Ούτε τα περιστέρια  / ιπτάμενα ποντίκια δεν την γλύτωσαν. Αλλά εδώ που τα λέμε πολύς κόσμος υποφέρει από δαύτα...

Ένα τρυφερό, ανθρώπινο στιγμιότυπο: ο σκράπας στα μαθηματικά ζητάει την άδεια να ξαναμπεί στην τάξη...

η λογική (πολιτική) συνέπεια της (πολιτικής της) ανοικτής παλάμης

Που να ξεκουράζεται άραγε εκείνο το καταπληκτικό θεώρημα της κατωηκυβέρνηση αγανάκτησης, ότι “ναι μεν η επόμενη κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα διαφορετικό, αλλά άμα ρίξουμε αυτούς οι επόμενοι θα είναι πιο μαζεμένοι”, ε; Που να βόσκει άραγε αυτό το κουταβάκι του Θεάματος; Μαζί με όλα τα υπόλοιπα, με την αγέλη ολόκληρη της “αριστερής πολιτικής” υποθέτουμε.
Βέβαια δεν έπεσε και καμιά κυβέρνηση - έτσι δεν είναι; Η ίδια η προηγούμενη είναι, όχι μόνο ως προς το μεγαλύτερο μέρος των “προσώπων”, αλλά κυρίως ως προς το τι μεσολαβεί και τι (έχει την ευθύνη να) επικυρώνει. Εμπλουτίστηκε βέβαια με μερικούς “κεντροδεξιούς” και μερικούς ακροδεξιούς.
Πριν πάρει αυτό το εμπλουτισμένο σχήμα (το θυμίζουμε και το καταγράφουμε για να μην ξεχάσετε) τόσο ο κύριος Τσίπρας όσο και η κυρία Παπαρήγα, πρόλαβαν για μερικά εικοσιτετράωρα να βροντοφωνάξουν όλο καμάρι και έπαρση ότι “η λαϊκή οργή στρίμωξε...” και έκανε και έρανε τον μισητό “gap”, “geffry” και λοιπά και λοιπά. Εύγε λοιπόν! Τα θερμά μας συγχαρητήρια τόσο στη “λαϊκή οργή” όσο και στους πολιτικούς της εκπροσώπους (στους οποίους, σε πείσμα των πολιτικών γραφείων και των οπαδών της αριστεράς, συμπεριλαμβάνονται πλείστοι όσοι δεξιοί και ακροδεξιοί...), συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους “κάτω η κυβέρνηση” για την αποτελεσματικότητά τους!!! Ποιοί είμαστε εμείς που θα αρνηθούμε τον ρόλο της “λαϊκής οργής” και των εκπροσώπων της στην παραίτηση του προηγούμενου, στην πρωθυπουργοποίηση του συμβούλου του, και στα μεγαλεία ορισμένων φασιστών; Ποιοί είμαστε; Άντε, αυτοί που είπαμε δημόσια (όσο δημόσια μπορούσαμε) “μακρυά απ’ τους αγανακτισμένους”. Αλλά οι “αγανακτισμένοι” ήταν το Μεγάλο Κόλπο για τόσους και τόσους - και η “αγανάκτιση” γέννησε! Άντε λοιπόν, δεν είμαστε παλιάνθρωποι: να σας ζήσει!!!

Σε όχι ανύποπτο χρόνο, ακριβώς πάνω στην φούντωση και στην κάψα του κόλπου των “αγανακτισμένων”, τον περασμένο Ιούλη, στις σημειώσεις μιας αναφοράς με τίτλο η διαλεκτική των μυγών (Sarajevo νο 53) γράφαμε ότι:

Φασιστοειδή και μη “νοσταλγούν” ένα κίνημα α λα Γουδί - του 1909. Οι φασίστες γουστάρουν κυρίως την εμπλοκή του στρατού (“στρατιωτικός σύνδεσμος”), ενώ οι “εκσυγχρονιστές” αναπολούν έναν κάποιο “Βενιζέλο”...

Αυτούσια τα γεγονότα δεν θα μπορούσαν να επαναληφθούν! Όμως οι “εθνικές παραδόσεις στερεοτύπων” και η λειτουργία του μικροαστισμού είναι τέτοιες, ώστε δεν είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί η γνωστή κουβέντα (που συνήθως παραχαράσσεται):

Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σα να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα.

