Τετάρτη 11 Δεκέμβρη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron συνεχίζει την «διεθνή του καριέρα» – αν και χωρίς αποτελέσματα. Κάλεσε προχτές στο Παρίσι τους υπόλοιπους «συνεταίρους» του «κουαρτέτου της Νορμανδίας», δηλαδή την Merkel, την ανεγκέφαλη αλεπού Putin και τον καινούργιο πρόεδρο του Κιέβου Zelenski. Με θέμα την «κατάσταση των συμφωνιών του Minsk».
Απ’ τους τέσσερεις οι δύο (η Merkel και ο Putin), ο καθένας απ’ την δική του πλευρά, είχαν το λιγότερο ενδιαφέρον για το meeting. Ο βασιλιάς Macron θα ήθελε να εμφανιστεί σαν ο σημαιοφόρος της βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ του project europe και της Μόσχας· κι αυτή η βελτίωση περνάει υποχρεωτικά από την άρση των (ευρωπαϊκών) «κυρώσεων» για την ρωσική εμπλοκή στο Donbass. Θα ήθελε, λοιπόν, κάτι – μάλλον απ’ την πλευρά του Κιέβου παρά εκείνη της Μόσχας – που να μπορεί να «πουληθεί» σαν εξομάλυνση της κατάστασης στην ουκρανία.
Ο Zelenski απ’ την μεριά του βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση. Ο καπιταλισμός στην ουκρανία (ή, σε κάθε περίπτωση, αυτό που μοιάζει με καπιταλισμό εκεί) βρίσκεται μόνιμα σε μια φασιστο-ελεγχόμενη παρακμή. Η ολοκλήρωση του nordstream2 σημαίνει ότι το ρωσικό γκάζι δεν θα χρειάζεται πια τους ουκρανικούς σωλήνες για να φτάσει στην ευρώπη. Κι αυτό οδηγεί με βεβαιότητα και σε χάσιμο των «ενοικίων» διέλευσης (απ’ την gazprom) και σε χάσιμο της γεωγραφικής / γεωπολιτικής σημασίας του ουκρανικού εδάφους για τους ενεργειακούς εκβιασμούς της Ουάσιγκτον κατά του project europe. Σα να μην του έφταναν αυτά ο Zelenski έχει μπλεχτεί (έμμεσα αλλά έχει μπλεχτεί) στις διαδικασίες καθαίρεσης του ψόφιου κουναβιού. Οπωσδήποτε δεν μοιάζει με διαφήμιση αυτό το μπλέξιμο.
Το Βερολίνο, απ’ την στιγμή που ο nordstream 2 τελειώνει, έχει να αντιμετωπίσει κατευθείαν την Ουάσιγκτον, χωρίς την «μεσολάβηση» του Κιέβου. Συνέβαλε σημαντικά στο να ανοίξουν οι πόρτες της κόλασης (δηλαδή των φασιστών και της Ουάσιγκτον) εκεί, όταν απαιτούσε απ’ τον τότε ουκρανό πρόεδρο Yanukovych «τα κέρατά του» – για να υπογραφτεί η συμφωνία σύνδεσης με την ε.ε… Τώρα πια δεν έχει κανένα ζόρι με το τι συμβαίνει στην ουκρανία. Μπορεί να κοιτάει αλλού…
Η ανεγκέφαλη αλεπού έχει, επίσης, σοβαρότερα θέματα απ’ το να νομιμοποιήσει το ουκρανικό φασισταριό. Προτιμάει μεν τον Zelenski για πρόεδρο, αλλά είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού: για να «διασωθεί» η ουκρανία (με την καπιταλιστική έννοια) παραμένοντας φιλική προς την Μόσχα, είτε θα πρέπει να διαλυθεί εντελώς, είτε να γίνει ένας αιματηρός εμφύλιος στον οποίο να ηττηθούν οι φασίστες (και οι αμερικάνοι πράκτορες…) – χωρίς άμεση ρωσική συμμετοχή. Συνεπώς το Donbass (και σίγουρα η Κριμέα!) του είναι υπεραρκετά. Θα ήθελε, απλά, «ειρήνη» εκεί – να μην τον ζαλίζουν…
Μ’ αυτά τα δεδομένα, η μικρή σοδειά του ραντεβού στο Παρίσι ήταν στα μέτρα των ελάχιστων αναγκών του Putin: μια (ακόμα) γενική εκεχειρία στην περίμετρο του Donbass, και ανταλλαγή αιχμαλώτων – τελεία!… Είναι αμφίβολο αν ο Zelenski μπορεί να ελέγξει το πρώτο, αφού στο «μέτωπο» βρίσκονται διάφορα φασισταριά, ιδιωτικοί στρατοί και λοιπά. Το δεύτερο μπορεί να το κάνει…
Με το ρωσικό αέριο μέσω ουκρανίας τι θα γίνει; Ο Zelenski πρέπει να κάνει καινούργια συμφωνία με την gazprom ως το τέλος της χρονιάς: για το τι θα αγοράζει και πόσο θα το πληρώνει. Η «καλόκαρδη» gazprom ίσως δεν αφήσει τους ουκρανούς να πεθάνουν απ’ το κρύο φέτος· αλλά θα στρίψει το καρύδι του Zelenski όσο περισσότερο μπορεί.
Όμως αυτά είναι οικονομικά ζητήματα – και δεν κουβεντιάστηκαν στο Παρίσι…