έγκλημα και διαθεσιμότητα

Κατ’ αρχήν δεν πέσαμε απ’ τα σύννεφα απ’ την επιχείρηση καλλωπιστικής κάθαρσης του βόθρου. Μια σειρά αναλύσεων που έχουμε παρουσιάσει από εδώ επέτρεπαν με σοβαρά ερείσματα την πιθανολόγηση του ότι όπως κάποτε το αφεντικό “σχόλασε” το λα.ο.σ. μόνο και μόνο για να ανοίξει χώρος για τα βοθρολύματα (και τις “δουλειές” που ανέλαβαν) έτσι αργά ή γρήγορα το αφεντικό θα τα σπρώξει στην άκρη, ανοίγοντας χώρο για το επόμενο κόλπο του. [1]
Προσέξαμε 4 διαφορετικά μεταξύ τους περιστατικά, στο τέλος της περασμένης άνοιξης / αρχές καλοκαιριού, που συνέκλειναν (με βάση το τρόπο που καταλαβαίνουμε τον κόσμο) σε κάτι σαν “προετοιμασία κουρέματος”... Τα θεωρήσαμε σαν “προσεισμικές δονήσεις”. Δεν θα τα μνημονεύσουμε, [2] δεν έχει παρά μόνο ιστορική σημασία (ένα σχόλιο σχετικό που είχαμε έτοιμο τότε δεν το δημοσιεύσαμε, στη λογική “ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, ας μην παρακάνουμε τους έξυπνους”). Ένα ακόμα περιστατικό, σε κάπως “αργή κίνηση”, υπέπεσε στην αντίληψή μας τον περασμένο Ιούλιο - σ’ αυτό θα αναφερθούμε πιο κάτω, αφού έχει την σημασία του. Εκείνο που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ήταν ότι θα έφταναν τα βοθρολύματα σε ένα φόνο σαν αυτόν του Παύλου Φύσσα για να αποφασίσει το αφεντικό να τραβήξει την μπρίζα.
Κι έτσι διάφοροι (μετα)φασίστες, κρατικοί ή μη, φόρεσαν την πανοπλία του “αντιναζισμού” και όρμησαν... Έτσι το πιο μαζικής κυκλοφορίας promotion μήντιο του βόθρου έγινε εχθρός του... Έτσι κάποιος (που έχει υπάρξει κομβικός στο κόλπο του βόθρου, το όνομά του στο τέλος αυτής εδώ της αναφοράς) δήλωσε περήφανα:

... Δεν είναι πολιτικό κόμμα... Είναι ένα συνονθύλευμα από κακοποιούς μέχρι προβληματικούς... Με πολλή άνεση θα [τους] χαρακτήριζα εγκληματική οργάνωση...

Τι αχαριστία οι “καθαρά χέρια” κρίκοι της αλυσίδας του αφεντικού!

η δουλειά

Υπάρχει (δημιουργήθηκε) ένα κτυπητό πρόβλημα απ’ τις περασμένες εκλογές και μετά: τα βοθρολύματα προωθήθηκαν απ’ το αφεντικό στη θέση “κοινοβουλευτικοποίησης” τμημάτων του οργανωμένου εγκλήματος, για να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές· όχι, όμως, για να γίνουν σε 2 ή σε 3 χρόνια αξιωματική αντιπολίτευση! Το κοινωνικό κατακάθι του ελληνικού πληθυσμού, όλοι και όλες με τις ρατσιστικές, μιλιταριστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές, μισαλλόδοξες, κομπλεξικές ιδέες και προσωπικότητες, είναι όμως μεγάλο. Και  σύμφωνα με τις - συζητησίμες, γράφουμε αλλού - δημοσκοπήσεις αυτό το μεγάλο κατακάθι άρχισε να συγκλίνει όλο και περισσότερο στο βόθρο, σαν αυτοεκλπηρούμενη μαγεία / ψύχωση.
Αυτό είχε παρενέργειες ξένες και ανεπιθύμητες για την εργολαβία. Μερικές απ’ αυτές, καθόλου δευτερεύουσες (και καθόλου μοναδικές) άρχισαν να κάνουν ηχώ εκτός συνόρων. Στα ευρώπας και στας αμερικάς. Μια κοινωνία που εκπροσωπείται σε αυξανόμενα ποσοστά από υποκοσμιακούς “ακροδεξιούς”, από ένα τμήμα του οργανωμένου εγκλήματος, είναι μια χρεωκοπημένη (καπιταλιστικά) κοινωνία, τουλάχιστον με τα επίσημα κριτήρια του (καπιταλιστικού) βορρά. Οι πολιτικές βιτρίνες του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου άρχισαν να είναι όλο και πιο εντατικά υπόλογες. Ώσπου ένας αρχισοσιαλδημοκράτης το πέταξε: εάν δεν καθαρίσετε τις κομματικές σας πολυκατοικίες απ’ αυτήν την μπόχα, δεν είστε για ευρωπροεδρία (το πρώτο εξάμηνο του 2014).

Το ζήτημα αυτό είχε ήδη μια πολύ συγκεκριμένη έκφραση. Τον Μάη του 2014 είναι να γίνουν εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο. Δεδομένου του παθολογικού αντιευρωπαϊσμού της πλειοψηφίας των ελλήνων ψηφοφόρων και της “χαλαρότητας” της ευρωψήφου, οι μετρούμενες τάσεις έδειχναν ότι εάν δεν “συμμαζευόταν” έγκαιρα ο βόθρος, τον ερχόμενο Μάη οι πανέλληνες θα έκαναν σημαντική εξαγωγή των περιττωμάτων τους στις Βρυξέλες, με την μορφή “εθνικιστών ευρωβουλευτών”. Τατού με σβάστικες, μαχαιροβγάλτες, νταβατζήδες, λαθρέμποροι και άλλες τέτοιες ομορφιές, θα εμφανίζονταν πανηγυρικά στον κεντρικότερο θεσμό της ευρωπαϊκής αντιπροσώπευσης - μέσω του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος. Δεν είναι παρθεναγωγείο το ευρωκοινοβούλιο· αλλά υπάρχουν και όρια. Υπάρχουν όρια γιατί η χρηματοδότηση για την εθνική βουλευτική συντήρηση (και) των εν λόγω “ελλήνων εθνικιστών” γίνεται ακόμα με δανεικά. Και η χρηματοδότησή τους (και τα υπόλοιπα προνόμια) ως “ευρωβουλευτές”, προέρχονται από τον ευρωκοινοτικό προϋπολογισμό. Ε, δεν έχει κανένας γερμανός, γάλλος, άγγλος, ισπανός, σκανδιναβός, όρεξη να ακουμπάει 12 και 15 και 20 χιλιαρικάκια τον μήνα κατα κεφαλήν σε λούμπεν του ελληνικού υπόκοσμου, απλά και μόνο επειδή το εθνικό ταπεραμέντο των ελλήνων είναι γκαγκστερικό.
Ένα ακόμα “ζητηματάκι” ήταν αυτό των δημοτικών εκλογών, που πρόκειται να γίνουν τον ίδιο Μάη, το 2014 - κι ενώ η Αθήνα θα είναι η εξάμηνη “πρωτεύουσα της ευρώπης”. Με την ισχύουσα νομοθεσία, ο νεοναζί υποψήφιος θα είχε πολλές πιθανότητες να είναι στο δεύτερο γύρο. Και μόνο η ιδέα ενός “πιθανού δημάρχου Αθήνας” του είδους Κασιδιάρης (τον οποίο οι έλληνες θα αγκάλιαζαν, αλλοίμονο!), και ενός δημοτικού συμβουλίου τίγκα στους μπράβους, θα ήταν το καλύτερο διεθνές διαφημιστικό spot υπέρ του ελληνικού τουρισμού· ή όχι;
Συνεπώς, ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανένα άλλο (εσωτερικό) πρόβλημα απ’ την ελκυστικότητα του βόθρου, υπήρχε ένα σημαντικό και διεθνές. Κατόπιν αυτού, ανάμεσα σε δύο ενδεχόμενα θα είχε να διαλέξει το αφεντικό (αυτό ήταν η γνώμη που δεν δημοσιεύσαμε πριν το καλοκαίρι): είτε να φροντίσει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, είτε να κάνει το κορόιδο, το ανήμπορο μπροστά στο μεγαλείο της τηλεκατευθυνόμενης δημοκρατίας, να κάνει δηλαδή συνειδητή εξαγωγή του εθνικού τύφου στην ευρώπη· προκειμένου να τα σπάσει με τις Βρυξέλες μ’ ένα ταρατατζούμ.

