Κυριακή 10 Νοέμβρη. Θα πρέπει να πάρει κανείς υπόψη του κι αυτό το γεγονός: η παρακμή (ή, έστω, τα πολύ σοβαρά ζόρια) του αμερικανικού ιμπεριαλισμού συμβαίνουν ταυτόχρονα με μιαν άγουρη πολιτικά όξυνση του ανταγωνισμού στο εσωτερικό των ηπα. Μπορεί να μην έχει εκδηλωθεί ακόμα η «στιβαρή» ενότητα ανάμεσα σε εργατικά κινήματα σαν το fight for 15 και τις φοιτητικές κινήσεις υπέρ του μποϋκοτάζ στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς· μπορεί το black life matters να είναι σε ύφεση και η οργανωμένη δημαγωγία να δρα ακόμα αποπροσανατολιστικά. Αλλά υπάρχει πράγματι μια πόλωση, με την όλο και μεγαλύτερη σκλήρυνση των αμερικάνων συντηρητικών και, απ’ την άλλη μεριά, την κατά περίπτωση (μεταμοντέρνα…) ριζοσπαστικοποίηση διάφορων κοινωνικών ομάδων, κυρίως των «μη λευκών και μη προτεσταντών».
Αν ο αμερικανικός καπιταλισμός χάσει την ισχύ του (και αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να πέσει ούτε μισή σφαίρα σ’ έναν all out πόλεμο· για παράδειγμα με τον περιορισμό της διεθνούς κυκλοφορίας / χρήσης του δολαρίου…) αυτό θα έχει συνέπειες (αν δεν έχει ήδη…) στην όξυνση της εσωτερικής κρίσης.
Το «στιβαρό κράτος» έχει διπλή αποστολή…
(φωτογραφίες: Portland rules o.k.!)