Δευτέρα 7 Μάρτη>> Πότε άρχισε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος; Την 1η Σεπτέμβρη του 1939; Ή 20 χρόνια νωρίτερα, στις 28 Ιούνη του 1919; Άρχισε με την εισβολή του Χίτλερ στην πολωνία; Ή με την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», μετά το τέλος του 1ου παγκόσμιου;
Η απάντηση δεν είναι θέμα γούστου, ορισμού, ή καφενειακής φλυαρίας. Είναι, μάλλον, ζήτημα πολιτικής προσέγγισης και ανάλυσης από εργατικές / ταξικές θέσεις των ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων – ή όχι. Αν τα χρονικά διαστήματα όπου αυτές οι συγκρούσεις εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους εκτός απ’ το να αναμετρηθούν οι «βασιλικές φρουρές» μεταξύ τους θεωρούνται ειρηνικά, τότε η όποια βρώμικη «ειρήνη» επιτρέπει στον κάθε άρχοντα να κατηγορήσει τον αντίπαλο σαν «τρελό», που έβγαλε το ιππικό του αναίτια. Για να συσπειρώσει τους δικούς του υποτελείς με την φοβερή αιτιολογία της «αθωότητας» του και του «προκλητικού αιφνιδιασμού» (εκ μέρους του εχθρού).
Για τον επερχόμενο 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχε ωστόσο μιλήσει έγκαιρα, στα τέλη του 1919, ένα λαμπρό τέκνο της τότε αγγλικής αστικής τάξης. Ο John Maynard Keynes, που έμεινε στην ιστορία σαν οικονομολόγος, ενώ ακόμα και οι οικονομικές προσεγγίσεις του ήταν εξόχως πολιτικές. Στο βιβλίο του Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης που εκδόθηκε λίγους μόνο μήνες μετά την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», αφού σκυλόβρισε τόσο τον άγγλο πρωθυπουργό Wilson όσο και τον γάλλο Clemensceau για την πολιτική μυωπία τους και την εκδικητική μικροψυχία τους απέναντι στη γερμανία και την επιδίωξή τους να την ταπεινώσουν, να την γονατίσουν έως εξαφανίσουν οικονομικά, τους κατηγόρησε ότι απλά προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο πολέμου στην Ευρώπη… (Έξι χρόνια αργότερα ένας αυστριακός χαμηλόβαθμος αξιωματικός του γερμανικού στρατού, βετεράνος του 1ου παγκόσμιου, τόνιζε στην περιγραφή της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας του αυτήν την ταπείνωση της «συνθήκης των Βερσαλιών»…)
Όχι λοιπόν. Οι ενδοκαπιταλιστικοί, διακρατικοί πόλεμοι δεν ξεκινούν όποτε βολεύει την «αθωότητα» των τάδε αφεντικών και την καταγγελία της «παραφροσύνης» των αντιπάλων τους. Ούτε οι καθεστωτικές περιγραφές των «αιτίων» είναι κάτι άλλο από προπετάσματα καπνού.
Τέλος στο σύντομο ιστορικό διάλειμα. Ένα δυστυχώς επίκαιρο παράδειγμα, ανατολικά του Δνείπερου. Αυτό στη συνέχεια ήταν πόλεμος;
Η ειρηνική διαδήλωση στις 9 Μάη του 2014 στη Μαριούπολη της ουκρανίας έγινε ενάντια στο φασιστοπραξικόπημα που είχε προηγηθεί στο Κίεβο – και τα πρώτα μέτρα εναντίον των ρωσόφωνων…. «Όχι, δεν ήταν πόλεμος – ήταν βίαιη καταστολή» θα πουν κάποιοι… Ακόμα κι αν αυτή η φονική καταστολή (και άλλες παρόμοιες καταστάσεις ανατολικότερα) ήταν η αιτία της ένοπλης εξέγερσης στο Donbass… Ας πούμε λοιπόν: καταστολή…
Ενάμισυ χρόνο μετά έγινε αυτό. Μήπως αυτό ήταν πόλεμος;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.