Όμως, στην πραγματικότητα, η διόγκωση της ελκυστικότητας των βοθρολυματων δημιουργούσε κι ένα σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα. Το οργανωμένο (και κρατικοποιημένο) έγκλημα κυβερνάει ήδη στο ελλαδιστάν· και δεν χρειάζεται καθόλου να - το - κάνει - θέμα κάθε τρεις και λίγο. Μπορεί το κοουτσάρισμα της συμμορίας να έγινε με έξοδα και την φροντίδα του αφεντικού, μπορεί το consept της κοινοβουλευτικοποίησης να περιελάμβανε οργανικά τη νομιμοποίηση του συμπλέγματος “δημόσια τάξη επιπέδου Γ” / κοινωνικός λουμπενισμός, όμως: από ένα όριο, από ένα μέγεθος και μετά, εμφανίζεται ένα είδος υπερεπέκτασης, ένα είδος κρίσης που οφείλεται στην υπερπροσφορά. [3]
Χάρη στην αμείλικτη διανοητική και συναισθηματική αθλιότητα του ελληνικού μικροαστισμού, ο κοινοβουλευτικοποιημένος βόθρος, εξαιτίας ακριβώς της φανερής και επίσημης άρθρωσής του με το κράτος, άρχισε να βρίσκεται όλο και πιο έντονα μπροστά σε ένα κύμα “προσφοράς χεριών”. Μεγάλη “προσφορά χεριών”, με προοπτική τα πιο χαμηλά του οργανωμένου εγκλήματος· δυσανάλογα μεγαλύτερη απ’ τις πραγματικές δυνατότητας της “οργάνωσης”. Οι πανέλληνες κατάλαβαν ενστικτώδικα αλλά πολύ σωστά τι έπαιζε: μια μαφία υπό την αδιαμφισβήτητη προστασία των θεσμών, άρα μια ολοφάνερα κρατική μαφία, είναι ένα καλό καταφύγιο για μικροαστικά υποκείμενα, μια αποδεκτή λύση στην ανάγκη. 
Χρειάζεται μια παρένθεση εδώ. Το φαινόμενο αυτό της υπερπροσφοράς “εγκληματικής εργασίας” στην ελλάδα, τα τρία τελευταία χρόνια, το έχουμε διαγνώσει πολύ πλατύτερα απ’ την ακτίνα δράσης της άκρας δεξιάς του κράτους και του κεφάλαιου. Έχουμε παρατηρήσει και ορισμένες απ’ τις παρενέργειές του: τριβές στη βάση του οργανωμένου εγκλήματος μεταξύ ανταγωνιζόμενων ατόμων ή μικροσυμμοριών (για τη νομή των εγκληματικών προσόδων)· πτώση στα εγκληματικά “μεροκάματα”· πτώση στην “ποιότητα” διάφορων παρεχόμενων “εγκληματικών υπηρεσιών” (παράδειγμα το “shisha”...[4]). Μέσα σ’ αυτήν την υπερπροσφορά εγκληματικής εργασίας εμφανίζεται κι αυτό: διάφοροι, προκειμένου να βελτιώσουν τις ευκαιρίες “να βρουν δουλειά”, πρωτομπαίνουν στη συγκεκριμένη αγορά “φορτωμένοι” με “πάγια κεφάλαια”, “εργαλεία της δουλειάς” - δηλαδή όπλα. Αυτό βολεύει βέβαια το εμπόριο όπλων, αλλά κάνει πιο επικίνδυνες αυτές τις “τριβές” που μνημονεύσαμε πιο πάνω.

Το σχέδιο “stay in front” α λα ελληνικά, ανέδειξε λοιπόν για άλλη μια φορά τον κρατικό προσοδισμό και την ακαταμάχητη ελκυστικότητά του - τώρα στην καθαρά εγκληματική εκδοχή του. Με αυξανόμενη την προσφορά χεριών, ο βόθρος, τα στελέχη του, το αφεντικό του, βρέθηκαν μπροστά σε άλμα των αιτημάτων “αποκατάστασης”. Σε πρώτη φάση το πράγμα δούλεψε, αφού - με την πολλαπλή θεσμική κάλυψη - τα βοθρολύματα άνοιξαν “επιπλέον δουλειές”: προστασία σπιτιών, προστασία μαγαζιών που βρίσκονταν εκτός της ως τότε αγοράς, προστασία λαϊκών αγορών, κυκλοφορία πλαστών, νταραβέρια· ακόμα και “προστασία μεταναστών”!! - Ναι, βέβαια, από παντού μπορεί να τα παίρνει κανείς!
Σε δεύτερη φάση αυτό δεν ήταν αρκετό. Υπήρχε και το ζήτημα της “μοιρασιάς” των κερδών με τις “πλάτες / συνεταίρους” - you know who. Αναγκαστικά όμως η εν λόγω συμμορία θα έπρεπε να αρχίσει πόλεμο με τα υπόλοιπα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος· καθότι η οικονομία αυτή δεν έχει “ανεκμετάλλευτα εδάφη”, που δεν ανήκουν σε κανέναν, ικανά να θρέψουν πολλά στόματα. Όμως κάτι τέτοιο ήταν far away απ’ τον σκοπό της ύπαρξής της.
Χρειαζόταν κάποια προσοχή (και ευτυχώς κάποιοι την έχουν!) για να αξιολογηθεί η αυξανόμενη ένταση / πίεση στο εσωτερικό του συγκεκριμένου βόθρου, οι καυγάδες, τα δημόσια ξεφωνήματα και οι πρώτες διασπάσεις... Πάντα, άμεσα ή έμμεσα, για τον ίδιο λόγο: για τα λεφτά... Απ’ τα δημοσιοποιημένα περιστατικά θα μπορούσε κανείς να μαντέψει και τα υπόλοιπα. Το σχέδιο “stay in front” πλησίαζε ολοταχώς στο σημείο έκρηξης της ίδιας του της κοινωνικής διεισδυτικότητας και επιτυχίας! Είτε θα έπρεπε να πολεμήσoυν τα βοθρολύματα κυριολεκτικά (και με βαρύ οπλισμό) εναντίον σαφώς πιο πεπειραμένων κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος, για να κατακτήσουν “καινούργια μερίδια της αγοράς”· αλλά τότε θα μετατρέπονταν σε αδύνατο-να-κρυφτεί πρόβλημα δημόσιας τάξης. Είτε θα έπρεπε να υποστούν, με κάποιον τρόπο, ένα downsizing...

η γειτονιά (1)

Σας φαίνονται ευφάνταστα όλα αυτά; Ας δοκιμάσουμε λοιπόν, δίκην υποστηρικτικού επιχειρήματος, την αντοχή ενός γεγονότος που πέρασε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα: την ενέδρα και το πέσιμο σε μέλη του παμε και της κνε στο Πέραμα.
Ας αρχίσουμε απ’ το βασικό: το παμε δεν είναι ούτε “λαθρομετανάστες” ούτε “άπλυτοι”! Ο Περισσός έχει ιστορία και οργάνωση, είναι θεσμός, είναι στηλοβάτης, κι ακόμα περισσότερο αυτά τα χρόνια της διαχείρισης της κρίσης, όπου έχει δείξει πρακτικά απεριόριστη υπομονή και κατανόηση για τα δομικά προβλήματα του ντόπιου καπιταλισμού· πληρώνοντάς το και εκλογικά. Λοιπόν, όσο κάθαρμα φασιστόμουτρο κι αν είσαι, πληρωμένο ή μη, σε αφισσοκόληση του παμε ΔΕΝ την πέφτεις. [5] 
Όμως η ενέδρα στήθηκε, και το πέσιμο έγινε. Κι όχι μόνο έγιναν όλα αυτά, αλλά ΔΕΝ μπορούν να αποδοθούν ούτε στην “κακιά την ώρα” ούτε στις “προσταγές του Ύψιστου” - ούτε σε σατανικό σχέδιο του πασοκ! Ήταν μεθοδευμένα, οργανωμένα, προαναγγελμένα, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή της “κ.ε.” του βόθρου. Γιατί λοιπόν; Η κυρίαρχη (έως μοναδική) “εξήγηση” είναι αυτή που ουσιαστικά παρουσίασαν προκαταβολικά τα ίδια τα βοθρολύματα: για να απελευθερωθεί η εργασία στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη απ’ την συνδικαλιστική και πολιτική τυρρανία του παμε, να γίνουν όσοι δουλεύουν εκεί τσάμπα πράμα, να ‘ρθουν πίσω οι εφοπλιστές, να υπάρχει δουλειά, και “εθνική ανάπτυξη”...
Τα τρώει κανείς αυτά; Πολλοί ναι - εμείς όχι! Πρώτα πρώτα η ανεργία στη ναυπηγοεπισκευαστική έχει πάει 95%: οι εφοπλιστές πηγαίνουν τα καράβια τους απέναντι, στις τουρκικές ακτές, όπου τα μεροκάματα είναι τέτοια ώστε δεν έχουν πολλές ελπίδες να ζήσουν οι αντίστοιχοι έλληνες μαστόροι ή εργάτες με τέτοια λεφτά (ώστε να γίνουν “ανταγωνιστικοί”...)· είναι και το “κόστος ζωής” που μετράει.
Η ναυπηγοεπιστευαστική έχει πεθάνει λοιπόν. Αλλά οι εφοπλιστές (ειδικά οι φίλοι των βοθρολυμάτων) εκτός από καράβια κάνουν και άλλες δουλειές. Χερσαίες. Ακίνητα, μήντια, μαγαζιά, ομάδες, λαθρεμπόρια κάθε είδους, ξεπλύματα γενικώς, χρηματιστηριακά κόλπα... Εκεί θα μπορούσαν ίσως να βρίσκουν κανά σκοτωμένο μεροκάματο οι άνεργοι του Περάματος (σαν μπράβοι, σαν χαμάληδες, σα βαποράκια, σαν...), οπωσδήποτε με συστατική επιστολή απ’ τον βόθρο.

