Τετάρτη 29 Ιούλη. Μπορεί να φρικάρετε (λίγο ή πολύ), μπορεί κάπου να ξεκουράζεσθε αυτές τις μέρες (λίγο ή πολύ), μπορεί να αδιαφορείτε. Το σίγουρο είναι πως ότι κι αν κάνετε είναι σε μια άπειρη μικροκλίμακα (θα τολμούσαμε να πούμε: σε μια μικροκλίμακα ομολογημένης ή ανομολόγητης απελπισίας!) – την ώρα που οι τεκτονικές πλάκες του παγκόσμιου καπιταλισμού κινούνται με επιτάχυνση… Δεν υπάρχει χώρος (ούτε χρόνος) να κινηθούν όλες ελεύθερα. Όπως συμβαίνει και με τον γήινο φλοιό έτσι και με το καπιταλιστικό “εποικοδόμημα” πάνω του, οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών σημαίνουν σύγκρουση μεταξύ τους, τριβή, ισχυρότερη τριβή – και τελικά σεισμούς…
Ζώντας στα γεωγραφικά όρια της «πολιτικής Δύσης» παρατηρούμε συνήθως (όταν και αν σηκώνει ο καθένας το κεφάλι απ’ την καθημερινότητά του / της) κάποια απ’ αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτό το μέρος του κόσμου. Τα λίγα τελευταία χρόνια, ουσιαστικά μετά την «ισοπέδωση» της χρηματιστηριακής αναταραχής, μεγαλόστομες πρωτοβουλίες κηρύσσονται· πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, πάντα για το καλό του πλανήτη. Η «πράσινη επανάσταση» (η «συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού») για παράδειγμα, με το κλίμα και την αλλαγή ενεργειακού παραδείγματος στο κέντρο του. ‘Η το πρόσφατο ευρωπαϊκό «σχέδιο ανάκαμψης», με τον covid-19 στο κέντρο του. Αξιοσημείωτη, όντως, η αλλαγή στην δομή της ε.ε.· και ανάποδη, σαν το περπάτημα του κάβουρα: εκεί που θα περίμενε κανείς ότι η όποια «ενοποίηση» θα έπρεπε να γίνει στην πολιτική / συνταγματική σφαίρα, στον τρόπο (και στα «σώματα») λήψης των αποφάσεων, η ενοποίηση προωθείται στον τρόπο δανεισμού των μελών του project…
Τον περασμένο Ιούνη το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» εμφανίστηκε με την ιδέα του Great Reset. Της «μεγάλης επαναφοράς». Ένας ακόμα τρόπος για εμπόριο ιδεολογίας (και διασπορά της σύγχυσης) στην έναρξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης…
«Στα κάτω», όμως, του δυτικού κόσμου, τα εκατομμύρια των απελπισμένων μικροκλιμάκων, έχοντας χάσει τις σταθερές του προσανατολισμού τους, «αυτοσχεδιάζουν» – συχνά με αυτοκαταστροφικό τρόπο. Είναι οι μάζες που (είναι αμφίβολο αν το συνειδητοποίησαν) επι-ζουν μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει όταν η μορφή-κράτος και τα πιο «αναπτυγμένα» και γι’ αυτό επιθετικά αφεντικά αποφασίζουν να «βάλουν τάξη στο χάος». Κωδικός: η γενικευμένη μόλυνση (και η γέννηση της αλγοριθμικής φυλακής / ρύθμισης).