκλημάτων. Αυτή η κατά κάποιον τρόπο «αναδρομική» μνήμη ενισχύει την αντίσταση στους πολέμους τους. Επειδή στηρίζει την επίγνωση ότι η χειραγώγηση σε βάρος μας δεν είναι «έργο της στιγμής» που κάπως θα ξεπεραστεί μόνη της, κάτι που απλά κρίθηκε απαραίτητο κοντοπρόθεσμα, αλλά σχέδιο και συμφέροντα διαρκείας.
Το παρακάτω είναι απόσπασμα από έκθεση του WHO («παγκόσμιος οργανισμός υγείας»…) του 2005, με θέμα ενδεχόμενο «χημικό ή βιολογικό» πόλεμο. Ήταν τότε, ας το θυμίσουμε, που είτε ο Σαντάμ Χουσεϊν, είτε κάποιος άλλος «τρομοκράτης» (δεν μπορεί παρά να) κατείχε κάποιο χημικό ή βιολογικό όπλο μαζικής καταστροφής…
… Η εμπειρία του φόβου λόγω έκθεσης σε βιολογικό ή χημικό πόλεμο και στις καταστροφές του είναι τρομακτική για τους περισσότερους. Ωστόσο ο φόβος είναι ακόμα πιο πιθανός αν εμπλέκονται βιολογικοί ή χημικοί παράγοντες. Πρώτον, το πιο τρομοκρατικό και απειλητικό συστατικό του βιολογικού και χημικού πολέμου είναι ότι εμπλέκονται αόρατοι παράγοντες. Στην περίπτωση μιας έκρηξης οι άνθρωποι ξέρουν αμέσως αν έχουν τραυματιστεί ή όχι. Ωστόσο, στη διάρκεια βιολογικού πολέμου, οι άνθρωποι δεν μπορούν να εμπιστευτούν τις αισθήσεις τους για να εκτιμήσουν τον βαθμό της φυσικής έκθεσής τους.
Δεύτερον, ο φόβος και η ανημποριά μεγαλώνουν όταν αυτός ο παράγοντας μπορεί να μεταδοθεί από άτομο-σε-άτομο, δημιουργώντας μια κατάσταση στην οποία οι πάροχοι φροντίδας υγείας, η οικογένεια, οι φίλοι και οι γείτονες μπορεί να είναι πηγές της αρρώστιας. Κατά συνέπεια η ασφαλής φροντίδα και κοινωνική στήριξη μπορεί να μην είναι διαθέσιμη άμεσα την στιγμή που χρειάζεται περισσότερο. Η χρήση ενός παράγοντας που είναι μολυσματικός προκαλεί οδυνηρά προβλήματα, όπως ο κοινωνικός στιγματισμός, η απομόνωση και η καραντίνα, συμπεριλαμβανόμενης της αποκοπής των παιδιών απ’ τους γονείς τους και του φόβου μήπως κολλήσουν αγαπημένα πρόσωπα. Η περιοχή χημικά μολυσμένη μπορεί να οδηγήσει στην οδυνηρή εμπειρία της εκκένωσής της.
Τρίτον, η αβεβαιότητα για τον βαθμό επικινδυνότητας των βιολογικών και χημικών όπλων προκαλεί φόβο… Τέταρτον, τα άτομα μπορεί να εκτιμήσουν λάθος τα σημάδια της αντανακλαστικής αναστάτωσης, και να τα θεωρήσουν απόδειξη μόλυνσης. Τα σημάδια και τα συμπτώματα της αντανακλαστικής αναστάτωσης είναι συνηθισμένα μεταξύ φοβισμένων ατόμων και εμπλέκουν διάφορα συστήματα και όργανα, περιλαμβανόμενης της έντασης των μυών, τρέμουλο, ταχυκαρδία, εμετό, ίδρωμα, τρόμο, δυσκολία αναπνοής και δέος. Έτσι, υγιή άτομα από φυσική άποψη, επειδή φοβούνται, αναπτύσσουν συμπτώματα αντανακλαστικής αναστάτωσης που λαθεμένα εννοούνται σαν συμπτώματα μόλυνσης, και έτσι μπορεί να επιβαρύνουν τις υπηρεσίες υγείας.
Πέμπτον, άτομα που φορούν προστατευτικά ρούχα, μάσκες και αναπνευστήρες μπορεί να νοιώθουν μεγάλη δυσφορία, που οφείλεται σε: θερμότητα και αναπνευστικό στρες, κλειστοφοβική αίσθηση (η λεγόμενη φοβία των ασφυγιογόνων μασκών), πιθανές δυσκολίες στην προφορική επικοινωνία και μείωση της φυσικής λειτουργικότητας που χρειάζεται για καθήκοντα που θεωρούνται απαραίτητα για την επιβίωση…
Για πολλά μπορούν να κατηγορηθούν τα αφεντικά, όχι όμως ότι είναι ανίδεα για την mainstream κατάσταση των υποτελών τους. Έτσι το ότι «έναντι βιολογικών παραγόντων οι άνθρωποι δεν μπορούν να εμπιστευτούν τις αισθήσεις τους για το αν έχουν ‘κτυπηθεί’ ή όχι» (του 2005…) μπορεί (και πρέπει) να μεταφραστεί ως εξής: χρησιμοποιώντας βιολογικούς παράγοντες έχουμε (σαν αφεντικά) την δυνατότητα να τους στερήσουμε την ικανότητα να αυτο-καθορίζονται∙ μ’ άλλα λόγια «ανοίγουμε τρύπες» στη συνείδησή τους ρίχνοντας σ’ αυτές «συναισθηματικό οξύ».
Από εργατική αντικαπιταλιστική και αντικρατική σκοπιά (για όσους / όσες την διαθέτουν) αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια – αν όχι δεκαετίες. Είναι γνωστό δηλαδή ότι η κατασκευή μαζικών «μυστηριωδών» φόβων και απειλών προκαλεί παράλυση όχι μόνο σωματική αλλά (κυρίως) διανοητική. Είναι επίσης γνωστό ότι η διανοητική παράλυση υπό τέτοιες συνθήκες, ενώ είναι αναμενόμενη και αντιμετωπίσιμη, για τους Εαυτούς – Κεφάλαια είναι τόσο αδιανόητη, ώστε προτιμούν να τραυλίζουν επαναλαμβάνοντας διαρκώς τις προσταγές που δέχονται υιοθετώντας τες (και πουλώντας τες σαν «εξυπνάδα» και «ορθολογισμό») παρά να παραδεχτούν ότι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και πανικού από προσχεδιασμένη επίθεση σε βάρος του κοινωνικού (εργοστάσιου…) όπως άλλωστε και η μεγάλη πλειονότητα των υπηκόων. Ο Εαυτός-Κεφάλαιο σα σύγχρονος τύπος ιδιοσυγκρασιακής ενσωμάτωσης των καπιταλιστικών κανονικοτήτων θεωρεί αδιανόητο το να πέσει-τόσο-χαμηλά, όπως εξάλλου θεωρεί αδιανόητο ότι το κεφάλαιο-κεφάλαιο θέλει-το-κακό του!
Κρίμα…