Παρασκευή 16 Ιούνη. Η «ελληνική διάσωση» βρίσκεται ήδη στον 8ο χρόνο της, οι αιτίες γι’ αυτό το long play είναι γνωστές (και δεν έχουν να κάνουν με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, τα δικά τους κατορθώματα είναι έτσι κι αλλιώς γνωστά απ’ τα ‘80s· σ’ αυτά δεν περιλαμβάνεται το «κώμα»…) και η διαχείριση του «ελληνικού προβλήματος» με τις βαλίτσες με τα λεφτά μπροστά και τον πολιτικό σχεδιασμό σε τοπική και ευρωπαϊκή κλίμακα στο πορτ παγκάζ είναι αποδεδειγμένα «μη βιώσιμη»· για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας.
Το ελληνικό προσοδικό μοντέλο δεν έχει ηττηθεί απ’ την διαχείριση της κρίσης· το αντίθετο. Ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων του πέρασε στη «μαύρη οικονομία», στο οργανωμένο έγκλημα, που είναι ο «φυσικός χώρος» της διανομής προσόδων, χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις. Το υπόλοιπο έχει παραμείνει στην λευκή καπιταλιστική οικονομία, και οριοθετεί τους post crisis «εξασφαλισμένους».
Αυτό είναι καπιταλισμός, «ετερόδοξος» σε σχέση με την προτεσταντική ορθοδοξία ίσως, αλλά 100% καπιταλισμός. Θα του εξασφαλιστούν όμως για καιρό δικαίωματα ψήφου στο κέντρο του project europe;
Έχουμε αυτή την περιέργεια…