Τετάρτη 20 Μάρτη. Η (επιφανειακά τουλάχιστον) cool στάση της κοινωνικής βάσης και η μάλλον παραπλανητική ειδησειογραφία υποτιμούν το ζήτημα στους τωρινούς καιρούς. Είναι μια αόρατη απώθηση. Το προτεσταντικό (ακροδεξιό) κόμμα στη βόρεια ιρλανδία δεν δέχτηκε την συμφωνία του 1998. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα σήμερα, αυτό το κόμμα (DUP), με τους 10 βουλευτές του, είναι το κόμμα – κλειδί για την κυβέρνηση των συντηρητικών της δόλιας κυρά May. Χωρίς αυτούς η κυβέρνησή της πέφτει, καθόλου ηρωϊκά… Και δείχνει διάθεση το DUP να πάρει την ρεβάνς απ’ την «συμφωνία της μεγάλης Παρασκευής»: απορρίπτει την συμφωνία της κυρά May με την ε.ε. ακριβώς επειδή δεν ξαναφτιάχνει σύνορα μεταξύ ιρλανδίας και βόρειας ιρλανδίας. Πάντα οι προτεστάντες απόγονοι των άγγλων αποίκων ήταν πολωτικοί στη βόρεια ιρλανδία· και τώρα θεωρούν ότι έχουν βρει την ευκαιρία να σύρουν το κάρο του brexit τραβώντας ξανά το Μπέλφαστ μακριά απ’ το Δουβλίνο…
Όμως και το ιρλανδικό κράτος είναι στην ε.ε.! Καμμία κυβέρνηση στο Δουβλίνο δεν πρόκειται να κάνει ούτε μισό βήμα απ’ την τωρινή κατάσταση στις σχέσεις ιρλανδίας – βόρειας ιρλανδίας. Εννοείται πως οι καθολικοί ιρλανδοί είτε στο βορρά είτε στο νότο δεν έχουν καμία όρεξη για νέο αντάρτικο. Μια χαρά ζουν τα τελευταία 20 χρόνια. Αλλά όσο το brexit είναι «η μόνη απόφαση στην πόλη» είναι πρακτικά αδύνατο να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι.
Ούτε η δόλια κυρά May (φανατική bremainer, μην το ξεχνάμε) θα ήθελε να βάλει φωτιά στα τόπια! Όμως μόλις 9 ημέρες πριν το (με τα τωρινά δεδομένα) «σφύριγμα της λήξης» για την «έξοδο», χωρίς «γη της επαγγελίας» να ανοίγεται κάπου στον ορίζοντα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρακαλέσει (κυριολεκτικά…) για μια μικρή παράταση – με άγνωστο περιεχόμενο και σκοπό.
Όλα είναι δύσκολα πια. Με ή χωρίς την παράταση. Τσάι και προσευχή προτείνει η αγγλικανική εκκλησία…. Ίσως και τσίγκινα σωβρακάκια…
Τόσους αιώνες μετά την «κατάκτηση της ιρλανδίας», 80 και κάτι χρόνια μετά την δημιουργία ιρλανδικού κράτους στο διαμελισμένο νησί και 20 χρόνια μετά την επίτευξη μιας συμβιβαστικής ειρηνικής διευθέτησης για το «βορειο-ιρλανδικό πρόβλημα», πλησιάζοντας στην κορύφωση των ενδοκαπιταλιστικών αναμετρήσεων για μια ακόμα φορά, στον 21ο αιώνα πια, το γεγονός ότι ο αγγλικός ιμπεριαλισμός κράτησε για λογαριασμό του αυτό το κομμάτι γης που λέγεται «βόρεια ιρλανδία» γονατίζει («πολιτικά» σίγουρα…) τις ελπίδες των αφεντικών του για ανασύσταση της global britain…
Δεν υπάρχει θεός, και διάφοροι νομίζουν ότι ξεπέρδεψαν, φροντίζοντας χωρίς ενοχές για την επι γης κόλαση. Υπάρχει, όμως, η Ιστορία – που δεν τέλειωσε!… (Κι αυτό θα έπρεπε να το έχουν καταλάβει τα διάφορα μαθητούδια της αγγλικής αυτοκρατορίας εδώ κι εκεί…) Δεν υπάρχει κανένας “νόμος της ιστορίας” που να απαγορεύει τα πισωγυρίσματα. Δεν υπάρχει κανένας νόμος της ιστορίας που να λέει πως όταν ξύνεις τις πληγές δεν θα ξαναματώσουν.
Δεν υπάρχει κανένας νόμος της ιστορίας που να αποφαίνεται “αυτοί νίκησαν για πάντα”…