#31 - 10/2024

anthrobots: «η τρίτη κατάσταση»

Τα σμήνη ρομπότ έχουν, μέχρι σήμερα, κατασκευαστεί από τεχνητά υλικά. Κινητά βιολογικά κατασκευάσματα έχουν δημιουργηθεί από μυϊκά κύτταρα που αναπτύσσονται σε ικριώματα με ακριβή σχήμα. Ωστόσο, η εκμετάλλευση της αναδυόμενης αυτοοργάνωσης και της λειτουργικής πλαστικότητας σε μια αυτοκατευθυνόμενη ζωντανή μηχανή παρέμεινε μια σημαντική πρόκληση. Αναφέρουμε εδώ μια μέθοδο παραγωγής βιολογικών ρομπότ in vitro από κύτταρα βατράχου ( Xenopus laevis ). Αυτά τα xenobots παρουσιάζουν συντονισμένη κίνηση μέσω βλεφαρίδων που υπάρχουν στην επιφάνειά τους. Αυτές οι βλεφαρίδες προκύπτουν μέσω της φυσιολογικής διαμόρφωσης ιστών και δεν απαιτούν περίπλοκες μεθόδους κατασκευής ή γονιδιωματική επεξεργασία, καθιστώντας την παραγωγή επιδεκτική σε έργα υψηλής απόδοσης. Τα βιολογικά ρομπότ προκύπτουν από την κυτταρική αυτοοργάνωση και δεν απαιτούν σκαλωσιές ή μικροεκτύπωση. Τα αμφίβια κύτταρα είναι πολύ επιδεκτικά σε χειρουργική, γενετική, χημική και οπτική διέγερση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτοσυναρμολόγησης. Δείχνουμε ότι τα xenobots μπορούν να πλοηγηθούν σε υδατικά περιβάλλοντα με διάφορους τρόπους, να επουλωθούν μετά από ζημιές και να εμφανίσουν αναδυόμενες ομαδικές συμπεριφορές. Κατασκευάσαμε ένα υπολογιστικό μοντέλο για να προβλέψουμε χρήσιμες συλλογικές συμπεριφορές που μπορούν να προκληθούν από ένα σμήνος xenobots. Επιπλέον, παρέχουμε κατ’ αρχήν απόδειξη για την δυνατότητα εγγράψιμης μοριακής μνήμης χρησιμοποιώντας μια φωτομετατρέψιμη πρωτεΐνη που μπορεί να καταγράψει την έκθεση σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος φωτός. Μαζί, αυτά τα αποτελέσματα εισάγουν μια πλατφόρμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη πολλών πτυχών της αυτοσυναρμολόγησης, της συμπεριφοράς του σμήνους και της συνθετικής βιομηχανικής, καθώς και για την παροχή ευέλικτων μηχανών διαβίωσης με μαλακό σώμα για πολλές πρακτικές εφαρμογές στη βιοϊατρική και στο περιβάλλον.

Αυτή ήταν η χωρίς αμφιβολία πανηγυρική περιγραφή ενός paper που δημοσιεύτηκε το 2021 στην επιθεώρηση Science Robotics με τίτλο Μια κυτταρική πλατφόρμα για την ανάπτυξη συνθετικών ζωντανών μηχανών (A cellular platform for the development of synthetic living machines).

Ζωντανές μηχανές; Όταν μιλούν μεταξύ τους οι τεχνολόγοι του συστήματος (και τα papers δεν προορίζονται για ευρεία κατανάλωση!) μπορούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν χρειάζονται ψευδώνυμα του είδους «φάρμακο», «σωτηρία», κλπ. Ποια είναι όμως η καταγωγή αυτού του είδους των ζωντανών μηχανών που ονομάζονται «xenobots»; (Υπάρχουν κι άλλα είδη!) Και ποιες είναι οι διανοητικές (και πολιτικές) συνέπειες των ζωντανών μηχανών;
«Η ζωή και ο θάνατος παραδοσιακά θεωρούνται αντίθετες καταστάσεις» γράφουν κάποιοι ειδικοί στα μέσα Σεπτέμβρη του 2024 κάτω απ’ τον τίτλο «Biobots pushing boundaries of life, death and medicine» [1Προσβάσιμο στο https://asiatimes.com/2024/09/biobots-pushing-boundaries-of-life-death-and-medicine/]. Τα «όρια» (ή οι προσδιορισμοί;) της ζωής και του θανάτου; Η «μετά θάνατον ζωή»; Και η ιατρική σαν αψίδα; Συνεχίζουν: «Αλλά η ανάδυση νέων πολυκυτταρικών μορφών ζωής από κύτταρα νεκρών οργανισμών εισάγει στην ‘τρίτη κατάσταση’ που βρίσκεται ανάμεσα στα παραδοσιακά σύνορα της ζωής και του θανάτου».

Αν έχεις καταφέρει, τεχνολογικά, να βάλεις χέρι (δηλαδή να ελέγχεις) τα κύτταρα∙ αν έχεις καταφέρει, τεχνολογικά, να εκτρέπεις τα κύτταρα απ’ την φυσική τους κατάσταση∙ αν, με δυο λόγια, έχεις αιχμαλωτίσει αυτήν την «ζωϊκή μονάδα» που λέγεται κύτταρο και, άρα, την ζωτική δύναμη στις πηγές της, το τι σε νοιάζει ένας νεκρός οργανισμός; Τι σε νοιάζει αν τα υπόλοιπα κύτταρα (πέρα απ’ αυτά που έχεις αποσπάσει και διατηρείς τεχνητά εν ζωή) του όποιου οργανισμού ταϊζουν τα σκουλήκια; Η υπέρβαση της διάκρισης ανάμεσα σε ζωή και σε θάνατο δεν γίνεται με υπερβατικό τρόπο! Γίνεται με αλλαγή κλίμακας!

Δεν πεθαίνουν ταυτόχρονα όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού που εγκατέλειψε αυτόν τον μάταιο κόσμο – το ανακάλυψαν οι βιοτεχνολόγοι, και η ανακάλυψή τους ήταν ισοδύναμη με, πράγματι, την «μετά θάνατο ζωή». Για παράδειγμα τα λευκοκύτταρα του ανθρώπινου αίματος πεθαίνουν από 60 έως 86 ώρες μετά τον θάνατο του ανθρώπινου οργανισμού. Στα ποντίκια τα μυικά κύτταρα του σκελετού μπορούν να «αναβιώσουν» ακόμα και 14 ημέρες μετά θάνατο. Τα ινοβλαστικά κύτταρα [2Οι ινοβλάστες είναι ένα είδος κυττάρων που συνθέτουν το εξωκυττάριο πλέγμα και το κολλαγόνο, παράγουν των δομικό δίκτυο των ιστών και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επούλωση των πληγών.] των προβάτων και των κατσικιών μπορούν να «αναστηθούν» (και να καλλιεργηθούν / αξιοποιηθούν εργαστηριακά) σχεδόν ακόμα και ένα μήνα μετά τον θάνατο του ζώου!

[...]

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Cyborg.
[ σημεία διακίνησης ]

Ziggy Stardust

Σημειώσεις

1 - Προσβάσιμο στο https://asiatimes.com/2024/09/biobots-pushing-boundaries-of-life-death-and-medicine/
[ επιστροφή ]