Προκειμένου, λοιπόν, να διευρύνει τον “κύκλο εργασιών” των δικών του εγκληματικών δραστηριοτήτων ή/και μεσολαβήσεων, ο βόθρος της γαλάζιας πολυκατοικίας άρχισε να έρχεται σε τριβή έως σύγκρουση με διάφορους. Στον γειτονικό Κορυδαλλό, με τα μαγαζιά, τις προστασίες, τα λαθρεμπόρια και τα υπόλοιπα στημένα από πολλά χρόνια, ο βόθρος ήρθε αναγκαστικά σε σύγκρουση με παλιότερα, εδραιωμένα και πιο έμπειρα κυκλώματα, καθόλου αμελητέα στον χάρτη του ελληνικού οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό δεν απασχόλησε / απασχολεί την θεαματική δημοσιότητα - λογικό - αλλά συμβαίνει.
Στο Πέραμα ήρθε σε σύγκρουση με το παμε. Όχι, το πάμε δεν είναι ούτε συμμορία ούτε εγκληματική οργάνωση! Το εντελώς αντίθετο!!! Αλλά ακριβώς γι’ αυτό η όποια οργανωτική/πολιτική ή ιδεολογική παρουσία του κκε στο Πέραμα, συνιστά έναν φραγμό: απέναντι στην εγκληματοποίηση των εργατών. Σε μια γειτονιά (ειδικά στην άκρη της πόλης) με εργατική ιστορία γενεών, η ηθική, το πως σε βλέπουν και σε κρίνουν οι άλλοι, είναι συστατικό στοιχείο της καθημερινής κοινωνικής ζωής. Να πας, επειδή άνεργος, να δουλέψεις μπράβος; Άντε και να πας - και τι θα λέει ο κόσμος; Οι συγγενείς; Οι φίλοι; Οι γείτονες;
Λοιπόν ο βόρθος (κατά την ταπεινή μας άποψη) τραμπούκισε το συνεργείο του παμε και της κνε στο Πέραμα όχι για να διαφημίσει την δήθεν “απελευθέρωση της ναυπηγοεπισκευαστικής” - αυτό ήταν παραμυθάκι. Έκανε τον τραμπουκισμό για να διαφημίσει τον τραμπουκισμό τον ίδιο! Σαν “κουλτούρα” και σαν “επί χρήμασι ενασχόληση”! Γιατί, μην έχετε αμφιβολία, στους φασιστοχουλίγκανους που επιστρατεύτηκαν για την “επιχείρηση”, κάποιο μεροκαματάκι θα τους είχε υποσχεθεί το αρχηγείο. [6] Έκανε τον τραμπουκισμό για να “σπάσει τον τσαμπουκά” μιας ορισμένης εργατικής ηθικής, που στο Πέραμα εκφράζεται πολιτικά απ’ το κκε. Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη “φιλοσοφία” για να δράσει μια φασιστοσυμμορία έτσι! Θυμηθείτε (για να μην μας περάσετε για τρελούς): στον αγ. Παντελεήμονα την είχαν πέσει όχι μόνο στους “άπλυτους της villa” αλλά και στον παπά, επειδή έδινε στέγη και τροφή στους μετανάστες απ’ το αφγανιστάν... Χαλούσε τον “ομόθυμο ρατσισμό” και τις εγκληματικές του προεκτάσεις η στοιχειώδης χριστιανική φιλανθρωπία. Κι ήταν μόνος του, ένας άνθρωπος, ένας παπάς... Δεν θα θεωρούσε ο βόθρος εμπόδιο της εγκληματοποίησης των ανέργων του Περάματος τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης του κκε στη γειτονιά; Δεν θα θεωρούσε εμπόδιο την (μακριά) κουκουέδικη ιστορία στους εργάτες του Περάματος;
Να, λοιπόν, ένα παράδειγμα της “υπερεπέκτασης” του βόθρου, εξαιτίας της αθρόας προσφοράς “εργατικών χεριών” - και των προβλημάτων που δημιουργεί αυτή de facto. Ήταν μέρος του συμβολαίου που υπέγραψε η συμμορία για να γίνει “κοινοβουλευτική δύναμη” οι “στο φως της ημέρας” (παρά το ότι ήταν νύχτα...) βίαιες επιθέσεις εναντίον άλλων κοινοβουλευτικών δυνάμεων; Όχι!!! Εάν δεν (και μακάρι να μην...) είχε δολοφονηθεί ο Π. Φύσσας, η ενέδρα / επίθεση στο παμε και στην κνε δεν θα συνιστούσε, σαν τέτοια, μαζί με όλα τα γύρω γύρω στοιχεία (το γνωστό βίντεο, κλπ) αφετηρία δικαστικού χαρακτηρισμού της σαν εγκληματικής οργάνωσης; Δεν θα ήταν αρκετή αυτή η επίθεση για να ξετυλιχτεί “το κουβάρι των αποκαλύψεων”;
Αν και δεν μπορούμε πια να το αποδείξουμε, μπορείτε να το σκεφτείτε αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές σας πεποιθήσεις. Μιλάμε, για να μην γίνονται παρεξηγήσεις, για ενέδρα και εν ψυχρώ μαζική επίθεση - σε αφισσοκολητές του κκε. Που θα μπορούσε να επαναληφθεί ξανά και ξανά...

η γειτονιά (2)

Το περιστατικό του περασμένου Ιούλη που θεωρήσαμε αξιοσημείωτο αφορά την δυσμενή μετάθεση ενός θρυλικού (στη γειτονιά και στα πέριξ) αξιωματικού της ελ.ασ. Ο Δημήτρης Γιοβανίδης, διευθυντής ασφάλειας στο τμήμα της Νίκαιας, μετατέθηκε (παρά τις αποφασιστικές αντι-δράσεις του) σε κάποιο γραφείο των “τεχνικών υπηρεσιών” στην Καλογρέζα.
Ο εντυπωσιακός στην εμφάνιση και στους τρόπους έλληνας dirty Harry αρχιασφαλίτης της Νίκαιας είναι χρεωμένος για τα άγρια βασανιστήρια σε βάρος του μετανάστη απ’ το πακιστάν Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, στα τέλη Σεπτέμβρη του 2009· βασανιστήρια που έγιναν μέσα στο τμήμα, και που σκότωσαν τον Ατίφ λίγες ημέρες μετά. Με άλλα λόγια ο Δ. Γιοβανίδης είναι χρεωμένος (τουλάχιστον στη συνείδηση όλων των αντιφασιστών ή απλά μη φασιστών) με δολοφονία.
Όμως ο αρχιασφαλίτης της Νίκαιας, με το brutal στυλ και τις συναφείς ιδέες, είναι αυτός που εξασφάλισε με κάθε τρόπο την “ανάπτυξη” του βοθρολυματικού πυρήνα στη γειτονιά. Ξεκινώντας σα φασιστοχουλιγκάνοι, με ενέδρες, πεσίματα και μαχαιρώματα μεταναστών (κυρίως απ’ το πακιστάν), διάφοροι τσόγλανοι της Νίκαιας είχαν μόνιμα την πλάτη της ασφάλειας - και του Γιοβανίδη προσωπικά. Ένοιωθαν τέτοια σιγουριά που δεν είχαν πρόβλημα να αναγνωρίσουν τον προστάτη τους, κάθε φορά που τους στρίμωχνε κανείς· για να φοβήσουν ή/και να εντυπωσιάσουν...
Η περίπτωση της Νίκαιας είναι (ήταν) η δεύτερη στη σειρά όπου ακολουθήθηκε η ίδια μέθοδος για το στήσιμο βορθολυματικής βάσης. Η πρώτη ήταν ο αγ. Παντελεήμονας και τα πέριξ. Και στις δύο περιπτώσεις, για να “ριζώσει” η συγκεκριμένη εγκληματική φράξια, είχε απεριόριστη προστασία από (και συνεργασία με) το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Και στις δύο περιπτώσεις οι πάντες το ήξεραν αυτό - ακόμα και απλοί μπάτσοι, άσχετοι με τις περιοχές... Ειδικά την τέτοια δράση του τμήματος αγ. Παντελεήμονα την είχε “αγιάσει” αυτοπροσώπως ο τότε υπ. δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκης...

