Τετάρτη 21 Οκτώβρη. … Ο λαός του Ναγκόρνο-Καραμπάχ αγωνίζεται για τη γη στην οποία ζει εδώ και αιώνες, για το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση… Αν ο πρόεδρος της αρμενίας Armen Sarkissian σταματούσε εκεί στη χθεσινή τηλε-συμμετοχή του στη συμμαχική προσπάθεια της εσηεα να εκπαιδεύσει τα μέλη της, θα μπορούσε να διεκδικήσει την ελληνική συμπάθεια. Αλλά δεν σταμάτησε. Συνέχισε: … Αλλά ο αγώνας του είναι ταυτόχρονα και αγώνας για την ενεργειακή και τη γενικότερη ασφάλεια της Ευρώπης…
Bingo! H «ενεργειακή και γενικότερη ασφάλεια της ευρώπης» σαν ενδιαφέρον τρίτων βρωμάει ψοφιοκουναβιστάν. Οπότε δεν τίθεται ζήτημα «αυτοδιάθεσης». Το ζήτημα είναι οι αμερικανικοί εκβιασμοί προς το Βερολίνο, την Μόσχα… δηλαδή ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος. Κι αφού το αναγνωρίζει ο κυρ Armen, δεν μπορεί να έχει παράπονο που εκτός (και μέσω) του αζέρικου στρατού πολεμάει στο Nagorno Karabakh και το υπόλοιπο ευρασιατικό project. Σίγουρα το μπλοκ της Αστάνα…
Το κακό με την Yerevan (που θα μπορούσε να είναι χρήσιμο μάθημα και για το ελλαδιστάν, αλλά δεν είναι…) βρίσκεται στο ότι πήρε πολύ ζεστά τον ρόλο της σαν «φύλακα της ενεργειακής και γενικότερης ασφάλειας της ευρώπης» – ρόλο που δεν της τον ανέθεσε καμμία ευρώπη αλλά η Ουάσιγκτον. Το θυμίζουμε: στις 12 και στις 14 του περασμένου Ιούλη, χωρίς καμμία αφορμή, ξύστηκε στην γκλίτσα του τσοπάνη κάνοντας επίθεση πυροβολικού στην περιοχή που είναι σε κόκκινο κύκλο στον πάνω χάρτη. Στην Tavuz. Φαίνεται καθαρά ότι η Tavuz δεν έχει καμμία σχέση ούτε με το Nagorno Karabakh ούτε με την αυτοδιάθεσή του. Έχει σχέση όμως με τα υπόλοιπα: από κει διέρχονται ο αγωγός πετρελαίου Baku – Triblisi (γεωργία) – Ceyhan (τουρκία)· η σιδηροδρομική γραμμή Baku – Triblisi – Kars (τουρκία), ο highway τουρκίας – γεωργίας – αζερμπαϊτζάν, και ο αγωγός TANAP. Δεν επιτέθηκε τυχαία στην Tavuz ο αρμενικός στρατός…
Όταν ένα κράτος (το αρμενικό) αναλαμβάνει προβοκατόρικη δράση εναντίον ενός άλλου (αζερμπαϊτζάν) τι περιμένει άραγε να του συμβεί; Ό,τι και να νόμιζε το αρμενικό καθεστώς, το γεγονός είναι ότι ο αζέρικος στρατός με την υποστηρίξη του τουρκικού καθεστώτος και την ευμενή ουδετερότητα της Μόσχας και της Τεχεράνης προχωράει στο Nagorno Karabakh. Και παρότι ο αρμενικός στρατός μέσα στο θύλακα ετοιμάζει «μεγάλη αντεπίθεση», τα (τουρκικής κατασκευής) drones είναι σε πλήρη δράση και κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά εναντίον του· χωρίς να έχει τρόπο να τα αντιμετωπίσει.
Την ενεργειακή και γενικότερη ασφάλεια της ευρώπης δεν θα την υπερασπιστεί το καθεστώς της Yerevan – δεν είναι γραφτό του. Γινόμενο πιόνι της Ουάσιγκτον θα χάσει κι άλλα. Υπάρχει κανάς άλλος που έχει πάρει τέτοιου είδους εργολαβία;
Ξέρετε κανέναν εδώ γύρω;