Σάββατο 28 Μάρτη. Επί τουλάχιστον 1,5 μήνα, όταν ο κορονοϊός εμφανιζόταν σαν «κινεζικό πρόβλημα», υπήρχε αρκετός χρόνος για να μελετηθεί με κριτικό τρόπο το τι συνέβαινε εκεί. Και για να γίνει η κατ’ αρχήν λογική / αναλυτική προετοιμασία του τι θα συνέβαινε αν «αυτά που συνέβαιναν εκεί» μεταφέρονταν «εδώ». Αυτό δεν έγινε στην έκταση και από όλους όσους που θα έπρεπε· μια ακόμα «αβλεψία», μια ακόμα «παράλειψη» απ’ αυτές που θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται εγκληματικές – από πολιτική άποψη.
Όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά επειδή είναι πραγματικό μέρος της ιστορίας (μικρό και περιθωριακό, αλλά υπαρκτό) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία συζητούσε απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη το πως και γιατί το «κινέζικο καπιταλιστικό μοντέλο» οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας, σε κάποιες βασικές του πλευρές, θα μεταφερθεί και στη «δύση». Τα συμπεράσματα δεν έχουν ολοκληρωθεί ώστε να δημοσιοποιηθούν. Ωστόσο ήταν κοινός τόπος μεταξύ μας ότι δύο είναι τα προνομιακά πεδία μέσω των οποίων θα μπορούσε να εξασφαλιστεί (ή και να εκβιαστεί…) η συναίνεση των δυτικών υπηκόων στο (νεοκρατικό) τεχνολογικό πανοπτικό των κοινωνικών σχέσεων (βασικό στοιχείο του «κινέζικου μοντέλου»): η δημόσια τάξη ή/και η δημόσια υγεία…
Ίσως έχετε διαβάσει μικρότερες ή μεγαλύτερες νύξεις κατά καιρούς στην ασταμάτητη μηχανή. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο, για παράδειγμα, (25 Φλεβάρη 2020, κάντο όπως η κίνα) γράφαμε μεταξύ άλλων:
… Θα ήταν δυνατόν η μορφή – κράτος να οργανώσει την κίνηση, την διασπορά και την αξιοποίηση των «ατομικών κεφαλαίων» πολύ καλύτερα, γρηγορότερα, αποδοτικότερα και δυναμικότερα απ’ την θρυλική «ελεύθερη αγορά»;
…Για την δική μας εργατική, κριτική ανάλυση, ο κινεζικός καπιταλισμός δεν είναι ένα γεωπολιτικό «ατύχημα» που θα το τακτοποιήσουν μερικές ατομικές βόμβες ριγμένες στα σωστά σημεία… Είναι ένα δυναμικό Παράδειγμα καπιταλιστικής συσσώρευσης για το παρόν και το μέλλον. Που ξεκίνησε από μια βάση 1,3 δισεκατομυρίων ανθρώπων, δουλεύτηκε ακριβώς σε μια τέτοια γίγα-βάση «ανθρώπινων κεφαλαίων»· και απέδειξε ότι η «αγορά» είναι περιορισμένης χρήσης· ότι έχει πολύ φθορά, χασούρα και «τριβή»… Κι ότι η μορφή – κράτος, ορατή και σαφής, μπορεί να γίνει ο πετυχημένος «τιμονιέρης» στην καπιταλιστική «ανάπτυξη» του 21ου αιώνα· πολύ πιο πετυχημένος απ’ την «αόρατη χείρα»….
Ποιά είναι η απόδειξη της θέσης μας; Ότι όλο και περισσότερα δυτικά κράτη, ομολογημένα ή όχι, «θα ήθελαν να γίνουν με κάποιον τρόπο κίνα». (Και θα το επιχειρήσουν, με επιθετικούς και βίαιους τρόπους…)
Η «έφοδος του μεγάλου φόβου υγείας» στις δυτικές κοινωνίες δεν μας έπιασε αναλυτικά / θεωρητικά απροετοίμαστους. Ακόμα και μέσα από σκόρπια κείμενα στο cyborg υποδεικνύαμε επί χρόνια τις «ανάγκες» (σε σχέση με τις κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές) του σε εξέλιξη και ολοκλήρωση ΒιοΠληροφορικού Παραδείγματος του καπιταλισμού στον 21ο αιώνα. Το ότι το πεδίο της δημόσιας υγείας «έδεσε» με το πεδίο της δημόσιας τάξης αντί να μας φοβίσει επιβεβαίωσε τις προσεγγίσεις μας, ακόμα και τις πιο πρόσφατες.
Σημαίνουν αυτά πως υποστηρίζουμε ότι ο «κορονοϊός» είναι κατασκευασμένος; Καθόλου! Το έχουμε ξεκαθαρίσει! Εκείνο που είναι κατασκευασμένο είναι ο φόβος του Μεγάλου Θανάτου – αναφερθήκαμε πριν στο imperial college. Ο οποίος, μάλιστα, δεν κατασκευάζεται για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια! Και ο φόβος αυτός κατασκευάζεται μέσα απ’ την λαθροχειρία των αριθμών! Είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που γίνεται αυτό μέσα σε 2 δεκαετίες!!! Τώρα όμως υπάρχει μια ποιοτική πολιτική διαφορά – κάτι που θα παρουσιάσουμε αναλυτικά (όχι από εδώ) προσεχώς.