Όμως η δυσμενής μετάθεση του Γιοβανίδη δεν έγινε φανερά για αυτά που γράφουμε πιο πάνω. Έγινε για κάτι διαφορετικό, που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία. Στα τέλη του περασμένου Ιούλη, όταν ο εφοπλιστής, τραπεζίτης (και πολλά ακόμα...) Βίκτωρας Ρέστης περνούσε από ανακριτή (για τραπεζικές λαμογιές της χρεωκοπημένης first business bank), ο Γιοβανίδης ήταν εκεί, γεμάτος ενδιαφέρον και ανησυχία. Κι όταν αποφασίστηκε η προφυλάκιση του Β. Ρέστη, μεταξύ άλλων με τις κατηγορίες του “ξεπλύματος χρήματος” και της “σύστασης εγκληματικής οργάνωσης”, (κατά το site του γνωστού Τριανταφυλλόπουλου):

Σύμφωνα - πάντα - με αυτόπτες μάρτυρες, ο κ. Γιοβανίδης πληροφορούμενος την απόφαση, ξέσπασε σε λυγμούς, πέταξε ένα μπουκάλι νερό στο πάτωμα και άρχισε να φωνάζει «Α@@δι, γαμώτο, όχι ρε πο@@στη μου», ενώ πολλές φορές επικαλέστηκε το όνομα του Θεού…
Εν συνεχεία, απογοητευμένος, κατέβηκε με βαριά βήματα τις σκάλες και αποχώρησε από το κτήριο…

Γιατί όμως ο dirty Harry αρχιασφαλίτης της Νίκαιας τα πήρε τόσο πολύ στο κρανίο για την προφυλάκιση ενός εφοπλιστή, τραπεζίτη και πολλά άλλα; Ο ίδιος δήλωσε ότι “τον συνδέει 20χρονη οικογενειακή φιλία με τον Ρέστη”. Συμβαίνουν άραγε τέτοια σπουδαία πράγματα στις ημέρες μας; Κάποιος που, όπως λέει ο ίδιος, γεννήθηκε στα Ταμπούρια από μάνα παράλυτη και πατέρα εργάτη, να έχει 20 χρόνια “οικογενειακή φιλία” με κάποιον που γεννήθηκε (δεν ξέρουμε που αλλά σίγουρα) στα πούπουλα, από πατέρα εφοπλιστή, συγκαταλέγεται στους “100 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου” κι έχει φωτογραφία χαιρετούρα με τον Ομπάμα; Χμμμμ... Ωραίες φιλίες...
Το σίγουρο είναι πως οι “απρέπειες” και οι βρισιές για την προφυλάκιση του Ρέστη στάθηκαν η αφορμή για να απομακρυνθεί ο Γιοβανίδης απ’ το τμήμα της Νίκαιας, όπου τόση σπουδαία δουλειά είχε κάνει... (Και δεν μάθαμε ποιόν χαρακτήρισε “αρχίδι”... Τον ανακριτή; Ή κανάν άλλο, πιο αόρατο;).
Κάποιος θα έμπαινε σε βαθιές σκέψεις για την “20χρονη φιλία” ενός φασίστα μπάτσου με έναν ζάμπλουτο εφοπλιστή, ειδικά εάν ο συγκεκριμένος εφοπλιστής είναι (σύμφωνα με πάμπολλες φήμες) πρώτος στη λίστα “χρηματοδοτών” του βόθρου... Και γιατί άραγε τέτοιο ξέσπασμα, για την προφυλάκιση ενός εφοπλιστή, από έναν άνθρωπο που έχει στείλει κόσμο και κοσμάκη πίσω απ’ τα κάγκελα; Είχαν απλώσει μαζί κανά τραχανά και δεν πρόλαβαν να τον μαζέψουν;

Όμως εκείνον που (απ’ την επαγγελματική του σταδιοδρομία και μόνο) μπορεί κάλιστα να γνωρίζει πολύ καλά ο Γιοβανίδης είναι κάποιος άλλος. Λέγεται Τάσος (Αναστάσιος) Πάλλης, και είναι ο frontman του εφοπλιστή, τραπεζίτη και πολλά άλλα Βίκτωρα Ρέστη, σε διάφορες ελληνικές χερσαίες δουλειές του. Ο Πάλλης είναι πρώην καραβανάς (5ετούς θητείας στην αεροπορία), και στην ταχύτατη ανέλιξή του στον “κόσμο των επιχειρήσεων”, απ’ το 1998 και μετά (ήταν μόνο 28 χρονών τότε), έχει ασχοληθεί με τα πάντα. Ο πολυπράγμων Πάλλης είναι, ανάμεσα στα άλλα, και “άνθρωπος της ευπ”· συνεπώς ο Γιοβανίδης, που έχει θητεία και στην αντιτρομοκρατική, έχει κάθε δικαίωμα να τον γνωρίζει.
Ο Πάλλης έχει ιδιοσυγκρασία Βαβύλη. Είναι ανακατεμένος σε πάμπολλα απ’ αυτά που έχουν κατα καιρούς ονομαστεί “σκάνδαλα”: απ’ το “βατοπέδι” ως την ιστορία στο Λασίθι με το μοναστήρι του Τομπλού· απ’ τον οτε μέχρι... Σε μια εκτενή αναφορά της στην περίπτωση, η εφημερίδα “ποντίκι”, στις 23 Οκτώβρη του 2008, έγραφε μεταξύ άλλων (χωρίς να δεχθεί μήνυση για “συκοφαντική δυσφήμιση”):

...
Στον Αναστάσιο Πάλλη καταλογίζουν ότι σχετίζεται με πρώην και νυν αξιωματικούς της αστυνομίας, οι οποίοι υπήρξαν, μεταξύ άλλων, και πράκτορες της ΕΥΠ και στελέχωσαν κάποτε το γραφείο που χειρίστηκε στα εκκλησιαστικά θέματα τον (άκουσον – άκουσον) θεοσεβέστατο Απόστολο Βαβύλη!
Ακόμη του καταμαρτυρούν ότι, όπως και ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα, προσπάθησε να κάνει εισαγωγή θωρακισμένων αυτοκινήτων για χρηματαποστολές, αλλά και όπλων, εκμεταλλευόμενος τον βαθμό διείσδυσής του στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και επικαλούμενος την ιδιότητα του οικονομικού διαχειριστή της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου.
Δεδομένου ότι όλα αυτά παραμένουν σε ένα επίπεδο φημών, χωρίς ποτέ να έχει αποδειχτεί κάτι συγκεκριμένο, ο πλοιοκτήτης φυσικά αρνείται ότι συνέβησαν τα παραπάνω και αποδίδει τις φήμες σε σκληρά χτυπήματα κάτω από τη μέση εκ μέρους ανταγωνιστών του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η εν γένει δράση του συνοδεύεται από μυστήριο…
Ο δαιμόνιος επιχειρηματίας διατηρεί στον Πειραιά γραφεία υπεράκτιας ναυτιλιακής εταιρείας με έδρα τη Λιβερία εκμεταλλευόμενος τις διατάξεις του ειδικού άρθρου 89, το οποίο προβλέπει υποχρέωση ετήσιας εισαγωγής συναλλάγματος τουλάχιστον 50.000 δολαρίων προκειμένου να παραμένουν σε λειτουργία.
...

Δεν θα μας απασχολούσαν εδώ τα έργα και οι ημέρες του Ρέστη και του “μπροστινού” του εάν δεν συνέβαινε ο Πάλλης, ανάμεσα στις υπόλοιπες δραστηριότητές του (όπως συνιδιοκτησία του “πρώτου θέματος”...), να ασχολείται και με το εμπόριο όπλων. Μάλιστα δε με εισαγωγή και λαθρεμπόριο “ατομικών” όπλων: πιστολιών, τουφεκιών, αυτομάτων, κλπ κλπ. Σαν βιτρίνα επ’ αυτού έχει φτιάξει ένα “μουσείο όπλων” στη Βάρη, το οποίο έχουν αγιάσει ο (νυν) πρόεδρος της δημοκρατίας, διάφοροι υπ.αμ. κλπ - με επισκέψεις, ξεναγήσεις, χαιρετούρες, κι όλα αυτά τα ευγενικά και όμορφα των ανθρώπων υψηλού κύρους.
Όμως, μια υπόθεση που έχει γίνει γνωστή από διάφορα δημοσιεύματα, αφορά την, ας πούμε, “εξαφάνιση” 6,5 μυρίων ευρώ που προορίζονταν για αγορά τέτοιων φορητών όπλων. [7] “Χάθηκαν” τα λεφτά; “Χάθηκαν” τα όπλα; Ή τίποτα δεν χάθηκε;
Για κάποιους, όπως ο γνωστός Βαξεβάνης, τα όπλα πήγαιναν (ή πήγαν) στα βοθρολύματα... Εμείς είμαστε πιο συντηρητικοί: τα όπλα προορίζονταν για την εσωτερική αγορά - και πήγαν σ’ αυτήν. Πώληση χοντρική / λιανική· και οι φίλοι θα μπορούσαν να ψωνίσουν σε καλή τιμή... Αλλά οι φίλοι θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι ακόμα: να αναλάβουν την λιανική. Και ποιοί θα μπορούσαν να είναι τέτοιοι φίλοι; Ο Θέμος; Why not? Κάποιος πιο ταπεινός αλλά με “20χρονη οικογενειακή φιλία” με τον Β. Ρέστη χωράει στο νταραβέρι; Οι δικοί του φίλοι χωράνε;
Δεν ξέρουμε...
Εκτιμάμε βάσιμα όμως κάτι άλλο. Το λαθρεμπόριο όπλων στην ελλάδα είναι μεν εκτεταμένο, αλλά στις κορυφές του δεν είναι ξέφραγο αμπέλι!! Υπάρχουν κι εκεί εγκατεστημένα κυκλώματα που ελέγχουν την αγορά. Δεν είναι “καινοούργια δουλειά”, και δεν υπάρχει “κενός χώρος”. Το να χώνει, λοιπόν, κάποιος “καινούργιος” τη μούρη του στα κόλπα δεν είναι και το πλέον ανεκτό πράγμα του κόσμου. Ξανά τριβές και συγκρούσεις.

