Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Με ένα (πιο σωστά: μισό) πλουμιστό εξώφυλλο, κι ένα ρεπορτάζ για το οποίο θα ντρεπόταν ακόμα και μαθητής λυκείου (αν το έκανε σαν «εργασία») η καθεστωτική, φιλοκυβερνητική «εφημερίδα των συντακτών» έκανε χτες το καθήκον της: γραφείο τύπου του ελληνικού βαθέος κράτους είναι (όπως αυτό εκφράζεται, προς το παρόν, απ’ το ροζ σκέλος του γκουβέρνου), τα ανάλογα λέει.
Αρκεί, άραγε, να βάλεις ένα σκίτσο αγωγού και μια φωτογραφία σωλήνων για να έχεις έναν αγωγό φυσικού αερίου του βεληνεκούς του θρυλικού east med; Αρκεί να μεταφέρεις αποσπάσματα δηλώσεων του τενεκεδένιου, με την προσθήκη ότι «στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις και ειδικότερα την τουρκία», για να πληρώνεσαι για «δημοσιογράφος»; Το πόπολο ίσως απαντάει «ναι». Οι εργοδότες της εφημερίδας σίγουρα. Ωραία. Μια χαρά μας ακούγεται.
Την επόμενη φορά που οι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους και παρακράτους θα καταγγείλουν τα «fake news» βάλτε το έξυπνο γαργαλιστήρι σας στην μπρίζα. Και η δημαγωγία μια δουλειά είναι, αρκεί να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά. Χαμογελάστε λοιπόν, είναι απελευθερωτικό- και συνεχίστε την ημέρα σας.
Αλλά γιατί η καθεστωτική εφημερίδα θεώρησε καθήκον της να διαφημίσει έναν σωλήνα που η απλή έρευνα θα έδειχνε ότι δεν πρόκειται να φτιαχτεί; Από υποχρέωση. Στην παραγωγή προπετασμάτων καπνού. Ο east med είναι, μόνο, το προπαγανδιστικό άλλοθι που επενδύει και αθωώνει (προληπτικά) την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.
Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο πουλάει τα φύκια του αγωγού για μεταξωτές κορδέλες επειδή πρέπει να γαργαλίσει (ακόμα και χωρίς ρεύμα ή μπαταρίες) τα ταπεινά μικροαστικά ένστικα του «θα γίνουμε σεΐχηδες» για να κρυφτεί το αίμα, τωρινό (στην Παλαιστίνη) και μελλοντικό μιας στρατιωτικής συμμαχίας μέσα στην όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Άλλοτε το έλεγαν «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο». Τώρα θα το έλεγαν «φάτε μάτια γκάζι – και κοιλιά εκρήξεις». Ισχυρός περιφερειακός παράγοντας στον τομέα της ενέργειας η ελλάδα: αν καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, δώρο την επόμενη εβδομάδα, με την ίδια εφημερίδα, ένα μπιτονάκι πετρέλαιο…
Όσο περνάει ο καιρός, πως θα δικαιολογεί το ελληνικό κράτος τις τριγωνικές και τετραγωνικές εμπόλεμες συμμαχίες του στην «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»; Με αέριο. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η αλληγορία του ελληνικού ιμπεριαλισμού είναι αναγκασμένη να πουλάει τον τυμπανιαίο εαυτό της σαν κατόρθωμα.
Κι έτσι γίνεται τιτανοτεράστια – σαν φούσκα.