Κυριακή 4 Ιούνη.
Ο αέρας βαραίνει
κι η κίνηση γίνεται αναπηρική.
Περπατάω με ένα ρολόι πάνω
από το κεφάλι μου.
Κάθε λεπτό μια ασήμαντη μετατόπιση.
Οι εικόνες της πόλης έχουν μια στατικότητα
ξεθεωμένου αντιπάλου,
που καταλαβαίνεις ότι προσποιείται
λίγο πριν την εκπόρθηση.
Εκτός αν πρόκειται για το μυαλό…
Σήμερα πάλι εκεί
και τα τσιγάρα να τελειώνουν πριν το δρόμο…
Χωρίς σύμμαχο.
Μόνο εχθροί.
Εγώ ξένη.
Ξένη από εμένα.