Πέμπτη 10 Οκτώβρη. Όποιος (ειδικά στα αρρωστημένα μέρη μας) νομίζει πως η καούρα των ευρωπαϊκών πρωτευουσών είναι το τι κάνει η Άγκυρα (και το μπλοκ της Αστάνα) στη βόρεια συρία ή/και στο «οικόπεδο 7», ζουν στον κόσμο τους.
Παρότι το Παρίσι έχει βλέψεις για την συρία (και κάμποσους «συμβούλους» στις ypgκρατούμενες περιοχές) όλες οι πρωτεύουσες «χορεύουν» αυτόν τον καιρό στον ρυθμό του brexit. Η ημερομηνία του ευρωπαϊκού συμβουλίου που θα επιβεβαιώσει πως δεν υπάρχει άλλη συμφωνία για τον βρετανικό λέοντα εκτός από εκείνη που υπέγραψε η δόλια κυρά May (και απορρίφθηκε τρεις φορές απ’ το house of commons) πλησιάζει: 17 και 18 Οκτώβρη. Μετά απ’ αυτές τις μέρες όλα είναι θεωρητικά πιθανά – εκτός από ένα ομαλό ξεσφήνωμα.
Τόσο κοντά πια, και με τον Bor-Duk να έχει συμμαζέψει εντυπωσιακά το κόμμα του (τους συντηρητικούς) δεν είναι φρόνιμο να κάνουμε τίποτα περισσότερο απ’ το να υπενθυμίσουμε ότι για την ασταμάτητη μηχανή ισχύουν αυτά που έχει εκτιμήσει ήδη. Όμως σε κάθε περίπτωση τα ευρωπαϊκά κράτη είναι υποχρεωμένα, ακόμα κι αν αποδειχθεί αχρείαστο, να ετοιμάζονται για ένα «άγριο ξεσφήνωμα» στις 1 Νοέμβρη.
Πέρα απ’ την οικονομική διάσταση του διαζυγίου (ή μιας ακόμα παράτασης…) τα ευρωπαϊκά κράτη θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που θα προκύψουν (στην περίπτωση του «άγριου ξεσφηνώματος») είτε στους πολίτες τους που βρίσκονται στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, είτε στους βρετανούς πολίτες που βρίσκονται στην ε.ε. Δεν είναι σα να χρεωκοπεί μια thomas cook· είναι πιο σύνθετα τα ζητήματα.
Φυσικά τα πολιτικά δράματα θα εκτυλιχθούν στο Λονδίνο. Η συρία; Ας φροντίσει ο Erdogan (…θα έλεγαν πολλοί εις τα ευρώπας αν ήταν κομψό να μιλήσουν έτσι…)
(φωτογραφία: Κάπως έτσι θα είναι ο Bor-Duk σε μερικά χρόνια. Αυτός τώρα είναι ο Stanley Johnson, ο πατέρας του. Η κουπ φαίνεται πως είναι κληρονομικό χάρισμα…)