Πως θα ήταν, λοιπόν, ένα τόσο ποθητό “νέο Γουδί” σα φάρσα; Μια χαρακτηριστική δόση “στρατού” αναδύθηκε και έγινε “φυσιολογικά δεκτή” στο πεζοδρόμιο, μέσα στους κόλπους της αγανάκτισης, με την μορφή των απόστρατων - ή κάνουμε λάθος; Όχι, δεν κάνουμε. Δεν ενοχλήθηκε κανείς, αυτό είναι σίγουρο - το παμε (στις 20/10) ήταν το πρόβλημα αρκετών. Και, ύστερα, φτιάχτηκε και ο “εθνικός σύνδεσμος”, σαν κόμμα, απ’ τους ίδιους απόστρατους! Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον του, αφού λέει όσα λένε (ή σκέφτονται) και όλοι οι άλλοι. Αλλά, για να μην μένετε στο σκοτάδι, ιδού ένα μικρό απόσπασμα απ’ την ομιλία του προσωρινού προέδρου του “συνδέσμου” στη Θεσσαλονίκη, τον περασμένο Οκτώβρη - και πείτε μας please πόσοι θα διαφωνούσαν στη διάγνωση (γιατί σε άλλα σίγουρα διαφωνούν...):

Ο Δημήτριος Βικέλας, ο μεγάλος Έλληνας διανοούμενος πριν από 150 χρόνια έγραφε: Εθνισμός, δηλαδή εθνική συνείδησις, δημιουργείται όταν εις την διάνοιαν όλων των πολιτών δημιουργείται μια και η αυτή σκέψις. Μία και η αυτή ιδέα.
Σήμερα, σε όλους τους Έλληνες έχει δημιουργηθεί μια και η αυτή ιδέα. Μια εθνική συνείδησις. Το σημερινό φαύλο και διεφθαρμένο μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας πρέπει να εξαφανιστεί. Στη συνείδηση του Λαού είναι βαριά υπεύθυνο και ένοχο. Όχι μόνο για το σημερινό προδοτικό του ρόλο αλλά και για το χυδαίο παρελθόν του.
Η σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση κυβερνά στηριζόμενη στα ασύστολα και συνεχή ψεύδη της. Ψεύδη που ξεπερνούν κατά πολύ τα συνήθη που είχε εκπαιδευθεί να ανέχεται ο Λαός από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Στις τελευταίες εκλογές απέσπασε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του με το λαϊκιστικό όσο και χαμηλής εμπνεύσεως σύνθημα « λεφτά υπάρχουν». Τα πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει συστηματικά, η υποθήκευση όχι μόνο της παρούσης γενιάς αλλά και των μελλοντικών, την φέρνουν σε πλήρη αντίθεση με τη λαϊκή εντολή που έλαβε το Οκτώβριο του 2009.
Στερείται πλέον κάθε νομιμοποίησης. Το Σύνταγμα καταπατείται καθημερινά στη βασική του διάταξη. Το θεμέλιο του πολιτεύματος δεν είναι πλέον η λαϊκή κυριαρχία. Βρίσκεται παράνομα στην εξουσία χωρίς να έχει καμία νόμιμη και συνταγματική σύνδεση με τη λαϊκή βούληση.
...
