Παρασκευή 17 Ιούλη. Ακόμα και σ’ αυτό το μητροπολιτικό χωριό που λέγεται ελλαδιστάν θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από μια ή δυο γενιές να δηλώνει ο οποιοσδήποτε «αριστερός», «αντιεξουσιαστής», «επαναστάτης», «εχθρός του καπιταλισμού», «εχθρός του κράτους», οτιδήποτε τέλος πάντων (ακόμα και ξώφαλτσα, σαν «νεανική τρέλα») και να αγνοεί τα στοιχειώδη, τα βασικά, τόσο για τον καπιταλισμό γενικά όσο και για την φαρμακοβιομηχανία ειδικά.
Κι όποιος είχε φροντίσει να μάθει αυτά τα στοιχειώδη (έστω) θα μπορούσε να αρχίσει να ξηλώνει γρήγορα και εύκολα το «πουλόβερ» (πιο σωστά: την πανοπλία…) της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας σχετικά με τον covid-19. Όσο καχεκτική κι αν είναι η ατομική και η συλλογική μνήμη, τόσο η γρίπη των πτηνών όσο και η γρίπη των χοίρων δεν ήταν τρομοεκστρατείες της εποχής … του κατακλυσμού του Νώε! Ούτε ο ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών και η συνεργασία τους με τα κράτη στην παραγωγή «υγιεινομικών πανικών» (με προφανείς στόχους…) είχαν μείνει άγνωστα και απόρρητα γεγονότα… Εν τέλει θα ήταν αρκετό να κοιτάξει ο οποιοδήποτε όχι τον τρόμο που πουλούσαν κατά μέτωπο οι δημαγωγοί και τα κράτη, αλλά λίγο διαγώνια, για να δει ακριβώς πίσω απ’ την τρομοπαραγωγή τους εκπροσώπους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…
Για να γίνουν όλοι αυτοί οι «εξτρεμιστές», «επαναστάτες», «αγωνιστές» του ενός ή του άλλου είδους, εν έτει 2020, νεροκουβαλητές της καπιταλιστικής και της κρατικής αναδιάρθρωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται!) μεσολάβησαν πολλά τα τελευταία 20 – 30 χρόνια. Ίσως χρειάζονταν παραπάνω από 417 σελίδες για να περιγραφτούν με λεπτομέρειες οι ιδεολογικές, ηθικές, αισθητικές – και άρα πολιτικές – υποδουλώσεις και καταβαραθρώσεις που καλλιεργήθηκαν απ’ τα πάνω και απ’ τα κάτω τα τελευταία χρόνια. Τελικά μια τέτοια έρευνα θα καιγόταν σε κάποια πυρά! Αφού, ελλείψει σοβαρού αντίλογου (που να μην μοιάζει, δηλαδή, με τις ειδήσεις των 8.00 και τα διαγγέλματα της «ιεράς συνόδου»…), μόνο η φωτιά απαλλάσσει τις κυρίαρχες αλήθειες και κάθε είδους λακέ τους απ’ τους «αιρετικούς»!
Είτε γίνεται κατανοητό, πάντως, είτε όχι, το γεγονός ότι η «υγεία» έχει γίνει στρατηγικής σημασίας πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου / κράτους είναι εδώ. Και παράγει τα εξουσιαστικά πλέγματα και τις πειθαρχήσεις που χρειάζονται για την ομαλή εξέλιξη τόσο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όσο και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Η επίγνωση της εγκληματικής ιστορίας / ανάπτυξης των big pharma και το γεγονός ότι σχετικά συχνά βρίσκονται υπόλογες για τα κερδοφόρα έργα τους, υποδεικνύει ίσως την αχίλλειο πτέρνα όλου αυτού του συστήματος, που θέριεψε τις 4 τελευταίες δεκαετίες, την εποχή του νεοφιλελευθερισμού, αξιοποιώντας την ιδεολογία του Εαυτού – Κεφάλαιο, και του υγιεινισμού. Ποιά είναι αυτή η αχίλλειος πτέρνα; Ο (βασιλιάς) καταναλωτής και το δίκιο του! Αυτή είναι η φιγούρα που σέρνει τις big pharma στα δικαστήρια κάθε φορά (και δεν είναι λίγες!) θεωρώντας πως έχει εξαπατηθεί ή και έχει βλαφθεί!! Αν είναι δυνατόν!! – που θα έλεγε ο κάθε ceo…
Είναι κρίσιμο στοιχείο της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης ο περιορισμός του δίκιου αυτής της εξατομικευμένης φιγούρας· και ο συνολικότερος έλεγχός της. Όχι μόνο για λογαριασμό των big pharma· οπωσδήποτε όμως και γι’ αυτές. Το πέρασμα απ’ τον νεοφιλελευθερισμό στο νεοκρατισμό και η προσπάθεια αντιγραφής απ’ τα δυτικά αφεντικά ορισμένων βασικών στοιχείων του κινεζικού καπιταλισμού, περνούν μέσα απ’ αυτόν τον ασφυκτικό περιορισμό / έλεγχο του κοινωνικού. Πρακτικά (και αυτό ήταν το πρώτο μείζον πολιτικό γεγονός των γενικευμένων, των καθολικών απαγορεύσεων) η κατάργηση του πυρήνα όλων των δυτικών συνταγμάτων (με το επιχείρημα της «έκτακτης ανάγκης»…) σε συνδυασμό με την επικήρυξη των άμεσων, «φυσικών» κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών, παθολογικών, νοσηρών, υποδεικνύει την κατεύθυνση. Τον προσανατολισμό.
Παράπλευρο όφελος για το σύστημα είναι κι αυτό: την καταστολή, το προβοκάρισμα, την αλλοίωση, την περιθωριοποίηση εκείνων που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες, δεν χρειάζεται πια να την κάνουν μόνο (ή κυρίως) οι κεντρικές μορφές της εξουσίας (μήντια, κεντρικές εξουσίες, αστυνομία, στρατοί των trolls). Μπορούν (και πρέπει!) να την κάνουν και οι λακέδες της κοινωνικής βάσης, στην καθημερινότητά τους. Εθελοντικά – υποθέτουμε… Η κοινωνική μικρο-μοριακότητα των υγιεινιστικών φόβων επιτρέπει στον καθένα ατομικά να γίνει αυτό που απ’ την αρχή των απαγορεύσεων στα μέρη μας διάφοροι περηφανεύονταν για τους εαυτούς τους: στρατιώτες. Είναι η ξεφτίλα του ατομισμού και μαζί η “μοίρα” του στην φάση της Αλλαγής Παραδείγματος: ο εξυπνακίστικος λογαριασμός σε κάποιο αντι-κοινωνικό μήντιο…
Έτσι φτιάχνονται οι στρατιώτες. Έτσι ξεκινούν πάντα οι επιστρατεύσεις. Με χαζοχαρούμενο άγχος…