Page 6 - Πεζοδρόμιο #03

Ε Εν νά άν ντ τι ια α σ στ τη η δ δι ια ασ στ τρ ρο οφ φή ή τ τη ης ς Ι Ισ στ το ορ ρί ία ας ς

υπεράσπιση του αγώνα των παλαιστινίων είναι ένα κεντρικό πολιτικό ζήτηµα παγ-
Ηκόσµια - όσο κι αν ο ελληνικός επαρχιωτισµός, η παραίτηση, o “επαναστατισµός”
σαν δηµόσιες σχέσεις και η µπουρδολογία εµποδίζουν την κατανόηση του θέµατος. Για
το Sarajevo αυτή η υπεράσπιση έχει τρία “επίπεδα”· ή, ειπωµένο αλλιώς, τρία “επίπε-
δα” έχει ο ίδιος ο αγώνας.
Το πρώτο “επίπεδο” είναι αυτή καθαυτή η αντίσταση εναντίον ενός µιλιταριστικού, ρα-
τσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος, όπως αυτή συνεχίζει κυρίως απ’ τους ίδιους τους πα-
λαιστίνιους / παλαιστίνιες. Το δεύτερο “επίπεδο” είναι οι διεθνείς συµµαχίες που στη-
ρίζουν (και στηρίζονται από) αυτό το καθεστώς, υπονοµεύοντας µε κάθε µέσο και την
παλαιστινιακή αντίσταση και την συµπαράσταση σ’ αυτήν. Για µας εδώ η ελληνο-ισραη-
λινή στρατηγική συµµαχία είναι σαφής στόχος.

Υπάρχει, ωστόσο, και ένα τρίτο “επίπεδο”, που δεν είναι κρυφό αλλά έχει υποτιµηθεί.
Είναι η “ιδεολογική δουλειά” που κάνει το απαρτχάιντ καθεστώς και οι σύµµαχοί του,
προκειµένου - σε πρώτο χρόνο - να αποδιαρθρώσει (κυρίως) την διεθνή συµπαράσταση
στην παλαιστινιακό αγώνα. Όσες / όσοι έχουν την ηλικία και είχαν πάρει µέρος στο κί-
νηµα κατά του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ στα µέρη µας, θα θυµούνται πως τότε τα
δύο πρώτα “επίπεδα” (ο αγώνας / αντίσταση των νοτιοαφρικάνων πληβείων και οι διε-
θνείς συµµαχίες του καθεστώτος της Πραιτώρια) υπήρχαν κι εκεί. Όχι όµως το τρίτο.
Ακόµα και οι πιο ένθερµοι διεθνείς υποστηρικτές της ρατσιστικής εξουσίας των λευκών
“αφρικανέρ” δεν επεδίωξαν (ή δεν είχαν το know how) να κάνουν “το άσπρο µαύρο και
το µαύρο άσπρο” σε σχέση µε εκείνη την σύγκρουση. Που είχε, επίσης, παγκόσµιες δια-
στάσεις σε ότι αφορούσε την υπεράσπιση του αγώνα των µαύρων νοτιοαφρικάνων πλη-
βείων.

Αυτό το “τρίτο επίπεδο”, η συστηµατική ιδεολογική επιχειρήση διαστροφής λέξεων και
εννοιών που έχουν υπάρξει κοµβικές για τα ανταγωνιστικά κινήµατα είναι κάτι καινούρ-
γιο. Κι ενώ µπορεί και πρέπει όχι µόνο να µελετηθεί αλλά και αντιµετωπιστεί στην πε-
ρίπτωση του ισραηλινού φασιστικού καθεστώτος, δεν περιορίζεται καθόλου εκεί. Αυτή
τη στιγµή και σε διάφορους τοµείς που έχουν άµεση σχέση µε τον “έλεγχο πληθυσµών”,
το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι παγκόσµιο εργαστήριο· για λογαριασµό των
αφεντικών γενικά. Κι αυτή η συστηµατική ιδεολογική διαστροφή ξετυλίγεται αξιοποιών-
τας όχι µόνο υλικά µέσα (social - δηλαδή antisocial - media, κλπ) αλλά κυρίως τα γενι-
κά αισθητικά, ηθικά, διανοητικά και ιδεολογικά δεδοµένα του καπιταλιστικού “µεταµον-
τερνισµού” και της µαζικής ενσωµάτωσης του θεάµατος. Αξιοποιώντας, για να το πού-
µε αλλιώς, δόγµατα του είδους “δεν υπάρχει πραγµατικότητα” ή “οι πραγµατικότητες εί-
ναι πολλές”... Πρόκειται για µια επιχείρηση εξαιρετικά επίκαιρη απ’ την άποψη της κρα-
τικής και καπιταλιστικής κυριαρχίας· κι όχι ένα “περιθωριακό”, µεσανατολικό φαινόµε-
νο.

Αναφερόµαστε, φυσικά, στη διαστροφή της έννοιας του αντισηµιτισµού. Ο αγώνας
εναντίον του αντισηµιτισµού βρίσκεται στη ρίζα των αγώνων (και των πεποιθήσεων) της
ριζοσπαστικής πρωτοκοσµικής εργατικής τάξης (και των οργανώσεών της: συνδικάτων,
κοµµάτων) ήδη απ’ τον 19ο αιώνα. Βρίσκεται στη ρίζα του σοσιαλισµού και του κοµ-
µουνισµού όπως διαµορφώθηκαν σαν µαζικά εργατικά ρεύµατα απ’ το δεύτερο µισό του
19ου αιώνα. Βρίσκεται στη ρίζα του αντιφασισµού ήδη απ’ τις δεκαετίες του 1920 και