Αγαπητοί φίλες και φίλοι το σημερινό πολιτικό σύστημα εξουσίας είναι ένα και ενιαίο, παρά τις φαινομενικές διαφορές του. Δομήθηκε στα μεταπολιτευτικά χρόνια με δύο κύρια χαρακτηριστικά. Τη διασπάθιση του δημοσίου πλούτου και την ατιμωρησία. Ο δε τύπος του πολιτικού που ανέδειξε αναγνωρίζεται από την ασυγκράτητη βουλιμία του να επιπέσει άπληστα επί του εύκολου δημοσίου χρήματος χρησιμοποιώντας ως αποκλειστικά μέσα το χυδαίο λαϊκισμό και την ανήθικη συναλλαγή. Το πρόβλημα της μεταπολίτευσης ήταν ότι οι πολιτικοί, στην πλειοψηφία τους, είδαν την ενασχόληση με την πολιτική ως την ευκαιρία της ζωής τους για την γλυκιά ζωή. Δεν ένοιωσαν ότι η ανάληψη των κρατικών πολιτικών ευθυνών ισοδυναμούσε με την ανάληψη του σταυρικού φορτίου. Στο νού τους δεν είχαν τίποτε άλλο παρά σταυρούς. Όχι τον Σταυρό του Χριστού, μακάρι να είχαν τουλάχιστον πίστη, αλλά τον σταυρό του ψηφοδελτίου, εις τον οποίο και μόνο προσκυνούν και λατρεύουν.
Τα πολιτικά κόμματα ακόμα και σήμερα που το μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας καταρρέει καταφεύγουν στον λαϊκισμό και στο ψέμα. Δεν είχαν τη δύναμη και το θάρρος να μιλήσουν με ειλικρίνεια στο Λαό. Γιατί πάντοτε είχαν ως μέτρο όχι την αλήθεια αλλά το πολιτικό κόστος.
...
Είμαστε απόστρατοι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων. Πολίτες πλέον απαλλαγμένοι από τις συνταγματικές δεσμεύσεις και τις απαγορεύσεις. Βλαστοί και εμείς από τα κλωνάρια του Λαού. Προερχόμενοι από οικογένειες εργατών, αγροτών, υπαλλήλων από τα σπλάχνα του Λαού. Δεν προερχόμαστε από πολιτικές δυναστείες, ούτε από εύπορες οικογένειες μεγαλωμένοι στις ανέσεις και με τις εξασφαλισμένες σπουδές στο εξωτερικό. Ούτε εμβαπτισμένοι στις κομματικές κολυμπήθρες εις το όνομα του κόμματος. Ξεκινήσαμε στις 15 του περασμένου Αυγούστου. Εμπνεόμενοι ιστορικά από τη πρωτοβουλία του Στρατιωτικού Συνδέσμου που την ίδια ημέρα το 1909 με την τολμηρή πράξη του ταρακούνησε και τότε το φαύλο πολιτικό σύστημα και αποτέλεσε την αρχή για το μεγάλο εθνικό τίναγμα της δεκαετίας του 1910-1920 και την απελευθέρωση των ελληνικών εδαφών και πληθυσμών. Μεταξύ των οποίων και την πόλη που σήμερα βρισκόμαστε που σε λίγες ημέρες θα γιορτάσει την επέτειο της απελευθερώσεως της και της ένταξης της στους κόλπους της γλυκιάς Πατρίδας. Αν δεν είχε υπάρξει ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος του 1909 το Ελληνικό Κράτος θα συνέχιζε και τότε τη μακάρια πορεία του .
Και στις 21/11 στην Αθήνα:
Ο λαϊκός δυναμισμός που διαφαίνεται κατά διαστήματα στις πλατείες σαν αυθόρμητη και γνήσια αντίδραση εξανεμίζεται γρήγορα. Η πλατεία δεν μπορεί να οργανώσει , να συσπειρώσει και να αναδείξει τις πατριωτικές δυνάμεις ούτε να φωτίσει την ελπίδα. Τα λαϊκά ξεσπάσματα οργής που εκδηλώνονται δείχνουν πόσο ο Λαός έχει προ πολλού πάψει να εμπιστεύεται και να υπολήπτεται την ηγεσία του. Στην πραγματικότητα όμως δείχνουν επί πλέον την απόγνωση και τη βαριά κοινωνική ασθένεια που ενδημεί στα λαϊκά στρώματα.
...

