Τρίτη 20 Οκτώβρη. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει όμως, ακόμα κι αν η κεντρική βιτρίνα της θανατοπολιτικής (ο Π.Ο.Υ.) αναγκάστηκε προς στιγμήν να αναγνωρίσει έμμεσα αυτό που είναι. Καθόλου δεν έχουμε ξεμπερδέψει.
Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να μετατρέψουν τους υποχόνδριους των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών, εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιους, σε στρατιώτες / «ακτιβιστές» του τρόμου. Διαθέτουν τώρα έναν πειθαρχημένο στρατό κοινωνικά παρανοϊκών, που γεύτηκαν και ξαναγεύτηκαν την χαρά, την «δύναμη» και την «αναγνώριση» της ελεεινολογίας απέναντι στη λογική, στα επιχειρήματα, στις αληθινές επιστημονικές αποδείξεις. Έχουν αγέλες που μεθάνε ακολουθώντας, πιστεύοντας, υπακούωντας σε κάθε είδους αντιστροφή της πραγματικότητας. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που έφαγε και χώνεψε την ψευδοεπιστήμη του κάθε Ferguson, του κάθε Drosten, του κάθε Σύψα: τα διαγράμματα, τις καμπύλες, την χειραγωγημένη αλγοριθμοποίηση. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που θεωρεί δικαίωμά του (και υποχρέωση όλων των άλλων) την αλγοριθμική φυλάκιση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης… Έχουν νομιμοποιήσει την λογοκρισία, και θα οξύνουν τις σχετικές απαγορεύσεις. Κι έχουν στη διάθεσή τους, επιπλέον, μια “5η φάλαγγα”: τους κάθε είδους τερατολόγους που επιφανειακά μεν εκδηλώνονται σαν αντίπαλοι των απαγορεύσεων, ουσιαστικά όμως βραχυκυκλώνουν με ασυναρτησίες την τεκμηριωμένη εργατική αντικαπιταλιστική και αντικρατική κριτική.
Επανερχόμαστε στα “κροταλίσματα”: μην ξεχνάτε ότι αυτοί έχουν την εξουσία! Και έχοντας την εξουσία θα εξαντλήσουν (σε βάρος μας, σε βάρος κάθε αξίας της ζωής) οποιοδήποτε μέσο έχουν στη διάθεσή τους· ή/και θα φτιάξουν στο μέλλον. Αυτός ο πόλεμος που ξεκίνησε ανοικτά πια έχει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες: όλους και όλες που είναι οι “παράπλευρες απώλειες”, υποφέροντας ηθικά, συναισθηματικά, αισθητικά, λογικά απ’ τους καθεστωτικούς εκβιασμούς και την υποστηρίξη που τους παρέχουν οι συμβιβασμένοι.
Βρισκόμαστε στην αρχή, και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε βαθιά. Η συγκινησιακή πανούκλα που έχει υποκαταστήσει εδώ και χρόνια τόσο τα συναισθήματα όσο και τη λογική είναι το ακριβώς αντίθετο των προϋποθέσεων της συνείδησης. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον πλούτο και την δημιουργικότητα της ζωής και στην βιοπολιτική / θανατοπολιτική του καπιταλισμού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα είναι μακριά, δύσκολη και σκληρή· σε εδάφη κακοτράχαλα.
Καλώς ήρθατε στον πραγματικό 21ο αιώνα!