Θα πείτε: και τι σχέση έχουν αυτά με τα βοθρολύματα; Όχι υποχρεωτικά την δημιουργία “στρατού” εκ μέρους τους, αν και ποτέ μην λες ποτέ. Μας φαίνεται όμως λογικό ότι η γραμμή “βόθρος Νίκαιας” - αρχιασφαλίτης Νίκαιας - φιλία με Ρέστη (ή/και Πάλλη) - λαθρεμπόριο όπλων - διακίνηση όπλων, αυτή η γραμμή λοιπόν κάλιστα μπορεί να είναι κύκλος, και όχι ευθεία. Η διακίνηση να ενώνεται με τον βόθρο· ή και μ’ αυτόν. Κι αφού πέρα απ’ το ιδανικό της δημιουργίας του “εθνικοσοσιαλιστικοαπελευθερωτικού στρατού” υπάρχει πάντα και το ευαίσθητο θέμα των παράδων, οι τριβές, οι συγκρούσεις, οι ενοχλήσεις (μέσα στο οργανωμένο έγκλημα) αφορούν κι απ’ αυτή τη μεριά (και) τους dealers.
Η χωρίς συγκρατημό οργή του dirty Harry για την προφυλάκιση του Ρέστη δείχνει ασφαλώς άνθρωπο με ευαισθησίες, άνθρωπο που πνίγεται απ’ το δίκιο του, άνθρωπο που σέβεται τις φιλίες του. Αλλά λόγω επαγγέλματος θα είχε κάθε τρόπο να δείξει ψύχραιμος. Εκτός εάν, έχοντας βαθύτερη γνώση των περιστάσεων, σκέφτηκε κάτι του είδους “την γαμήσαμε τώρα” - και το εξέφρασε. Πάντως κατά έναν παράξενο, ενδιαφέροντα, συμπτωματικό ή όχι (κρίνετε μόνοι / μόνες σας) τρόπο, ορισμένα γεγονότα απ’ τον περασμένο Ιούλη και μετά, συμβάντα που (κάποια) περιστρέφονται γύρω απ’ την Κοκκινιά, ακολούθησαν την εξής διαδρομή:
- ο Ρέστης (προ)φυλακίστηκε (κι ακόμα είναι μέσα)·
- ο Γιοβανίδης πήρε δυσμενή μετάθεση σε θέση άχρηστη για έναν άνθρωπο της δράσης·
- το τμήμα της Νίκαιας βρίσκεται υπόλογο για συμμετοχή σε λαθρεμπόριο τσιγάρων...
- τα βοθρολύματα έκλεισαν / εγκατέλειψαν το στρατηγείο τους (γραφεία) στη Νίκαια.
- και δέθηκε η μισή (;) “κεντρική επιτροπή”τους.
(Όσο για τον Πάλλη; Χαίρει άκρας υγείας.)
Το να “ξεκουμπώσει” ο Γιοβανίδης απ’ το πόστο του στη Νίκαια θα μπορούσε να είναι σπάσιμο ενός βασικού κρίκου της αλυσίδας· ή ένα εντελώς τυχαίο και άσχετο γεγονός. Τον περασμένο Ιούλη είδαμε την πρώτη εκδοχή...

ένα ακόμα “μαύρο στην οθόνη”;

Προσπαθήσαμε να στηρίξουμε την αποψή μας για την “καλλωπιστική καθαριότητα” που ανέλαβαν οι διαχειριστές της δεξιάς πολυκατοικίας στο βόθρο τους. Υποδείξαμε το πρόβλημα της υπερεπέκτασης (ή υπερξεχυλίσματος) και τις συνέπειές του σε δύο επίπεδα: εκείνο της “κοινοβουλευτικής πολιτικής εικόνας” και το άλλο, της οικονομίας του οργανωμένου (και κρατικοποιημένου) εγκλήματος.
Φυσικά, άμα εμφανίζεσαι σα νοικυρόπαιδο στη γειτονιά (εννοούμε: την κεντρική πολιτική σκηνή) ενώ είσαι μούτρο, μπορείς να ελπίζεις ακόμα και να σε κάνουν γαμπρό. Το έκαναν και πέτυχαν οι υποκοσμιακοί· γιατί να μην το κάνει με επιτυχία και ο πρωθυπουργός με την παρέα του; Εννοούμε ότι η καθυστερημένη αλλά στιβαρή (;) επίδειξη του “κρατικού αντιχρυσαυγιτισμού”, φέρνει (ή μπορεί να φέρει) κι άλλα οφέλη (στα νοικοκυρόπαιδα) εκτός απ’ το downsizing αυτό καθ’ εαυτό. Φέρνει και (πολιτικούς) πονοκεφάλους στην υποτιθέμενα αριστερή πολυκατοικία: έτσι που γίνονται τα πράγματα, πάνω στον τάφο του Π. Φύσσα, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά οι αγώνες μας ανάγκασαν την κυβέρνηση να... (Η αλήθεια είναι ότι τελικά υπάρχουν και τέτοια ψώνια: είχαν τσακίσει τα βοθρολύματα εδώ ή εκεί, δηλαδή παντού, δεν το είχαμε καταλάβει - ούτε κι αυτοί - και απλά ήρθε το κράτος στο τέλος να μαζέψει τα πτώματα... Αυτές οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι ικανοί εάν πέσει ένας κομήτης στην ευρώπη να δηλώσουν ότι “χάρη στους αγώνες μας διαλύθηκε η ευρωπαϊκή ένωση”!... Η αυτοϊκανοποίηση είναι κι αυτή μια μόδα της εποχής.)
Μ’ έναν τρόπο που κανείς δεν θα το παραδεχτεί (και επιφυλασσόμαστε να αναλύσουμε το συντομότερο) ο “κρατικός αντιναζισμός” κεφαλαιοποιεί πολιτικά (υπέρ της “δεξιάς” που είναι στην πραγματικότητα άκρα δεξιά) τον διάχυτο κινηματικό “αντιναζισμό”. Τον κεφαλαιοποιεί και τον ξεδοντιάζει. Είχαμε προειδοποιήσει πάντως... Αυτόν τον “αντιναζισμό” το βαθύ κράτος θα τον εξαργυρώσει με πολλούς τρόπους...
Όμως, πέρα απ’ τις εντυπωσιακές κρατικές μανούβρες, το σημαντικό είναι άλλο: τι θα γίνει όλος αυτός ο κόσμος, όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες που ανοικτά και καθαρά συνιστούν το κοινωνικό κατακάθι; Θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές νέα δημοκρατία, όπως ελπίζει το επιτελείο της; Θα ψηφίσουν λιγουλάκι και συ.ριζ.α. όπως άφησε να εννοηθεί ο μεγάλος τιμονιέρης του; Θα αναστηθεί ο Καρατζαφύρερ και θα πάρει κι αυτός το κάτι τις του; Θα δημιουργηθεί μια καινούργια “σοβαρή πεζοδρομιακή άκροδεξιά”; [8]
Σε τελευταία ανάλυση, μπροστά στην πιθανότητα μιας κυβέρνησης συ.ριζ.α., ποιός θα κάνει αντιπολίτευση - στο - πεζοδρόμιο απ’ τα δεξιά; Η δαπ - νδφκ;

