Κυριακή 22 Οκτώβρη. Τελικά το ισπανικό καθεστώς διάλεξε την πιο βρώμικη τακτική που είχε στη φαρέτρα του: μια “μετωπική επίθεση” στους ημιανεξάρτητους θεσμούς της Καταλωνίας, σε κάπως αργή κίνηση, έτσι ώστε να “προσαρμόζεται” στις κινήσεις της καταλανικής κυβέρνησης και των οπαδών της. Σε τι άραγε σκοπεύει; Σε “εκλογές” στις οποίες, στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση, θα συμμετάσχουν λιγότεροι απ’ τους μισούς ψηφοφόρους· ή μήπως αυτή τη φορά η guarda civil του θα περνάει σπίτι σπίτι ξυλοφορτώνοντας όσους δεν πάνε στις κάλπες; Σε μια διαρκή αβεβαιότητα για το μέλλον των σχέσεων Βαρκελώνης – Μαδρίτης που θα αδυνατίσει την πρώτη οικονομικά, ώστε να «γονατίσει»; Σε συλλήψεις και φυλακίσεις, άρα στην όξυνση της έντασης;
Το τελευταίο είναι πιθανό να βρίσκεται μέσα στη «λογική» του Rajoy και των υπόλοιπων. Σίγουρα όμως βρίσκεται αυτό: η ελπίδα της πόλωσης μέσα στην Καταλωνία, ανάμεσα σε εκείνους που θέλουν κι εκείνους που δεν θέλουν την κρατική υπόσταση. Είναι, περίπου, μισοί – μισοί… Ελπίζει το ισπανικό καθεστώς ότι θα σύρει αρκετούς απ’ τους «όχι» στην δική του ατζέντα; Αν τον βοηθήσει ο Puigdemont και οι περί αυτόν όπως κάνουν ως τώρα, μπορεί κάτι να καταφέρει.