Τετάρτη 13 Νοέμβρη. Ο γνωστός κανόνας ότι οι παλιοί «αριστεροί» (ή αριστερούληδες) γίνονται ικανότατοι δεξιοί επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά με τον πρύτανη της ασοεε. Ωστόσο ο κυρ Μανώλης ο Γιακουμάκης θα πρέπει να το θυμάται: δεν είναι ιδιοκτήτης κανενός πανεπιστημίου, για να το κλειδώνει και να το ξεκλειδώνει κατά τα γούστα του. Όχι «λόγω ναρκωτικών» όπως πέρυσι, αλλά «προληπτικά»… Εν όψει αγίου Πολυτεχνείου… Πώς το είχε πει ο Μπους ο Β; Προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας! Ε, αυτό, σε συσκευασία Πατησίων…
Αυτό που έκανε ο κυρ Μανώλης έχει όνομα κακόηχο. Λέγεται lock out. Κυριολεκτικά «σας κλειδώνω έξω». Ουσιαστικά (και σε απλά ελληνικά) ονομάζεται «αντ-απεργία». Είναι παλιά μέθοδος των αφεντικών (που «ασκούν τα δικαίωματα της ιδιοκτησίας τους»…) για να αντιμετωπίζουν απεργίες και καταλήψεις εκ μέρους των εργατών τους. Αλλά η ασοεε δεν είναι το μαγαζί του κυρ Μανώλη. Κανένα πανεπιστήμιο δεν είναι «μαγαζί» οποιουδήποτε. Το πετάω τους φοιτητές («μου») έξω είναι μια απόφαση που θίγει βασικές λειτουργίες και σχέσεις στα «ιδρύματα» – σύμφωνα με τα mainstream ήθη και έθιμα…
To lock out ουσιαστικά δεν είναι «βάζω λουκέτο» για τους πάντες: όλες οι λειτουργίες που δεν απαιτούν την παρουσία εκείνων – που – κλειδώνονται – έξω γίνονται κανονικά. Τα στελέχη, τα επιστημονικά και παραεπιστημονικά κυκλώματα, οι προφεσόροι και τα γραφεία τους (προκειμένου για πανεπιστήμιο) μπαινοβγαίνουν και κάνουν τις δουλειές τους όμορφα κι ωραία. Συνεπώς το lock out σ’ ένα πανεπιστήμιο μπορεί θαυμάσια, και χωρίς κανένα τόνο υπερβολής, να ονομαστεί απαλλοτρίωση του πανεπιστημίου εκ μέρους όσων το θεωρούν μαγαζί τους· και έχουν το έξωθεν Ο.Κ. να το θεωρούν τέτοιο. Παρακαλούμε προσέξτε το: σε αντίθεση με ένα οποιοδήποτε κοινό μαγαζί, του οποίου ο ιδιοκτήτης δεν χρειάζεται την έξωθεν έγκριση για να το κλείσει, στα πανεπιστήμια καμμία διοίκησή τους δεν πρόκειται να πετάξει έξω τους φοιτητές αν δεν έχει εξασφαλίσει το Ο.Κ. της αστυνομίας ότι θα τους διαλύσει αν μαζευτούν γύρω γύρω!
Συνεπώς, το ότι οι απαλλοτριωτές δεν κρατάνε παλούκια αλλά φοράνε γραβάτες και, επιπλέον, ανεμίζουν κάποιου είδους «θεσμικό ο.κ.» έχει, βέβαια, την σημασία του· αλλά περί αντιδραστικής απαλλοτρίωσης και βίαιης έξωσης πρόκειται. Αυτό δεν αλλάζει.
