Κυριακή 21 Ιούλη. Το ψοφιοκουναβιστάν προσπαθεί να φτιάξει μια «συμμαχία των προθύμων» για να περιπολεί στα ανοικτά του ιράν – υπό τις αμερικανικές διαταγές μεν, με μοιρασμένα τα έξοδα δε. Αλλά δεν τους βρίσκει αυτούς τους πρόθυμους ως τώρα. Το μέγιστο είναι κάποια κράτη διατεθειμένα να προστατεύουν τα πλοία με δική τους σημαία και μόνο· τίποτα περισσότερο.
Είναι αποτέλεσμα των ιρανικών τσαμπουκάδων αυτή η απροθυμία; Προφανώς. Εδώ και κανά δυο χρόνια η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φτιάξει ένα «αραβικό νατο», και προκοπή δεν βλέπει. Τώρα προσπαθεί για ένα (έστω) «επικεντρωμένο θαλάσσιο νατο»· και πάλι τζίφος. Τέτοιου είδους συμμαχίες είναι για να κρύβεται ο ένας πίσω απ’ τον άλλο και όλοι μαζί πίσω απ’ τους αμερικάνους· αν αυτοί οι τελευταίοι ζητάνε περισσότερα από λεφτά οι κρυψώνες στενεύουν. Ακόμα και το Τελ Αβίβ έχει τους λόγους του να προτιμάει να κάνουν την «δουλειά» (της «τιμωρίας» της Τεχεράνης) βασικά οι αμερικάνοι.
Προς το παρόν μερικές εκατοντάδες αμερικάνοι πεζοναύτες (από 500 ως 1000) θα μετακομίσουν στην σαουδαραβική έρημο, στην αεροπορική βάση «πρίγκηπας Sultan», 150 χιλιόμετρα βόρεια του Ριάντ. Το αρχηγείο θα στείλει και μερικά f 22 – να βρίσκονται, καλού κακού. Αυτά γίνονται, υποτίθεται, για την προστασία της σαουδαραβικής πετροχούντας απ’ την ιρανική κακία. Ισχύει όμως και το ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση…
Το Ριάντ πληρώνει – την προστασία… Τσάμπα δεν γίνεται η δουλειά. Ο Γου(α)δοΝικόλας, ο νέος υπ.εξ. του ελλαδιστάν, που ζήτησε κι αυτός προστασία απ’ την Ουάσιγκτον, έχει φροντίσει να εγγραφούν τα σχετικά κονδύλια (της προστασίας) στον προϋπολογισμό; Ή θα πληρώσει κι αυτός, όπως ο ψεκασμένος, σε είδος;