Τετάρτη 3 Απρίλη. Τυχαίο δεν είναι. Πρόκειται για σχέδιο, μελετημένο. Όταν ο ισραηλινός στρατός δεν πυροβολεί τους παλαιστίνιους διαδηλωτές στο κεφάλι (175) ή στην καρδιά (401), τους πυροβολεί στα πόδια. Απ’ τους 6.106 διαδηλωτές που τραυματίστηκαν τους πρώτους 9 μήνες της “Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής” πέρυσι (μέχρι το τέλος του 2018), πάνω απ’ το 80% (4.903) πυροβολήθηκαν στα πόδια από ελεύθερους σκοπευτές, με τους περισσότερους να βρίσκονται τουλάχιστον 150 μέτρα μακριά απ’ τον “φράχτη”. Απ’ αυτούς τους 4.903, οι 122 ακρωτηριάστηκαν, αφού πυροβολήθηκαν με σφαίρες dum dum, που διαλύουν κόκκαλα, νεύρα, αγγεία, σάρκες…
Είναι ένα φασιστικό σχέδιο· ή, πιο σωστά, ένα τμήμα του γενικού φασιστικού σχεδιασμού του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος. Αυτοί οι τραυματισμοί, που δεν κάνουν εντύπωση σε σχέση με τις δολοφονίες (αν και εφόσον προσέχει κανείς τι γίνεται στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου) χρειάζονται χειρουργεία· ξεπερνώντας κατά πολύ τις δυνατότητες του νοσοκομείου της Γάζας. Οι ανθρωποφύλακες του ισραηλινού κράτους δεν αφήνουν τους τραυματίες να πάνε στα αιγυπτιακά νοσοκομεία· συνεπώς μένουν για βδομάδες χωρίς πλήρη ιατρική φροντίδα: ένας μαζικός ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των φίλων και των οικογενειών τους.
Επιπλέον, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τον ισραηλινό κανιβαλισμό, το που πυροβολούν κάθε φορά οι ελεύθεροι σκοπευτές, ορίζεται από τις διαταγές. Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο της Γάζας, τονίζουν «την μια μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στα πόδια· μια άλλη μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στον κορμό· άλλη φορά κτυπάνε μόνο στο κεφάλι…»
Η τακτική προέρχεται κατευθείαν απ’ την «ευρωπαϊκή εμπειρία» του Α παγκόσμιου, όπου το σακάτεμα των στρατιωτών του αντιπάλου θεωρήθηκε, ίσως για πρώτη φορά στον καπιταλιστικό κόσμο, σαν εξίσου σημαντικό με την δολοφονία τους: επειδή οι σακατεμένοι επιζώντες προκαλούσαν θλίψη και τρόμο στα μετόπισθεν. Το ισραηλινό φασισταριό αξιοποιεί αυτά τα «μαθήματα» όχι σε πόλεμο αλλά σε μια υποδειγματική (και «δοκιμασμένη στην πράξη») επιχείρηση μαζικής καταστολής, επιδιώκοντας να τσακίσει το ηθικό και την θέληση του συνόλου των εξεγερμένων Παλαιστίνιων: κάθε τραυματισμένος / η και κάθε σακατεμένος να «λειτουργεί» σαν ζωντανός αγγελιοφόρος φόβου.
Εκτός απ’ τους τσατσορούφιανους (που «μια δουλειά κάνουν») είναι εντυπωσιακό το πόσοι έχουν γίνει τόσο παχύδερμοι ώστε να πουλάνε «αντιφασισμό» κάνοντας πλάτες (ή σηκώνοντας τους ώμους…) στην πιο σκληρή, κρατική / παρακρατική και παρατεταμένη εκδήλωση φασισμού σ’ αυτούς τους καιρούς και σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου.
(φωτογραφίες: Οι δύο κάτω είναι απ’ την διαδήλωση αλλελεγγύης στην παλαστινιακή εξέγερση που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Λονδίνο, στον ένα χρόνο απ’ την εκκίνηση της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» στη Γάζα).