Το πως αντιμετωπίζεται ένα «εργοδοτικό» ή «διοικητικό» lock out είναι γνωστό και ιστορικά κατοχυρωμένο. Είτε πρόκειται για εργοστάσιο, είτε πρόκειται για κτίρια γραφείων – είτε για πανεπιστήμιο. Σπάσιμο της αντιδραστικής, «ιδιοκτησιακής» απαλλοτρίωσης, και ανακατάληψη. Φυσικά τέτοιες απαντήσεις δεν αρέσουν καθόλου στα όποια (κάθε φορά) αφεντικά: αμφισβητούν την εξουσία τους και την απεριόριστη δυνατότητά τους να την ασκούν. Οπότε ρίχνουν τις μάσκες (αν συμβαίνει να φοράνε τέτοιες…) και αναθέτουν την «διαχείριση της υπόθεσης» στους καθ’ ύλην αρμόδιους…
Σωστά έπραξαν, λοιπόν, οι νεαρές και οι νεαροί των «αγωνιστικών κινήσεων» (αυτά τα πανό είδαμε…) Έπραξαν σωστά όχι βέβαια με βάση τα κριτήρια των «απαλλοτριωτών», αλλά με βάση την κινηματική ιστορία (και εις τα ευρώπας γίνονται αυτά – το λέμε για τους «ευρωπαϊστές»!..) Και με βάση την θέση τους στην εκπαιδευτική μηχανική. Αν είχαν περισσότερη εμπειρία ή/και λιγότερο φόβο θα πετύχαιναν, επίσης, να μην πατήσουν τις αρβύλες τους οι μπάτσοι μέσα στο ίδρυμα – για το συμβολισμό του πράγματος… Διότι (όλα κι όλα!): ο υπουργός τάξης είναι αυτός που είναι, αλλά όχι ηλίθιος. Καθόλου δεν θα ήθελε ανοιγμένα κεφάλια φοιτητών και φοιτητριών, όσους δημαγωγικούς μηχανισμούς κι αν διαθέτει…. (Σίγουρα δεν θα ήθελε ανοιγμένα κεφάλια που να εικονίζονται σε κάποια media… )
Προχτές στην Πατησίων αυτά τα συνεργαζόμενα «πανεπιστημιακά, εξω- και αντι-πανεπιστημιακά στοιχεία» (πρύτανης, υπουργός τάξης και λοιπά όργανα) έκαναν το λάθος που έδειχναν ότι προσπαθούν να αποφύγουν. Το έκαναν από υπερβάλλοντα ζήλο; Από λάθος υπολογισμό; Όπως και νάχει το έκαναν: έδειξαν ότι φοβούνται.
Όχι ειδικά τους συγκεκριμένους φοιτητές και τις φοιτήτριες της ασοεε. Φοβούνται ότι «η ρητορική της δημόσιας τάξης» δεν (θα) είναι πειστική απέναντι στο φασισταριό που τους παρακολουθεί αν ασχολείται μόνο με περιθωριακούς μύωπες – εύκολους στόχους.. Γι’ αυτό και το «plan B» τους (το βασικό ίσως) είναι να τρομοκρατήσουν πολύ ευρύτερα κοινωνικά υποκείμενα… Πάνω από 100 πάνοπλοι μπάτσοι όλων των ειδών για 200 νεαρούς διαδηλωτές; Άθλια δημαγωγία εκ των υστέρων; Σιγά ρε Χρυσοσεριφίδη!!! Σιγά! Τόσα κιλά πιστολάδες για την μόστρα;
Φοβούνται· κι αυτό τους κάνει περισσότερο επικίνδυνους… Όπως τους κάνει ακατάσχετα φλύαρους σ’ αυτή τη φάση: πρέπει να επιβάλλουν δημαγωγικά τους εαυτούς τους, για να μπορούν να επιβάλλονται ευκολότερα και πιο σιωπηλά στο μέλλον.
(φωτογραφία: Πετάμε στην άκρη τους συνηθισμένους “καλοθελητές / μεσολαβητές” και απαντάμε στην απλή ερώτηση: Ή με τους μεν ή με τους δε…. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει!)