Τετάρτη 19 Ιούλη. Αν οι κουρδικές ypg στη βόρεια συρία ευελπιστούν στη μελλοντική δημιουργία δικού τους κράτους μπορεί να διεκδικούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: το κράτος που πολύ πριν δημιουργηθεί έγινε «προτεκτοράτο» των ηπα.
Ο χάρτης επάνω (τουρκικής προέλευσης) δείχνει τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στη βόρεια συρία. Δεν είναι όλες ίδιους μεγέθους, φυσικά, ούτε ίδιων λειτουργιών. Αλλά είναι εκεί. Και οι αμερικάνοι έχουν μια ιδιοτροπία: δεν πάνε κάπου για να φύγουν. Το πολύ πολύ να συγκεντρώσουν κάποια στιγμή αυτές τις διάσπαρτες βάσεις σε λιγότερες και πιο «δυνατές».
Κάποιοι (όχι κατά λάθος, απ’ ότι καταλαβαίνουμε) προσπάθησαν να πείσουν ότι αυτή η (αμερικανοκρατουμενη) κουρδική ζώνη μέσα στο συριακό έδαφος είναι … πρόπλασμα κομμουνιστικής κοινωνίας (!!!) Ειδικά οι φωτογραφίες με τις αντάρτισσες των ypg έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον: υποτίθεται ότι δείχνουν μια «κοινωνία ισότητας των φύλων» – από μιλιταριστική άποψη…. Να αρχίσει και ο αμερικανικός στρατός (όπως και πολλοί ακόμα πρωτοκοσμικοί) να δείχνουν την ισότητα των φύλων που έχουν πετύχει στα στρατόπεδά τους, μπας και «ψηθούμε» ότι ο πρωτοκοσμικός καπιταλισμός έχει αρχίσει να γίνεται … κομμουνιστικός; Άστο να πάει…
Άλλοι, πάλι, επιμένουν να κάνουν σύγκριση με το γεγονός ότι στο κουρδικό θύλακα της Afrin δεν υπάρχουν αμερικάνοι αλλά ρώσοι πεζοναύτες. Αυτό το σχετίζουν με την (υποτιθέμενη…) αποτυχία της Άγκυρας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ypg. Είναι αλήθεια ότι στην Afrin υπάρχουν ρώσοι, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι μια διαφιλονικούμενη ζώνη αυτού του θύλακα την βομβαρδίζει σταθερά εδώ και αρκετές ημέρες το τουρκικό πυροβολικό· ενώ όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται και χερσαία επίθεση «απελευθέρωσης» απ’ τους άραβες proxies της Άγκυρας. Φαίνεται ότι η ρωσική παρουσία στην Afrin έχει άλλο ρόλο απ’ την αμερικανική στην Rojava…
Πέρα απ’ αυτά, το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός, παρέα με τους ντόπιους συμμάχους του και με ρωσική κάλυψη κατέλαβε συριακά εδάφη εμποδίζοντας για πάντα οποιαδήποτε κουρδική εδαφική συνέχεια στα νότια σύνορά του, κανείς σοβαρός δεν θα το έλεγε “αποτυχία”…