Φάρσα!!! 

Όσο για τον κύριο πρώην αντιπρόεδρο (έναν απ’ τους 17 υποθέτουμε...) της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, ε! Είναι ότι πιο κοντινό σε “μεσσία” διαθέτει σήμερα το ελληνικό κρατικό, παρακρατικό και πάντα καπιταλιστικό σύστημα! “Βενιζέλος” δεν είναι - αλλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει τέτοιος χωρίς Θέρισο! Όμως, χωρίς ιστορικισμούς, δίκαιο θα ήταν να πούμε ότι ο κύριος Παπαδήμος ανήκει στον “συλλογικό Βενιζέλο” που εκεί, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90, μερίμνησε και δούλεψε για την προέλαση του ελληνικού (χρηματοπιστωτικού και όχι μόνο) καπιταλισμού στα βαλκάνια και ακόμα πιο πέρα!!! Ανήκει σ’ αυτόν τον κύκλο ειδικών της ντόπιας εξουσίας στον οποίο ανήκουν και άλλοι πολιτικοί άντρες, όπως ο κύριος Σημίτης και ο κύριος Παπαντωνίου (για να πούμε δυο μόνο “μισητά” ονόματα...), και ο οποίος κύκλος ειδικών φρόντισε δια - της - εισόδου - του - ελλαδιστάν - στη - ζώνη - του - ευρώ να εξασφαλίσει ένα ελληνικό imperium στην ευρύτερη περιοχή. Υποθέτουμε ότι ποτέ δεν έπαψε να νοιάζεται για την μακροημέρευση αυτού του imperium. Ο άνθρωπος, λοιπόν, που μπορεί να θεωρεί την σχέση ελλάδας - ευρώ σαν (και) δικό του παιδί, δεν είναι άραγε ένας αρκετά κατάλληλος “σωτήρας” τώρα που αυτή η σχέση τρίζει επικίνδυνα; Όχι “Βενιζέλος” λοιπόν, μέλος όμως ενός “συλλογικού Βενιζελισμού” (με την έννοια του “εκσυγχρονισμού” και ταυτόχρονα της “χρηματοπιστωτικής ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”) που τώρα όμως βρίσκεται στη φάση της διαχείρισης της “... καταστροφής”! 
Για τους φασίστες - στο - ιππουργικό... τι να θυμήσουμε; Να θυμήσουμε ότι τέτοιοι και χειρότεροι έγιναν αποδεκτοί στο λάκο των αγανακτισμένων, αφού άλλωστε ήταν η φυσική τους θέση; Να θυμήσουμε ότι τέτοιοι και χειρότεροι ήταν παρόντες σε όλες τις πόλεις στην ... περήφανη στάση του λαού μας στην επέτειο του ΟΧΙ... την οποία ο μικρός Μάο και τα μέλη του κόμματός του δεν έχουν πάψει να εκθειάζουν; Ή να θυμίσουμε μερικές φράσεις απο ρεπορτάζ της “ελευθεροτυπίας” στις 6 Νοέμβρη, όταν η “αγωνία για τις κινήσεις Παπανδρέου” βρισκόταν στο φόρτε της... Ο τονισμός δικός μας:

Στο εντευκτήριο επικρατούσε το αδιαχώρητο. Μεταξύ άλλων, μαθητές ενός σχολείου, που παρακολούθησαν ομιλίες και φωτογράφιζαν τους βουλευτές. Τα σκληρά ποτά σερβίρονταν το ένα μετά το άλλο, συνοδεία ξηρών καρπών και αμέτρητων τσιγάρων. Απ' όλα τα πηγαδάκια, τα βλέμματα στάθηκαν σε εκείνο των Ευ. Βενιζέλου - Βάσως Παπανδρέου - Δ. Καρύδη. Τα είπαν για παραπάνω από ένα δεκάλεπτο. Αργότερα, ο Ευ. Βενιζέλος επισκεπτόταν το γραφείο του πρωθυπουργού. Την τελευταία φορά, βγήκε στις 10 και 10 το βράδυ. Περπατώντας με αργά βήματα, με ένα διακριτικό μειδίαμα ικανοποίησης, κατευθυνόταν προς την αίθουσα της ολομέλειας. Τον ακολουθούσε η Αννα Διαμαντοπούλου, εμφανώς προβληματισμένη. Στην άλλη άκρη του διαδρόμου, ο Α. Λοβέρδος και η Ντόρα Μπακογιάννη φαίνονταν μεσ' την καλή χαρά. «Η νύχτα θα είναι μακρά», προέβλεπε ο υπουργός, αρνούμενος την πρόσληση σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. Παραπέρα, Τσίπρας και Βορίδης μοιράζονταν έναν αστεϊσμό. Νωρίτερα, Καρατζαφέρης και Ανδρουλάκης είχαν μακρά κουβέντα στο περιστύλιο.Ο Γ. Παπανδρέου δεν φαινόταν να βγαίνει από το γραφείο του. «Ετοιμάζει τη βαλίτσα του;», μας ρώτησε ξένος δημοσιογράφος. «Μήπως θα φύγει με ελικόπτερο;», συμπλήρωνε άλλος. Επί ώρες, όλοι προεξοφλούσαν την αποχώρησή του. Αλλωστε, σχεδόν με όποιον πράσινο βουλευτή μιλούσες, σου έλεγε ευθέως: «Εχει τελειώσει».