Ο μαζικός (μετα)φασισμός, σα δέσμη κοινωνικών συμπεριφορών, απόψεων, ιδεών, σχέσεων (ρατσισμός, εθνικισμός, μιλιταρισμός, σεξισμός), στην ελλάδα αλλά και οπουδήποτε αλλού στον πρώτο κόσμο, ΔΕΝ είναι προϊόν της κρίσης. ΔΕΝ είναι προϊόν της φτώχιας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, κλπ. Όσοι υποστηρίζουν τέτοιες “απόψεις” έχουν ένα μόνο στόχο: να “χρεώσουν” το προλεταριάτο με την αυτοκαταστροφή του!
Το αντίθετο είναι που συμβαίνει, το αντίθετο είναι που έχει συμβεί. Ο μαζικός (μετα)φασισμός είναι κατευθείαν προϊόν του μικροαστισμού, και της γιγάντωσης του μικροαστισμού στη φάση της ανάπτυξης. Στην “ανάπτυξη”, στον γενικευμένο φετιχισμό του εμπορεύματος, στην μικροϊδιοκτησία - ως - υπαρξιακή - ταυτότητα: εκεί βρίσκονται οι ρίζες της μισαλλοδοξίας, της απανθρωπιάς, του “πόλεμου όλων εναντίον όλων”, της βλακείας, της ψυχοπαθολογικής εξάρτησης απ’ το “κατέχω άρα είμαι”, της παρανοϊκής προσήλωσης στη δημόσια τάξη (ακόμα και την εικονική), της λατρείας της εξουσίας, ακόμα και της πιο βίαιης και ωμής. 
Το εάν, κατά πόσο, και σε ποια κλίμακα το κατακάθι των καιρών της ευδαιμονίας εκδηλώνεται και εκλογικά, α) είναι δεύτερο στη σειρά ζήτημα (δεν έχει σχέση με τις βαθύτερες αιτίες - είναι αποτέλεσμα!), και β) εξαρτιέται από διάφορους παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους η απότομη (κοινωνική) κάθοδος / έκπτωση είναι μεν σοβαρός αλλά καθόλου μοναδικός.
Απ’ αυτήν την άποψη το “κόντεμα” των βοθρολυμάτων και των φιλοδοξιών τους (σαν, υποτιθέμενη, “κατατρόπωση του ναζισμού”) ανήκει, μια χαρά, στην εικονική νομιμότητα. Το κοινωνικό, από κάτω, όποιο και να είναι (απ’ την μικροαστική βαρβαρότητα μέχρι το οργανωμένο έγκλημα) επηρρεάζεται πολύ λιγότερο (ή και καθόλου) σε σχέση με τον θεαματικό θόρυβο. Η δουλειά που είχαν αναλάβει τα βοθρολύματα (η δημόσια τάξη τρίτου επιπέδου...) καθόλου δεν έχει ξεπεραστεί σαν ιστορική αναγκαιότητα του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος. Μπορεί να γίνουν αναδιατάξεις, αναδιανομές αρμοδιοτήτων ή μεταμφιέσεις· όμως απ’ την μια μεριά η γενική ιδέα ελέγχου και απ’ την άλλη μεριά η σαπίλα της κοινωνικής κίνησης και η μικροαστική αθλιότητα δεν αλλάζουν εάν πέντε ή δέκα επώνυμα καθάρματα μπουν φυλακή. Οι μπάτσοι θα μείνουν μπάτσοι, και οι φασίστες μπάτσοι θα συνεχίσουν να είναι φασίστες μπάτσοι· οι καραβανάδες θα είναι καραβανάδες· οι παπάδες παπάδες· τα αφεντικά αφεντικά. Οι άνεργοι υποκοσμιακοί, οι part timers, οι “δουλειά με το κομμάτι”, οι “σύμβαση έργου”, ο πάτος του βαρελιού, θα συνεχίσει να είναι εκεί (γενικά). [9] Δουλειές θα ανοίγουν, δουλειές θα κλείνουν, τζαρτζαρίσματα θα παίζουν· κάποιοι θα μεταναστεύουν...
Άλλωστε οι φυλακές καθόλου δεν εμποδίζουν την καθοδήγηση του οργανωμένου εγκλήματος! Και όσο θα μένουν προφυλακισμένοι οι “βουλευτές” θα είναι οι πιο ακριβοί κρατούμενοι, αφού (αν δεν αλλάξει κάτι) θα κρατούν τις καρέκλες τους και τους μισθούς τους. Ας αφήσουμε τις διαπραγματεύσεις που θα κάνουν συνέχεια με τους διώκτες τους, για να σώσουν τα τομάρια τους...

Εν τέλει, να το πούμε κι αλλιώς: η μονιμότητα στο δημόσιο καταργείται εδώ κι εκεί. Και γίνεται κοινότυπη η διαθεσιμότητα...

Υ.Γ. Ποιός είναι αυτός που, μέσα σε όλους τους άλλους, καταράστηκε τον βόθρο δηλώνοντας ... Δεν είναι πολιτικό κόμμα... Είναι ένα συνονθύλευμα από κακοποιούς μέχρι προβληματικούς... Με πολλή άνεση θα [τους] χαρακτήριζα εγκληματική οργάνωση... Ποιός; Αυτός που τους προσέλαβε: ο πρώην υπουργός δημόσιας τάξης Χρήστος Μαρκογιαννάκης.
Και ποιός ήταν υπουργός δικαιοσύνης, στο “αδελφό υπουργείο”, το ίδιο διάστημα (2009) που εξελίσσονταν στο κέντρο της Αθήνας οι πρώτες αιμοβόρες εργολαβίες των βοθρολυμάτων; Ο νυν υπ. δημόσιας τάξης Νίκος Δένδιας... Ο χαζούλης! Δεν είχε προσέξει τίποτα απ’ την δουλειά τότε!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Για να μην επαναλαμβάνουμε τη γνώμη μας, προτείνουμε ενδεικτικά το βοθρολύματα και μαχαιροβγάλτες (με γραβάτα): ποιός κοιτάει αλλού, Sarajevo νο 63, Ιούνης 2002· και το δύσκολο πέρασμα, Sarajevo νο 66, Οκτώβρης 2012.
[ επιστροφή ]

2 - Θα κάνουμε μια εξαίρεση! Στις 21 του περασμένου Μάη η καθεστωτική “καθημερινή” κυκλοφόρησε με το εξής ρεπορτάζ:

Τίτλος: Ομάδες εφόδου χρυσαυγιτών σε Κυψέλη και Άγιο Παντελεήμονα
Ρεπορτάζ: Τη συμμετοχή του σε ομάδες “εφόδου” που δραστηριοποιούνται υπό την κάλυψη της Χρυσής Αυγής σε Κυψέλη και Αγ. Παντελεήμονα ομολογεί στην κατάθεσή του στους αστυνομικούς ο 34χρονος Ν.Π. που συνελήφθη την περασμένη Τετάρτη για τον εμπρησμό μπαρ αλλοδαπού με επωνυμία “Quantro” στην οδό Λεμεσού 14. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της “Κ” ο 34χρονος κατέθεσε στην υποδιεύθυνση Ασφάλειας Αθηνών ότι από τον Σεπτέμβριο του 2012 ο ίδιος και 30 ακόμα άτομα συγκρότησαν επιτροπή με αντικείμενο την “αστυνόμευση” της Κυψέλης.
“Εχουμε χωριστεί σε ομάδες των πέντε ατόμων και πραγματοποιούμε περιπολίες από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 4 τα ξημερώματα”, δήλωσε χαρακτηριστικά. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι συγκρότησαν τις ομάδες μετά την αποτυχία τους να προκαλέσουν την αναστολή λειτουργίας καταστημάτων αλλοδαπών που βρίσκονται στην περιοχή. Κατονόμασε μάλιστα τρία μαγαζιά, το μπαρ Quantro στην οδό Λεμεσού (το πυρπόλησαν τα ξημερώματα της Τρίτης), καθώς επίσης τα μπαρ Africana στην οδό Νιόβης και Africa στην οδό Σταυροπούλου.
Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες της “Κ”, η επίθεση στα γραφεία της Τανζανικής κοινότητας τον περασμένο Σεπτέμβριο συνδέεται ευθέως με τη λειτουργία του μπαρ Africana που ανήκει σε γυναίκα, υπήκοο Αιθιοπίας. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, αστυνομική πηγή αποκάλυψε ότι η Τανζανική κοινότητα είναι συνιδιοκτήτης του “Africana”, καθώς και ότι λίγες ημέρες πριν την έφοδο “κατοίκων” στα γραφεία της κοινότητας είχε προηγηθεί επίθεση της ίδιας ομάδας στο εν λόγω μπαρ της οδού Νιόβης.
Ο 34χρονος αρχικά παραδέχτηκε ότι τη νύχτα της Δευτέρας συμμετείχε σε ομάδα που περιπολούσε στην περιοχή γύρω από το μπαρ Quantro, αλλά αρνήθηκε την εμπλοκή του στον εμπρησμό. Κατέθεσε ότι είχε μαζί του ένα σκύλο ράτσας pit bull που αποκαλεί “Χρυσαυγή”. Στην αρχική του κατάθεση ο Ν.Π. ισχυρίστηκε ότι το επίμαχο χρονικό διάστημα (μεταξύ 1.30 π.μ και 2.00 π.μ της Τρίτης) βρισκόταν στο σπίτι του επίσης 34χρονου συγκατηγορούμενού του Γ.Π., που διαμένει στην ίδια πολυκατοικία με το μπαρ Quantro.
“Είχαμε ανέβει στο σπίτι να κάνουμε την ανάγκη μας. Δεν είμαστε απολίτιστοι να κατουράμε στο δρόμο”, κατέθεσε. Στην πορεία της έρευνας ωστόσο, παραδέχθηκε την εμπλοκή του στο συμβάν. Σε συμπληρωματική κατάθεση υποστήριξε ότι προχώρησε στον εμπρησμό υπηρετώντας το “γενικότερο καλό”. Εσπευσε μάλιστα να διαψεύσει ότι η επίθεση στο μπαρ συνδεόταν με υπόθεση εκβιασμών: “Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο ή θέμα «προστασίας» για το συγκεκριμένο κατάστημα”. Πάντως, αρμόδιος αξιωματικός χαρακτήρισε τα γεγονότα ως “προεόρτια υποθέσεων εκβιασμών”, κάτι που επιβεβαιώνεται από μαρτυρίες κατοίκων, σύμφωνα με τις οποίες οι δράστες του εμπρησμού διατηρούσαν επαφές με τον ιδιοκτήτη του μπαρ, υπήκοο Καμερούν και συχνά επισκέπτονταν το κατάστημά του. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες τον κατηγορούμενο επρόκειτο (πριν ομολογήσει) να επισκεφθούν στα γραφεία της Ασφάλειας Αθηνών στην οδό Θήρας δύο βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Κάτι τέτοιο τελικά δεν έγινε. Οι δύο κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι και η δίκη τους προσδιορίστηκε για τις 30 Μαΐου.

