Page 4 - Πεζοδρόμιο #01

τρίγωνο) εγκαταλείφθηκαν. Και το αποτέλεσµα είναι ορατό: ο ιστορικός urban
κτιριακός πλούτος των Εξαρχείων απλά καταρρέει· ακόµα κι όταν γίνεται καταφύγιο
έσχατης ανάγκης για άστεγους.

Αν, τώρα, σε διάφορα τέτοια ή αλλοιώτικα εγκατελειµένα κτίρια στοιβάζονται κατά
δεκάδες οι φυγάδες πρόσφυγες / µετανάστες που έχουν αιχµαλωτιστεί στην ελλάδα
απ’ το ίδιο το ελληνικό κράτος, είναι οι τελευταίοι στους οποίους θα έπρεπε να
αποδοθούν ευθύνες. Ακόµα κι όταν, προκειµένου να δραπετεύσουν (να
συγκεντρώσουν, δηλαδή, τα λεφτά για τα παράνοµα “εισιτήρια”) αναγκάζονται στην
µικροπαραβατικότητα του πεζοδροµίου.

Η κτιριακή εγκατάλειψη έγινε καταφύγιο για την ανθρώπινη εγκατάλειψη...
Ωστόσο, απ’ το 1992, σαν µια οµάδα καταληψιών στέγης ιδιοκτησίας του δήµου
Αθηναίων (στην γειτονιά του αγίου Παύλου...) είχαµε προτείνει στους τότε
“σωτήρες” / πολεο-κτόνους δηµοτικούς συµβούλους (επί δηµαρχίας Τρίτση...) τις
βασικές γραµµές ενός διπλού σχεδίου, που απ’ την µια θα αποκαθιστούσε τα
εγκατελειµένα σπίτια και απ’ την άλλη θα υπηρετούσε τις στεγαστικές ανάγκες των
φοιτητών αλλά και των όποιων αστέγων, ντόπιων ή/και µεταναστών. Τους είχαµε
τονίσει ότι οι τότε καταληψίες στέγης αυτό ακριβώς έκαναν - και χωρίς να
παρακαλάνε για την χρηµατοδότηση κανενός... Η πρότασή µας έγινε δεκτή µετ’
επαίνων... Και στη συνέχεια πεταχτήκαµε έξω απ’ τα καταλειµένα κτίρια (που
επισκευάζαµε µε δικά µας έξοδα και κόπο) µε τις κλωτσιές - και τα σπίτια
κατεδαφίστηκαν αµέσως...
Γιατί; Επειδή ακόµα και οι χαµηλόβαθµοι “πολιτικοί εκπρόσωποι” του αστικού real
estate, δηµοτικοί σύµβουλοι για παράδειγµα, κατάλαβαν πόσο επικίνδυνες για την
εκµετάλλευση ήταν οι ιδέες και οι πράξεις µας... Και ε πειδή η εγκατ άλ ειψ η
είτε α φορά αν θ ρ ώπ ους ε ίτε αφορ ά κτίρια έχει τις δικές της
µεθόδους κερδοφορίας...

Τ Το ο τ τω ωρ ρι ιν νό ό “ “ά άβ βα ατ το ο” ”: : d do ow wn nt to ow wn n

πιο πάνω αναγκαστικά σύντοµη εξιστόρηση έχει αυτήν την διπλή σηµασία:
Ηαφενός να αποµυθοποιήσει την τωρινή κραυγή των πολεο-κτόνων “άβατο! -
άβατο!” για τα Εξάρχεια, και αφετέρου σαν εισαγωγή στην τωρινή έφοδο urban
κερδοφορίας στην περιοχή.

∆ύο πράγµατα είναι πασίγνωστα. Πρώτον, ότι τα Ε ξ άρχεια έ χουν
µε τ ατ ραπε ί τ α τ ε λευταία λ ίγα χρ όνια σε τ ουριστι κό
αξ ιοθ έατ ο. Και δ ε ύτερον ότι ε ίν αι µε µεγ άλη έντ αση στ ό χος
τ ης air bnb β ιοµ ηχ αν ίας ε κµετάλλευσης ακιν ήτων . Αυτά είναι τα
σηµαντικά και καθοριστικά που συµβαίνουν στην περιοχή - και όχι το παιχνίδι
“κλέφτες κι αστυνόµοι” µιας χούφτας νεαρών!

Για το πρώτο µιλήσαµε ήδη, µε αφορµή την “διασκεδασούπολη”. Μόνο που η
“τουριστούπολη” είναι µερικοί ακόµα όροφοι επιπλέον, πάνω στην αποξενωτική
χρήση / ζωή της περιοχής που είχε ήδη “κατακτηθεί” µέσω της διασκέδασης.

Και πάλι δεν κατηγορούµε τον τουρίστα σαν τέτοιον! Απ’ την άλλη µεριά κανείς