Με δυο λόγια: έχουν τους καυγάδες τους, έχουν και τα χαριτωμένα τους, συνάδελφοι επαγγελματίες είναι. Αλλά μην μας πουλάνε “αντιφασισμό” τα κόμματα και τα αποκόμματα των καθεστωτικών μηχανισμών, που έχουν ξεπλύνει τους κοινοβουλευτικούς φασίστες - εντάξει;

Διάφοροι άλλοι, πιο “γάτες” νομίζουν, καταγγέλουν ήδη το νέο σετ κεντρικής διοίκησης σαν “κυβέρνηση των τραπεζιτών”. Αφήνουμε στην άκρη το ερώτημα πως στο διάολο η “λαϊκή οργή” πέτυχε, μετά από τόσους μήνες, τόσο πολύ τον στόχο της.... “Κυβέρνηση των τραπεζιτών” λοιπόν, ε; Και η προηγούμενη τίνος κυβέρνηση ήταν; Όχι των τραπεζιτών; Ποιών; Κι αν αυτή είναι “των τραπεζιτών”, ποιών τραπεζιτών είναι; Των γερμανών; Των γάλλων; Ρωτάμε επειδή προς στιγμή μασκαρευόμαστε σε ηλίθιους: ήταν σε κανενός “ελληνικού επαναστατικού υποκειμένου” το στόχαστρο, όχι μόνο σε κανά ψόφιο σύνθημα αλλά και πρακτικά, εδώ και 20 μήνες, οι ελληνικές τράπεζες; Αν δεν κάνουμε λάθος (μπορεί όμως και να κάνουμε όσο προσποιούμαστε τους ηλίθιους) η πρώτη γραμμή των εχθρών ήταν το “δντ”, η “τρόικα”, η “ε.ε.”, η “γερμανία”, το “χρέος”, η “ξενόδουλη κυβέρνηση”, και τα λοιπά. Συνεπώς, σ’ αυτόν τον κόσμο εχθρών - του - λαού, οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να εμφανίστηκαν όχι “απ’ τον πάγκο”, όχι “απ’ τα αποδυτήρια”, αλλά μάλλον “απ’ το πουθενά”.... για να φτιάξουν κυβέρνηση κατά τα γούστα τους! Κι αυτό πάντα υπό την προϋπόθεση ότι η προηγούμενη κυβέρνηση (όπου ο κύριος Παπαδήμος ήταν σύμβουλος του κυρίου Παπανδρέου) δεν ήταν “των ελλήνων τραπεζιτών”. Ποιός, άλλωστε, την είχε καταγγείλει για τέτοια;  Ας μην αρχίσουμε τώρα να παραθέτουμε αφίσες και προκηρύξεις, ε;
Οι αλλαγές στην “ενδεκάδα” δεν σημαίνουν καμία αλλαγή στο είδος του ματς! Άλλα πράγματα σημαίνουν. Το κρίσιμο δίδυμο των κεντρικών αμυντικών πρωθυπουργός - υπ.οικ ξεκίνησε μ’ έναν “γενικών καθηκόντων” και έναν “οικονομολόγο”. Συνέχισε με έναν “γενικών καθηκόντων” και έναν “νομικό”, άσχετο δηλαδή με το τεχνικό είδος και το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων και των χειρισμών (“δεν του αρέσουν οι αριθμοί” παρατήρησαν οι όμοιοί του υπουργοί οικονομικών...)· σχετικότατο όμως με το βαθύ κράτος. Πιθανότατα εκεί να έγιναν κάποια λάθη, και μάλιστα σε “κρίσιμη φάση” της εξελισσόμενης κρίσης. Τώρα το δίδυμο άλλαξε πάλι, και έγινε ένας “ειδικός περί τα νομισματικά και τα χρηματοπιστωτικά οικονομολόγος”1 και ένας “νομικός”.
Τι σημαίνουν λοιπόν, αυτές οι αλλαγές - στην - σύνθεση της ελληνικής διοίκησης; Για πολλούς η ερώτηση είναι απαντημένη πριν καλά καλά γίνει. Είτε πρόκειται για “κυβέρνηση τραπεζιτών”, είτε για “μαύρο μέτωπο”, είτε... Είναι τόσο μικρές οι δόσεις αλήθειας που έχουν αυτές οι απαντήσεις ώστε καταλήγουν σε έναν καινούργιο γύρο (βολικών για το σύστημα) παρανοήσεων. Φυσικά δεν παριστάνουμε το “φως της αλήθειας στο σκοτάδι”, είμαστε όμως επίμονοι και προσεκτικοί στο να καταλαβαίνουμε την κατάσταση του κράτους και του καπιταλισμού (και) στην ελλάδα. 
Λέμε δυο κουβέντες απ’ αυτού του “γιατί” χωριστά: ο προφήτης και το καναρίνι...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Ο κύριος Παπαδήμος πρέπει να είναι απ’ τους πρώτους με υψηλές σπουδές που κατέληξαν στα “οικονομικά” μέσω των “φυσικών επιστημών”. Ένας απ’ τους πρώτους, δηλαδή, του είδους εκείνου των ειδικών που έγιναν περιζήτητοι απ’ την δεκαετία του ‘90 και μετά, όταν εκτιμήθηκε ότι οι γνώσεις (τους) στα μαθηματικά και στην πληροφορική είναι σημαντικές για την χρηματοπιστωτική απογείωση σε φανταστικούς ουρανούς. Οι σπουδές δείχνουν τα προσόντα του. Πρώτο πτυχία στη φυσική (απ’ το M.I.T.), master στην ηλεκτρολογική μηχανική, διδακτορικό στα οικονομικά. Αυτά τα “οικονομικά” που φιγουράρουν στην κορυφή μιας διαδρομής με πολλά και σύνθετα μαθηματικά, είναι ακριβώς τα “οικονομικά” του σύγχρονου, postmodern διεθνούς χρηματοπιστωτισμού.
Προς τιμήν λοιπόν του νέου πρωθυπουργού - σωτήρα, και για να υπάρχει η σωστή εκτίμηση για τα γνωσιολογικά του προσόντα αλλά και στις πρωτοπόρες για την εποχή του επιλογές του, αντιγράφουμε απ’ το Flip Side (σελ. 221, Μάρτης του 2009, ένθετο στο Sarajevo νο 29 - 5/09) ένα απόσπασμα που δεν αφορά μεν τον ίδιο, αφορά όμως αυτά τα προσόντα:

