Δευτέρα 14 Μάρτη>> Δεν ξέραμε ότι ο ρημαδοΚούλης έχει κάνει τάμα να πηγαίνει κάθε χρόνο, την «Κυριακή της ορθοδοξίας»* στο Πατριαρχείο, στην Istanbul. Δεν το ξέραμε επειδή δεν πήγαινε∙ φέτος όμως ένοιωσε κάτι… Ένοιωσε ότι πρέπει να μιλήσει με τον αιώνιο εχθρό, τον Erdogan (πριν διαλυθεί, καταστραφεί, χρεωκοπήσει η τουρκία – κάτι που αναγγέλλεται στα μέρη μας κάθε βδομάδα εδώ και χρόνια…). Γιατί τέτοια πρεμούρα; Μήπως θέλει να τον παρακαλέσει να πει καμιά καλή κουβέντα στην ανεγκέφαλη αλεπού, να ξεχαστεί ρε παιδί μου αυτή η ιστορία με τα 20.000 καλάσνικωφ και τις αντιαρματικές ρουκέτες; Μήπως πήγε να δει πρώτος πρώτος και να θαυμάσει το καινούργιο «ελαφρύ» αεροπλανοφόρο του αιώνιου εχθρού, το anadolu; Ή μήπως ετοιμάζονται κοινές γιορτές για την «μικροαστική καταστροφή»;
Έχει πάντως το ενδιαφέρον του: ξαφνικά οι ντόπιοι πατριώτες δημαγωγοί ανακαλύπτουν ότι … η τουρκία είναι φίλη μας!!! Ποιος; Το κράτος που διαλυόταν, και διαλυόταν, και διαλυόταν∙ και ο «σουλτάνος» που είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει!!! (Έχουμε ν’ ακούσουμε!!! Μέχρι το ότι το τουρκικό καθεστώς φοβάται τους ρώσους και παρακαλάει για την βοήθειά μας!… Άβυσσος το μυαλό του εθνικόφρονα…)
Το «ελαφρύ» βρίσκεται σε φάση δοκιμαστικών πλεύσεων. Το φθινόπωρο ίσως να είναι έτοιμο. Πρόκειται για “amphibious assault ship”, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν πλωτό κέντρο επιχειρήσεων… Να το δούμε να του γίνεται υποδοχή με όλες τις τιμές σε ελληνικό λιμάνι, με την μπάντα του λιμενικού, και τι άλλο στον κόσμο!!!
Όλες οι πολιτικές βιτρίνες μας τραβάνε εδώ και χρόνια στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, για τα συμφέροντα των αφεντικών, ειδικά του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου» (των εφοπλιστών). Το λέμε χρόνια, κάποιοι μας θεωρούν «γραφικούς», αλλά το γεγονός ότι η ουκρανική επικράτεια και, μαζί της, η Μαύρη Θάλασσα, φεύγουν απ’ τα χέρια των εθνικών συμμάχων (Ουάσιγκτον και σία) θα μεταφέρει (για την Ουάσιγκτον) την ένταση του ευρύτερου μετώπου «αποτροπής» του ευρασιατικού project στο Αιγαίο. Το θίξαμε ήδη απ’ την προηγούμενη εβδομάδα. Θα εστιάσουμε τώρα πιο συγκεκριμένα.
Τι ζητάει η Μόσχα απ’ το Κίεβο; «Αποστρατιωτικοποίηση της ουκρανίας»… Τι ζητάει η Άγκυρα απ’ την Αθήνα εδώ και χρόνια, έχοντας ανεβάσει πρόσφατα τους τόνους; «Αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων»… Η ομοιότητα στην ορολογία είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν τελειώνει στα λόγια το θέμα. Επειδή, σε αντίθεση με την θέση της Μόσχας υπέρ μιας ουδέτερης ουκρανίας, η θέση της Άγκυρας είναι κατοχυρωμένη εδώ και 75 χρόνια, σαν μέρος του (ανασκολοπισμένου) διεθνούς δικαίου! Κι αυτό αφού τα Δωδεκάνησα, έδαφος της (ηττημένης στον πόλεμο) Ρώμης, παραχωρήθηκαν το 1947 στην Αθήνα με βάση την (μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου) «διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι»… Υπό μόνον τον όρο της μη οχυρώσεώς των – όπως μπορείτε να διαβάσετε (ελπίζουμε) στην πάνω φωτογραφία, στα δεξιά της εικόνας.
Ο μέσος έλληνας μπορεί να νομίζει πως η αποστρατιωτικοποίηση αυτού του συμπλέγματος νησιών ήταν (και παραμένει…) «απαίτηση της τουρκίας»…. Λάθος! Ήταν όρος της σοβιετικής ένωσης! (Η Άγκυρα, σαν ουδέτερη στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου, δεν είχε δούναι και λαβείν μετά το τέλος του). Όρος απόλυτα λογικός! Ας το επαναλάβουμε μπας και εντυπωθεί: ο μη εξοπλισμός των Δωδεκανήσων αφορούσε τις ανησυχίες της σοβιετικής ένωσης… Και τώρα, το μαντεύετε, τις ανησυχίες της ρωσικής ομοσπονδίας…
Γιατί ο Μολότωφ, σαν υπ.εξ. του Στάλιν, δεν ήθελε το 1947 να υπάρχουν όπλα και στρατοί στα Δωδεκάνησα; Κοιτάξτε τον χάρτη και θα καταλάβετε: επειδή λόγω θέσης «ελέγχουν» (μπορούν να ελέγξουν…) το πέρα/δώθε πλοίων (πολεμικών πλοίων…) στο Αιγαίο… από και προς την Μαύρη Θάλασσα….
Η Μαύρη Θάλασσα (όπως όλα δείχνουν) θα μείνει στα χέρια της Μόσχας και της Άγκυρας κατά κύριο λόγο. Και για το πέρα/δώθε των πολεμικών τους το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων παραμένει το ίδιο σοβαρό και λογικό όσο το 1947∙ Χ2 πια.
Κι εδώ αρχίζουν τα ζόρικα…
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.