Τα ενδιαφέροντα και “με προοπτικές” που εντοπίσαμε τότε ήταν τα εξής:
α) Η καθεστωτική δεξιά “καθημερινή” με τον γνωστό ρόλο (με τον Alexis, τον Μπάμπη...), με πληροφορίες κατευθείαν απ’ την αστυνομία, “έβγαλε στη φόρα” για πρώτη φορά καθαρά την εγκληματική δράση (εν προκειμένω “νταβατζιλίκια”) του βόθρου·
β) Τα στοιχεία για τα νταβατζιλίκια τα έδωσαν / ομολόγησαν τα ίδια τα μέλη της συμμορίας, που μάλιστα δεν ήταν “πιτσιρικάδες” που “μάσησαν”, αλλά δύο 34χρονοι·
γ) Παρά το γεγονός της επίσημης “διαρροής”, και παρά το γεγονός ότι μπορούσε να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία “εγκληματικής οργάνωσης” (καθώς έγιναν γνωστοί και οι υπόλοιποι, οι “μικροί” της ομάδας - βρέθηκαν και φωτογραφίες), οι συλληφθέντες κατηγορήθηκαν μόνο για πλημμελήματα, και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Θα έλεγε κανείς ότι υπήρξε κάποια διαπραγμάτευση με την αστυνομία: πείτε τι παίζει και θα σας αφήσουμε. Ωστόσο, επειδή αυτό που έπαιζε με τον συγκεκριμένο “λόχο” είναι η γενική raison d’etre του βόθρου, η δημοσιοποίησή του και μόνο θα μπορούσε να είναι κάτι σαν την αρχή του τέλους για το image (και την “τύχη”) του βόθρου...
Αυτό, εν πάσει περιπτώσει, εκτιμήσαμε τότε.
[ επιστροφή ]

3 - Η υπερεπέκταση (overstretching) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη mainstream πολιτική και οικονομική θεωρία για να περιγράψει την κατάσταση εκείνη όπου ένας οργανισμός (ένα κράτος, ένας στρατός, μια επιχείρηση) επεκτείνεται τόσο ώστε να πλησιάζει στην κατάρρευση. Ο όρος κατάγεται πιθανόν απ’ την εργοφυσιολογία: το overstretching των μυών σε ασκήσεις γυμναστικής, για παράδειγμα, μπορεί να καταλήξει σε σοβαρές βλάβες του του μυοσκελετικού...
[ επιστροφή ]

4 - “...Αν δεν το βρω, έχω πεθάνει από τον πόνο, σωματικά. Μόλις το πιεις ηρεμείς, σε ανεβάζει. Μπορείς να σκοτώσεις άνθρωπο, χωρίς να καταλαβαίνεις τι κάνεις... Σε κρατάει 24 ώρες στην τσίτα...” - Σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, στην περιοχή των Εξαρχείων, άλλος χρήστης αποκαλύπτει, πως από τότε που έκανε την εμφάνισή του το σίσα, τα πράγματα έχουν γίνει πιο βίαια, με τις περιπτώσεις βιασμών να πολλαπλασιάζονται. "Νομίζω ότι είναι το χειρότερο ναρκωτικό που βγήκε ποτέ", λέει χαρακτηριστικά.
Εξομολογήσεις χρηστών shisha. Mην τις απαξιώνετε παρακαλούμε... Έχουν σχέση με ανεξέλεγκτη επίδειξη βίας...
[ επιστροφή ]

5 - Δεν χαστουκίζεις, επίσης, μια γυναίκα βουλευτή· δεν χαστουκίζεις την συγκεκριμμένη γυναίκα με το “βαρύ” προσωπικό βιογραφικό σε ότι αφορά τη σχέση της με τους θεσμούς· δεν χαστουκίζεις καμία γυναίκα. Ο ψευτοτσαμπουκάς σε βάρος της Κανέλλη έγινε, φυσικά, δεκτός με ενθουσιασμό απ’ το κοινωνικό κατακάθι. Όμως (και) αυτά πληρώνονται... Γιατί το να γίνεται το κάθε κωλόπαιδι μάγκας με τέτοιο τρόπο δεν το γουστάρει ούτε ο θεός ούτε ο διάολος.
[ επιστροφή ]

6 - Ένα ειδικό και σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας είναι ο ρόλος “οργανωμένων οπαδών” από διάφορες ομάδες, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στην υπερεπέκταση του βόθρου. Στο Πέραμα - το ξέρουν όλοι - ο “σφικτός φασιστικός πυρήνας” εδρεύει στο τοπικό club του Ολυμπιακού.
Και ενώ κάποιος άσχετος θα σκεφτεί ότι είναι “λογικό” να υπάρχει “διείσδυση” των βοθρολυμάτων στα γήπεδα και στους οργανωμένους (οπαδούς), η αλήθεια είναι διαφορετική: καμία τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει εάν δεν έχει την έγκριση (ή και την ώθηση) απ’ τον (όποιον) ιδιοκτήτη της (όποιας) ποδοσφαιρικής ομάδας. Οι ιδιοκτήτες, με τους μηχανισμούς τους, ελέγχουν αποτελεσματικά τους οργανωμένους στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις· οπωσδήποτε στον Ολυμπιακό. Συνεπώς η “φασιστικοποίηση” διάφορων (αλλά όχι όλων) των club του Ολυμπιακού, κι ακόμα σημαντικότερο η “μαχητικότητα” του φασιστοπυρήνα του Περάματος, έχουν γίνει εν γνώσει και με την υποστήριξη του αφεντικού (ή των αφεντικών) του Ολυμπιακού.
Και να τώρα η (καθόλου) σύμπτωση: η ζώνη εντατικής εγκληματοποίησης την οποία ανέλαβε η συμμορία με “κέντρο / στρατηγείο” τη Νίκαια, δηλαδή οι περιοχές της Νίκαιας, του Κορυδαλλού, του Κερατσινίου, του Περάματος και της Σαλαμίνας, θα μπορούσαν εναλλακτικά να περιγραφούν ως:
- ζώνη κυριαρχίας των ολυμπιακών (οπαδικών) αισθημάτων· ή/και
- ζώνη κυριαρχίας του αρχιτράγου Πειραιά Σεραφείμ.
Οπότε θα άξιζε τον κόπο να ψάξει κανείς τι μεγάλες μπίζνες real estate παίζουν (προοπτικά) για όλη αυτή τη ζώνη, και ειδικά για το “θαλάσσιο μέτωπό” της...
Ο Σεραφείμ ήταν απ’ τους πρώτους δυνατούς συμμάχους των βοθρολυμάτων στην περιοχή: είχε συναντηθεί με τον “φύρερ” το Νοέμβρη του 2011, και είχε δώσει την “ευλογία” του στο κόλπο - όπως και όλη η “χρυσοπηγή”... (περισσότερα στο Sarajevo νο 65, Σεπτέμβρης 2012, άγιες μπίζνες - και άλλα...) Αργότερα συνυπόγραψε με βοθρολύματα την “μήνυση” κατά της θεατρικής παράστασης corpus christi. Αλλά στο τέλος της περασμένης άνοιξης έκανε μια “δήλωση αποκήρυξης”, κατηγορώντας τα βοθρολύματα για ειδωλολατρεία...
Αντίθετα ο (και εφοπλιστής) Μαρινάκης, που δεν είναι χρεωμένος με γνωστές άμεσες “επαφές” με τα βοθρολύματα (μέσω του συναδέλφου Ρέστη όμως;), δεν έχει χρειαστεί να κάνει καμία “αποκήρυξη”... Ούτε η θύρα 7... Ούτε το club της θύρας 7 στο Πέραμα... Ούτε καν στη μνήμη ενός (ποδοσφαιρικά) “δικού τους”...
Μια μάλλον μειοψηφική ομάδα αντιφασιστών γαύρων, με υπογραφή “εξάρχεια - θύρα 7”, περιέγραψε στο internet κάπως έτσι την κατάσταση, με ανάρτηση στις 20 Σεπτέμβρη:

Έχουμε και λέμε:
- οι βάζελοι καταδίκασαν τη φασιστική δολοφονία παρόλο που ο Παύλος ήταν Ολυμπιακός·
- οι ΑΕΚτζήδες καταδίκασαν τους φασίστες της ΧΑ (και παλιότερα και τώρα) παρόλο που ο δολοφόνος τυγχάνει να είναι ΑΕΚτζης ("τι αεκτζής, φασίστας είναι" είπανε)·
- Οι οπαδοί της Rayo Vallecano από την Ισπανία καταδίκασαν τους φασίστες που σκότωσαν τον Παύλο·
- Κααααι οι Ολυμπιακοί σύνδεσμοι...τσιμουδιά. Μια σιχαμερή ύπουλη τσιμουδιά. 'No Politica' λέει..."Καταδικαστέα Πράξη ΕΝΟΣ ΜΕΛΟΥΣ της ΧΑ” λέει..."Δεν είμαστε πολιτικό γραφείο" λέει...
Κατα τα άλλα τις σημαίες των ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ σέρβων, τα πανό για τους Σέρβους ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ, τα πανό για ο Κόσοβο (και ποιός το χέζει το Κόσοβο ρε νούμερα;;;; Ούτε κατα που πέφτει δεν ξέρετε!!) μια χαρά τα σηκώνουνε στην 7. Και τις ελληνικές σημαίες... Λες και είμαστε η εθνική (ΕΛΛΑΣ - ΕΥΡΩΠΗ φωνάζανε κατι άλλοι αν δεν κάνω λάθος - εμείς ΜΟΝΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ φωνάζαμε). Εκεί πάει περίπατο το NO Politica. ΞΕΦΤΙΛΕΣ! ε ΞΕΦΤΙΛΕΣ!!!!!

[ επιστροφή ]

7 - Σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί (και όσα καταλαβαίνουμε) ο Ρέστης και ο Πάλλης, μαζί με δύο άγγλους γνώστες του know how δημιουργίας ιδιωτικών στρατών, έφτιαξαν μια εταιρεία με υποτιθέμενο σκοπό να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει κόσμο για να φυλάει τα πλοία του Ρέστη απ’ τους πειρατές στη σομαλία... καθότι τα δεκάδες πολεμικά που πλέουν στα ανοικτά της σομαλίας δεν φαίνονται (στον Ρέστη και στον Πάλλη) αρκετά...
Αλλά ένα ποσό 6,5 εκ. ευρώ, που υποτίθεται ότι έδωσε ο Ρέστης στον Πάλλη, με σκοπό να το δώσει στους άγγλους για να αγοράσουν τα όπλα, τις στολές και τα υπόλοιπα, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Και οι άγγλοι άρχισαν να το κάνουν θέμα διεθνώς... Και έγιναν διάφορα που μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο... Και ύστερα ο Ρέστης κατηγορούσε τον Πάλλη (ότι έφαγε τα λεφτά...) Αλλά όχι και πολύ δυνατά...
Κι ύστερα, προφυλακισμένος πια ο Ρέστης, για να αλαφρύνει τη θέση του, άρχισε να φορτώνει διάφορα στον Πάλλη... Τον κουμπάρο του... Γίνονται και στις καλύτερες οικογένειες αυτά...
[ επιστροφή ]

8 - Να το θυμίσουμε κι αυτό. Το 2009, και ενώ ο βόθρος είχε πάρει εργολαβία απ’ τον υπουργό δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη (και διάφορους real estate) τον “έλεγχο του κέντρου”, βάζοντας στην άκρη την σχετική (αλλά με γέρους και όχι “μάχιμους”) πρωτοβουλία που είχε πάρει απ’ το 2008 (αρκετά πριν την εξέγερση) το λα.ο.σ., κάποιοι ξεκίνησαν να δημιουργήσουν, για λογαριασμό του λα.ο.σ., “πεζοδρομιακούς” (μετα)φασιστικούς πυρήνες. Το κόλπο ονομάστηκε “αυτόνομοι εθνικιστές”. Όμως η δουλειά είχε κλείσει, και δεν χωρούσαν άλλοι! Έτσι, τον Γενάρη του 2010, η ελληνική αστυνομία (που όταν “πρέπει” κινείται με την ταχύτητα του φωτός) έδεσε στους Αμπελόκηπους μονομιάς 44 άτομα, κυρίως νεαρούς (οι 13 ήταν ανήλικοι), αλλά και τον καθοδηγητή τους. Που δεν ήταν άλλος απ’ τον “παλιό” φασίστα  Δημήτρη Παπαγεωργίου, δημοσιογράφο της “ελεύθερης ώρας”, “διανοούμενο” της άκρας δεξιάς, και πολιτικό φίλο του Καρατζαφέρη.
Εναλλακτικές του συγκεκριμμένου βόθρου που λέγεται “χρυσή αυγή”, λοιπόν, υπάρχουν, σε διάφορα επίπεδα. Είτε “πιο κυριλέ”, είτε ακόμα πιο εγκληματικά. Όπως υπάρχουν και οι κατάλληλοι να τα προωθήσουν.
[ επιστροφή ]

9 - Η συρρίκνωση της “λευκής” οικονομίας και η γενίκευση της “μαύρης” είναι μια πραγματικότητα και μία τάση που δεν πρόκειται να αλλάξουν τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι ένα υλικό (και σχεσιακό) περιβάλλον στο οποίο οι εγκληματικές πρόσοδοι εμφανίζονται σαν “η καλύτερη λύση”. Και μαζί μ’ αυτές έρχεται σαν τρέιλερ η ιδεολογία που είναι η πιο κατάλληλη και η πιο συνηθισμένη εδώ και δεκαετίες στον υπόκοσμο.
Όμως όταν κάποιος, στις μέρες μας, αποφασίζει να περάσει ενεργητικά και γερά το όριο του νόμου, το κάνει ονειρευόμενος μια “ωραία και πλούσια ζωή”. Δεν το κάνει για να μετράει φραγκοδίφραγκα και να κινδυνεύει να πεταχτεί έξω απ’ την επόμενη φουρνιά “νέων υποκοσμιακών”.
Όπως συμβαίνει στον “λευκό” καπιταλισμό έτσι και στον “μαύρο”, μερικοί κανόνες είναι ατσάλινοι. Τα καλά λεφτά, τα “καλά συμβόλαια” (δολοφονιών “ακριβών στόχων” για παράδειγμα) ή τα “μεγάλα κόλπα”, είναι για τους λίγους. Για τους πολλούς μένουν τα ψίχουλα. Επιπλέον ο παράγοντας της ειδίκευσης είναι σημαντικός.
Δείτε, για παράδειγμα, διάφορες παρέες χουλιγκάνων. Τα μαχαιρώματα σ’ αυτούς τους κύκλους πηγαίνουν σύννεφο εδώ και χρόνια. Ποιό είναι το “επαγγελματικό” αντάλλαγμα αυτής της “αυτοεκπαίδευσης” στη βία; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, για τους περισσότερους, κάποιο μπραβιλίκι, πληρωμένο με “ψιλά” - και η ελπίδα (ω ατελείωτε μικροαστισμέ!) της εύνοιας του αρχηγού και της ανόδου στην ιεραρχία. Όμως είναι δυνατόν ο μαχαιροβγάλτης να θεωρείται “ειδικότητα της προκοπής” στην εποχή των ιπτάμενων ρομποτικών πολυβόλων; Δεν είναι...
Συνεπώς, ενστικτώδικα, αρκετοί (χωρίς καν εγκληματική ιστορία και πείρα) “ανεβαίνουν πίστα”. Φορτώνονται - με δικά τους έξοδα - με πυροβόλα. Κυκλοφορούν, πράγματι, πολλές κάνες. Όμως αυτός ο “μαζικός αυτοεξοπλισμός” δεν αλλάζει στην πράξη τίποτα στον πάτο της εγκληματικής ιεραρχίας. Τηρουμένων των αναλογιών είναι το ίδιο που συμβαίνει στη μαζικοποιημένη εκπαίδευση: το πτυχίο της τριτοβάθμισης έχει, πια, την ίδια “αξία” με το απολυτήριο λυκείου πριν 35 - 40 χρόνια…
[ επιστροφή ]