Να τώρα τα λεγόμενα ενός αμερικάνου πανεπιστημιακού, με κριτικό τόνο, στις 24/11/08:
...
Θυμάμαι ακόμα την έκπληξή μου όταν έμαθα για πρώτη φορά πως δυο απ’ τους καλύτερους ηλεκτρολόγους μηχανικούς, απόφοιτους του πανεπιστημίου μας, βρήκαν πολύ καλοπληρωμένες δουλειές σε μια εταιρεία που εξέδιδε πιστωτικές κάρτες. Έπαψα να εκπλήσσομαι όταν πια διαπίστωσα ότι πολλοί μηχανικοί έκλειναν συμβόλαια με τράπεζες, μεσιτικές εταιρείες και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν υψηλή τεχνολογία και σύνθετη οικονομική μηχανική. Η εκπαίδευση αυτών των μηχανικών φαίνεται πως απέδιδε πολλά στον τομέα των οικονομικών και των ασφαλιστικών εταιρειών, έτσι ώστε πληρώνονταν περισσότερο απ’ τις στις εταιρείες ηλεκτρονικών. Μιλάω για την “οικονομική μηχανική” παρότι στην ουσία πρόκειται για έναν συνδυασμό κανόνων που προσδιορίζονται από δικηγόρους, κατάλληλα προγράμματα υπολογιστών, και φυσικά τα προσόντα αυτών των τύπων που έχουν σπουδές μηχανικού ή φυσικού. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια ιστορία μεγάλης πολυπλοκότητας, και αυτό που υποστηρίζω είναι ότι η πολυπλοκότητα έπαιξε αξιοσημείωτο ρόλο στην παρούσα ύφεση.
...

Δικαιούστε να είστε περήφανοι λοιπόν! Ο τωρινός πρωθυπουργός υπήρξε ένας απ’ τους διεθνείς πρωτοπόρους σ’ αυτόν τον τομέα, αφού τέλειωσε το διδακτορικό του στην “οικονομική μηχανική” το 1978, όταν αρκετοί /ες από εσάς δεν υπήρχαν καν και καν, ούτε σαν “οικογενειακός προγραμματισμός” που λέει ο λόγος... Ενώ άλλοι /ες έπαιζαν ακόμα με στρατιωτάκια και κούκλες...
Όσο, τώρα, για φήμες περί “τριμερούς” και goldman sacks (σε ότι αφορά τον νέο πρωθ.) είναι ακριβώς της ίδιας ποιότητας, της ίδιας υποστάθμης και της ίδιας σκοπιμότητας με το “είναι εβραίος”. Θεωρίες συνωμοσίας, και ξανά θεωρίες συνωμοσίας, και ξανά θεωρίες συνωμοσίας: τα φτωχά μυαλά (και δεν είναι καθόλου λίγα) δεν μπορούν να τραφούν με τίποτα πιο δύσπεπτο από κάτι που έχει χωνευτεί ξανά και ξανά. Με σκατά δηλαδή.