Page 3 - Πεζοδρόμιο #05

αξονικές τοµογραφίες µόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής. Για όλη την Ελλάδα ... το ίδρυµα
πληρωσε για αξονικές τοµογραφίες 10 δισ. δρχ.
...
Το 50% έως και 60% των εξετάσεων αυτών είναι πλασµατικό... Προέρχεται απ’ την
“µαύρη” συνεργασία γιατρών και διαγνωστικών κέντρων. Αυτά τα διαγνωστικά κέντρα που
ανεξέλεγκτα έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά της Αθήνας, λειτουργούν µέσα σε ακατάλληλα
διαµερίσµατα πολυκατοικιών, µέσα σε άθλιες ιδιωτικές κλινικές, που δεν είναι λειτουργικές
ούτε για περίθαλψη τετραπόδων...
...
“Ξέρετε, οι εξετάσεις αυτές είναι πολλές” λέει ο κ. Σολωµός “και οι γιατροί, για να µην
κουράζονται να τις γράφουν, τις έχουν τυπώσει σε σφραγίδες. Έτσι, βάζουν µια σφραγίδα και
δίνουν το παραπεµπτικό” Για κάθε ασθενή καταβάλει το ΙΚΑ 174.500 δρχ.
...
Οι νέοι γιατροί δεν βρίσκουν δουλειά στην Ελλάδα, βρίσκουν όµως έτοιµη την βιοµηχανία
της παραοικονοµίας. Τυπώνουν µια και δυο και τρεις σφραγίδες, τις δίνουν στις κλινικές και
στα διαγνωστικά κέντρα, και παίρνουν τα ποσοστά τους για κάθε πλαστή ιατρική πράξη.
Ποσοστά έχουν όλοι οι γιατροί που δίνουν τα παραπεµπτικά.
Η πίτα µοιράζεται. Ποσοστό έχουν ακόµα και οι οδηγοί των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ και οι
τραυµατιοφορείς τους, γιατί έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν τους ασθενείς στα
νοσηλευτήρια που επιθυµούν...

Ο “ιατρικός κλάδος”, µε τους συλλόγους του και τους προέδρους του, θα θύµωµε αν αυτά και
πολλά παρόµοια, που είναι µάλλον κοινότοπα, αποτελούσαν την βάση για την οργανωµένη
αφαίρεση των αδειών άσκησης επαγγέλµατος απ’ τους δεκάδες χιλιάδες γιατρούς
που έχουν ορκιστεί τον όρκο του Ιπποκράτη - µόνο για να τον κουρελιάζουν.

την εισήγηση της ίδιας εκείνης εκδήλωσης του ∆εκέµβρη του 2011 θα µπορούσε κάποιος να
Σδιαβάσει αποσπάσµατα έρευνας των πανεπιστηµιακών γιατρών J. Ahmed και bt. Shaikh, πάντα
για την τεχνητά προκαλούµενη ζήτηση:

... Μια άλλη µορφή προκαλούµενης ζήτησης (εκ µέρους των γιατρών) έχει την µορφή της
σκόπιµης επιµήκυνσης της θεραπείας. Πολλοί γιατροί χρησιµοποιούν αυτή τη
µέθοδο σήµερα επωφελούµενοι του γεγονότος ότι οι ασθενείς έχουν γίνει πιο απαιτητικοί
για την υγεία τους, πράγµα που σηµαίνει ότι δεν κάνουν πολλές ερωτήσεις εάν ο γιατρός
επιβάλει µια µακρόχρονη µέθοδο θεραπείας. Τους φαίνεται πως αυτό είναι απόδειξη
ενδιαφέροντος εκ µέρους του γιατρού.
Πολλοί γιατροί λοιπόν κάνουν επίτηδες αρκετό καιρό για να θεραπεύσουν µια απλή
ασθένεια, που θα µπορούσε να θεραπευτεί πολύ γρηγορότερα. Μερικοί λένε στους ασθενείς
ψεύτικες δικαιολογίες για τέτοιες µακροχρόνιες θεραπείες. Επιπλεον, η άνθηση των
ιδιωτικών νοσοκοµείων που δεν ακολουθούν τα επίσηµα πρωτόκολλα και τις κατευθυντήριες
οδηγίες, έχουν δώσει στους ιδιώτες γιατρούς τους άλλη µια δυνατότητα. Ενώ, δηλαδή,
πολλά περιστατικά θα µπορούσαν να αντιµετωπιστούν µε επιτυχία κατ’ οίκον, κρατούν τους
ασθενείς για πολύ καιρό σ’ αυτά τα νοσοκοµεία. Αυτή η µορφή προκαλούµενης ζήτησης, όχι
µόνο εξοντώνει τους πιο αδύναµους οικονοµικά ασθενείς, αλλά εκθέτει χωρίς λόγο και
ανάγκη πολλούς απ’ αυτούς στις συνήθως βαριές ενδονοσοκοµειακές λοιµώξεις.

Σε µια άλλη προσέγγιση, σε ότι αφορά την επιτυχία της προκαλούµενης ζήτησης απ’ τους
γιατρούς σε βάρος των ασθενών, όπως δείχνουν διάφορες µελέτες, κεντρικό σηµείο είναι οι
αλλαγές στην ηθική συµπεριφορά των γιατρών. Η σχέση γιατρού - ασθενή είναι άνιση όχι
µόνο εξαιτίας της άνισης κατανοµής της γνώσης που είναι απαραίτητη, αλλά και εξαιτίας της
ανισότητας στην ισχύ των απόψεων και των αποφάσεων που αφορούν την υγεία του
καθενός. Η δυνατότητα των γιατρών να επιβάλλουν σαν απαραίτητες τις υπηρεσίες τους, στο
είδος και στην διάρκεια που αυτοί θέλουν, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί είναι ουσιαστικά
που αποφασίζουν - και όχι οι ασθενείς οι ίδιοι. Υπάρχει λοιπόν ένα είδος µονοπωλίου (ή
ολιγοπωλίου) αποφάσεων (“αγοράς”) που βρίσκεται στα χέρια των πωλητών και όχι των
3 3 αγοραστών, κάτι εντελώς ασυνήθιστο στο εµπόριο γενικά. Αυτό δίνει στη βιοµηχανία της
υγείας την βάση για την τεράστια δυναµική της.